ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมีย(ลับ)ชั่วคราว

    ลำดับตอนที่ #22 : ตอนที่ 4 ถึงเวลาต้องไป (05)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.56K
      74
      23 ก.ค. 64

    ตอนที่ 4 ถึงเวลาต้องไป
     

         กรี๊ดด...

          เสียงกรีดร้องดังขึ้นในเวลาจะเข้าสู่เช้าวันใหม่ เมื่อหญิงสาวสัมผัสได้ถึงการบุกรุกราวกับมีท่อนไม้แข็งๆ มาทับร่างของเธอเอาไว้ 

          ทันทีที่ได้สติยะหยาปลดปล่อยเสียงร้องออกไป แต่ไม่ถึงนาทีก็ถูกฝ่ามือใหญ่จัดการอุดเสียงไว้ สองมือจึงระดมทุบตีเพื่อให้รอดพ้น ไม่รู้ใครกันกล้าทำเช่นนี้ ไม่หวั่นในอำนาจของนายหัวปัฐน์หรืออย่างไร ใจหวั่นสะท้านด้วยความกลัว จนอยากให้เขาคนนั้นมาอยู่ใกล้ๆ 

          แต่ในอึดใจต่อมาหัวคิ้วของยะหยาก็มีอันต้องเลิกสูงเมื่อเธอรู้สึกถึงความคุ้นเคยพร้อมกลิ่นกายที่คุ้นชิน มือจึงพยายามเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเปิดแสงหน้าจอให้สว่างขึ้น ในทันใดนั้นก็ได้เห็นคาตา

          “นาย!!”    

          ยะหยาแทบอยากจะกรีดร้องและฉีกอกคนที่กำลังอยู่เหนือตัวของเธอ

          “ไม่คุ้นกับกลิ่นหรือไง ร้องเสียงดังเชียว” คนที่บุกรุกเข้ามาถามเสียงเข้ม สายตาจ้องอย่างเอาเรื่อง ด้านยะหยาต้องผลักคนตัวโตให้ห่างออกไปแล้วถอยล่าไปอยู่อีกมุม 

          “นาย...นายแอบเข้ามาในบ้านหยาอีกแล้วนะ” ยะหยาตวัดตาค้อนให้แก่ชายตัวโตพลันขยับตัวไปเปิดสวิตช์ให้ไฟสว่างวาบ ก่อนสายตาจะเสไปมองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้มีคำถามต่อไป “ว่าแต่นายมาทำอะไรตั้งแต่ตีสี่ ไม่เช้าไปหรือไงจ๊ะ” 

          “จะแวะมาบอกว่าจะไม่อยู่ห้าวัน” ปัฐน์บอกถึงเหตุผลที่ต้องมาในยามนี้ เขาคงต้องเร่งรีบออกเดินทางไปยังสถานที่หนึ่ง ซึ่งห่างไกลจากที่แห่งนี้ค่อนข้างมาก 

          ฝ่ายยะหยากัดเม้มปากเบาๆ นายจะจากไปอีกแล้ว ไปหาเธอคนนั้นใช่หรือเปล่า พลันมองไปยังกางเกงที่นายสวม เพราะมันคือของขวัญที่เธอมอบให้ 

          นี่เขาได้ซักมันหรือเปล่า ไม่นานก็ได้ยินประโยคที่ทำให้ใจเจ็บหนึบ

          “จะไปบอกงานแต่งกับเพื่อน”

          “ค่ะ” หญิงสาวบอกเสียงเบาๆ พร้อมเบือนหน้าหลบสายตา “แต่ก็ไม่เห็นต้องมาบอกหยา เราไม่ได้เกี่ยวอะไรกันแล้ว” 

          “อื้ม ไม่เกี่ยวกัน แต่สอดกันนะใช่” ปัฐน์พูดอย่างทิ้งความนัย ดวงตาวาวขึ้นแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้เจ้าของร่างอรชร

          “นาย”      

          ยะหยาถึงกับสั่นศีรษะแรงๆ คนอะไรชอบพูดถึงเรื่องบนเตียงอยู่เรื่อย อึดใจต่อมาก็ได้เห็นสีหน้าที่จริงจังของคนตัวโต

          “ดูแลตัวเองดีๆ ด้วย” ที่จะมาก็แค่อยากจะเอ่ยบอกให้ยะหยารักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีระหว่างที่ตนไม่อยู่ พลันหยิบหนึ่งสิ่งที่เตรียมไว้ออกมายื่นให้ฝ่ายหญิง “เอาไป”

          “มีด”       

          ยะหยามองอย่างไม่เข้าใจ นายให้มีดเล่มคมกับเธอทำไมกัน

     

    ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
    สายใยใต้อาณัติ

     

    คำว่าชดใช้เป็นดั่งสายใยที่ยังเชื่อมเธอให้อยู่กับเขา


    https://writer.dek-d.com/kiaoklao_kiao/writer/view.php?id=2166998

     

         EBOOK ดอกเบี้ยขม 

    ราคา 175 จาก 209 บาท

    https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTI4ODczNyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjExMDM5NiI7fQ
     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×