คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อีกครั้ง
ดาวเหนือtalk
“ดาวเหนือหนูพร้อมใช่ไหมลูก” เสียงของแม่ฉันถามขึ้นระหว่างที่เรากำลังขึ้นรถไปบ้านของคุณป้าดารัน
สวัสดีค่ะฉันดาวเหนือ ฉันพึ่งเรียนจบ ม.6 กำลังจะขึ้นมหาลัยแต่ก็กำลังจะโดนจับหมั้นสะแล้ว ยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเลยอะ แงง ที่ฉันต้องหมั้นเนียเพราะป๊าฉันกับป้าดารันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กแล้วตอนนี้พ่อฉันก็เสียแล้วแหละแต่ตอนที่พ่อหนุ่มๆ เคยสัญญากับป้าดารันไว้ว่าถ้ามีลูกสาวกับลูกชายจะต้องหมั้นกัน นึกว่าพ่อเสียไปแล้วก็จะไม่ได้หมั้นสะอีกสุดท้ายก็ต้องหมั้นจนได้เพราะป้าดารันเอาแต่พูดว่า ถ้าไม่มีพ่อฉันเขาก็ไม่มีวันนี้ก็เลยอยากทำตามที่เคยพูดเอาไว้ และตอนนี้ฉันกับแม่ก็กำลังขับรถไปบ้านป้าดารันคุยเรื่องนี้แหละส่วนคนที่ฉันต้องหมั้นด้วยเนี่ยเขาชื่อพี่กิตเรียนอยู่ปี่4แล้วมั้งอายุก็เยอะแล้วทำไมยอมให้แม่จับหมั้นก็ไม่รู้จริงๆทั้งๆที่ตลอดมาเขาก็ไม่ยอมแต่ทำไมครั้งนี้ยอม ฉันก็เคยเจอเขานะตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่ค่อยได้เล่นด้วยกันเพราะเขาชอบแกล้ง “ดาวเหนือได้ยินที่แม่ถามไหม”
“ได้ยินค่ะ”
“แล้วหนูพร้อมไหม”
“พร้อมอะไรคะ วันนี้แค่ไปคุยนิไม่ได้หมั้นวันนี้สักหน่อย” ฉันไม่ได้อยากหมั้นหรอกนะแต่ด้วยความที่แม่เหลือฉันแค่คนเดียวท่านบอกอะไรก็อยากทำให้ เพราะเราจะหมั้นกันแค่ปีเดียวถ้าไม่รักกันทางผู้ใหญ่ก็จะถอนหมั้นให้ ฉันก็เลยยอม
“ถ้าหนูหมั้นแม่ก็จะได้สบายใจ”
“อะไร แม่ไม่อยากให้หนูอยู่ด้วยหรอ”
“ป่าวค่ะ แม่แค่อยากมั่นใจว่าจะมีคนมาดูแลลูกแม่เวลาอยู่มหาลัยไงพี่กิตเขาเรียนบริหารเหมือนหนูเลยนะ” ทำไมต้องเรียนบริหารเหมือนฉันเลยเนี่ยแต่เอะหรือว่าฉันเองที่เรียนเหมือนเขา จะอะไรก็แล้วแต่ฉันก็ไม่อยากเรียนที่เดียวกับเขานั่นแหละ
“ค่ะ เรียนด้วยกันจะได้ไปมหาลัยพร้อมกัน” ฉันแล้วยิ้มให้แม่ไป จริงๆ ฉันไม่อยากไปพร้อมกับใครเลยนะแต่เป็นเพราะแม่ไม่ยอมให้ขับรถนี้แหละ
“แม่ดีใจนะที่ดาวเหนือยอมหมั้น แม่จะได้ไม่ต้องห่วงหนูเวลาอยู่มหาลัย”
“แม่จะห่วงอะไรคะ หนูไม่ได้เด็กแล้วนะ”
“โอเค ไม่เด็กก็ไม่เด็ก”
เราทั้งสองคนคุยกันไปเรื่อยๆ ไม่นานก็ถึงบ้านคุณป้าดารัน เอาจริงๆ ฉันยังไม่พร้อมจะเจอคู่หมั้นหรอกนะ เราไม่ได้เจอกันประมาณเกือบสิบปีละรู้แต่เขาเป็นคนที่ขรึมๆ หน่อย
“มาแล้ว” หลังจากที่ฉันกับแม่ลงรถคุณป้าดารันก็รีบวิ่งมาหาฉันทันที บ้านหลังนี้ใหญ่พอสมควร ไม่สิใหญ่มากเลยแหละ ที่บ้านป้าดารันทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องมือทางการแพทย์ที่บอกว่ามีทุกวันนี้ก็เพราะพ่อฉันเพราะเขาเคยล้มละลายแล้วก็มายืมเงินพ่อฉันไปสร้างตัวใหม่ทุกวันนี้มีธุรกิจมากมายไปละ “มาแล้วลูกสะใภ้”
“........” ฉันไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยกมือไหว้ก่อนที่ป้าดารันจะเข้ามากอดฉัน
“ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึง”
“นานอะไรคะพี่ดารัน เมื่อเดือนที่แล้วยังกินข้าวกันอยู่เลย” แม่ฉันพูดขึ้นทันที ฉันกับป้าเราเจอกันบ่อยพอสมควรเพราะฉันอยู่กับแม่ตลอดแม่ไปไหนก็ไปด้วย
“ก็ถือว่านาน ไปเข้าบ้านกันดีกว่า” ป้าดารันจับมือฉันเดินเข้าบ้าน “พี่กิตรออยู่” ป้าดารับกระซิบที่หูฉันเบาๆ
อยากจะตอบกลับไปว่า ไม่ได้อยากเจอเลยค่าาาโตจนปี4ละยังให้แม่จับหมั้นรึไงละ
“วันนี้กิตกลับมาบ้านแล้วหรอคะ” เสียงแม่ฉันถามขึ้นระหว่างที่เรากำลังจะนั่งลงที่โซฟา
“ก็บอกเขาว่าน้องดาวเหนือจะมากินข้าวที่บ้านไง เขาก็เลยรีบกลับมาเลย”
“.......” ฉันไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มแห้งๆ ไปทีนึง
“พี่กิตอะ ตอนแรกเขาไม่ยอมหมั้นแต่มาตอนนี้มายอมเฉยเลยแม่ดีใจสุดๆ จะได้ดาวเหนือมาเป็นลูกสะใภ้แล้ว” ดูคุณป้านี้จะอยากให้หมั้นมากเลยนะ
ตอนแรกฉันก็เคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ คือตอนนั้นพี่กิตเขามีแฟนไปแล้วฉันก็เลยรอด แต่มาตอนนี้ทำไมยอมเนี่ยบ้าที่สุดจบกันชีวิตที่แสนสนุกในมหาลัย
“หนูขอไปเดินเล่นได้ไหมคะ”
“ไปที่ไหนคะ สวนหลังบ้านดีไหมเดียวป้าเรียกพี่กิตให้”
“ไม่ค่ะๆ ไม่เป็นไรหนูไปเองดีกว่า”
“ทำไมละลูก ไม่ได้เจอกันเกือบสิบปีน่าจะคุยกันหน่อย”
“คือหนู หนู ไม่อยากกวนพี่เขาค่ะ ขอไปคนเดียวนะคะ” พูดจบฉันก็รีบลุกออกมาทันที ใจจะขาดละ
หลังจากที่ฉันเดินออกมาที่สวนหลังบ้านก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหา นับเงินเพื่อนสนิททันที
“อยู่ไหน” ทันทีที่นับเงินรับฉันก็ถามออกไปทันที
(ภูเก็ตจ้าาา เที่ยวก่อนเปิดเทอมสักหน่อย)
“อิจฉาจังเลยอะ”
(อิจฉาทำไม ชวนแม่สิ)
“ชวนอะไรละ ฉันจะได้หมั้นอยู่แล้วเนี่ย”
(หมั้นอะไรกัน ไหนเคยคุยแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ได้หมั้น)
“ฉันพึ่งมารู้ว่าจะได้หมั้นตอนเมื่อวันก่อน แล้วตอนนี้ก็อยู่ที่บ้านป้าดารันแล้ว”
(แงง แล้วแกก็ยอมหรอรอบนี้)
“อืม ทนเอาหน่อยปีเดียว”
(แล้วจะหมั้นตอนไหน)
“ไม่รู้ จะมาคุยกันวันนี้แหละ”
(อ้อ ยังไงก็บอกฉันด้วยนะเดียวไป)
“ไม่ต้องมาก็ได้”
(ได้ไงเพื่อนหมั้นทั้งที) นับเงินพูดแล้วหัวเราะไปด้วย
“ก็แค่หมั้นปะ ไม่ได้แต่ง”
(ไม่รู้แหละ ไม่ว่าจะหมั้นจะแต่งนับเงินก็จะไป)
“จ้าาา เดียวยังไงจะบอกเที่ยวให้สนุกนะ”
(โอเค คิดถึงนะไว้เจอกัน)
ฉันกับนับเงินเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากเพราะรู้จักกันตั้งแต่อนุบาล แถมเรียนมหาลัยเรายังเรียนบริหารเหมือนกันอีกนะเพราะที่บ้านนับเงินก็มีธุรกิจเหมือนกัน ก็เลยคุยกันว่าจะเรียนที่เดียวกัน
เอาวะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดยังไงก็ห้ามผู้ใหญ่ไม่ได้ แล้วก็อยากทำอะไรที่พ่อสั่งไว้ก่อนเสียด้วย พ่อฉันเสียตั้งแต่ฉันเด็กๆ ละเรื่องเกิดขึ้นประมาณฉันอยู่ ป.2 ฉันกับพ่อเราขับรถกลับบ้านกันแต่ก็มีรถมาตัดหน้าอุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้พ่อฉันเสียชีวิต พ่อฉันตายต่อหน้าตาฉันช่วยอะไรเขาไว้ไม่ได้เลย เหตุการณ์ครั้งนั้นฉันไม่เคยลืมมันเลยแหละบางครั้งที่เวลาฉันเห็นเเสงไฟบนถนนก็จะเหม่อๆ บ้าง เพราะแบบนี้แหละแม่ฉันถึงไม่ให้ขับรถแต่ฉันก็ขับเป็นนะแต่เขาก็ไม่ไว้ใจเลยแม่ให้เหตุผลว่าไม่อยากเสียฉันไปอีกคน
กิตtalk
ตอนนี้ผมนอนอยู่บนห้องตัวเองครับ วันนี้ผมกลับบ้านในรอบสองเดือนมั้งปกติผมไม่ค่อยกลับบ้านแต่ครั้งนี้แม่บอกว่าจะนัดคนดาวเหนือมาคุยเรื่องหมั้นเลยอยากให้ผมมาฟังด้วย
สวัสดีครับผม กิต ลูกคนเดียวของม๊าดารันที่บ้านทำธุรกิจผลิตเครื่องมือแพทย์ตอนนี้ป๊าดูแล ส่วนผมก็เรียนบริหารจบมาก็กะว่าจะมาดูแลบริษัทคู่กับป๊าแต่ตอนนี้ก็อยู่ปี4แล้วครับเรียนด้วยเรียนรู้งานไปด้วย
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าผมเนี่ยต้องหมั้นกับลูกของเพื่อนม๊า แล้วเพื่อนม๊าก็เสียไปแล้วยิ่งต้องหมั้นเลยตอนแรกผมก็ไม่ได้หมั้นหรอกครับเพราะมีแฟนอยู่แล้ว แต่ผมเคยบอกม๊าง่าถ้าเลิกกันแฟนเดียวหมั้นให้ก็พูดไปงั้นแหละไม่คิดว่าจะเลิกไงแต่สุดท้ายก็เลิกกันจนได้ แฟนผมเนี่ยเธอชื่อ มะนาว เราคบกันตั้งแต่ปี2 แต่สุดท้ายแม่งก็ไปกันไม่รอดเธอทิ้งผมไปหาคนที่ไม่มีเหี้ยอะไรดีไปกว่าผมเลย จนถึงวันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าเหตุผลคืออะไร
~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
"กิตลงมาได้แล้ว น้องมาแล้วลูก"
"ครับเดียวตามลงไป" ทนเอาหน่อยนะกิตหมั้นแค่ปีเดียว เพราะผมคิดว่ายังไงผมก็คงรักกับลูกเพื่อนแม่ไม่ได้หรอกครับผมแค่เจอเธอตอนเด็กๆงอแงงี่เง่าเก่งมาก ไม่มีทางที่ผมจะเอามาเป็นแฟนแน่นอน
พอผมถึงลงมาถึงข้างล่างก็มองหาดาวเหนือคนแรกเลยครับอยากรู้ว่าโตมาหน้าตาจะเป็นยังไงเพราะตั้งแต่เราย้ายบ้านออกมาก็ไม่ได้เจอกันเลย
"น้าอรหวัดดีครับ " ผมเดินลงมาถึงห้องนั่งเล่นก็เจอแค่น้าอิงอรที่นั่งคุยกับแม่
"จ้าา ไม่เจอกันนานโตเป็นหนุ่มแล้ว"
"เป็นนานแล้ว ดูแลดาวเหนือได้แน่นอน" เสียงของม๊าผมพูดเกทับ
"ดาวเหนือละครับ" พอผมมองรอบๆไม่เจอเธอก็เลยถามแม่ออกไป
"ไม่ทันไรเลยถามหากันแล้ว น้องออกไปเดินเล่นนะลูกไปตามน้องสิ" สิ้นเสียงม๊าผมก็รับเดินออกมาทันทีก่อนที่จะพูดมากกว่านี้
ผมเดินออกมาจากบ้านไปที่สวน ก็เห็นผู้หญิงนั่งหันหลังอยู่
"ดาวเหนือ" ผมเรียกชื่อให้เธอหันมาหาผมหลังจากที่เดินเข้าใกล้ๆเธอ
แต่ทันทีที่เธอหันมาผมก็เจอกับผู้หญิงที่เรียกว่าสวยเลยก็ได้ครับ ปากนิดจมูกหน่อย ขาว ผมยาว ตัวเล็ก ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าโตขึ้นมาจะสวยขนาดนี้
"สวัสดีค่ะ พี่กิตใช่ไหมคะ" เธอรีบเก็บโทรศัพท์ลงแล้วยกมือไหว้ผม แต่ดูเหมือนจะไม่เต็มใจก่อนจะขยับให้ผมนั่งลงข้างๆ
"ทำไมถึงยอมหมั้น" ผมนั่งลงแล้วถามเธอออกไป
"อยากให้แม่สบายใจ แล้วพี่ละที่ผ่านมาก็ไม่ยอมนิทำไมรอบนี้ถึงยอมละ"
"เรื่องของผู้ใหญ่"
"........." เธอได้ยินคำตอบผมถึงขั้นถอนหายใจก่อนจะเบี่ยงหน้าหนี
"เรียนจบ ม.6แล้วหรอ" ที่ถามไปก็เพราะไม่รู้จริงๆครับ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลยรู้แค่ชื่อดาวเหนือ
"อืม จบแล้ว"
"แล้วต่อที่ไหน มหาวิทยาลัยอะไร"
"บริหาร มหาวิทยาลัยxxx" เดียวนะนี้มันคณะเดียวกับผมนิ ต้องเป็นฝีมือแม่แน่นอน นอกจากจะให้เธอย้ายไปอยู่กับผมแล้วยังให้เรียนคณะเดียวกันอีกหรอนึกว่าจะแค่มหาลัยเดียวกันเฉยๆ
~ตึด ตึด ตึด~
เสียงโทรในมือของเธอดังขึ้นเพราะมีคนโทรเข้า ผมเหลือบตามองไปก็เห็นว่าคนชื่อ พอช
"ขอตัวนะ" เธอพูดจบก็รีบลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ทันที
_____________________________________
ไม่มีวันเอามาเป็นแฟนจ้าาาา จะรอดูนะคะพี่กิต
ความคิดเห็น