คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 1 402 (04)
ตอนที่ 1 402
“งั้นก็ไปทำหน้าที่ของเราให้ดีได้แล้ว
อย่าหายไปแบบนี้อีกนะ”
ยะหยาพยักหน้าแล้วผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก
โชคดีที่ไม่โดนต่อว่าแล้วขบเขี้ยวถึงผู้ชายตัวโตที่ป่านนี้คงหลับสบายไปแล้ว
ไม่รู้นายทำแบบนี้ไปทำไม หรือต้องการจะแกล้งเธอ หัวคิ้วเหนือดวงตาจึงขมวดมุ่น
เพราะไม่มีเหตุให้เขาต้องทำเช่นนั้นเลยสักนิด
หากจะพูดว่านายห่วงเธอ
ไม่อยากปล่อยไปคงไม่ใช่
เพราะที่ผ่านมานายหัวปัฐน์มักทิ้งเธอให้ต้องทนคิดถึงเขาอยู่เสมอ
ชอบหายหน้าหายตาไปเป็นระยะเวลานานๆ แล้วอดคิดถึงความเร่าร้อนที่เกิดขึ้นไม่ได้
มือยกขึ้นแตะเรียวปากของตัวเอง พวงแก้มก็แดงปลั่ง
ถึงแม้เธอจะขึ้นชื่อว่าเป็นเมียลับๆ ของนาย แต่เขาก็ไม่ค่อยได้แตะต้องเธอสักเท่าไร
แต่ในวันนี้กลับสัมผัสได้ถึงความต้องการที่มากล้น แถมยังเอาแต่ใจ
ส่วนคนที่ขยับตัวลุกขึ้นมาหลังนอนจนเต็มอิ่มพลันเอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่ใช้มาเกือบสามปีขึ้นดูเวลา
ใกล้จะห้าโมงเย็นแล้วทำให้เขาต้องขยับตัวลุกขึ้นเพื่อจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย
“กลับด้วยกันไหม”
นายหัวปัฐน์เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
หลังจากที่เดินตรงออกมาจากโรงแรม สืบเท้าไวๆ ตามผู้หญิงร่างเล็กไป
“หยากลับเองได้ค่ะนาย”
ส่วนคนที่ถูกถามกัดเม้มปากแวบหนึ่ง แล้วร้องปฏิเสธ สายตาพินิจมองนายหัวเล็กน้อย
“ตามใจนะ”
ปัฐน์ไหวไหล่ ไม่ได้ตื๊อ แล้วเดินฉับๆ
ไปยังลานจอดรถ ก่อนจะสตาร์ตเครื่องยนต์ ปล่อยให้ยะหยาเดินลิ่วๆ
ไปยังท่ารอรถโดยสารประจำทาง ใช้เวลาไปแค่สองนาทีรถสองแถวคันเล็กๆ
ก็มาจอดเทียบท่าให้สองเท้าเรียวก้าวขึ้นไปนั่งบนเบาะนุ่มสีน้ำเงิน
ด้วยความเร็วของรถทำให้ผมนุ่มสลวยพัดปลิว
พ่อโชเฟอร์หนุ่มเหยียบคันเร่งราวกับมีธุระรีบร้อน ยะหยาใช้สองมือจับกับเบาะไว้มั่น
ถึงอย่างนั้นสายตาก็ไม่วายมองไปเห็นหนึ่งสิ่ง
“นาย”
เธอเห็นรถของนายขับตามมาและไม่มีทีท่าว่าจะเร่งเครื่องแซงไปเลยสักนิด
“แล้วนายจะมาขับรถตามทำไม”
เธอเริ่มแน่ใจว่านายขับรถตามตนเองมา หน้านิ่ว คิ้วก็ขมวด
กระทั่งมาถึงหน้าทางเข้าไร่ รถคันโตสีดำเงาจึงขับแซงเลี้ยวซ้ายเข้าไปในไร่
ยะหยาเฝ้ามองไปจนลับตาแล้วย่นจมูกใส่
จากนั้นจ้ำอ้าวกลับไปยังบ้านพักของตนเอง บ้านหลังเล็กๆ ที่เคยอาศัยอยู่กับมารดา
หลังที่ต้องระเห็จจากบ้านที่เคยอาศัยมาไกล ในตอนนี้ไม่รู้ที่นั่นจะเป็นอย่างไรบ้าง
พานให้คิดถึงอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้มารดาพาเธอจากบ้านอันเป็นที่รักมา
สิ่งนั้นมันกัดกินใจและทำให้เธอเลือกจะดึงตัวเองออกห่างจากนายเมื่อรู้ถึงข่าวสำคัญ
พลันเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้ากว้าง
“หยาคิดถึงแม่นะจ๊ะ”
มารดาของเธอเสียไปด้วยโรคร้ายเมื่อสองปีก่อน
หลังจากพยายามรักษาตัวและต่อสู้มานาน
ซึ่งนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงลับๆ ของนายหัวปัฐน์
“นายสนใจหยาไหม”
“สนใจแบบไหน”
น้ำเสียงในตอนนั้นของนายค่อนข้างดุ ทำเอาร่างของเธอสะดุ้งเฮือก
“แบบอยากได้หยาไปอยู่บนเตียง”
ความคิดเห็น