วิวาห์ที่(ไม่)ปรารถนา (รีอัพ)

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ (02)

      บทนำ

     “อืม ไม่ได้รัก...” พฤกษส่ายหน้ายอมรับ ความรู้สึกห่างชั้นกับคำว่ารักไปหลายขุม “แต่ก็ได้ผูกพันทางกายกันไปแล้ว”
      ประโยคสุดท้ายนั่นทำเอาเอิงเอยพูดไม่ออก สายตาหลุบมองต่ำไปยังปลายเท้าของตัวเอง ปากกัดเม้มในวาจา โดยส่งผลไปถึงขั้วหัวใจ
      “คุณกำลังเอาคืนคุณอังใช่ไหมคะ” เธอพอดูออกว่า เขานะรักผู้ที่ให้ความเมตตาเธอมากขนาดไหน ส่วนเธอแค่ตัวประกอบเท่านั้น แถมวิวาห์นี้ยังเป็นวิวาห์ที่เขาไม่ปรารถนานัก แค่ทำตามความต้องการของผู้ใหญ่ก็เท่านั้น
      พฤกษเงียบไม่ตอบ แต่ครึ่งใจยอมรับว่า ใช่ เขาเอาคืน คนที่ทอดทิ้งกันไป ก่อนสายตาจะมองไปยังเอิงเอย คนที่ตกอยู่ในบ่วงบุญคุณ ในนาทีหนึ่งก็กดยิ้มเพราะนึกไปถึงเหตุการณ์ที่คนบ้านนั้นเอาเอิงเอยมาเสนอเพื่อให้เขาฆ่าเวลาระหว่างช่วงทำใจที่ถูกหักหลัง
      ชายหนุ่มหน้าเครียดขึ้น ยอมรับว่าในค่ำคืนนั้นตนก็ผิดที่ดื่มไปจนเมามาย ขาดสติแล้วดึงเอิงเอยมาสวมพันธะเป็นภรรยาคั่นเวลา ทว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น มีบางคนพยายามปิดบังบางความลับเอาไว้
      “ไปแจ้งทางนั้นแล้วเปลี่ยนทุกอย่างซะ ถ้า ‘เงิน’ ยังเป็นประเด็นสำคัญอยู่” พฤกษกล่าวประโยคที่หนักแน่น
      “อย่าบีบเอย บีบคุณอังแบบนี้เลยค่ะ” เอิงเอยวอนขอ หัวใจรู้สึกอึดอัดและการเป็นตัวแทนมันเจ็บสาหัสสากรรจ์ไม่ใช่เล่นๆ
      “จะไม่นึกหวงฉันหน่อยหรือเอย เราใช้ร่างกายร่วมกันมาตั้งนาน” เจ้าของบริษัทก่อสร้างมิวายร้องถาม ปฏิกิริยาของเอิงเอยราวเป็นแค่ท่อนไม้ท่อนหนึ่งที่ถูกโยนกองทิ้งไว้ตรงไหนก็ได้
      “มันก็แค่ร่างกาย คงไม่สู้ผูกพันทางใจ คุณพฤกษลองทบทวนดูอีกครั้งนะคะ”
      เธอยังพยายาม เพียงเจ็บดีพิลึก แต่ต้องแสร้งเป็นไม่รู้สึกอะไรและไม่อยากเอาสัมพันธ์ทางกายมาผูกมัดชายที่มีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว
      “ถ้ายุ่งยากนักก็ล้มงานแต่งซะ ฉันก็ไม่ได้ปรารถนามันนักหรอก” วินาทีนั้นพฤกษพูดตัดบท จบเป็นจบ จะไม่ต่อความให้ยืดยาว เพราะไร้ประโยชน์ ส่วนเอิงเอยหลับตาลงแล้วกัดปากแน่น ก่อนจะถอยล่าออกจากห้องด้วยอาการแข้งขาอ่อนแรง
     เธอจะทำอย่างไร นอกจากหอบความล้มเหลวกลับไป แล้วเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของเขา

เรื่องใหม่มาแล้วค่ะ
-เกี้ยวเกล้า-