คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย (01)
“ที่ไหน”
“ทางนั้นไม่ยอมบอกครับ”
เขาพยายามตะล่อมถามแล้ว แต่นิกษ์นิภาปิดปากเงียบ
“บ้าเอ๊ย”
ธิปกสบถเสียงดัง
หัวใจภายในอกเต้นถี่ยิบ
สองเท้าเดินวนเวียนราวกับหนูติดจั่นและรู้สึกคล้ายฝ่ามือนุ่มยื่นมาบีบลำคอของเขาจนหายใจไม่ออก
“ไม่ไปขอนแก่นแล้วหรือครับ”
ในวันนี้คนเป็นนายมีกำหนดการต้องเดินทางกลับไปที่ขอนแก่น
เพราะทางโรงงานสิ่งทอเกิดปัญหาขึ้น จากออเดอร์ที่เพิ่มเติมเข้ามา
“ไม่…”
“แล้วจะไปไหนครับ”
ธิปกไม่ได้ตอบกลับ
สีหน้ามีความกังวลชัดเจน สองเท้าก้าวเดินออกจากบ้านตรงไปยังรถกะบะเก่าๆ
ห้านาทีต่อมารถก็ถูกกระชากออกอย่างเร็วไวมุ่งหน้าไปยังสถานที่หนึ่ง
จะให้เขาทนรออยู่เฉยๆ
คงทำไม่ได้
ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย
สองชั่วโมงต่อมาอัคริมาก็เดินตามทีมช่างออกจากโรงงาน
สีหน้าค่อนข้างเคร่งเครียดเมื่อการตรวจสอบทำให้ได้รู้หนึ่งข้อมูลสำคัญ
ปัญหาที่เกิดขึ้นสร้างความขุ่นเคืองให้แก่วีรยุทธไม่น้อย
ซึ่งเธอก็แสดงความรับผิดชอบเต็มที่
เครื่องจักรที่เกิดปัญหาจะถูกแทนที่ด้วยเครื่องใหม่อย่างเร็วไวที่สุด
แต่ทางนั้นก็ยังดูไม่เชื่อใจนัก เพราะมีหนอนบ่อนไส้เกิดขึ้นในบริษัท
งานนี้คงต้องมีการตรวจสอบกันยกใหญ่และต้องเพิ่มความเข้มงวดมากกว่าเดิมในทุกแผนก
“หยีต้องขอโทษและขอบคุณอีกครั้งค่ะที่ยังให้โอกาสบริษัทของเรา”
สองมือเรียวเล็กประนมไหว้วีรยุทธ เธอจะไม่ให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นอีก
“ผมให้โอกาสได้แค่ครั้งเดียวนะครับคุณหยี”
“ค่ะ หยีเข้าใจ”
หญิงสาวน้อมรับในวาจาหนักๆ
ก่อนถอยเท้าออกจากออฟฟิศของวีรยุทธกลับไปยังรถของตนเอง
เฮ้อ...
เมื่ออยู่ลำพังปากก็พ่นลมออกมาแรงๆ
แล้วพิงแผ่นหลังกับเบาะหนัง ดวงตาค่อยๆ ปิดลง
เธออยากพักสักห้านาทีเนื่องด้วยร่างกายกับสมองทำงานอย่างหนัก
หัวใจก็ไม่ต่างกัน
ถ้อยคำของเจ้าหนี้ดังกังวานอยู่มิคลาย
“เจ็บเหมือนกันนะ”
อัคริมาบ่นพึมพำ เธอเจ็บทั้งร่างกายและหัวใจ มือเลื่อนขึ้นไปลูบบริเวณข้อศอกเบาๆ
ก่อนจะลืมตาขึ้น ถึงเวลาต้องเดินทางกลับบริษัทแล้ว
ใช้เวลาไปราวหนึ่งชั่วโมงเศษๆ
สาวเจ้าก็ก้าวเท้าเข้าไปในลิฟต์ตัวเดิมเหมือนทุกๆ วันเพื่อขึ้นไปยังออฟฟิศ
ไม่ทันก้าวเท้าไปถึงหน้าห้องทำงาน คนหนึ่งก็รีบเดินไวๆ เข้ามาหา
“คุณหยีคะ”
นิกษ์นิภาต้องการแจ้งเรื่องสำคัญกับเจ้านาย แต่อัคริมาเอ่ยขึ้นเสียก่อน
“เขามาใช่ไหมคะ”
เห็นท่าทางและสีหน้าของเลขาฯ
ก็พอจะเดาได้ว่าธิปกคงรอเธออยู่ในห้อง เป็นอีกครั้งที่ปล่อยลมหายใจแรงๆ
ชักไม่อยากเข้าไปแล้วสิ ไม่อยากฟังถ้อยคำที่เป็นเสมือนมีดกรีดเฉือนหัวใจ
และเขาน่าจะโมโหน่าดู คงคิดว่าเธอตัดสายทิ้ง แต่ที่จริงแล้วโทรศัพท์แบตหมด
หนำซ้ำเธอยังไม่ได้เอาที่ชาร์จแบตติดรถไปด้วย
“ค่ะ
ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดีด้วยนะคะ”
ไปตาม #เสี่ยปืนใจหมากันค่ะ
ใครๆ มักเรียกเขาว่า เสี่ยปืนใจหมา
ถ้าเป็นหมาแล้วได้ครอบครองเธอ เขายอม
https://writer.dek-d.com/kiaoklao_kiao/writer/view.php?id=2202775
--------------------------------------------------------
สำหรับเขา เธอคือ ‘ดอกเบี้ย’
แต่สำหรับเธอ เขาคือ ‘คนในหัวใจ’
“มาเก็บดอก”
“ไว้ตอนเย็นไม่ได้หรือคะ”
“เผอิญมีนัด”
ชายคนนั้นตอบกลับเสียงเข้ม สายตาคู่ทรงอำนาจนิ่งมองเจ้าของร่างอรชร ชั่วครู่หัวคิ้วก็เลิกขึ้นนิดๆ ปากหยักลึกปล่อยหนึ่งคำถามไปกระทบใจดวงเล็ก
“แล้วจะใส่ไอ้ชุดนั่นอีกนานไหม...”
สาวเจ้าหลุบตามองชุดที่ตนเองสวมอยู่ ปากกัดเม้มแน่น คิดว่าเขาคงรู้เรื่องสำคัญแล้ว ไม่ถึงนาทีเสียงแข็งห้วนก็ดังขึ้นอีก
“เงินผู้บริหารมันไม่พอจะซื้อชุดคลุมท้องหรือไงกันฮะ...”
--------------------------------------------------------
“เธอไม่มีสิทธิ์พาลูกของฉันไปในที่ที่อาจจะมีอันตรายแบบนั้น รีบบอกที่อยู่มา”
“จะมาทำไมคะ”
“จะไปเฝ้า”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเข้มจัดและคล้ายกับจะสื่อว่าไม่ไว้ใจในตัวแม่ของลูก นั่นทำให้คนฟังมีอาการเสียดลึกในอก สุดท้ายแล้วเขาก็เหมือนคนอื่นๆ หัวใจสั่นระรัว ความเสียใจ ความน้อยใจพลุ่งพล่านในอกอย่างยากจะหักห้าม แล้วตอบกลับไปอย่างปวดร้าว ผสมไปด้วยกระแสโทสะนิดๆ
“ถ้าไม่ไว้ใจหยีขนาดนี้ ทีหลังก็อย่าเอาลูกของคุณมาใส่ในท้องของหยี” ถ้าคิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายนัก ไยเอาสายเลือดของเขามาไว้ในท้องของเธอกันเล่า
“ลูกหยี” คนฟังถึงกับเค้นเสียงในลำคอ กรอบหน้าขึงขังขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่ยักรู้ว่าฝีปากของอัคริมาก็ใช่ย่อย กลิ่นอายความกรุ่นโกรธลอยฟุ้ง
“แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ แกก็ลูกของหยีเหมือนกัน ถ้าลูกเป็นอะไรไปหยีจะไปกับลูก” หากเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไป เธอก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน เนื้อตัวเริ่มสั่นเทิ้มจนอยากจะร้องไห้ แล้วน้ำตาก็รื้นขึ้นมาขังคลอหน่วย ความอ่อนแอถาโถมรุนแรง
“อัคริมา”
--------------------------------------------------------
ความคิดเห็น