คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
วิวาห์ที่(ไม่)ปรารถนา
เจ้าของร่างเล็กบอบบางเล็กราวกับมด ซึ่งมีผิวขาวละเอียดกำลังก้าวเท้าเข้าไปในคอนโดมิเนียนแห่งหนึ่งย่านชานเมือง
หัวใจที่ใต้เนื้อหนังในช่องอกซ้ายเต้นระรัวยากจะจับจังหวะคลับคล้ายคลับคลาว่า
เธอกำลังตื่นกลัว ราวกับสถานที่นี้ไม่ต่างจากแดนประหาร
อาจเป็นเพราะภายในห้องหนึ่งห้าหนึ่งสามมีชายผู้พร่าผลาญหัวใจอยู่ที่นั่น
ก่อนมือเรียวเล็กจะล้วงกุญแจออกจากกระเป๋าสะพายไขเข้าไปด้านใน โดยภายในกระเป๋าหนังสีน้ำตาลมีการ์ดเล็กๆ
สีชมพูอ่อนซุกอยู่
“สวัสดีค่ะคุณพฤกษ”
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องนั้นเธอต้องเดินลึกเข้าไปอีกนิด
เพราะเห็นแผ่นหลังกว้างไร้อาภรณ์ปกปิดของเจ้าาของห้องอยู่ที่ระเบียง
สิ่งถัดมาที่สัมผัสได้คงจะเป็นกลิ่นเหม็นจางๆ
ของควันสีขาว สีหน้าจึงมีความห่วงใย แต่คงไม่สามารถห้ามปรามอะไรเขาได้ เมื่อเธอไม่ใช่คนสลักสำคัญอะไร
มาที่นี่ก็เพื่อถามถึงความต้องการเท่านั้น
“เอยเอาการ์ดงานแต่งมาให้เลือกค่ะ” เอิงเอยรีบบอกถึงจุดประสงค์
ไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้มากกว่านี้ เพราะคนอย่างพฤกษ อันตรายเป็นที่สุด
“วางไว้สิ” ส่วนพฤกษ เจ้าของบริษัทก่อสร้างวัยสามสิบหกปีค่อยๆ
พลิกตัวไปมองคนบุกรุกเข้ามาในห้องของเขาอย่างง่ายดาย ในวินาทีหนึ่งรอยยิ้มจางๆ
ปรากฏมุมปาก ยิ้มนั้นสื่อได้ว่า ไม่ชังก็เกลียด
สองเท้าสืบเข้าไปในห้องที่เริ่มมืด เนื่องจากแสงภายนอกเริ่มลดลง
เอิงเอยนั่งลงบนโซฟาแล้วหยิบการ์ดจำนวนห้าใบออกมาเพื่อให้เขาเลือก
สายตาที่เฝ้ามองคล้ายว่างเปล่า แต่ภายในลึกๆ ซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้
ชายเจ้าของห้องเดินเข้าไปนั่งประจันหน้ากับผู้หญิงตัวเล็กๆ
มือหยิบการ์ดมาพินิจด้วยสายตาเฉยชา ว่างเปล่าไม่ต่างกัน
มืออีกข้างดับบุหรี่ลงในจานแก้วทรงกลม
“ชอบแบบไหนคะ เอยจะได้สั่งทำ”
หญิงสาวลองถาม
อาจเพราะเธออยากจะไปให้พ้นๆ จากห้องนี้ เนื่องจากมีภาพความทรงจำของเธอกับเขา
ก่อนจะเห็นพฤกษพิจารณาการ์ดใบหนึ่งเป็นพิเศษ
“ชอบใบนั้นหรือคะ”
“ก็ชอบ แต่มีบางอย่างที่ผิดไป” พฤกษว่า
ก่อนจะลอบยิ้มเย็นยะเยือก
“ตรงไหนคะ” เอิงเอยยื่นมือไปหยิบการ์ดที่พฤกษส่งคืนกลับมา
แล้วเฝ้ามอง ไม่แน่ใจว่าเขาไม่ชอบตรงไหนกัน
ก่อนจะได้ยินประโยคฟาดใจอย่างจังเสมือนเธอโดนหวดด้วยแส้ม้า
“ชื่อเจ้าสาว” เสียงของพฤกษไม่ดัง
แต่ใช่ว่าจะไม่สะเทือนไปถึงหัวใจดวงน้อยๆ
“คุณพฤกษ...” เอิงเอยเสียงสั่นทันที สายตาส่งไปเว้าวอนขอ
แต่สิ่งที่โต้กลับมาเป็นคล้ายกระสุนปืน
“ไปเปลี่ยนมาซะ”
พฤกษยืนยันเสียงหนักแน่นส่งผลให้หญิงสาวกำการ์ดใบนั้นไว้แน่น
ตามองไปรายละเอียดอีกครั้งพร้อมเอ่ยถ้อยคำยืนยันหนักแน่น
“อังคณา หิรัญการย์ ถูกแล้วค่ะ” ชื่อเจ้าสาวไม่ผิดร้อยเปอร์เซ็นต์
ตัวสะกดทุกตัวเธอบอกกับทางร้านอย่างแม่นยำ เพราะเป็นชื่อของผู้ที่เธอรักเสมือนพี่สาวและเป็นผู้ที่มีพระคุณ
ทว่าเขาก็กล่าวให้หัวใจของเธอสั่นคลอนอีกรอบ
“ต้องเป็นเอิงเอย หิรัญการย์” พฤกษกล่าวเสียงเฉียบ
หนักแน่น แผ่นหลังเอนไปพิงผนักแล้วพินิจดวงหน้าของผู้หญิงเบื้องหน้า
“คุณพฤกษ”
เอิงเอยส่ายหน้า
ไม่อยากให้เขาทำแบบนี้ ปากสั่นเล็กน้อย
เพราะเธอหอบความหวังของผู้มีพระคุณมาไว้แนบอก
“เปลี่ยนซะ” ชายหนุ่มย้ำอีกหน ยึดในความต้องการของตัวเอง
หัวใจของเขาไม่ใช่ของเล่น ฉะนั้นห้ามผู้ใดเขี่ยมันทิ้งเป็นอันขาด
“แต่คุณไม่ได้รักเอย”
อิงเอยพูดคล้ายอยากให้เขามีสติคิดทบทวนสักนิด หัวใจเต็มไปด้วยความปวดร้าว
ทว่าก็ผสมไปด้วยความละอาย
“อืม ไม่ได้รัก...” พฤกษส่ายหน้ายอมรับ
ความรู้สึกห่างชั้นกับคำว่ารักไปหลายขุม “แต่ก็ได้ผูกพันทางกายกันไปแล้ว”
เรื่องใหม่มาแล้วค่ะ
-เกี้ยวเกล้า-
ความคิดเห็น