เมียเช่ามือหนึ่ง.

        “เจ็บเพราะเธอคนนั้นมาอีกแล้วใช่ไหมคะ ถึงได้มาหานิ้ง”

          เพราะเขาเจ็บจึงมาหา ไม่ใช่เพราะรักหรือคิดถึง มือยกขึ้นลูบไปที่แก้มสาก ไม่รู้เมื่อไรเขาจะเขี่ยผู้หญิงคนนั้นให้หายจากใจไปได้เสียที หรือสิ่งที่เธอพยายามรออยู่จะสูญเปล่ากันนะ

         หญิงสาวยิ้มหยันใส่ตัวเอง รนหาที่เจ็บเองแท้ๆ แล้วขยับตัวขึ้น มือเอื้อมไปหยิบหนึ่งสิ่งที่มีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยมขึ้นมา โดยมันถูกทำจากหนังชั้นดี ชั่วครู่เท่านั้นก็มีเสียงดังให้ต้องหยุดมือแล้วหันไปมอง

          “นั่นเธอกำลังจะทำอะไร จะขโมยเงินหรือไง” คามินงัวเงียถาม ฝืนลุกขึ้นแล้วหรี่ตามองอย่างจับผิด

       “นิ้งจะหยิบค่าตัวของตัวเองต่างหากค่ะ” นิกษาชูเงินขึ้นมาแล้วนับมันต่อหน้าเจ้าของ หาได้สะทกสะท้านกับสายตากรุ่นๆ ของคามิน

          “รอบละหมื่น สามรอบก็สามหมื่น”

          “ตัวเธอทำจากทองหรือไงฮะ แล้วราคาค่าเช่าทำไมมันขึ้นทุกเดือน”    

          คามินส่ายหน้า ตาคมมองไปยังเรือนร่างขาวผ่อง เขารู้สึกว่าถูกเอาเปรียบ เพราะเนื้อตัวของนิกษาแพงหูฉี่ขึ้นทุกวัน มือใหญ่เอื้อมไปดึงเอวคอดของแม่ค้าหน้าเลือดให้ขยับเข้ามาใกล้ แล้วได้ยินวาจาฉะฉาน

          “ก็ตามความสามารถค่ะ” นิกษาเก็บซ่อนความช้ำไว้ภายใน แล้วงัดเอาบทบาทที่เป็นผู้หญิงหน้าเลือด หน้าเงินขึ้นมาแสดง เธอทำเป็นเก่ง ทั้งที่อ่อนแอ

          “อ่อนหัดขนาดนี้เรียกครั้งละหมื่นไม่มากไปหรือไง”