ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Love Is Who? รักของผมคือใครกันว๊ะ!]

    ลำดับตอนที่ #3 : Ep.3 เบลอๆ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 58
      0
      3 พ.ย. 56

    Flyff Chinese Index Finger Point :)  Shalunla











               เป็นคนไม่มีเจ้าของไม่มีใครอยากมอง สถานะมันฟ้อ...ติ๊ด!
    “ฮัลโหลลลล” ผมพูดตอบกับปลายสาย

    ด้วยเสียงอันอ่อนเพลีย หลังจากการหลับไหลในห้วงนิทรา

    เค้ก!!!... มึงว่างป่าววะ?”ปลายสายพูด
    ผมยังไม่รู้เลยครับว่ากำลังต่อสายกับใคร -0-
    (เพราะปกติแล้วผมไม่ค่อยจะเซฟเบอร์ไว้เท่าไหร่
    ประเด็นมันอยู่ที่ไม่ค่อยมีใครโทรมาหรอกน่ะ)


    ”ใครนิ่!?”ผมถามด้วยความเคืองๆพร้อมกับหันไปมองดูนาฬกาปลุก
    เรื่อน
    เก่าสุดเจ๊ง(ที่มักจะลุกตอนไหนก็ปลุก-w-)


    ”กูธันไง นี่มึงเซฟเบอร์กูบ้างป๊ะเนี้ยสาส!?”ปลายสายบอก


    ธัน...
    ธันไหนว๊ะ?

    ผมใช้คิดอยู่สักพักนึงพรางมองดูนาฬิกาบอกเป็นเวลา 04:56
    “ธันไหนว๊ะ?”ผมถามปลายสาย
    ก็ผมจำไม่ได้จริงๆนี่ครับด้วยความเบลอ =..=


    “อ้าวสัส เบอลมากป๊ะมึงอ่ะ ธัน จุฐาวุฒิ ห้อง6 ห้องข้างมึงไง สาส”
    ไอ่คนปลายสายที่อ้างตัวว่าชื่อธันมันตะคอกใส่ผมครับพี่น้อง !!=[]=
    ผมนึกอยู่สักพักนึง ธัน...? ธัน....? ธัน......?


    “อ่อ อ๋อ... เออ มีอะไรโทรมาดึๆดื่นๆ รบกวนกูแสรดดดดด คนจะหลับจะนอน -0-
    สุดท้ายผมก็นึกออกใส่ไปเป็นชุดไม่ยั้งเลยครับ ^[]^

    55 จริงๆก็ไม่ได้อะไรหรอก >< ผมว่าผมก็นอนมานานพอสมควรแล้วล่ะครับ
    วันนี้ก็วันอาทิตย์พอดี เฮ้อ... สงสัยจะเบลอจริงๆ =.= )


    “เออๆ ดีๆ กูจะกวนมึง ฮ่าๆๆ”ปลายสายตอบ
    มันคงรู้อยู่แล้วล่ะครับว่าผมไม่ได้ซีเรียสอะไร =-= เลยกวนTenใหญ่เลย


    ”สาสสสส รีบเข้าเรื่องๆ มีอะไร?”
    ดูดู๊ดูดูมันทำ
    - - ทำไมถึงทำกับผมได้ ฮ่าๆๆ


    “เอ๊าเชี้ยนี่ ลืมแล้วหรอ นัดซ้อมตีแบตไง๊”ซ้อมแบต?

    แบต? . . . อ๊อ!!! แบตๆ -0- แห่ะๆ
    (พอดีผมเล่นไม่เป็นอ่ะครับ เห็นว่ามันชอบเล่นกีฬาก็เลยจะให้มันสอน
    พอดีที่โรงเรียนครูจะให้สอนนะครับตอนมอปลาย ฮ่าๆ แต่ผมไวไฟนะอยากเล่นเป็นเร็วๆ ‘^[]^)


    “อ๊อออ เออๆๆ ฮ่าๆๆ กูจำได้ล๊ะ ^[]^ ว่าแต่... กี่โมงดีว๊ะ? แล้วจะซ้อมกันที่ไหนล่ะ?”
    แล้วธันก็บอกรายละเอียดของการนัดมา

    “อืมมม ซ้อมที่หนองประจักษ์ว่ะ เวลาก็สัก 08:00 มึงมาได้ป่ะ เดี๋ยวกูไปรับ” - -เช้าไปนะ
    “ห่า!!! เช้าไปนะมึง ฮ่าๆๆ เออได้ดิมารับกูดั้ว!^^
    เอ๊อ! ...แล้วทำไมถึงโทรมาดึกๆดื่นๆอย่างนี้วะ ไม่นอนไง๊? ตื่นไวนะมึง”ผมถาม
    สำเนียงกวนตีนแต่ในใจลึกๆแล้วโคตรเป็นห่วงนะ
    มันเป็นคนที่ปัญหาเยอะพอสมควรเลยล่ะครับไอ่นี่
    เพราะว่ามันมีอะไรๆก็จะมาปรึกษาผมอยู่ตลอด



    ”อ๋อ เปล่าๆ งั้นเราไปล่ะ พอดีเพิ่งตื่นน่ะ เลยโทรมาปลุกเค้ก”ปลายสายบอก
    (อ๊อ!! เดี๋ยวนะๆ - - พูดเพราะเพื่ออะไรว๊ะ?
    เมื่อวานก็ไอ่วินอีกคน เอ๊ะ! ยังไงนะพวกนี้สมองกลับป่าว?)

    “อ่าๆ เคร่ๆ บายๆ แล้วเจอกันธัน” ทำไงได้ครับก็ตามนํ้าอีกเช่นเคย -.-


    หลังจากวางสายปุ๊ป
    ผมก็หันไปมองนาฬิกาเพื่อเช็คเวลาอีกรอบนึง
    เวลาร่วมๆตอนนี้ก็
    05:08 แล้วล่ะครับ


    เฮ้อ! เอาล่ะ


    .



    .


    .


    ผมลงมาจากห้องชั้นสองก็ต้องตงใจมา
    เมื่อเจอม๊าอยู่ชั้นหนึ่งในห้องครัว ท่านกำลังเตรียมอาหารคงจะถวายพระอีกตามเลยครับ

    (ฮ่าๆๆ ความจริงครอบครัวผมไทยแท้ทั้งหมดแหละครับ
    แต่พวกเราชอบเรียกแม่ว่าม่าม๊ากัน...ครับ

    ครอบครัวผมมี ม่าม๊า เจ๊ชีส ผม และ น้องครีม - -
    ม่าม๊าชอบกินเค้กหรือขนมพวกพวกนี้มากๆเลยครับตอนสาวๆ
    แกเลยตั้งชื่อลูกๆแบบนี้พวกผมเลยชื่อ....
    อ่ะนะ
    แปลกๆไปหน่อยสำหรับผู้ชาย 55)

    "ม๊าาาา วันนี้ทำอะไรกันอ่ะ"ผมเดินเข้าไปสวมกอดม๊าจากด้านหลัง
    ในขณะที่ท่านกำลังต้มแกงอะไรสักอย่างอยู่

    “อุ่อ! เค้กน่ะ ม๊าตกใจหมดลูก ><
    ม๊าทำต้มยำปลาน่ะ เค้กหิวรึยังลูก?”ม๊าพูดพร้อมหันหน้ามาลูบหัวผม
    ด้วยความเอ็นดู

    “ยังไม่หิวอ่ะม๊า เค้กถามเฉยๆ
    ^^”ก็ผมไม่หิวจริงๆนี่ครับ
    แค่แวะมาถามเฉยๆ นานๆทีจะตื่นเช้าหน่อย



    (แถมม๊าก็ไม่ค่อยอยู่ให้ได้เจอด้วยอ่ะ ได้เห็นตอนม๊าทำอาหารที่ชอบทำ
    แล้วดูม๊าจะมีความสุขมากเลย....แม้ป๊ากับม๊าจะแยกทางกันอยู่แล้วก็ตาม
    แต่ม๊าก็ไม่เคยทำให้พวกเรารู้สึกขาดถึงท่านจะไม่ค่อยมีเวลาว่างให้ก็เถอะ
    แต่พวกเราชินแล้วแหละ)


    “อ่องั้นเค้กไปอาบน้าก่อนนะม๊า
    พอดีนัดกับไอ่ธันไว้แปดโมงเช้าจะไปซ้อมตีแบตที่หนองประจักษ์อ่า”ผมบอกม๊า
    ก่อนจะเดินไปหยิบนํ้าในตู้เย็นมาดื่มแล้วขึ้นห้องไปอาบนํ้า


    ม๊าพยักหน้ารับคำเบาๆ

    พร้อมกับยิ้มบางๆอันแสนสวย
    ม๊าผมไม่ค่อยแต่งหน้าครับ หน้าเลยดูไม่แก่เลย
    หน้าเด็กมาก ฮ่าๆๆ คงเพราะ 
    ไม่อยากแก่มั้ง ม๊ากับป๊าผมเขาแข่งกันเด็กน่ะ 5555


    .



    .



    .



    .



    .



    .



    .



    ในระหว่างที่ผมอาบน้าชำระร่างกายนั้น
    ก็น่าจะเวลาประมาณสัก
    05:30 กว่าๆแล้วล่ะครับ


    เพราะรู้สึกว่านํ้าและอากาศมันจะเย็นลงๆ
    มันเป็นบรรกาศที่หนาวนะ... หนาวมากเลย.... สายนํ้าจากฝักบัวค่อยๆไหล

    โปรยปลายลงมาเหมือนกับสายฝนที่ไหลรินมาเหมือนฝนฤดูหนาว
    ที่จากอากาศที่หนาวเย็นอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอกับฝนที่ตกผิดฤดูการอีก
    มันยิ่งทำให้หนาวจับขั้วหัวใจ เลยยิ่งทำให้ผมนึกถึงคนๆนึงขึ้นมา.......






     




     

    [ไรท์เตอร์พูดคุย] : เฮ้อ...อัพแล้วนะตอนที่สาม
    เหอะๆ
    ไม่มีใครสนใจเลย 
    สงสัยนิยายเราคงจะ
    ไปไม่รอดซะแล้วม๊างงงงง

    ประทานโทษทีตอนนี้ไรท์หลงลบรูปที่เซฟไว้ออกไปแล้วเลยไม่ได้ใส่ให้
    เอาตรงๆถึงจะใส่ไปก็ใครจะไปสนใจล่ะนั่น 


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×