[M] วงโคจรของดวงจันทร์

Story : [M] วงโคจรของดวงจันทร์

Invented : แขนซ้าย

Intro

ปั๊งงง ปั๊งงง

"วา! รีบหนีเร็ว!!" เสียงใหญ่ทรงอำนาจดังตระหงาดท่ามกลางมรสุมลูกเหล็กที่พากันสาดใส่หมายจะปิดชีพเจ้าของเสียง

ปฏิกิริยากายแสดงออกทันใจ มือหยาบคว้าจับเอามือบางของเจ้าของชื่อฉุดรั้งวิ่งหลบสายกระสุนปืนที่สาดมาไม่ยั้ง

"มะ.. ไม่ไหวแล้ว" เสียงหอบเหนื่อยพูดขึ้นดวงตาโศกสื่อเป็นนัยว่าให้ละทิ้งเขาเสีย

"โถ่โว้ย!!! ทิวา ขี่หลังชั้น" เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกฉาบไปด้วยความตรึงเครียดเอ่ยสถบอย่างหัวเสีย ทรุดร่างกายลงนั่งคุกเข่าหมายให้คนรัก

ปั๊งง

ไม่ทันให้เจ้าของร่างแกร่งได้ทำอย่างใจ คนตรงหน้าปฏิเสธความหวังดีของเขาด้วยการมอบรอยยิ้มบางแล้วส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง

"ทิวา! เลือด.. นาย.." ดวงตาคมกวาดมองไปพบกับน้ำเลือดสีสดที่ไหลมาตากบาดแผล ดวงตาคู่สวยเห่อร้อนจนแสบตาไปหมดก่อนที่จะไม่อาจห้ามน้ำสีใสที่ไหลออกมาแสดงถึงความร้าวรานของเขา

"นายต้องอยู่กับชั้นนะที่รัก.. ที่รักของชั้น.." มืออันสั่นเทายกขึ้นมาลูบไล้ใบหน้างามอย่างเสียขวัญประกอบกับน้ำเสียงที่หาได้มีซึ่งความมั่นคงเลยแม้แต่น้อย ภาพตรงหน้ามีเพียงชายหนุ่มธรรมดาผู้กำลังสูญเสียแก้วตาดวงใจไป ไม่เหลือคลาบมาเฟียหนุ่มผู้อนาคตไกล ไม่เหลือเลยชายผู้เคยถนงตน ไม่เหลือแม้แต่สติที่ว่าตนนั้นอยู่ในสนามรบระหว่างแก๊งที่มีคนหมายเอาชีวิตของตน

ปั๊งงงงง!

เสียงลั่นไกดังกึกก้องในหัว กระสุนเหล็กร้อนฉ่าพวยพุ่งมายังร่างของหัวหน้ามาเฟียหนุ่ม เขาหลับตาพริมยินยอมรับมัน

ตายไปพร้อมกับคนที่เขารักก็ไม่เลว

หากแต่คนในอ้อมกอดพลิกเอาร่างตัวเองเป็นเกาะกำบังไว้

เขายังไม่ตาย

"มึงต้องอยู่.. ต่อไปนะ..."

สิ้นเสียงเฮือกสุดท้ายทิวากรหลบตาพริมไปพร้อมกับเสียงคำรามกึกก้องสะท้านทั่ว ทุกคนหยุดชะงัก ดวงตาคมฉาบด้วยไอสังหารฆ่าฟัน เขาแค้นเคือง เขาชิงชัง

พวกมันทุกตัวต้องชดใช้!

"อ๊ากกกก!!" ราวกับสัตว์ป่าซึ่งบ้าคลั่ง ราวกับคนบ้าซึ่งไร้สติ ร่างแกร่งโอบกอดร่างในอ้อมอกไว้แนบแน่น ไม่มีเสียงหัวใจ ไม่มีใบหน้าอ่อนโยนยิ้มแย้ม

สูญเสียไปแล้ว

เขาสูญเสียดวงตะวันที่คอยโอบล้อมชีวิตอันแสนโสมมนี้ไปแล้ว

ความจริงอันแสนโหดร้ายวนเวียนเพื่อย้ำซ้ำเติมเขาผู้ไม่สามารถปกป้องอะไรไว้ได้เลย

"ทำไมวะ ทำไม!! เอาชีวิตกูไปแทน!! ด้วยโปรด.. ฮึก..  ดวงใจของชั้น..อย่าเอามันไปจากชั้นเลย.."

จะมาอัพๆบ่อยๆนะคะ ฝากตัวด้วยยย