ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
โชคชะตาอาจนำพามาซึง... ความเจ็บปวด
แฮ่กๆ ....แฮ่กๆ.......
ร่างสูงกระชับสายกระเป๋าสพายแน่น เสียงหอบหายใจดังออกมาขายาวรีบเร่งสปีทมากขึ้นเมื่อนาฬิกาบอกเวลาว่าใกล้แปดโมงแล้ว มือเรียวยกขึ้นกระตุกแว่นของตนเบาๆก่อนจะหยุดยืนหายใจสักพักหนึ่งนี่ถ้าขืนฝืนวิ่งต่ออีกหน่อยล่ะก็รับรองเลยว่าเขาได้นอนแหง็กอยู่ริมถนนนี้แน่ๆ
"โอยยยยย.. ไอ้บ้าชานยอลลลลไม่น่าตื่นสายเลย วิ่งอีกกิโลเดียวได้ายแน่ๆ แฮ่กๆๆ......"บ่นพึมพำใส่ตัวเองที่สำเพร่าลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้เลยมารร.สายตั้งแต่เปิดเทอม ปกติเขาไม่ใช่คนตื่นสายอะไรหรอกออกจะตื่นเช้าด้วยซ้ำ แต่เมื่อคืนดันตื่นเต้นจนลืมนอนเลยตื่นสายแบบนี้
"นี่...พ่อหนุ่มตรงนั้นน่ะ.....สนใจจะดูดวงหมั้ย?"เสียงแหบพร่าของหญิงชราข้างๆเขาดังขึ้นชานยอลหันซ้ายหันขวาอย่างงงงวย ก่อนจะชี้มายังตัวเองหญิงชรายิ้มแทนคำตอบร่างสูงยิงฟันให้ไปก่อนจะเดินเข้าไปนั่งตรงหน้าของหญิงชราคนนั้น ยังไงก็ไปสายอยู่แล้ว แวะสักหน่อยคงไม่เป็นไร นั่งคิดในใจพร้อมกับยิ้มให้หญิงชราตรงหน้า"พ่อหนุ่มเลือกไพ่สักใบสิ"มือหยาบกร้านของเธอยื่นไพ่ยิปซีมาให้ ร่างสูงมองไพ่ในมือหญิงชรา ก่อนจะตัดสินใจหยิบไพ่ใบสุดท้ายออกมาแล้วยื่นให้หญิงชราตรงหน้า
หญิงชรามองไพ่ในมือตนพร้อมกับรอยยิ้ม ใบหน้าย่นย้อยตามประสาคนแก่เงยขึ้นมายิ้มให้ชายหนุ่ม
"....ดีใจด้วยนะจ้ะพ่อหนุ่ม....นับจากวันนี้ไป...เธอก็จะพบแต่ความโชคดี :)..."
ปังงง!!!
ร่างสูงรีบเปิดประตูห้องเรียนอออกพร้อมหอบหายใจยาวเหยียด บรรดาคนในห้องต่างพากันหันมามองอย่างสมเพช มาอีกแล้วพวกเด็กเนิร์ดหน้าตาเห่ยๆ ชานยอลกวาดตามองไปรอบๆห้องก่อนจะเดินเข้าไปหาอาจารย์ที่ยืนกอดอกมองเขาตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว
"มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะเธอน่ะ"อาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องว่าใส่เสียงดุ ชานยอลก้มหน้าอย่างเกร็งๆโค้งตัวขอโทษด้วยความสำนึกผิดอาจารย์ร่างสูงมองคนตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา"ชั้นชื่อคังอินเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้"ว่าแล้วก็บอกร่างูงให้หันไปแนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆในห้อง ร่างสูงกระตุกแว่นของตนเบาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อลดความตื่นเต้นลง
"ผะ........ผม.......ผมชื่อ......ปาร์ค ชานยอลเพิ่งย้ายมาจากรร.xxx....ขะ....ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ!!"ว่าจบก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมองท่าทีของเพื่อนในห้อง แต่กลับได้รับมาเพียงท่าทีไม่สนใจแถมบางคนยังปากระดาษใส่อีกด้วยซ้ำ
"มาอีกแล้วเด็กเรียน ถุยยยไอ้กากกลับบ้านไปเก็บผ้าอ้อมซะไป้!!"เสียงล้อเลียนของเพื่อนคนหนึ่งในห้องดังออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะลั่นของคนในห้อง ชานยอลก้มหน้ายิ้มเห่ยๆให้ตัวเองสภาพแบบนี้ใครจะมองว่ากากก็คงไม่แปลก"อย่าถือสาเลยชานยอล พวกเค้าก็เป็นแบบนี้กันตลอดแหละเดี๋ยวเธอก็ชิน"คุณครูวัยกลางคนหันมาตบบ่าให้กำลังใจเบาๆชานยอลพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ปัง!!!!!!!
เสียงประตูดังขึ้นจากแรงถีบของขาเรียวที่เพิ่งมาถึงรร.คนตรงหน้าประตู้ดินเข้ามาพร้อมกับสายตาไม่เป็นมิตรในขณะเดียวกันเสียงของทุกคนห้องก็หายวับไปกับสายลม ดวงตาคมสวยเหลือบมองร่างสูงแล้วเดินไปนั่งที่ของตนอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก
"คิมจงอินนี่เธอเพิ่งตื่นรึไง!!!เป็นแบบนี้ทุกปีเลยสิเนี่ย!!!หัดปรับปรุงนิสัยบ้างสิ วันเปิดเรียนวันแรกแท้ๆ!!!"พรันก้นหย่อนถึงเก้าอี้คุณครูประจำชั้นก็กร่นด่ากันเป็นชุดใช่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกของคนตรงหน้าซะที่ไหน นี่ก็ทั้งด่าทั้งสอนกันมาตั้งแต่ม.4แล้ว แต่คิมจงอินก็ไม่เคยฟังจนตอนนี้เขาก็ไม่รู้จะสอนจะด่ายังไงแล้ว!!
ดวงตาสวยบรือขึ้นมองหน้าอาจารย์ที่ปรึกษาของตนพลางยิ้มเหยียด"หนวกหูจริงๆอาจารย์จะบ่นอะไรนักหนา ไม่มีอะไรทำรึไงน่ารำคาญว่ะ"
"แกไม่ต้องมาสอนชั้น!!"จงอินยิ้มเยาะพร้องกับยกไหล่อย่างไม่ยี่หระ
คังอินถอนหายใจให้กับลูกศิษย์ของตนก่อนจะหันไปบอกให้ชานยอลเดินไปหาที่นั่งเอง ร่างสูงโค้งให้ช้าๆแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะเรียนริมสุด มือหนาวางกระเป๋าสพายไว้บนโต้ะก่อนจะหันไปหาคนที่นั่งโต้ะข้างกันกับเขา คนคนนี้คงชื่อคิมจงอินสินะ.... นึกได้แล้วก็ยกมือขึ้นเพื่อที่จะทักทายเพื่อนใหม่
"เออ...คือ...." ไม่ทันที่จะพูดจบคนตรงหน้าก็เหลือบตามองอย่างเย้ยหยันพร้อมกับพ่นเสียงออกมา
"ไอ้เห่ยเอ้ย.."
ร่างสูงกระชับสายกระเป๋าสพายแน่น เสียงหอบหายใจดังออกมาขายาวรีบเร่งสปีทมากขึ้นเมื่อนาฬิกาบอกเวลาว่าใกล้แปดโมงแล้ว มือเรียวยกขึ้นกระตุกแว่นของตนเบาๆก่อนจะหยุดยืนหายใจสักพักหนึ่งนี่ถ้าขืนฝืนวิ่งต่ออีกหน่อยล่ะก็รับรองเลยว่าเขาได้นอนแหง็กอยู่ริมถนนนี้แน่ๆ
"โอยยยยย.. ไอ้บ้าชานยอลลลลไม่น่าตื่นสายเลย วิ่งอีกกิโลเดียวได้ายแน่ๆ แฮ่กๆๆ......"บ่นพึมพำใส่ตัวเองที่สำเพร่าลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้เลยมารร.สายตั้งแต่เปิดเทอม ปกติเขาไม่ใช่คนตื่นสายอะไรหรอกออกจะตื่นเช้าด้วยซ้ำ แต่เมื่อคืนดันตื่นเต้นจนลืมนอนเลยตื่นสายแบบนี้
"นี่...พ่อหนุ่มตรงนั้นน่ะ.....สนใจจะดูดวงหมั้ย?"เสียงแหบพร่าของหญิงชราข้างๆเขาดังขึ้นชานยอลหันซ้ายหันขวาอย่างงงงวย ก่อนจะชี้มายังตัวเองหญิงชรายิ้มแทนคำตอบร่างสูงยิงฟันให้ไปก่อนจะเดินเข้าไปนั่งตรงหน้าของหญิงชราคนนั้น ยังไงก็ไปสายอยู่แล้ว แวะสักหน่อยคงไม่เป็นไร นั่งคิดในใจพร้อมกับยิ้มให้หญิงชราตรงหน้า"พ่อหนุ่มเลือกไพ่สักใบสิ"มือหยาบกร้านของเธอยื่นไพ่ยิปซีมาให้ ร่างสูงมองไพ่ในมือหญิงชรา ก่อนจะตัดสินใจหยิบไพ่ใบสุดท้ายออกมาแล้วยื่นให้หญิงชราตรงหน้า
หญิงชรามองไพ่ในมือตนพร้อมกับรอยยิ้ม ใบหน้าย่นย้อยตามประสาคนแก่เงยขึ้นมายิ้มให้ชายหนุ่ม
"....ดีใจด้วยนะจ้ะพ่อหนุ่ม....นับจากวันนี้ไป...เธอก็จะพบแต่ความโชคดี :)..."
ปังงง!!!
ร่างสูงรีบเปิดประตูห้องเรียนอออกพร้อมหอบหายใจยาวเหยียด บรรดาคนในห้องต่างพากันหันมามองอย่างสมเพช มาอีกแล้วพวกเด็กเนิร์ดหน้าตาเห่ยๆ ชานยอลกวาดตามองไปรอบๆห้องก่อนจะเดินเข้าไปหาอาจารย์ที่ยืนกอดอกมองเขาตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว
"มาสายตั้งแต่วันแรกเลยนะเธอน่ะ"อาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องว่าใส่เสียงดุ ชานยอลก้มหน้าอย่างเกร็งๆโค้งตัวขอโทษด้วยความสำนึกผิดอาจารย์ร่างสูงมองคนตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา"ชั้นชื่อคังอินเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้"ว่าแล้วก็บอกร่างูงให้หันไปแนะนำตัวกับเพื่อนคนอื่นๆในห้อง ร่างสูงกระตุกแว่นของตนเบาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อลดความตื่นเต้นลง
"ผะ........ผม.......ผมชื่อ......ปาร์ค ชานยอลเพิ่งย้ายมาจากรร.xxx....ขะ....ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ!!"ว่าจบก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมองท่าทีของเพื่อนในห้อง แต่กลับได้รับมาเพียงท่าทีไม่สนใจแถมบางคนยังปากระดาษใส่อีกด้วยซ้ำ
"มาอีกแล้วเด็กเรียน ถุยยยไอ้กากกลับบ้านไปเก็บผ้าอ้อมซะไป้!!"เสียงล้อเลียนของเพื่อนคนหนึ่งในห้องดังออกมาพร้อมกับเสียงหัวเราะลั่นของคนในห้อง ชานยอลก้มหน้ายิ้มเห่ยๆให้ตัวเองสภาพแบบนี้ใครจะมองว่ากากก็คงไม่แปลก"อย่าถือสาเลยชานยอล พวกเค้าก็เป็นแบบนี้กันตลอดแหละเดี๋ยวเธอก็ชิน"คุณครูวัยกลางคนหันมาตบบ่าให้กำลังใจเบาๆชานยอลพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ปัง!!!!!!!
เสียงประตูดังขึ้นจากแรงถีบของขาเรียวที่เพิ่งมาถึงรร.คนตรงหน้าประตู้ดินเข้ามาพร้อมกับสายตาไม่เป็นมิตรในขณะเดียวกันเสียงของทุกคนห้องก็หายวับไปกับสายลม ดวงตาคมสวยเหลือบมองร่างสูงแล้วเดินไปนั่งที่ของตนอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก
"คิมจงอินนี่เธอเพิ่งตื่นรึไง!!!เป็นแบบนี้ทุกปีเลยสิเนี่ย!!!หัดปรับปรุงนิสัยบ้างสิ วันเปิดเรียนวันแรกแท้ๆ!!!"พรันก้นหย่อนถึงเก้าอี้คุณครูประจำชั้นก็กร่นด่ากันเป็นชุดใช่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกของคนตรงหน้าซะที่ไหน นี่ก็ทั้งด่าทั้งสอนกันมาตั้งแต่ม.4แล้ว แต่คิมจงอินก็ไม่เคยฟังจนตอนนี้เขาก็ไม่รู้จะสอนจะด่ายังไงแล้ว!!
ดวงตาสวยบรือขึ้นมองหน้าอาจารย์ที่ปรึกษาของตนพลางยิ้มเหยียด"หนวกหูจริงๆอาจารย์จะบ่นอะไรนักหนา ไม่มีอะไรทำรึไงน่ารำคาญว่ะ"
"แกไม่ต้องมาสอนชั้น!!"จงอินยิ้มเยาะพร้องกับยกไหล่อย่างไม่ยี่หระ
คังอินถอนหายใจให้กับลูกศิษย์ของตนก่อนจะหันไปบอกให้ชานยอลเดินไปหาที่นั่งเอง ร่างสูงโค้งให้ช้าๆแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะเรียนริมสุด มือหนาวางกระเป๋าสพายไว้บนโต้ะก่อนจะหันไปหาคนที่นั่งโต้ะข้างกันกับเขา คนคนนี้คงชื่อคิมจงอินสินะ.... นึกได้แล้วก็ยกมือขึ้นเพื่อที่จะทักทายเพื่อนใหม่
"เออ...คือ...." ไม่ทันที่จะพูดจบคนตรงหน้าก็เหลือบตามองอย่างเย้ยหยันพร้อมกับพ่นเสียงออกมา
"ไอ้เห่ยเอ้ย.."
Talk
@khwan_hs ดีจ้าาาาาาาาามาลงดึกไปหน่อยฮี่ๆ-(++++++)-
เน่ๆๆๆๆๆอินโทรมาแล้วนะเออ คือบั่บบบบอยากบอกว่าเรื่องนี้อาเสี่ยก้มจงคนขาวของเรามีดีกรีเป็นถึงหัวโจกแก๊งอันธพาลกันเลยนะเอออ
ส่วนชยอลอ่ะเหรอ? ก็คงต้องเนิร์ดกันต่อไป555555555
ตอนนี้ไคดูท่าจะไม่อยากเป็นเพื่อนกับนายนะชยอล ว้ากกกกกกกกกก
แล้วเก๊าจิรีบมาอัพต่อน้ะแจร้ะวิ้ววืดดดดดดด(?)
#อ่านแล้วเม้นกันหน่อยจะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลานนนน
@khwan_hs ดีจ้าาาาาาาาามาลงดึกไปหน่อยฮี่ๆ-(++++++)-
เน่ๆๆๆๆๆอินโทรมาแล้วนะเออ คือบั่บบบบอยากบอกว่าเรื่องนี้อาเสี่ยก้มจงคนขาวของเรามีดีกรีเป็นถึงหัวโจกแก๊งอันธพาลกันเลยนะเอออ
ส่วนชยอลอ่ะเหรอ? ก็คงต้องเนิร์ดกันต่อไป555555555
ตอนนี้ไคดูท่าจะไม่อยากเป็นเพื่อนกับนายนะชยอล ว้ากกกกกกกกกก
แล้วเก๊าจิรีบมาอัพต่อน้ะแจร้ะวิ้ววืดดดดดดด(?)
#อ่านแล้วเม้นกันหน่อยจะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลานนนน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น