ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

    ลำดับตอนที่ #105 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน ผู้ดูแล)

    • อัปเดตล่าสุด 29 ส.ค. 53


     ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์ (ตอน ผู้ดูแล)









    ไอ้ห่าปอนด์มึงพาไอ้ปังไปไหนมาวะ...เมาเหมือนหมาเลยไอ้ชิบหายนี่ไอ้ทัตด่าไอ้ปังที่ลากคนตัวเล็กกว่าในสภาพตาปรือ ประคองสติได้บ้างไม่ได้บ้าง เข้ามาในห้อง

    เออ...กูพามันไปแก้กลุ้มมา...อย่าเสือกบ่นเลย .....ไอ้ปอนด์ลากให้ไอ้หนมปังนอนลงบนเสื่อที่ลากออกมาปูไว้
    ไม่รู้ว่ามันจะเมาแล้วมันจะอ้วกหรือเปล่า
    ร่างสูงรีบไปตักน้ำใส่กะละมังใบเล็กมาเช็ดให้ตามเนื้อตัวและใบหน้าของคนตัวเล็ก ที่ยังส่งเสียงอือ อือ อา อา
    ไม่รู้ว่าพูดอะไรอยู่ เช็ดอย่างถนอมจนไอ้สองคนที่ยืนมองอยู่ชักแปลกใจ
    ไอ้ตั้มไม่ได้แสดงความช่วยเหลือ พอกับไอ้ทัตที่ทำเป็นนิ่งเฉยมองรายการโทรทัศน์
    แต่ตาก็เหลือบไปมองปฎิกิริยาของเพื่อนแฟน และเพื่อนตัวเอง

    และแอบลอบยิ้มให้กันนิด ๆ
    โอ้โห ไม่นึกว่า ไอ้ปอนด์มันจะเปิดเผยตัวเร็วขนาดนี้

    ข้ออ้างของไอ้ปอนด์ก็คงไม่พ้น กูพามันไปเมาเอง กูก็ต้องดูแลมัน
    นั่นแหละ ไอ้ปอนด์มันก็พูดอย่างนั้นแหละ ไม่เชื่อเหรอ ลองดูมั้ยล่ะ
    เดี๋ยวจะทำให้ดู

    ทำไมมึงต้องเช็ดตัวให้ไอ้ปังด้วยวะ.....ไอ้ตั้มแกล้งถามลองเชิง

    และก็ถึงกับทำให้ไอ้ปอนด์สะดุ้ง เออ นั่นสิ ไอ้ปังมันเพื่อนไอ้ทัต
    แล้วไอ้ทัตมันก็ทำเลวกับเพื่อนของเขา แล้วเขาก็เกลียดไอ้ปังด้วย
    เกลียดแบบไม่มีสาเหตุอีกต่างหาก แล้วจะมาเช็ดตัวให้มันทำไมล่ะเนี่ย

    กูเป็นคนพามันไปเมา...กู....กูก็ก็....ก็ต้องดูแลมันสิ...ถามห่าอะไรวะ
    ร่างสูงเงยหน้ามองสองคนที่ถามคำถามแบบลอย ๆ ไม่เอาคำตอบ
    และก็พบว่าไม่มีใครสังเกตพฤติกรรมของตัวเองอยู่ก็โล่งใจ

    บรรจงเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนที่นอนบ่นอะไรงึมงำไม่รู้เรื่องต่อไป

    แต่ก็ไม่พ้นสายตาของไอ้ทัตและไอ้ตั้มที่นั่งมองและส่งยิ้มให้กัน

    *****************************
    ฮือ...ฮือ....ดึกมากแล้วไม่รู้ว่าปาเข้าไปตีอะไร ทั้งไอ้ตั้มและไอ้ทัตก็นอนกอดกันหลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว
    เหลือเพียงไอ้ปอนด์ที่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงร้องของคนที่นอนหันหลังให้อยู่ข้าง ๆ

    เพราะความงัวเงียไม่ทันคิดอะไร ไอ้ปอนด์ก็เลยดึงให้คนที่นอนร้องไห้เสียงเบา เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด
    กอดไอ้ปังเอาไว้ กอดจนมันหยุดร้อง กอดมันจนหยุดสะอื้น ลูบหัวลูบหลังมันไปเรื่อย
    เป็นการปลอบโยน
    จนมันเงียบไปนั่นแหละ ถึงได้หยุด
    และต่างคนก็ต่างหลับไป โดยที่ยังคง นอนกอดกันแบบนั้น จนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นของอีกวัน

    TBC....

    มาต่อให้ค่ะ   เพิ่งกลับมาถึงห้อง  เมื่อวานไปนอนบ้านเพื่อนมา ไม่ได้เอาคอมไปด้วยเลยไม่ได้มาลงให้อีกตอนในตอนเย็นๆ  

    to  
    som_dab  ใช่ค่ะ คนโพสเป็นคนสกล  รู้ได้ยังไงหรอค่ะ


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×