ร่านดอกรัก

ดวงตาแดงก่ำของเธอมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ยังมีแววตัดพ้อและน้อยใจ น้ำตาเธอไหลปะปนมากับหยดน้ำ แล้วไอจนอย่างแรงจนเหมือนอกจะระเบิดออกมา

รู้ซึ้งแล้วใช่ไหมว่าคนใกล้ตายเป็นยังไง ตอนก้อยทิ้งพี่ไปพี่ก็รู้สึกแบบนี้แหละ เหมือนคนใกล้ตาย อยากตาย แต่ตายไม่ได้เพราะแม่สอนไว้ว่าคนฆ่าตัวตายนะมันบาป บาปทั้งที่ทำกับตนเองและบาปที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ พี่ไม่ตายแต่ก็เหมือนตายทั้งเป็น และพี่ก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมถึงทิ้งพี่ไป ชยธรถามเน้นคำ แล้วดึงผ้าออกจากปากเธอ เพราะในห้องที่ปิดมิดชิด และห่างบ้านหลังอื่นพอสมควร ต่อให้เธอตะโกนก็คงยากที่คนอื่นจะได้ยิน

คุณมันบ้าไปแล้ว ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน กลับไปหาลูก

ลูกไอ้เทวัญ เรียกลูกชู้คงไม่ผิดสินะ ไหนลองบอกพี่มาสิ พี่ไม่ดีพอหรือมันเด็ดกว่าถึงได้หนีตามมันไป กลืนน้ำลายตัวเองว่าจะมีพี่คนเดียว เขาถามย้ำเมื่อรั้งไหล่ยกตัวเธอเข้ามาใกล้

ใครกันแน่ที่เป็นคนกลืนน้ำลายตัวเอง ใครกันที่มีคนใหม่ก่อน...ว้าย! กณิศาตะโกนใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด ก่อนจะหวีดร้องเสียงหลงเมื่อเขาปล่อยมือ ทิ้งให้เธอจมลงไปในน้ำอีกครั้ง