ลองรัก (กิตxดาวเหนือ)

ลำดับตอนที่ #3 : ทน

ดาวเหนือtalk

@วันต่อมา

วันนี้ฉันตื่นเช้ามากไม่ใช่เพราะนอนไม่หลับนะแต่เป็นเพราะไม่ได้นอนเลย ก็รู้อยู่ว่าเป็นห้องเขาแต่ก็น่าจะแบ่งให้ฉันนอนบ้างที่ไหนได้นอนไม่เกรงใจฉันเลย

"ทำไมตื่นเช้าจังคะคุณดาวเหนือ หลับสบายไหม"เสียงพี่แม่บ้านถามฉันระหว่างที่ฉันเดินลงมาที่ห้องครัว

"สบายค่ะ มีอะไรให้อภัยช่วยไหมคะ"

"อย่าดีกว่าค่ะ ไปนั่งรอเถอะ"

"ขอหนูช่วยนะคะหนูไม่มีอะไรทำ" ฉันพูดจบก็เดินไปล้างผักซึ่งพี่เขาก็ยอมให้ฉันช่วย

หลังจากที่ฉันช่วยพี่แม่บ้านทำอาหารเสร็จแล้วก็ถึงเวลาทานอาหาร ซึ่งป้าดารันกับพี่กิตก็ลงมาพร้อมหน้าตา 

"เป็นไงลูกหลับสบายไหม" คำถามของป้าดารันทำเอาฉันต้องหันไปมองหน้าพี่กิตเลย

"ค่ะ หลับสบายมากเลยค่ะ"

"ดีแล้วลูก  เตรียมตัวไว้เลยนะอาทิตย์หน้าก็ย้ายไปคอนโดพี่เขาได้เลย"

"อาทิตย์หน้า" อาทิตย์หน้าหรออีกตั้งสองอาทิตย์กว่าจะเปิดเทอม

"ใช่จ๊ะ ไปก่อนก็ไม่เป็นไรหรอกพี่เขาจะได้พาเที่ยวด้วย"

"ค่ะ วันนี้คงหนูขอกลับบ้านนะคะ"

"จ๊ะ ลูกเดียวให้พี่กิตพาไป"

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ หนูไปกับคนขับรถดีกว่า " ฉันพยายามจะหนีเขาแต่ป้าดารันก็จะให้เขาไปทุกที่กับฉันเลย

"เอาเถอะลูก หมั้นกันแล้วนะอยากไปไหนก็บอกพี่เขาเลย" ฉันได้แต่หันมองพี่กิตที่ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์

และตอนนี้ฉันก็มาถึงบ้านฉันแล้ว ฉันกับพี่กิตขึ้นรถมาสองคนแต่ระหว่างทางไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำเลย ไม่อยากพูดก็ก็ไม่ต้องพูด 

"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" ฉันพูดแล้วยกมือไหว้เขาก่อนจะรีบลงจากรถ

"ไม่มีมารยาท" ระหว่างที่ฉันเดินลงจากรถพี่เขาก็เดินตามาก่อนจะพูดขึ้น  ฉันบอกว่าขอบคุณซึ่งมันก็แปลว่าให้เขากลับไปสะแล้วทำไมถึงลงมาใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท



กิตtalk 

"น้าอรหวัดดีครับ" ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เห็น้าอรที่กำลังกดเครื่องคิดเลขอยู่

"อ้าว จะมาทำไมไม่บอกก่อนนะลูก"

"ดาวเหนือไม่ได้บอกหรอครับ " 

"ไม่นิ นั่งก่อนๆ"  

"น้องอยากมาครับผมเลยพามา" ผมพูดจบก็เดินมานั่งที่โซฟา 

"ไปลำบากพี่เขาทำไมละลูก ทำไมไม่บอกแม่เดียวก็รับก็ได้"  น้าอรหันไปดุดาวเหนือที่เดินเข้ามาทีหลัง

"เห้อ" ดาวเหนือถอนหายใจแรงๆก่อนจะเดินมานั่งข้างๆผมแต่เธอก็หยิบหมอนมาคั่นกลางไว้

"แล้วนี่มาเก็บของหรอลูก จะย้ายไปคอนโดวันไหน"

"แม่ไล่หนูหรอ" 

"ป่าว  แม่จะไม่อยู่บ้านอาทิตย์หน้าว่าจะไปดูที่ๆจะสร้างสาขาใหม่ที่ต่างจังหวัด"

"ป้าดารันบอกว่าอาทิตย์หน้า"

"แต่อาทิตย์หน้าแม่ไม่ได้ไปส่งนะงั้นอะ"

"ก็เก็บของไปตั้งแต่วันนี้เลยสิครับ" ผมที่นั่งฟังแม่ลูกคุยกันก็เลยออกความเห็น

"ใช่ เก็บวันนี้แหละลูกมาวันหลังเดียวแม่จะไม่อยู่อีก"

"รู้สึกเหมือนโดนไล่ยังไงก็ไม่รู้" พูดจบเธอก็เดินขึ้นห้องไปอย่างหงุดหงิด 

"น้ำลูก"

"ขอบคุณครับ" ผมยกมือรับน้ำจากน้าอรก่อนจะยกขึ้นดื่ม

"ฝากดาวเหนือด้วยนะลูก งอแงนิดหน่อยเถียงเก่งดื้อบ้างยังไงก็ค่อยๆสอนนะ แล้วเรื่องขับรถเรื่องนี้น้าขอนะอย่าให้ขับเด็ดขาด" น้าอรพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังมาก

"ครับ ผมจะดูแลน้อง"

"ถ้าดื้อก็โทรมาบอกแม่ได้เลยนะ"

"ดื้อขนาดนั้นเลยหรอครับ"

"ไม่หรอกลูก แต่ถ้าเรื่องไหนที่เขาไม่ผิดแล้วเราไปว่าเขาเนี่ยไม่คุยกับเเม่เป็นเดือนๆก็มีนะ"  นิสัยไม่ดีจริงๆกับแม่ยังไม่คุยเป็นเดือนๆ ต้องเอาแต่ใจแค่ไหนวะ

"มีใครนิทาหนูอยู่ไหมเนี่ย"เสียงดาวเหนือตะโกนลงมาจากห้อง เอาแต่ใจไม่พอหูดีอีก 

"รู้เยอะ" 

"ผมขอขึ้นไปบนห้องได้ไหมครับ" ผมพูดแล้วชี้ไปที่ห้องดาวเหนือ

"ตามสบายลูก เดียวน้าดูบัญชีต่อ" 

สิ้นเสียงน้าอรผมก็เดินขึ้นมาชั้นบนก่อนจะค่อยเปิดประตูห้องดาวเหนือเข้าไปทีละนิด 

"เข้ามาทำไม"

"การที่ฉันจะเข้าห้องคู่หมั้นตัวเองมันเป็นเรื่องที่ผิดหรอ"

"คู่หมั้นปลอมๆ" 

"อยากให้แม่เธอได้ยินรึไง" ผมพูดจบก็มองรอบๆห้องเธอ ห้องนี้แต่งด้วยสีขาวครีมๆเรียกว่าคุมโทนนั้นแหละมองๆก็สบายตาดี

"ใครให้นั่ง" ขณะที่ผมกำลังจะนั่งที่ปลายเตียงของเธอๆก็พูดขี้นสะก่อน ห่วงไปสะทุกเรื่องจริงๆ "พี่ลงไปรอข้างล่างไป"

"จะช่วยเก็บฉันรีบ อะไรมันจะเยอะขนาดนี้วะ" ผมบ่นด้วยเก็บเครื่องสำอางไปด้วย 

"อย่าบ่นได้ไหม" เธอรีบยัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วหันมาบอกผม

"นี้เอารถสิบล้อขนไปก็ไม่รู้จะหมดไป"

"ก็เสื้อผ้ามันเยอะไงไปอยู่ตั้งปีนึง"

"เอาไปนิดเดียวพอค่อยไปซื้อใหม่"

"ไม่ "

"บอกอะไรก็ทำๆไปเถอะน่า "

"......" ดาวเหนือไม่ตอบอะไนอกจากทำหน้าตาที่ไม่รับรู้

"ฉันบอกว่าไม่ต้องเอาไปเยอะเดียวฉันจะไปซื้อให้ใหม่"

"พี่ลงไปรอข้างล่างไปของมั่วหมดแล้วเนี่ย"

"ให้เวลาครึ่งชั่วโมง" ผมเดินออกมาอย่างหงุดหงิดก็บอกจะซื้อให้ใหม่ก็ไม่ฟังแล้วแบบนี้จะอยู่ด้วยกันตั้งปีนึงได้ไหมวะ



ดาวเหนือtalk

ตอนนี้ฉันกลับมาบ้านป้าดารันแล้วหลังจากที่ไปเก็บเสื้อผ้าที่บ้านมา บ้านนี้เอาจริงเอาจังกับใครไม่ได้เลยตอนแรกบอกอีกสองอาทิตย์ แล้วก็มาเปลี่ยนเป็นอาทิตย์หน้า 

ฉันได้แต่นั่งมองของๆฉันที่ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้ มีอะไรบ้างวะเนี่ยเยอะจัง

"ไปอาบน้ำจะได้ไปกินข้าว" เสียงพี่กิตพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพที่มีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวไว้ ส่วนท่อนบนของเขาบอกได้คำเดียวว่าดีมากเขามีซิกแพคที่ไม่เยอะมากไม่น่ากลัวจนเกินไปกล้ามเป็นมัดๆบ่งบอกว่าเขาดูแลตัวเองดีแค่ไหน แต่ที่ไม่มองไม่ได้เลยคือรอยสักเลขโรมันที่หน้าอกข้างขวาของเขามันทำให้เขาน่ามองมาก "ดาวเหนือ"

"อะไรของพี่เนี่ย จะเสียงดังทำไม" อะไรเนี่ยเมื่อกี่ฉันหม่อนไปกับร่างกายของเขาหรอ

"ก็เรียกไม่ได้ยินนิ"

"แล้วทำไมพี่ไม่ใส่เสื้อ"

"ปกติฉันก็ไม่ใส่อยู่แล้ว"

"แต่นี้มันไม่ปกติ "

"ทำไมหวั่นไหวกับฉันหรอ" เขาพูดแล้วค่อยๆเดินเข้ามาหาฉัน 

"แหวะหลงตัวเอง" ฉันผลักเขาออกแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป



หลังจากที่เราอาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมาทานข้าวข้างล่างกับป้าดารัน

"ม๊าครับ ผมว่าจะกลับพรุ่งนี้นะครับ" เอาอีกแล้ว สองแม่ลูกนี้เลื่อนเก่งไม่ไหว

"อ้าว แล้วน้องละลูก" แต่ก็ยังดีนะที่ยังคิดถึงฉันอยู่

"ก็ไปด้วยกันเลย เสื้อผ้าก็เก็บมาแล้วนิใช่ไหม" เจ้าเล่ห์จริงๆถึงว่าเร่งฉันให้เก็บเสื้อผ้า

"พะ พรุ่งนี้เลยหรอคะ"

"ก็พรุ่งนี้สิคะ หรือว่าน้องดาวเหนือไม่อยากไปกับพี่หรอ" เขาพูดแล้วขยับเข้ามาหาฉันใกล้ๆ นี้ถ้าอยู่สองคนฉันถีบละ

"ไปเถอะลูก เดียวพี่เขาพาเที่ยวอีกอย่างจะได้ชิน"

"ค่ะ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้" สุดท้ายฉันก็ต้องยอมเขา เจ้าเล่ห์จริงๆฉันจะอยู่กับคนแบบนี้ได้นานเท่าไหร่กันเนี่ย

"ไม่ต้องห่วงหรอกลูกที่คอนโดพี่กิตมีแม่บ้านอยู่ หนูจะได้สะดวกๆไง"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

ฉันฟันที่ป้าดารันพูดแล้วหันไปมองพี่กิตต่อ เจ้าเล่ห์มากๆ ถ้ามีโอกาสฉันจะเอาคืนสัญญาเลย หึ



@วันต่อมา

ตอนนี้ฉันกำลังขนของขึ้นคอนโดพี่กิตอยู่แล้วก็โดนบ่นหูชาเพราะพี่กิตบ่นว่าของฉันเยอะ

"อ้าว มากันแล้วหรอคะ" ทันทีที่พีกิตเปิดประตูเข้าไปก็พบกับผู้หญิงวัยกลางคนๆนึง

"สวัสดีค่ะ หนูดาวเหนือนะคะ" 

"ป้านิดค่ะ เป็นแม่บ้านที่นี้" ป้านิดแนะนำตัวกับฉันแล้วยิ้มให้ "คุณกิตจะไปไหนคะ"

"ไปขนของให้คุณดาวเหนือไงครับ ไม่รู้จะเยอะไปไหน" เขาพูดเน้นคำว่าดาวเหนือก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"ป้าเป็นแม่บ้านที่คุณดารันจ้างมาดูแลลูกของเธอค่ะ ป้าจะทำอาหารเช้าและอาหารเย็นให้แล้วก็ดูแลเรื่องเสื้อผ้ากวาดบ้านถูบ้าน และต่อไปนี้ป้าก็จะดูแลคุณดาวเหนือด้วย " ป้านิดแนะนำด้วยยื่นน้ำให้ฉันด้วย

"ขอบคุณนะคะแต่เรื่องเสื้อผ้าของหนูเดียวหนูจักการเองค่ะ"

"ไม่ได้ค่ะ เดียวป้าจัดการเอง"

"ขอบคุณนะคะ แล้วป้านอนห้องไหนคะ" ฉันพูดแล้วเดินดูรอบๆห้อง

"ป้าไม่ได้พักที่นี้ค่ะ ป้าไปกลับ"

"อ้าว นึกว่าพักทีนี้" นี้สรุปก็คือฉันต้องอยู่กับพี่กิตสองคนอยู่ดีหรอ

"ไม่หรอกค่ะ คุณดาวเหนือรีบขนของเข้าห้องเถอะค่ะจะได้พักผ่อน" เขาพูดไปด้วยช่วยฉันขนของเข้ามาในห้องด้วย

ฉันเดินเข้ามาในห้องนอน อืมก็ใหญ่พอสมควรมีโต๊ะเรียนหนังสือทีวีโต๊ะเครื่องแป้ง แต่ที่ขาดก็คือตู้เสื้อผ้าฉันเดินหารอบๆแล้วแต่ก็ยังไม่เจอ เลยเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแต่ก็ไช่ประตูห้องน้ำ ฉันมองไปทางขวาก่อนก็จะเห็นห้องน้ำแต่พอมองไปทางซ้ายมันทะลุไปห้องพี่กิตได้แล้วตรงกลางก็เป็นตู้เสื้อผ้าสองอันและกระจกบานใหญ่ ให้ตายเถอะทำไมห้องมันทะลุหากันเนี่ย

"ทำไมห้องมันทะลุหากันคะ" ฉันรีบวิ่งไปหาพี่กิตที่นั่งเล่นมือถืออยู่ห้องนั่งเล่น

"เธอติดอะไร" ติดอะไรงั้นหรอ ติดมากแต่มันพูดออกไปไม่ได้

"มัน มัน ชั่งมันเถอะ" ฉันพูดจบก็วิ่งกลับมาที่ห้องตัวเอง เห้อทนเอาดาวเหนือปีเดียว

ฉันค่อยๆลากกระเป๋าเสื้อผ้ามาที่ตู้กะว่าจะเก็บเสื้อผ้าใส่แต่พอเปิดออกมาแล้วก็เห็นว่ามีเสื้อผ้าอยู่เต็มตู้ แล้วก็มีแต่เสื้อผ้าผู้หญิง

"เสื้อผ้าที่อยู่ในตู้เอาออกได้ไหม" ฉันวิ่งไปหาพี่กิตอีกรอบ

"ไม่ได้"

"แล้วจะเก็บเสื้อผ้ายังไง "

"ก็คิดเอาเองดิ แต่ห้ามเอาเสื้อผ้าในตู้ออก" เขาพูดด้วยท่าทีที่จริงจังมากๆ

"น่าเบื่อจริงๆเลย" ฉันเดินออกมาแล้วพูดไปด้วยไม่สนว่าเขาจะได้ยินไหม คิดเอาเองสิคิดยังไงวะเสื้อผ้าก็เยอะแล้วดูที่ว่างดินิดเดียว ใครจะไปเก็บหมดโอ๊ยดาวเหนือจะไม่ทนนนนนน 


_____________________________________________
 เห็นพี่ไม่ใส่เสื้อแค่นี้ก็อดใจไม่ไหวแล้วหรอคะ   ส่วนคุณพี่ก็ช่วยอ่อนโยนกับน้องหน่อยนะคะ