คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย (02)
ตอนที่ 4 ปีศาจร้าย
“ค่ะ ท่าทางจะอารมณ์ไม่ดีด้วยนะคะ”
นิกษ์นิภาหวั่นใจไม่น้อยเมื่อแขกของเจ้านายราวกับแบกพายุลูกโตมาด้วย
ใบหน้าบอกบุญไม่รับเลยสักนิด ถึงอย่างนั้นก็สัมผัสได้ถึงหนึ่งความรู้สึก
“แต่ดูท่าก็จะห่วงคุณหยีมากเหมือนกันนะคะ
มาถามนิใหญ่เลยค่ะว่าคุณหยีไปที่ไหน จะกลับเมื่อไหร่
แล้วบอกว่าทำไมถึงให้คุณหยีไปคนเดียว ถ้าเกิดคุณหยีเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง
และเขาก็เดินกระวนกระวายไม่หยุดเลยค่ะ”
ประโยคยืดยาวส่งผลให้หัวใจที่อยากวิ่งหนีล้มเลิกความคิด
คำว่าห่วงราวกับปลุกอัคริมาออกจากความน้อยใจต่างๆ นานา
ก็สมควรแล้วไม่ใช่หรือที่เขาจะห่วงและโมโห
เมื่อเธอเคยสร้างรอยแผลขนาดใหญ่ไว้ที่อกของเขา
“ให้นิตามเข้าไปด้วยไหมคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณธูปไม่ทำอะไรหยีหรอกค่ะ
เขาเป็นพ่อของลูกหยี”
อัคริมาเอ่ยชื่อของคนที่นิกษ์นิภาเห็นหน้ามาหลายหน
แต่ยังไม่รู้จักชื่อ สองเท้าก้าวขยับเข้าไปในห้องทำงานทันที
ส่วนคนที่กำลังกัดปากด้านล่างอย่างกังวลและเดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่งอยู่นับสิบหนเมื่อเห็นว่าประตูถูกผลักเข้ามาก็รีบหันขวับไปมอง
ทันทีที่เห็นว่าเป็นอัคริมา
เรือนกายกำยำก็รีบกระเด้งขึ้นปรี่เข้าไปหาเร็วไว
“ลูกปลอดภัยดีค่ะ”
หญิงสาวชิงเอ่ยบอกถึงความห่วงใยที่ชายหนุ่มมี
นัยน์ตาเผยความรู้สึกผิดออกไปอย่างชัดเจนที่กล่าวถ้อยคำโทสะ
ธิปกไม่ได้หยุดฝีเท้า แม้จะได้คำตอบ
เขายังก้าวไปหาอัคริมา
สายตามองสำรวจไปทั่วร่างนุ่มราวกับที่จริงแล้วคนที่เขาห่วงไม่ได้มีแค่ลูก
แม่ของลูกก็มีความห่วงใยให้ไม่น้อยหน้ากันเลย
แต่เพราะความปากหนักปากร้ายจึงทำให้หญิงสาวเข้าใจผิด กระทั่งมองไปเห็นรอยบางอย่างตรงข้อศอกสวย
“แขนเป็นอะไร” ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม
“พอดีผู้ช่วยของคุณวีเซมาชนหยี
แขนหยีเลยไปกระแทกกับเครื่องจักรเข้าค่ะ”
“เจ็บไหม ปวดหรือเปล่า”
ความห่วงใยผุดขึ้นมากกว่าเดิม พลันยื่นมือไปสัมผัสตรงรอยแดงเบาๆ
สายตามีความวิตกปรากฏให้เห็น
“เจ็บนิดหน่อยเองค่ะ”
เธอร้องอธิบายไม่อยากให้ธิปกเป็นกังวล
และวินาทีที่ได้เห็นสายตาคมกริบแสดงความรู้สึก หัวใจก็เต้นไวขึ้น
แถมยังมีอาการชุ่มชื่นราวกับมีเม็ดฝนตกลงมายังก้อนเนื้อเล็กๆ ที่แห้งแล้ง
“แล้วไปหาหมอมาหรือยัง” เขายังไม่คลายกังวล
แม้จะได้ยินคำบอกของฝ่ายหญิง
“หยีให้พยาบาลประจำโรงงานช่วยดูให้แล้ว
อีกวันสองวันก็หายค่ะ” หลังได้คำตอบชายหนุ่มก็พยักหน้าเบาๆ
แต่ความห่วงใยยังไม่ลดลง
“แล้วเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า”
นัยน์ตาสีเข้มมองสำรวจอีกรอบ
มือพลิกร่างนุ่มซ้ายขวาเบาๆ หากเกิดไปได้แผลมาแล้วไม่รู้ตัวจะทำอย่างไร
ก่อนมือใหญ่จะยกขึ้นไปจับพวงแก้มนุ่ม ปัดผมที่ปรกหน้าไปทัดหู อยากเห็นให้ชัดๆ
ว่าหญิงสาวปลอดภัยจริงๆ
อัคริมาส่ายหน้าช้าๆ
เพื่อยืนยันว่าร่างกายไม่มีส่วนใดบุบสลาย นอกจากข้อศอกที่เจ็บเล็กน้อย
แล้วปล่อยให้ธิปกใช้สายตาตรวจตราจนกว่าจะคลายความกังวลที่มี ใบหน้างามแย้มยิ้มนิดๆ
ขณะชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปสบตากลมโต
จู่ๆ
เขาก็รู้สึกราวกับผ่อนคลายเมื่อได้เห็นรอยยิ้มนั้น หัวใจรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
แล้วผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ช่วงเวลาก่อนหน้านี้อกแกร่งแทบระเบิดจากความห่วงใยที่ล้นทะลัก
แล้วพยักหน้าให้หญิงสาวไปนั่งบนเก้าอี้ตัวนุ่ม ส่วนตัวเขาคงถึงเวลาต้องไปแล้ว
เมื่อมีหน้าที่ต้องกลับไปรับผิดชอบ
“คุณธูปคะ”
อัคริมายังไม่ทำตามความต้องการของชายหนุ่ม
มือยื่นไปจับชายเสื้อยีนของธิปกเพื่อรั้งเขาไว้
เพราะต้องการเอ่ยหนึ่งประโยคด้วยความรู้สึกจากใจจริง
ไปตาม #เสี่ยปืนใจหมากันค่ะ
ใครๆ มักเรียกเขาว่า เสี่ยปืนใจหมา
ถ้าเป็นหมาแล้วได้ครอบครองเธอ เขายอม
https://writer.dek-d.com/kiaoklao_kiao/writer/view.php?id=2202775
--------------------------------------------------------
สำหรับเขา เธอคือ ‘ดอกเบี้ย’
แต่สำหรับเธอ เขาคือ ‘คนในหัวใจ’
“มาเก็บดอก”
“ไว้ตอนเย็นไม่ได้หรือคะ”
“เผอิญมีนัด”
ชายคนนั้นตอบกลับเสียงเข้ม สายตาคู่ทรงอำนาจนิ่งมองเจ้าของร่างอรชร ชั่วครู่หัวคิ้วก็เลิกขึ้นนิดๆ ปากหยักลึกปล่อยหนึ่งคำถามไปกระทบใจดวงเล็ก
“แล้วจะใส่ไอ้ชุดนั่นอีกนานไหม...”
สาวเจ้าหลุบตามองชุดที่ตนเองสวมอยู่ ปากกัดเม้มแน่น คิดว่าเขาคงรู้เรื่องสำคัญแล้ว ไม่ถึงนาทีเสียงแข็งห้วนก็ดังขึ้นอีก
“เงินผู้บริหารมันไม่พอจะซื้อชุดคลุมท้องหรือไงกันฮะ...”
--------------------------------------------------------
“เธอไม่มีสิทธิ์พาลูกของฉันไปในที่ที่อาจจะมีอันตรายแบบนั้น รีบบอกที่อยู่มา”
“จะมาทำไมคะ”
“จะไปเฝ้า”
น้ำเสียงของชายหนุ่มเข้มจัดและคล้ายกับจะสื่อว่าไม่ไว้ใจในตัวแม่ของลูก นั่นทำให้คนฟังมีอาการเสียดลึกในอก สุดท้ายแล้วเขาก็เหมือนคนอื่นๆ หัวใจสั่นระรัว ความเสียใจ ความน้อยใจพลุ่งพล่านในอกอย่างยากจะหักห้าม แล้วตอบกลับไปอย่างปวดร้าว ผสมไปด้วยกระแสโทสะนิดๆ
“ถ้าไม่ไว้ใจหยีขนาดนี้ ทีหลังก็อย่าเอาลูกของคุณมาใส่ในท้องของหยี” ถ้าคิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายนัก ไยเอาสายเลือดของเขามาไว้ในท้องของเธอกันเล่า
“ลูกหยี” คนฟังถึงกับเค้นเสียงในลำคอ กรอบหน้าขึงขังขึ้นเป็นสิบเท่า ไม่ยักรู้ว่าฝีปากของอัคริมาก็ใช่ย่อย กลิ่นอายความกรุ่นโกรธลอยฟุ้ง
“แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ แกก็ลูกของหยีเหมือนกัน ถ้าลูกเป็นอะไรไปหยีจะไปกับลูก” หากเจ้าตัวเล็กเป็นอะไรไป เธอก็คงอยู่ไม่ได้เช่นกัน เนื้อตัวเริ่มสั่นเทิ้มจนอยากจะร้องไห้ แล้วน้ำตาก็รื้นขึ้นมาขังคลอหน่วย ความอ่อนแอถาโถมรุนแรง
“อัคริมา”
--------------------------------------------------------
ความคิดเห็น