คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 402 (03)
ตอนที่ 1 402
ขณะที่อีกข้างยังจัดการล็อกยะหยาไม่ให้ห่างตัว
โดยยังไม่ได้เดินเข้าไปลึกด้านใน เพราะเขาต้องทำหนึ่งสิ่งเสียก่อน
นั่นคือการจัดการลอกคราบผีเสื้อน้อย
แค่ไม่กี่อึดใจร่างอรชรก็เปล่าเปลือยด้วยมือหนา
โดยโยนเสื้อผ้าของหญิงสาวไปไว้ด้านนอก รวมถึงผ้าขนหนูของตัวเอง ยะหยารีบหลับตาปี๋
ถึงจะเห็นมาหลายครั้ง แต่ยังรู้สึกเอียงอาย เรียวปากก็ยังถูกรุกเร้าไม่หยุด
รสชาติที่แสนคุ้นเคยทำให้ความคิดถึงตีวนยิ่งกว่าเดิม
เธอคำนึงหาท่อนแขนแข็งแกร่งที่พร้อมจะโอบรัดและปกป้อง
คิดถึงปากหนาที่ชอบจูบควานหาความนุ่มละมุน
นึกถึงร่างกายสูงใหญ่ที่ชอบทาบทับให้ความเร่าร้อน อบอุ่น
ทุกสัดส่วนของเขาเธอล้วนชื่นชอบ โดยเฉพาะหัวใจดวงโตที่ปรารถนาจะเป็นเจ้าของ
“อื้ม...นาย”
----------------------------------------------
เซ็นเซอร์ค่ะ
----------------------------------------------
“นายใจร้าย”
กลีบปากสีชมพูระเรื่อพึมพำออกมาเบาๆ มือสั่นๆ
พยายามจะกลัดกระดุมชุดยูนิฟอร์มของตนเองให้เรียบร้อย
หลังจากตื่นขึ้นมาบนเตียงในโรงแรมที่เธอทำงานอยู่
นาฬิกาบนข้อมือบอกว่าเกินเวลาทำงานในช่วงบ่ายมาสิบนาทีแล้วจึงต้องเร่งรีบ
สายตากลมโตมิวายมองค้อนไปยังชายที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง
อยากจะเดินเข้าไปข่วนหลัง ข่วนหน้าของเขาเสียจริงๆ
แต่เวลานี้เธอต้องรีบกลับไปทำงาน ก่อนจะถูกตำหนิเอาได้
“หยาหายไปไหนมาตั้งนาน”
แค่เดินลงมาถึงบริเวณประชาสัมพันธ์ เสียงของเกล้ามาศก็ดังขึ้นให้เจ้าของร่างบอบบางสะดุ้งโหยงอย่างคนมีความผิด
ยะหยาไม่ได้เปิดปากสวนกลับมา แค่ยิ้มแห้งๆ
แล้วพยักหน้าหงึกหงักในคำถามต่อมา
“แล้วกินข้าวหรือยัง”
“หยากินแล้วค่ะ”
“งั้นก็ไปทำหน้าที่ของเราให้ดีได้แล้ว
อย่าหายไปแบบนี้อีกนะ”
ความคิดเห็น