บอสที่รัก (REUP)

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ (02)

ตอนที่ 1 อดีต-เลขา

      “เข้ามาพบผมคุณครีม”

      คำสั่งนั้นทำให้กชนุชต้องแยกตัวกลับไปยังแผนก ปล่อยให้คริมาเข้าไปเผชิญหน้ากับเจ้านายที่วันนี้ดูอารมณ์ไม่ดีเลย หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นพร้อมยิ้มแห้งๆ อย่างยอมรับ เธอล้ำเส้นเองก็ต้องยอมรับผลกระทบที่ตามมาแล้วฝืนทำเป็นยิ้มแย้มเมื่อไปอยู่ต่อหน้าของจิระ

      “อีกสามสัปดาห์ผมจะให้คุณฝึกงานเลขาฯ คนใหม่ของผม” จิระพูดเข้าประเด็นทันที สายตาปราดมองคริมาอย่างดุดันและคาดโทษ

      “ค่ะบอส” หญิงสาวพยักหน้ารับและไม่ได้ร้องถามใดๆ เธอยอมรับโดยดุษณี

      “ภายในสามเดือนต้องรู้งานและทำทุกอย่างแทนคุณได้”

      นี่คือสิ่งที่คริมาต้องปฏิบัติ ชายหนุ่มหวังว่าหญิงสาวจะยอมรับได้ แต่เมื่อเห็นอาการนิ่งๆ ของเลขาฯ ก็ทำให้เขามีอาการคันยิบในหัวใจ แต่คิดว่าอีกฝ่ายคงเตรียมรับทุกอย่างมาเป็นอย่างดี จากนั้นก็ยื่นกระดาษหนึ่งแผ่นไปเบื้องหน้า

      “นี่ใบลาออกของคุณ เซ็นมันซะแล้วอีกสามเดือนเอามาวางไว้บนโต๊ะของผม”

      คริมารู้สึกใจหายถึงจะเตรียมใจและมีเรื่องนี้อยู่ในหัวบ้างแล้วเอาเข้าจริงใจของเธอก็ไม่เข้มแข็งนักพลันมองลึกเข้าไปในแววตาของคนเป็นนาย ก่อนจะได้พบกับความดุดันทำให้ต้องก้มหน้าลงพร้อมเดินไปรับกระดาษแผ่นนั้นมาอย่างเงียบๆ

      “หาเหตุผลให้เหมาะสมมากกว่าผมกับคุณกลายเป็นคนซื้อและผู้ขาย” น้ำเสียงของจิระเข้มขึ้นยิ่งกว่าเดิม

      “ค่ะบอส” คริมาน้อมรับและไม่ได้แย้งใดๆ ก่อนจะแสร้งเป็นยิ้มเมื่อถูกมอง “ถ้าไม่มีอะไรแล้วครีมขอออกไปเคลียร์งานนะคะ”

      “เชิญ”

      สิ้นคำสั้นๆ หญิงสาวขยับตัวเดินออกจากห้องไปในทันที เมื่อประตูปิดลงใบหน้านวลสวยก็พบแต่ความเศร้า พลางก้มลงมองของในมือ เธอมีเวลาอีกแค่สามเดือนเท่านั้นที่จะได้อยู่ข้างๆ เขา ก่อนที่จะกลายไปเป็นเพียงแค่อดีต

      ‘ครีมขอโทษนะคะที่ทำให้บอสผิดหวัง’ หญิงสาวพึมพำบอกแล้วหมุนตัวไปนั่งลงประจำเก้าอี้ของตัวเอง แต่ไม่ถึงห้านาทีก็ต้องพนมมือขึ้นไหว้ผู้หญิงคนหนึ่ง

      “สวัสดีค่ะคุณจา” คริมาต้องซุกซ่อนทุกความรู้สึกเอาไว้แล้วประดับยิ้มให้กับมารดาของเจ้านาย รวมถึงเป็นผู้ว่าจ้างของเธอ

      “ตาจีนอยู่ใช่ไหม” จารุวรรณที่เป็นอดีตดาราดังรับไหว้แล้วเอ่ยถามถึงคนสำคัญ ตามองไปยังหญิงสาวที่ยอมรับข้อเสนอ แม้ดูเหมือนคนใจร้าย แต่เธอก็ต้องทำ

      “บอสอยู่ด้านในค่ะ” เลขาฯ สาวตอบรับแล้วเดินไปเปิดประตูให้กับหนึ่งในเจ้านาย จากนั้นก็หมุนตัวกลับไปทำงานด้วยอาการใจหม่นๆ พานให้คิดถึงข้อตกลงของเธอกับคุณจารุวรรณ

      ส่วนผู้มาใหม่ก้าวยาวๆ เข้าไปหาบุตรชายที่ละสายตาจากเอกสารมามอง

      “ไม่คิดจะยิ้มให้แม่หน่อยหรือจีน” จารุวรรณเอ่ยถามบุตรชาย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจในการกระทำนั้นเท่าไร เพราะรู้ดีว่าตนเองทำให้สายเลือดโกรธ แต่เรื่องที่ทำให้ใบหน้าราบเรียบคงไม่พ้นเรื่องที่เธอดึงเด็กในปกครองของเจ้าตัวให้กลายไปเป็นผู้หญิงข้างกาย พลางวางหนึ่งสิ่งไว้บนโต๊ะทำงานของบุตรชาย

      “อะไรครับ” จิระถามเสียงเข้ม แล้วค่อยๆ หยิบขึ้นมาพิจารณา

      “ตารางวันที่แกต้องไปที่คอนโดฯ” จารุวรรณบอกเสียงดังฟังชัดเพื่อย้ำว่าบุตรชายต้องปฏิบัติตาม

      “ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือครับ” จิระถึงกับครางถาม แบบนี้มันราวกับเขาและคริมาเป็นเพียงเครื่องจักรกลที่ถูกโปรแกรมไว้ให้ทำงานตามช่วงเวลา

      “ใช่ เพราะฉันต้องการหลานภายในสามเดือนแกก็รู้”

      ข้อตกลงที่ทำไว้ร่วมกันกับคริมาคือภายในสามเดือนอีกฝ่ายต้องตั้งครรภ์สายเลือดของจิระ ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นจะต้องสูญเสียทุกอย่าง จารุวรรณยกมือขึ้นกอดอก เธอใช้สิทธิ์ความเป็นแม่ร้องขอกึ่งบังคับให้จิระยินยอม เนื่องจากที่ผ่านมาไม่เคยขอใดๆ เลย

      “ปัญหาที่จะตามมา มันอาจจะเกินกว่าคุณแม่จะรับมือไหว” เขาอยากให้รู้ไว้ว่าผลเสียจะต้องตามมาแน่ ดวงตาคมกริบมองคนที่รักอย่างห่วงใยและกังวลเพราะเมื่อราวสี่เดือนก่อนท่านได้ตรวจพบว่าเป็นโรคหัวใจรั่ว นั่นก็เป็นอีกหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาต้องยอม หลังจากได้คัดค้านเสียงแข็งแล้วแต่ไม่เป็นผล แถมยังทำให้มารดาต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ 

      “ขอแค่ให้ฉันได้หลานมาก็พอ” จารุวรรณเชิดหน้าขึ้นและยืนยันในสิ่งที่เธอต้องการ

      “ไม่ใช่แค่นั้นหรอกมั้งครับ คุณแม่จงใจจะกันท่าลีด้วย” เขารู้ดีว่ามันมีเหตุผลมากกว่านั้น ไม่พ้นการกลับมาของผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่เคยสนิทสนมกับเขา

      “ถูก” จารุวรรณยอมรับกับลูกชายอย่างไม่ปิดบัง เพราะการกลับมาของอีกฝ่ายทำให้เธอหมดทางเลือก จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปในทันที

      ด้านจิระพิงตัวกับเบาะหนังแล้วกระแทกลมหายใจแรงๆ ก่อนเฝ้ามองตารางเวลาด้วยท่าทางนิ่งเงียบจนน่าหวั่นใจ

      ส่วนคริมาพยายามตั้งสมาธิอยู่กับงาน แม้จะมีหลายสิ่งที่ทำให้ว้าวุ่น โดยอยากจะให้ถึงช่วงยามเย็นอย่างเร็วไว เธอคิดถึงคนหนึ่งจับใจ เพียงไม่ถึงสิบนาทีเสียงฝีเท้าที่ก้าวมาใกล้ก็ทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วในวินาทีนั้นก็รู้สึกราวกับหัวใจเต้นช้าลง

      รอยยิ้มที่ถูกส่งมาอย่างเป็นมิตรทำเอาคริมาราวกับถูกสาป หรือไม่ก็ถูกฟาดด้วยแส้ที่ทำให้ชาหนึบไปทั่วร่าง ปากนั้นก็พึมพำชื่อผู้มาใหม่ที่หวนกลับมา

      “คุณ...ลี” น้ำเสียงของคริมาสั่น บ่งบอกถึงอารมณ์และราวกับมีก้อนแข็งๆ มาจุกอยู่ที่ลำคอ

ฝากหนูครีมกับคุณจีนด้วยนะคะ
#คนแอบรักที่ไม่มีสิทธิ์รัก

-เกี้ยวเกล้า-