เมีย(ห้ามใจ)รัก

ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 3 ความเปลี่ยนแปลงของหัวใจ (03)

   ตอนที่ 3  ความเปลี่ยนแปลงของหัวใจ        

       “ป๋า...”    

      จิณณาทำหน้าไม่ถูกเลย เธอสมควรจะยิ้มหรือร้องไห้ เมื่อสายตาที่เฝ้ามองมามีแต่ความเย็นชา ก่อนพนมมือขึ้นไหว้ แล้วรีบพยุงใจพร้อมตัวที่ชอกช้ำเดินเลี่ยงตัวไปอีกทาง ขืนอยู่ตรงนี้ตาของเธอก็จะเอาแต่มองเขา มิวายไม่เป็นอันทำงาน

      ฝ่ายคนที่ใบหน้าขึ้นสีต้องค่อยๆ เบนสายตากลับมามองน้องชายแล้วตั้งคำถาม    

      “ผับของแกทำถูกกฎหมายใช่ไหม”

      “เฮียหมายความว่ายังไง”

      อาชาถึงกับแปลกใจ แต่พอจะรู้ความหมาย ทว่าอะไรถึงทำให้พี่ชายของเขาร้อนรนและหวาดระแวง พลางเอ่ยถามด้วยความฉงนฉงาย

      “มีอะไรที่ผมต้องรู้ไหมเฮีย” เขามั่นใจว่าต้องมีอะไรอยู่ในกอไผ่ ไม่เช่นนั้นพี่ชายคงไม่ถามหาความปลอดภัยของพนักงานกิตติมศักดิ์ โดยผับแห่งนี้ไม่มีการค้าเนื้อแน่นอน ซึ่งพร้อมจะดูแลทุกคนหากถูกลวนลาม ทว่าในแววตาของพี่ชายยามนี้ช่างคาดเดาได้ยาก

      ชั่วพริบตาเดียวก็เห็นร่างสูงใหญ่ขยับตัวลุกจากโซฟาแล้วเดินไวๆ หายไปในทิศทางเดียวกับจิณณา ยิ่งแน่ใจว่ามันต้องมีบางอย่างซ่อนเร้น ฝ่ายอธิษฐ์กวาดตามองหายัยตัวเล็ก ก่อนเดินเข้าไปประชิดพร้อมบอกหนึ่งประโยคเสียงหนัก

      “ขอป๋าคุยด้วยหน่อย”

      ทั้งดวงตาและใบหน้าแสดงได้ถึงความจริงจัง แต่ไม่อาจทำให้จิณณายินยอมขยับเท้า แค่เม้มปากแล้วมองจ้อง กระนั้นก็มีแต่ความเย็นชาที่สัมผัสได้

      “อย่าทำให้ป๋าต้องลากจ้าวไป” อธิษฐ์บอกเสียงดุแก่เด็กที่ริจะดื้อ พลันขยับตัวไปด้านในห้องทำงานของน้องชาย ส่วนจิณณาต้องก้าวเท้าตามไป เพราะคิดว่าคงไม่มีทางหลีกเลี่ยง ขณะหัวใจเต็มไปด้วยอาการกลัดหนอง กระนั้นแล้วจะโทษใครได้นอกเสียจากตัวเอง

      สายตาคู่ใสที่หม่นแสงเฝ้ามองแผ่นหลังกว้างที่อบอุ่น สองสัปดาห์เลยนะที่ไม่ได้พบ ทั้งที่แต่ก่อนมักได้เจอกันเป็นประจำและทันทีที่มือเรียวเล็กปิดประตูห้องทำงาน วาจาหนักๆ ก็ปลิวเข้ามากระทบโสตประสาท

      “จ้าวไม่เหมาะกับงานนี้”

      “จ้าวทำได้ค่ะ”

      “ป๋าบอกว่าไม่เหมาะ ไม่ได้บอกว่าทำไม่ได้” อธิษฐ์เอ่ยเสียงเข้ม นัยน์ตาจ้องมองเรือนร่างบอบบาง โดยต้องควบคุมลมหายใจที่ร้อนระอุพร้อมเว้นระยะห่างเล็กน้อย เมื่อสมองของเขาตอนนี้มันคิดแต่การฉีกกระชากชุดรัดรูปให้ขาดกระจุย ยิ่งเห็นแล้วยิ่งหงุดหงิด

      ไม่รู้มีสายตากี่สิบคู่จับจ้องร่างกายของจิณณา ฝ่ามือเริ่มกำเป็นหมัด แต่ต้องระงับทุกความรู้สึก พลางเตือนความจำในครั้งอดีต

      “จำได้ไหมว่า ตอนที่เราลองกินเหล้ามันเป็นยังไง”

      “จ้าวดูแลตัวเองได้ค่ะป๋า”

      จิณณาไม่ตอบ แต่กลับเพิ่มความมั่นใจ ทั้งที่รู้ดีว่าตนเองคออ่อน เคยลองดื่มเหล้าหนหนึ่งในครั้งที่อยู่กับอนณ จากนั้นก็เมาจนดูแลตัวเองไม่ได้ อธิษฐ์ที่กลับมาและรู้เข้าจึงโมโหมาก ก่อนช้อนตาขึ้นไปมองเขาคนนั้นเล็กน้อยด้วยความคิดถึง

    คนที่ได้ฟังแทบอยากระเบิดอารมณ์ อยากจะคำรามราวกับสัตว์บาดเจ็บ แค่ไม่ใช่ร่างกาย แต่กลับเป็นตรงหัวใจที่มันถูกรุกรานมาเนิ่นนาน พลันตัดสินใจทำหนึ่งสิ่ง

      อธิษฐ์ก้าวเท้าเข้าไปประชิดจิณณา มืออุ่นข้างหนึ่งโอบเอวให้ดึงเข้ามาแนบกาย ไม่ทันให้ฝ่ายหญิงได้ตั้งตัว เป็นผลให้จิณณาทำตาโต อึดใจเดียวได้มีเสียงไม่สบอารมณ์ดังตามมา

    “นี่ขนาดไม่ได้เมายังดูแลตัวเองไม่ได้เลยแล้วจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ผู้ชายถ้าถูกลวนลาม”

 ราคา 99 บาทอีก 7 วันเท่านั้น

เมีย(ห้ามใจ)รัก

-เกี้ยวเกล้า-

สัมพันธ์สวาทที่เกิดขึ้นในคืนนั้น มิอาจผูกรั้งเขาไว้กับเธอ 

แต่ยิ่งห่างออกไป ทั้งที่หัวใจอยู่ใกล้แค่คืบ

--------------------------------------------------------