[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #106 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน ความเจ็บปวดทางใจ)

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน ความเจ็บปวดทางใจ)

วันนี้เป็นเช้าวันเสาร์ ไอ้ปังยังคงนั่งซักผ้าตั้งแต่เช้า แปรงก็ขัด ๆ ๆ กางเกงยีนส์สีเข้มต่อไป

เมื่อวานเมาไม่รู้เรื่องเลย ไม่รู้ว่าเป็นภาระให้ใครอีกหรือเปล่า วันนี้พอรู้สึกตัวก็เลยรีบลุกขึ้น
มาซักผ้าทำงานบ้านเร็ว ๆ กลัวว่าเพื่อนจะไม่พอใจ

แต่เมื่อคืนนี้รู้สึกอุ่น
รู้สึกว่านอนหลับแล้วมีคนกอดให้ไม่ร้องไห้อีก ตอนแรกนึกว่าฝันไป
แต่พอตื่นขึ้นมาตอนเช้ามืด ก็พบว่านอนซุกอยู่กับอกของไอ้ปอนด์
ก็ไอ้ปอนด์ที่ลากไปกินเบียร์จนเมาไม่รู้เรื่องนั่นแหละ
ไม่รู้ว่าเมื่อวานนี้กลับห้องมาได้ยังไง แถมยังมีคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอีก

คงเป็นไอ้ทัต.....ล่ะมั้ง

แต่เมื่อเช้าก็ออกจะตกใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ที่ไปซุกซบนอนกอดไอ้ปอนด์แบบนั้น
แถมยังไปแย่งผ้าห่มมันอีก ตอนที่ลุกขึ้นมาก็เลย ห่มผ้าให้ไอ้ปอนด์

แต่เรื่องที่ต้องคิดตอนนี้ไม่ใช่เรื่องไอ้ปอนด์ แต่เป็นเรื่องที่กลัวไอ้ปอนด์จะไปบอกไอ้ทัต
ที่เขาคิดอะไรโง่ ๆ จะฆ่าตัวตายด้วยการเดินไปให้รถชนตายนั่นแหละ

อ๊ะ........ดูเหมือนว่าไอ้คนที่นอนบนเสื่อที่ข้างเตียงจะลุกขึ้นแล้ว

เมื่อวานทำตัวทุเรศอะไรไปหรือเปล่านะ ไอ้ปอนด์มันยิ่งดูถูกอยู่ด้วย
แล้วไปกินเบียร์มันไปตั้งหลายกระป๋อง มันจะลุกขึ้นมาทวงเงินหรือเปล่านะ
ถ้าทวงคงไม่มีปัญญาจ่าย คงต้องขอผลัดไปก่อนแน่ ๆ เลย

ไอ้หนมปังรีบหลบหน้าหลบตา ทำเป็นสนใจอยู่กับการซักผ้า
สนใจอยู่กับการลงแปรงบนกางเกงยีนส์
ก้มหน้าก้มตาไม่มองคนที่เดินออกมาในสภาพหัวยุ่งเหยิง ยืนเกาหัวไปมา
ที่หน้าห้องน้ำ แล้วก็เลยเปิดประตูมุ้งลวดหน้าระเบียงเดินออกมาหา

ไอ้ปอนด์ทำท่าจะพูดอะไร แต่ก็ไม่ได้พูด แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปเฉยเลย
อะไรของมันนะ
บ้าหรือเปล่า อยากจะพูดอะไรก็ไม่พูด

ไอ้หนมปัง ชะเง้อมองคนที่เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ออกจะงง ๆ ในท่าทางของไอ้ปอนด์อยู่บ้าง แต่ก็ต้องหันไป สนใจกับงานที่ต้องทำต่อไป
***************************
“ไอ้ปัง.......มึงเอาอีกแล้วนะ...ทำห่าอะไรของมึงเนี่ย...” ไอ้ทัตที่นั่งดูรายการโทรทัศน์ยามบ่ายเพลิน ๆ
ตะคอกไอ้ปังที่นั่งเยื้อง ๆ ออกไป เมื่อมันสังเกตเห็นว่าไอ้ปังกำลังทำอะไร

และก็เป็นการตะคอกเพราะความโมโหมาก ๆ จนอีกสองคนต้องหันไปมองว่าไอ้ทัตมันโมโหอะไร

ไอ้ทัตรีบลงจากเตียงแล้วดึงมือไอ้ปังมาตีไปหลายครั้ง จนไอ้หนมปังต้องร้องเพราะความเจ็บ

“เฮ้ยยยยยยยยย มึงทำมันทำไมวะ....ไม่เห็นเหรอว่ามันเจ็บอ่ะ....” ไอ้ปอนด์ผวามาแบบรวดเร็ว
ดึงมือไอ้ปังไม่ให้ไอ้ทัตตีมือได้อีก

“มึงอย่ามาร้องว่าเจ็บนะปัง....เดี๋ยวกูตีอีกครั้งแน่” ไอ้ทัตชี้หน้าไอ้ปังอย่างเข่นเขี้ยว

ไอ้ปอนด์ก้มมองที่มือของไอ้ปังแล้วก็พบกับรอยแดง ๆ ที่แขนของไอ้ปัง ที่นั่งหน้าจ๋อย

เอ๊ะ...ไอ้ทัตมันตีมือ
แต่ทำไมแขนไอ้ปัง ถึงเป็นรอยจ้ำ ๆ แบบนี้ล่ะ

“ไอ้ปอนด์...ถ้ามึงเห็นว่าไอ้ปังทำอะไรนะ....มึงอาจจะยิ่งอยากตบกระโหลกมันแทนตีมือก็ได้”

ไอ้ทัตมองหน้าไอ้ปังอย่างโมโห ก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งที่เตียงด้วยความหงุดหงิด

“ปังทำอะไรเหรอทัต....” ไอ้ตั้มแฟนที่น่ารักเอ่ยถามไอ้ทัตเสียงเบา และหันไปมองเพื่อนตัวเอง
ที่พลิกมือไอ้ปังไปมา ถามอยู่ได้ว่าเจ็บมั้ย เจ็บมั้ย

แหมมมมมมมมมมมม ไอ้ปอนด์มันรู้ตัวมั่งหรือเปล่าวะเนี่ย
ว่ามันแสดงออกถึงความห่วงใยไอ้หนมปังมากแค่ไหน

“ไอ้ปอนด์มึงมานี่เลย.นั่นมันเพื่อนกู....มึงไม่ต้องมาทำเป็นห่วงเกินเหตุหรอก
....กูจะบอกอะไรให้....ว่าไอ้ปังมันทำอะไร” ไอ้ทัตเรียกไอ้มารขวางคอให้ออกมาห่าง ๆ ไอ้ปัง
ที่นั่งหน้าซีด ก้มหน้าก้มตาอย่างสำนึกผิด

“อะไร....ไอ้เตี้ยมันทำอะไร.....” ไอ้ปอนด์ยอมละออกมาแล้ว และมานั่งข้าง ๆตั้มเพื่อนรัก
เล่นบทมารขวางคอไม่ให้มันสมรักสมรสกันต่อไป
“มัน....หยิกแขนเล่นอีกแล้ว....มึงไม่เห็นหรือไง....แขนมันอ่ะมีแต่รอยขูด...พอเผลอทีไร..แม่งก็จิกแขนตัวเองเล่นทุกที ...... กูบอกให้เลิกใช่มั้ยไอ้ปัง....มึงรับปากแล้วทำไมทำไม่ได้.....ห๊า...”

ไอ้ทัตเล่นบทโหดตะคอกไอ้ปังเสียงดัง
จนไอ้ปังต้องถอยหนีออกห่าง ก็มันเผลอจริง ๆ พอเผลอทีไรมันก็เป็นแบบนี้
บางทีก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าเป็นอะไร ทำไมไม่รู้สึกเจ็บ แต่มันจะเพลิน ๆ แล้วมือมันก็จะไปเอง

แค่ได้ยินแค่นั้นแหละ ไอ้ปอนด์ก็ของขึ้นทันที ไอ้ห่าเตี้ยนี่แม่งเป็นอะไร เมื่อวานก็จะฆ่าตัวตาย
วันนี้ยังมานั่งจิกแขนเล่นอีก ทำไมมันชอบทำร้ายตัวเองนักวะ น่าตบให้หัวทิ่มจริง ๆ

ไอ้ปอนด์ทำเสียงจิ๊จ๊ะอยู่ในลำคอ
โมโห แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นเพื่อนไอ้ทัตที่มาทำให้ตั้มเพื่อนรักต้องกลายเป็นเกย์

“แล้วนะ....ไอ้ปอนด์...ตั้มด้วย...อย่าให้มันยืมมีดคัตเตอร์ล่ะรู้มั้ย.....เพราะถ้าไอ้ปังมันเผลอ
มันจะเอามากรีดแขนเล่น ...... ไม่เชื่อดูแขนมันได้เลย.....มีแต่รอย..บอกแล้วนะไอ้ปัง
ถ้ามึงทำอีกกูเลิกคบมึงเป็นเพื่อนแน่ ๆ “

ไอ้ทัตบอกกับทุกคนที่นั่งนิ่งอึ้ง ด้วยความตกใจ

หนมปังเนี่ยอะนะ
เอามีดกรีดแขนตัวเองเล่น
คนเรียบร้อยแบบนี้น่ะเหรอ

น้องตั้มผู้น่ารักเกิดอาการเอ๋อไปก่อนล่วงหน้า
และไม่ช้าก็ตามมาด้วยอาการงง ของไอ้ปอนด์

และทั้งหมดก็หันไปมองคนที่เงียบ ๆ เฉย ๆ
ทำตัวเรียบร้อยขยันขันแข็ง เกินเหตุ
ที่นั่งก้มหน้านิ่ง เพราะโดนไอ้ทัตดุ

ด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก

ไอ้เตี้ยมันเป็นอะไรของมัน มันเป็นบ้าอะไรของมันถึงเอาแต่ทำร้ายตัวเอง

ลองให้เห็นสักทีเถอะมึง.....จะต่อยให้ปากแตกเลย ไอ้พวกไม่รู้จักรักตัวเอง
ไอ้ปอนด์มองหน้าคนที่ก้มหน้าอย่างเหยียดหยามเต็มที
แต่ในใจส่วนลึก.......มันมีแต่ความห่วง
เป็นห่วง.........มาก.....ทำไมปังมันถึงต้องทำแบบนี้ด้วย
ในใจมีแต่คำถามว่าทำไม
ทำไม
และทำไม

TBC….

อยากหางานใหม่อ่ะ  ทำแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเองเลย