คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ (03)
ตอนที่ 1 อดีต-เลขาฯ
“คุณ...ลี” น้ำเสียงของคริมาสั่น บ่งบอกถึงอารมณ์และราวกับมีก้อนแข็งๆ มาจุกอยู่ที่ลำคอ
“สวัสดีค่ะคุณครีม สบายดีนะคะ ลีมาขอพบพี่จีนค่ะ” ด้านคนที่เพิ่งกลับมาอย่างวลียาระบายยิ้มให้แก่เลขาฯ
ของจิระ ไม่คิดว่าเวลาผ่านมาก็หลายปีแล้วแต่อีกฝ่ายก็ยังทำงานให้กับชายหนุ่มอยู่เหมือนเดิม
เธอดีใจที่ได้พบคริมา เพราะอีกฝ่ายเป็นคนใจเย็น ใจดี นิสัยน่าคบหา
คริมาฝืนยิ้มอย่างยากลำบาก เธอเกือบจะลืมผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว
จากนั้นต้องรวบรวมสติแล้วรายงานต่อคนเป็นนายด้วยการกดอินเตอร์โฟน
“บอสคะคุณวลียามาขอพบค่ะ”
“ให้เข้ามา”
คริมาขยับตัวลุกขึ้นแล้วผายมือเชิญ
เท่าที่ฟังจากน้ำเสียงบอสของเธอไม่ได้มีความตกใจเลยราวกับรู้อยู่แล้วว่า
อดีตคนรักจะหวนกลับมา เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีจึงลดลงไป ความรู้สึกต่างๆ
ถาโถมใส่ใจดวงน้อย ขณะที่คนด้านในระบายยิ้มบางๆ เมื่อได้พบหน้ากันอีกครั้ง
“พี่จีน”
“สบายดีไหมลี”
“ลีสบายดีค่ะ แล้วพี่จีนล่ะคะ” วลียาเดินไปหยุดลงเบื้องหน้าโต๊ะทำงานของชายที่เธอคิดถึง
ก่อนจะถูกอีกฝ่ายผายมือเชิญให้นั่งลง
“ก็พอไหวครับ” จิระตอบไปตามความจริงแม้จะกังวลในสิ่งที่มารดาต้องการ
ด้วยรู้ดีการกลับมาของวลียาทำให้ท่านนั่งไม่ติดเก้าอี้จึงพยายามหาทางขัดขวาง
แค่ไม่คิดว่าจะดึงคริมาเข้ามาเกี่ยวข้อง พลางมองสำรวจคนที่จากไปห้าปีเต็ม
“เมื่อกี้ลีเห็นรถของคุณป้า” วลียารู้สึกเสียวสันหลังวาบ
ในจังหวะที่เดินเข้ามาในตึกสายตาเหลือบไปเห็นรถของ
จารุวรรณจอดอยู่ด้านนอก
เธอจึงต้องไปหลบมุมอยู่ในร้านกาแฟ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปและเฝ้ามองจนรถคันนั้นเคลื่อนออกไปจึงมาที่นี่พลางบอกเสียงตลก
“ดีนะคะที่ไม่เจอท่าน
ไม่งั้นลีคงไม่ได้พบพี่จีนแน่”
ด้านคนฟังแค่ยิ้มมุมปากแล้วพยักหน้าในวาจาถัดมาของวลียา
“ลีเรียนจบแล้ว ลีมาทวงสัญญาที่พี่จีนบอกว่าจะพาลีไปดินเนอร์เพื่อเลี้ยงฉลอง”
“ไว้เย็นนี้พี่จะไปรับแล้วตอนนี้ลีพักที่ไหน”
“ลีพักอยู่ที่บ้านเพื่อนค่ะ”
หญิงสาวดีใจที่อีกฝ่ายไม่คิดจะเบี้ยวหรือบอกปัด
ในเมื่อตลอดระยะเวลาที่จากไปเธอไม่เคยติดต่อกลับมาหาเขาเลยสักครั้งอาจเพราะกลัวคนคนหนึ่งและรู้สึกผิดในใจ
“แล้วคุณน้าสบายดีไหม ท่านกลับมาด้วยหรือเปล่า” จิระตั้งคำถามถึงวารีรัตน์
ด้านคนต้องตอบชะงักตัวไปเล็กน้อย จากนั้นจึงส่ายหน้าช้าๆ
สายตาของวลียาพินิจดวงหน้าของคนที่เธอบอกเลิกในวันที่เอ่ยปากบอกเขาเกี่ยวกับการไปเรียนต่อ
โดยจิระยังเหมือนเดิม เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจ ไม่นานภายในห้องก็มีคำบอกเล่าเกี่ยวกับช่วงเวลาที่ผ่านมา
การเรียน ประสบการณ์ใหม่ๆ ที่เจอ
โดยเสียงหัวเราะนั้นกำลังทำให้คนด้านนอกรู้สึกอึดอัด
คริมาฝืนยิ้มเพราะรู้ดีว่าเจ้านายของเธอคงมีความสุขที่วลียาหวนกลับมา
ในช่วงเวลาที่คนทั้งสองพบและเริ่มรักกันเวลานั้นเธอทำงานกับเขามาได้หนึ่งปีเต็มแล้ว
คนมาก่อน แต่ไม่มีสิทธิ์รักจึงได้แค่สนับสนุนและคอยช่วยเหลือทุกอย่าง
แม้กระทั่งอยู่ข้างๆ เจ้านายในวันที่รักร้าง
“วันนี้ผมคงไม่ได้ไปหาคุณ” คริมาถูกดึงออกจากวันวานด้วยเสียงเข้ม
หญิงสาวจึงเงยหน้าไปมองคนที่กล่าวบทสนทนา
“ค่ะบอส” เลขาฯ สาวยิ้มรับ
เห็นแผ่นหลังของวลียาห่างออกไปอยู่บริเวณด้านหน้าลิฟต์
ก่อนจะได้ยินเหตุผลที่ทำให้เธอต้องฝืนเป็นลูกน้องคนเก่ง
“ช่วยจองโต๊ะให้ผมด้วย…”
“เอาเป็นร้านโปรดของบอสกับคุณลีไหมคะ” เธอพอจะเดาได้ว่าบอสกับวลียาคงจะไปดินเนอร์ด้วยกัน
ซึ่งยังจำรายละเอียดเกี่ยวกับคนทั้งสองได้บ้าง รวมถึงร้านโปรด
ฝ่ายชายหนุ่มไม่ตอบทำแค่หมุนตัวกลับไปทำงาน
ปล่อยให้คริมาควบคุมอารมณ์ที่อ่อนไหว
หญิงสาวต้องฝืนแย้มยิ้มเพื่อให้กำลังใจตนเอง รวมถึงทำหน้าที่เลขาฯ
ด้วยการโทร.ไปจองโต๊ะยังร้านอาหารร้านโปรดบนตึกสูงให้กับคนเป็นนาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เธอเองก็ต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด
แม้ว่าจะไม่มีสิทธิ์เข้าไปอยู่ในหัวใจของบอสก็ตามที
ยิ่งตอนนี้เจ้าของหัวใจของเขาหวนกลับมา เธอคงจะเป็นได้แค่คริมา เลขาฯ ข้างกายที่ไม่อาจอยู่ข้างหัวใจ
ฝากหนูครีมกับคุณจีนด้วยนะคะ
#คนแอบรักที่ไม่มีสิทธิ์รัก
-เกี้ยวเกล้า-
ความคิดเห็น