เบีย-ฮิซา แฟนฟิค

บทนำ: วันนี้เป็นวันที่สำคัญที่สุดสำหรับในชีวิตของข้า
"ฮิซานะ วันนี้เจ้าอยากไปดูดอกไม้ไฟม้ย"เบียคุยะพูดพร้อมกับกุมมือของฮิซานะ
"เอ๋??"ใบหน้าของฮิซานะมองด้วยสายตาสงสัย
"ข้าไม่เคยเห็นเจ้าน่ะ ออกไปข้างนอกนานแล้วนะ เจ้าอยากไปมั้ย"เบียคุยะพูดพร้อมกับมองสายตาของเขาไปยังฮิซานะ
"ดวงตาของเขาแบบนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ท่านพี่" ฮิซานะคิดในใจพร้อมกับส่งสายตากลมโตของเธอกลับไป
"ค่ะท่านพี่" เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนหวาน
"น่ารักจัง "เบียคุยะเอ่ยพูดเบาๆ
"คะ?" ฮิซานะถามอีกครั้ง
"งั้นข้าไปเตรียมชุดก่อนนะ ไปละ"ใบหน้าเเดงระเรื่อของเขาถูกสะบัดไปสะบัดมา พร้อมกับพูดเปลี่ยนเรื่อง
"ข้าจะทำยังไงดีนะเนี่ย"เขาเดินจากฮิซานะมาพูดกับเอามือของเขากุมที่ใบหน้า
"เฮ้ เบียคุง.." เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งงตะโกนขึ้นมา
"เฮือก!!!เคียวราคุ"
"เฮ้ ข้าหน้าตาน่ากลัวขนาดนั่นเชียวเหรอ หรือว่าข้าหล่อเกินหน้าเกินตาเจ้า ฮ้่า ฮ่า ไม่ต้องกลัวข้าไม่ถือตัวน่าาา"เคียวราคุพูดพร้อมกับเอามือโอบไหล่เบียคุยะ
"เจ้ามีอะไร"เบียคุยะถามพร้อมกับสะบัดตัวออกจากมือของเคียวราคุ
"เจ้าน่ะ....."เคียวราคุค่อยๆยื่นหน้ามาหาเบียคุยะ สีหน้าของเบียคุยะ เเดงกล่ำ
"จา...."
"ขอนานาโอะจังแต่งงานใช่มั้ย??"เคียวดึงคอเสื้อของเบียคุยะขึ้นมา 
"เห"
"อย่ามาทำเป็นไม่รุ้ ข้ารู้หมดแล้ว"
"ปล่อยข้า ก่อนที่จะ.."
"อ้าว ไม่ใช่เจ้างั้นเหรอที่ส่งจดหมายรักให้นานาโอะจังของข้า"
"เหอะ ข้าไม่ทำอะไรเช่นนั้นหรอกนะ"
"แล้วเจ้าชอบใคร??"
"ยุ่งน่า ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า เเละเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องรู้"
"หรือว่า"
"อะไรของเจ้า"
"ฮิซานะเหรอ!!"เมื่อจบคำพูด ใบหน้าของเบียคุยะก็แดงกล่ำเสียงลมหยุดเงียบสงัด
 ฝั่งฮิซานะ:
"ฮิซานะจัง" เสีงหญิงสาวร้องตะโกน
ฮิซานะเดินมาเปิดประตูห้องด้วยชุดสีขาวบางสลวย ผมของเธอถูกจัดด้วยดอกซากุระสีชมพู พอเปิดประตู
"ว้าว........"นานาโอะร้องอ้าปากค้าง
"ร้องทำไมเหรอคะ"
"เจ้าจะเเต่งตัวไปที่ไหนเหรอ"
"ดูดอกไม้ไฟค่ะ"
"ข้าจะมาถามว่า หัวหน้าอยู่ที่นี่รึเปล่าน่ะ"
"ไม่นะคะ ทำไมเหรอ"
"ถ้าเจอล่ะจะฆ่าให้ตายเลย คนโรคจิต"
"เอ๋"
"หัวหน้าทำสมุดบันทึกตกไว้ ข้ากะจะเอามาคืน แต่ระยะทางลมมันเเรงสมุดบันทึกก็ถูกเปิดออก เจ้ารู้มั้ยว่าในนั้นเขียนว่าอะไร"
"เขียนว่าอะไรเหรอคะ"
"ก็เขียนว่า 
12มีนาคม
โอ๊ย!!!วันนี้นานาโอะก้มลงไปหยิบหนังสือด้วยข้ากะจะหยิบหนังสือแถวนั้นพอดี
เอื๊อก ขาขาวมาก.......ข้าล่ะมีความสุขยกใหญ่ สงสัยข้าจะต้องไปหอสมุดที่นั่นบ่อยๆซะแล้ว ฮ่าๆ" ใบหน้านานาโอะแดงกล่ำ
"คิๆ"ฮิซานะขำเบาๆ
"ว่าแต่ฮิซานะจังจะไปกับใครเหรอ"
"ท่านพี่ค่ะ"
"อ้อเหรอ"
"พักนี้ท่านพี่ทำสีหน้าแปลก นานาโอะจังพอจะรู้มั้ยว่าท่านพี่เป็นอะไร"
ฝั่งเบียคุยะ:
"ข้าช่วยไดนะ"เคียวคารุพูดขึ้นอีกครั้ง
"เอ๋ "
"เจ้าก็แค่พูตามข้า ข้าจะซ่อนอยู่ด้านหลัง"
"เจ้าแน่ใจเหรอว่าจะได้ผล"
"ลองดู"
ถึงเวลานัด
"ฮิซานะ" เบียคุยะตะโกนเรียกฮิซานะ
"ค่ะ ท่านพี่"
"ส...สวย.."
"อะไรสวยเหรอคะ"
"อ...เอ่อ ข้าหมายถึงดอกไม้ไฟน่ะ ดอกไม้ไฟ"
"อ่อค่ะ"
เมื่อถึงจุดชมดอกไม้ไฟ
"ว้า..คนเยอะจังมองไม่เห็นเลย"
"ไม่ต้องห่วงข้ามีจุดชมของเราเองแล้ว"
เมื่อพูดจบเบียคุยะก็จับมือของฮิซานะแล้วจูงฝ่าฝูงชน
ไม่นานเขาก็หยุดเดินเเล้วเดินขึ้นบันไดไป ภาพที่ทั้งสองเห็นคือลานขนาดกว้างที่สามารถชมดอกไม้ไฟได้ทุกทิศทาง
"ว้าว ..."
"สวยใช่มั้ยล่ะ"
"ค่ะ"
"ฮิซานะ"เสียงชายคนหนึ่งพูดซึ่งงนี่ก็คือเสียงของเคียวราคุซึ่งหลบอยู่หลังต้นไม้
"เอ๊ะ"เบียคุยะงงๆเเล้วหันไปทางต้นไม้เขาเห็นเคียวราคุหลบอยู่
"เจ้านั่นจะเอาจริงๆเหรอเนี่ย"เบียคุยะคิดในใจ
"ฮิซานะ"เบียคุยะพูดตาม
"ข้าน่ะ"
"ข้าน่ะ" 
"อยากจะพูดกับเจ้าอย่างนั้นตั้งนานเเล้ว"
"อยากจะพูดกับเจ้าอย่างนั้นตั้งนานแล้ว"
"ข้าน่ะรักเจ้าที่สู้ดดดดดจุ๊บๆ"
"เอ๋...."
"ท่านพี่ว่าไงนะคะ"
"จริงๆนะจุ๊บๆ"
"เฮ้ย ไม่ใช่ๆ"
"ห้า"
"หยุดซักทีเถอะ!!!!!!!"เบียคุยะตะโกนขึ้น
"ข้าจะพูดเอง"
"ฮิซานะ"
"คะ ท่านพี่"
"ข้าน่ะ.....ร.."เบียคุยะค่อยๆหยิบมือของฮิซานะขึ้นมา หน้าของเขาเริ่มแดง
"ร...รัก...จ..เจ้า"
"ค...คะ??"
"ข้ารักเจ้า"
"แต่งงานกับข้านะ"
"ค..คะ"
"ข้าน่ะ.. บอกว่า แต่งงานกับข้านะ"
"ค...ค่ะ!!"
"จริงเหรอ"หยดน้ำค่อยๆไหลออกจากตาเบียคุยะดึงมือของเธอโอบกอดฮิซานะ ชุดกระโปรงของฮิซานะเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา