The memory (เล่หรัก เสน่หา)
สองหนุ่มสาวร้องอุทานออกมาพร้อมกัน นลีนินลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วกุมผ้าห่มไว้แน่น หญิงสาวตกใจสุดขีดกับสภาพเปลือยเปล่าของตัวเอง เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่พยายามดึงแย่งผ้าห่มมาปกปิดส่วนล่างของร่างกายไว้
ผู้เข้าชมรวม
7,748
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ก็แม่ของแกอกตัญญู ไม่เจียมตัว ฉันชุบเลี้ยงมาอย่างดี แต่ก็คิดมักใหญ่ใฝ่สูง"
"คนชั้นต่ำจะมาแต่งงานกับคนสูงส่งฉันยอมไม่ได้ หลานอย่างแกฉันก็ไม่ยอมรับ เพราะฉันเกลียดแม่ของแก”
“ลืมมันไปเถอะค่ะ ฉันลืมมันไปหมดแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่ฝันร้าย ได้โปรดลืมและอย่าพูดถึงมันอีก"
"คุณมาร์ค
ลียาไม่อยากผิดใจกับลีนินไปมากกว่านี้อีกแล้ว ขอร้องนะคะ”
“ยายแดง
มาพามันไปที่ห้องพัก แล้วคอยดูแลมันด้วย ถ้ามันหายดีเมื่อไหร่
ก็ให้มันคอยมาดูแลรับใช้หนูลียา”
เสียงแข็งกระด้างของคนเป็นย่าเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดจนสมาชิกใหม่ของบ้านหน้าเจือลง
รอยยิ้มเมื่อครู่จางหายไปจนไม่มีเหลือ สายตาของความผิดหวังมองจ้องไปยังคนที่คิดว่าจะเป็นที่พึ่งพาสุดท้าย
หลานชังที่คุณหญิงอันดาจำเป็นต้องนำมาเลี้ยงดู
นลีนินเติบโตมาอย่างเก็บกดจากการถูกคนเป็นย่าแท้ ๆ เกลียดชัง
แค่เพียงชาติกำเนิดที่ไม่เท่ากัน ทำให้สองพี่น้องมีชีวิตที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ผมคือพ่อของเด็กในท้องของลียา และผมพร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่าง”
นลีนินทรุดตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรงหลังจากได้ยินคำสารภาพของคนทำผิด คนรักของเธอคือพ่อของเด็กในท้องของพี่สาว ใบหน้าสายซีดเผือด ร่างกายเย็นเชียบ น้ำใส ๆ เอ่อล้นจนรินไหลจากสองตาคู่สวย
ริมฝีปากบางสั่นระริกด้วยความเสียใจจนพูดไม่ออก...
|
ผลงานอื่นๆ ของ ลิลลี่สีรุ้ง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ลิลลี่สีรุ้ง
ความคิดเห็น