คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 1 402 (06)
ตอนที่ 1 402
“นายให้มาตาม”
“อ้อ...ลุงรู้ไหมว่านายมีธุระอะไร”
ยะหยายิ้มแห้งๆ เวลานี้ไม่ค่อยอยากจะอยู่ใกล้นายสักเท่าไร กลัวใจจะทนไม่ไหว
“สงสัยจะหิวมั้ง”
ยะหยาพยักหน้าพร้อมเริ่มเข้าใจ
เวลานี้ก็จวนจะหกโมงเย็นแล้ว หากเขาหิวก็คงไม่แปลก ปกติแล้วเวลาที่นายหัวกลับมาที่ไร่เธอก็มักจะเป็นคนคอยหุงข้าวหาปลาให้กินแล้วต้องเปลี่ยนทิศไปเป็นบ้านหลังนั้น
ที่มีความทรงจำมากมายทั้งหวานและนุ่มละมุน
ถึงแม้สถานะเมียลับๆ จะจบลง
แต่เธอก็ยังถือว่าเป็นคนของเขา คนงานที่ยังอาศัยและพึ่งใบบุญอยู่ในเขตรั้ว
แต่เมื่อไปถึงกลับพบชายตัวโตนั่งหน้าเรียบอยู่ตรงห้องครัว
เสื้อแขนยาวถูกถลกขึ้นไปถึงข้อศอก
“นายจะทำอะไรจ๊ะ”
“ทอดไข่”
ยะหยามองเลยไปยังกระทะที่มีน้ำมันอยู่
ก่อนหันกลับไปยังแขนของนายที่มีรอยแผลตามคำอธิบายของเขา
“เทน้ำมันแล้วน้ำมันมันกระเด็นใส่”
เพราะกระทะที่นำไปล้างยังไม่แห้งดี เขาก็เอามาตั้งไฟแล้วเทน้ำมันลงไป
มันจึงกระเด็นใส่แขน จนต้องให้ลุงอ่ำไปตามยะหยามา
“แล้วโดนแขนมากไหมจ๊ะ
เดี๋ยวแขนจะพองเอา” หญิงสาวรีบร้องถามด้วยความห่วงใย
“โดนไม่มาก แต่ก็ใส่ยาแล้ว”
ปัฐน์บอกเสียงเรียบแล้วหันไปจับจ้องดวงตากลมโต
มุมปากเหยียดออกเล็กน้อยแล้วขยับเท้าเข้าไปใกล้เจ้าของร่างอรชร
ฝ่ายยะหยาถึงกับถอยหลังหนี
ไม่รู้ทำไมตั้งแต่ที่นายฉีกสัญญาทิ้งถึงได้มีท่าทีคุกคามตนนัก
พร้อมรีบเบี่ยงตัวหลบ
“งั้นหยารีบไปทำกับข้าวให้นายก่อนนะจ๊ะ”
ยะหยารีบเดินเข้าไปในด้านในแล้วจัดการเปิดตู้เย็นออกดู
พบว่าเหลือเพียงพริกกับหมูสับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น วันนี้นายคงต้องกินอาหารง่ายๆ
อย่างผัดกะเพราหมูสับ ฝ่ายคนตัวโตเดินถอยล่าออกไปลากเก้าอี้มานั่งอยู่ห่างออกไป
สายตานิ่งๆ พินิจมอง
แผ่นหลังบอบบางที่กำลังทำกับข้าวให้ตน
เขาเห็นจนชินตาพร้อมนั่งเงียบๆ อย่างใช้ความคิด ในแวบหนึ่งมุมปากกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
กระทั่งผัดกะเพราร้อนๆ
ที่ส่งกลิ่นหอมฉุนมาวางลงบนโต๊ะกินข้าวขนาดสี่เหลี่ยมลอยมาเตะจมูก
จึงขยับตัวลุกขึ้นเดินตรงไปหาพร้อมกับเอ่ยคำเชิญชวน
“กินด้วยกันสิ”
“หยา...อิ่มแล้ว”
ยะหยาบอกออกไปเสียงแผ่ว มันเป็นคำโกหกที่ดูไม่ได้เรื่อง แต่เธอไม่อยากใกล้ชิดนายมากจนเกินไป
เพราะความหวั่นไหวเกิดขึ้นเสมอเมื่ออยู่ใกล้ๆ เขาคนนี้
“กินเมื่อกลางวันอิ่มมาถึงตอนนี้เลยเหรอ”
ปัฐน์ยกมือขึ้นกอดอก สายตาหรี่มองด้วยความเจ้าเล่ห์และรู้ทัน
“นาย!!”
ความคิดเห็น