ชาตินี้พี่ไม่ก่อกบฏ

ให้ตายเถอะ! เธออุทานคำนี้ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นแล้วพบว่าสิ่งรอบตัวมันแปลกไป ทั้งอากาศ เฟอร์นิเจอร์ การแต่งกายผู้คนและภาษา มันผิดแปลกไป เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องแบบนี้มันจะมาเกิดขึ้นกับเธอ อะไรกัน! หลุดเข้ามาในนิยายอย่างนั้นเหรอ โอเค พอเข้าใจได้ จะให้ฉันเป็นนางร้ายเหรอก็พอเข้าใจได้ จะให้ฉันโดนฆ่าเพราะก่อกบฏเหรอ โอเค พอเข้าใจได้ แต่ทำไม!! ต้องให้ฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันไม่ชอบด้วย!!!! ถ้าเป็นนิยายรักย้อนยุค BL สุดฟินทั่วไปเธอก็ชอบอยู่หรอก เรียกว่าคลั่งไคล้ เลยแหละ!! แต่ทำไม ทำไม่ต้องเป็นเรื่อง "ลำนำบุปผา ราชามังกร" ด้วย!! ไอ้เรื่องที่นายเอกเป็นองครักษ์ร้ายกาจ ที่ตั้งใจเล่นงานเมียหลวงพระเอกที่เป็นจักรพรรดินีจนแท้งแล้วยังเป็นที่รักของพระเอกและทุกคนเนี่ยนะ ไม่มีการลงโทษ แถมยังได้ดิบได้ดีอยู่รักกันกับพระเอกอีก โอ้ยยยย ฉันสูนนนน แต่เรื่องอะไรเธอจะยอม อยากได้ผู้ชายคนนั้นมากเหรอ!! ก็เอาไปเซ!! เธอแค่ไม่แต่งกับเขา ไม่ต้องเจอกับเขาเลยก็สิ้นเรื่องแล้วนิ!! 

     แต่เดี๋ยวนะ...แล้วทำไมผู้ชายในโรงน้ำชาเมื่อวาน...ถึงมาหาข้าที่จวนละ คนที่มาหาข้าที่จวนวันนี้ไม่ใช่คนที่องค์ชายสามนั้นส่งมาเยี่ยมข้าหรอกเหรอ

     "วันนี้ไม่เป็นผู้ชายแล้วหรือ" เขาเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มละมุน

     "ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร ท่านคือคนที่องค์ชายสามส่งมาหรือ" นางเอ่ยถามอย่างสงสัย

     "จะว่าเช่นนั้นก็ไม่ผิด" เขาเอ่ยก่อนจะเดินเข้ามาใกล้นางมากกว่าเดิม "ชวี่หลิ่นเซี่ย...ข้าคือว่าที่สามีของเจ้า" 

......................

*นิยายเรื่องนี้เราแต่งเองนะคะ ชื่อตัวละครเป็นชื่อที่ไม่มีความหมายตามหลักภาษาจีนแต่อย่างใด รวมทั้งสถานที่และลำดับชนชั้นใดๆก็ตาม ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ >3<