คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 4 ถึงเวลาต้องไป (04)
ตอนที่ 4 ถึงเวลาต้องไป
“ก็ปีนี้เธอมีงานทำ ได้เงินแล้วนี่” เขามีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องไม่ใช่หรือไง
หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก เธอเองก็พอจะมีของในใจอยู่บ้าง เป็นสิ่งที่ตั้งใจจะซื้อให้กับคนที่เธอรักมากที่สุด แล้วพนมมือขึ้นไหว้เพื่อร่ำลา ตอนนี้ใกล้จะบ่ายโมงแล้ว ถึงเวลาต้องไปทำงาน ก่อนสองมือจะยกขึ้นโบกให้กับรถคันโตที่เคลื่อนห่างออกไปเรื่อยๆ
จากนั้นก็หมุนตัวเข้าไปด้านใน ในช่วงเย็นเธอต้องไปที่ที่หนึ่งเพื่อซื้อของสำคัญ
“หยาหวังว่านายจะชอบ”
ในเวลาประมาณหกโมง ยะหยาได้หยิบของหนึ่งสิ่งขึ้นมาทาบดูและวัดขนาด พลันพลิกซ้ายพลิกขวาเพื่อดูการตัดเย็บให้เรียบร้อย จากการคาดคะเนคิดว่ามันน่าจะพอดีกับตัวของนาย ก่อนจะยื่นให้แก่พนักงานเพื่อนำไปจ่ายเงินแล้วต้องรีบเดินทางกลับไปยังไร่
แต่หญิงสาวก็ไม่ลืมแวะซื้อบางอย่างไปด้วย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้น เชื่อว่ามันอาจจะทำให้ชายหนุ่มโกรธจนหน้าแดงก่ำ โดยเมื่อไปถึงบริเวณหน้าบ้านของนายหัวปัฐน์ก็พบกับเขาที่ยืนรออยู่
“ไหนล่ะของขวัญ”
“ถึงกับมายืนรอเลยหรือจ๊ะ”
ยะหยามองอย่างขบเขี้ยวที่เห็นปีนี้นายหัวปัฐน์อยากได้ของขวัญจากเธอเป็นอย่างมาก ฝ่ายปัฐน์ไหวไหล่ มาชะเง้อยืนมองตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน ทั้งห่วงและเฝ้ารอ มือแบออกเพื่อรอรับของขวัญชิ้นสำคัญ
ด้านยะหยาขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วหยิบบางสิ่งออกจากกระเป๋าสะพายใบเล็กๆ ของเธอ
“นี่ค่ะ”
มือเรียวเล็กยื่นมันออกไป และนั่นทำให้ใบหน้าคร้ามคมมีความสงสัยเป็นอย่างมาก สายตาจดจ้องแล้วตวัดมองสาวเจ้า
“ดอกบัว!! นี่น่ะเหรอ ของขวัญของฉัน” ปัฐน์ถามเสียงดุ
“ก็หยารักและเคารพนายเหมือนญาติผู้ใหญ่ เหมือนลุง เหมือนพ่อ” ยะหยาพยายามอธิบายด้วยสีหน้าราบเรียบ กลั้วยิ้มเอาไว้ แม้จะเห็นดีถึงสายตาอำมหิตของนาย
“ยะหยา หน้าตาฉันเหมือนพ่อของเธอหรือไง”
เขาอยากจะจับยะหยามาหักคอเสียจริง แล้วมองดอกบัวสีขาวในมืออย่างกรุ่นโกรธ ยัยเด็กคนนี้หาเรื่องใส่ตัวซะแล้ว และยังมีหน้ามาบอกว่ารักและเคารพตนเหมือนพ่อ
“เธอนี่มัน...” ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาอธิบายอาการคันยิบในหัวใจ จากนั้นรีบเดินหนีเข้าบ้านด้วยอาการแง่งอน
“นายอย่าเพิ่งงอนสิจ๊ะ” เจ้าของร่างอรชรต้องรีบเดินตามไป คนแก่งอนก็น่ารักเช่นกัน ก่อนจะเห็นว่านายไปหยุดเท้าอยู่ตรงโต๊ะอาหารและเขากำลังรอเธออยู่
“นั่งลงสิ”
“นายทำเองหรือคะ”
มีกับข้าวถึงห้าอย่างวางอยู่บนโต๊ะ เธอจึงร้องถาม สีสันดูน่ากินเป็นอย่างมาก พร้อมทั้งมีหนึ่งสิ่งกระตุกใจอย่างแรง
“ถ้าฉันทำ เธอคงไม่ได้มายืนอยู่ที่บ้านหลังนี้...” ถ้าตนลงมือเข้าครัว คิดว่าบ้านหลังนี้คงจะวอดวายไปด้วยเปลวเพลิง พลันตอบให้กระจ่าง “ฉันไปซื้อมา”
“มีแต่ของชอบของหยา แล้วของนายล่ะจ๊ะ” กับข้าวห้าอย่างไม่มีของโปรดนายเลย มีแต่สิ่งที่เธอชื่นชอบ
“เบื่อ ไม่อยากกิน” ปัฐน์บอกง่ายๆ แล้วผายมือเชิญให้ยะหยานั่งลงฝั่งตรงข้าม ท่ามกลางบรรยากาศอันคุ้นเคย
หญิงสาวมองไปยังคนที่เธอรัก ดีใจที่ในวันนี้ได้นั่งอยู่ตรงหน้าของเขาอีกครั้ง แม้เธอได้ตัดสินใจจะทำหนึ่งสิ่งไปแล้วพลันระบายยิ้ม ไม่สมควรจะทำให้ความเศร้าลอยฟุ้ง ก่อนจะเริ่มกินอาหารด้วยกันอย่างเรียบง่าย ไม่มีแสงเทียนให้ความโรแมนติก มีแต่แสงไฟจากหลอดนีออนที่ให้ความสว่าง
แต่ทั้งเธอและเขากลับรู้สึกอบอุ่นหัวใจ พลันเหลือบตามองดอกบัวที่เธอมอบให้ นายนำมันไปปักใส่แจกันใบเล็กๆ พลอยให้ยิ้มอีกครั้ง สิบนาทีต่อมาก็เอี้ยวตัวไปหยิบของขวัญที่แท้จริงออกจากกระเป๋าสะพาย
“นาย ของขวัญจ้ะ”
ปัฐน์ถึงกับค้อนควักเมื่อยะหยายื่นถุงใบใหญ่มาให้ เขาก็หลงคิดว่าหญิงสาวนำดอกบัวมามอบให้จริงๆ แต่ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด ขอแค่เป็นความตั้งใจของฝ่ายหญิง เขาก็ชื่นชอบทั้งสิ้น ติดอยู่คำเดียวก็ไอ้คำว่าพ่อนั่นแหละที่ระคายหูระคายใจเป็นอย่างมาก
มือหนาหยิบของในนั้นขึ้นมาพิจารณาแล้วพบว่ามันเป็นกางเกงยีนส์ยี่ห้อดัง พลางวัดทาบกับช่วงขา
“เหมือนจะพอดีเลย” ยะหยากะประเมินได้อย่างแม่นยำ “เก่งนี่ จำไซซ์ฉันได้ ก็อย่างว่าได้จับได้สัมผัสอยู่ตลอด”
“นาย” พวงแก้มใสแดงซ่าน พลันบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ “หยายังไม่ได้อวยพรนายเลย หยาขอให้นายมีความสุขมากๆ นะคะ ขอให้นายมีสุขภาพแข็งแรง”
เธอก็อวยพรเขาแบบนี้ทุกปี เพียงปีนี้คงเป็นปีสุดท้ายแล้วที่จะได้อยู่ใกล้กัน เธอจะขอจากไปแบบมีความสุขที่ได้แอบมองนายอยู่ไกลๆ เกือบหนึ่งชั่วโมงต่อมาเธอก็ขอตัวกลับบ้านที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก โดยมีนายขับรถมาส่ง
ฝ่ายปัฐน์ยิ้มมุมปาก ชอบใจกับของขวัญที่ได้ เมื่อกลับมาถึงบ้านก็หยิบมันขึ้นมามอง พลางนึกตลกกับตัวเอง เพียงแต่เขานั้นลืมที่จะเอ่ยบอกหนึ่งเรื่องกับยะหยา เห็นทีพรุ่งนี้เช้าคงต้องแวะไปที่บ้านหลังเล็กเสียก่อนที่จะไปทำภารกิจสำคัญ
ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
สายใยใต้อาณัติ
คำว่าชดใช้เป็นดั่งสายใยที่ยังเชื่อมเธอให้อยู่กับเขา
https://writer.dek-d.com/kiaoklao_kiao/writer/view.php?id=2166998
EBOOK ดอกเบี้ยขม
ราคา 175 จาก 209 บาท
ความคิดเห็น