ก็พี่ไม่รัก

 เขาพาเธอไปกินร้านอาหารหรูซึ่งมีแต่สเต็กเนื้อ สลัด สเต็กปลา ไวท์ขาว ไวท์แดง เธอนั่งอ่านเมนูไป ตาโตไป อาหารอะไรจานละ 1200

​“นี่คุณไม่หักค่าอาหารมื้อนี้จากเงินเดือนฉันใช่ไหม เจ้าขาลากเก้ากระซิบถามเจ้านายเธอ”

​“หัก”

​“นั้นไม่กิน เจ้าขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที”

​“นั่งลง” เอฟดึงแขนเจ้าขาฉุดให้นั่ง

​“ไม่นั่ง แพงขนาดนี้ใครจะกินลง ฉันไม่กิน จะเดินไปกินส้มตำหน้าปากซอย”

​“ไม่นั่งฉันหัก10,000”

​“ไอ้พี่เอฟบ้า” เจ้าขาค่อย ๆ หย่อนก้นลงบนเก้าอี้ ก่อนจะสั่งสลัดแค่จานเดียว ราคา 380 บาท

​“จ่ายใครจ่ายมันนะ ห้ามรวม” เธอเห็นเอฟสั่งสเต็กเนื้อกับสเต็กปลาไปแล้วรวมทั้งไวท์ขาวและไวท์แดง

​“ที่อย่างนี้ไม่ขี้เหนียวนะ เวลาสั่งกาแฟแค่แก้วละร้อยกว่าบาท บ่นแล้วบ่นอีก

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ ไปคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง แก้ไข รวมเล่ม สแกน ถ่ายรูป แปลเป็นภาษาอื่น จัดพิมพ์ เพื่อนออกเผยแพร่โดยมิได้รับการอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรเด็ดขาด