หลงทางต้องใช้แผนที่ แต่ถ้าผมหลงพี่นี่ต้องใช้แผนไหน (YAOI)

ชีวิตของพันราตรีก็เคยเงียบสงบดีอยู่หรอก 

จนกระทั่งไอ้เด็กที่ไหนไม่รู้เริ่มแทรกเริ่มซึมเข้ามาในชีวิตประจำวัน 

เจอกันแต่ละทีก็เกินคำว่าบังเอิญไปโข 

เดี๋ยวก่อน...นี่ไม่ได้เรียกความบังเอิญแล้ว

เรียกว่าความสตอล์กเกอร์น่าจะถูกกว่า!

ท่ามกลางบรรยากาศที่มืดสลัว มือใหญ่ยกเกลี่ยผิวแก้มขาวเนียนอย่างเบามือ

            แพขนหนาปิดแน่น จมูกโด่งเล็กและริมฝีปากที่เผยอเล็กน้อยสูดลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ เส้นผมอ่อนนุ่มที่ปรกกรอบหน้าทำให้ใบหน้าที่หวานอยู่แล้วดูสวยหวานขึ้นอีกเป็นกอง

เวลาลืมตาตื่นช่างดูเย็นชาไร้เยื่อใย แต่เมื่อหลับตานอนกลับดูบริสุทธิ์ไร้พิษภัย

ช่างเป็นใบหน้าที่น่าหลงใหล

วางนิ้วลงบนริมฝีปากอวบ กดเบาๆ แต่อีกฝ่ายก็ยังคงหลับสนิทไม่รู้ตัว

‘นี่กูมาถึงจุดนี้ได้ยังไง...’

เคลื่อนกายเข้าไปใกล้ชิดให้มากขึ้น ค่อยๆ โน้มใบหน้าลง ประทับริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของอีกฝ่ายเบาๆ อย่างเสน่หา ความโกรธเกรี้ยวในใจจุกจนล้นอก

‘นี่กูมาถึงจุดที่ต้องทำแบบนี้ได้ยังไง!’

#ถ้าผมหลงพี่

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักแบบ ชายｘชาย

ไม่ใช่แนวใครกดปิดได้เลยน้า <3

++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค่า เป็นเรื่องแรกเลยที่ตั้งใจเขียน

 บางอย่างอาจจะยังไม่ค่อยประติดประต่อกันดีเท่าไหร่

แต่จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นเรื่อยๆ นะคะ

ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แวะเข้ามา

ถ้าใครชอบก็คอมเมนต์บอกกัน 

หรือถ้าหากมีคำแนะนำใดๆ ก็ยินดีน้อมรับนะค้า ^_^