[Love Is Who? รักของผมคือใครกันว๊ะ!]

ลำดับตอนที่ #2 : Ep.2 ว้าวุ่น

:) Shalunla

 

“มึงน่ารักว่ะ”


.


.


.


ห่ะ ห๋าาาา .. อะ อะไรนะ เมื่อตะกี้เหมือนได้ยินวินมันพูดอะไร?
"ห๊ะ! อะไรอั๊กๆนะ” ผมถามหันหลังไปถามมัน
"ห๋าาา อะไร ก็เปล่านิ่...ไม่ได้พูดอะไร หูฝาดป๊าวมึงอ่ะ”วินตอบกลับ

=0= เอ๋ แต่เมื่อกี้นี่ผมได้ยินเหมือนมันพูด....?
อ๊ะ! ชั่งมันเถอะ!! หูฝาดก็ฝาดวะ =-=
แก่ก็ยังไม่แก่หน้าก็ออกจะเด็กดันมาหูฝาดล๊ะเรา=..=

โป๊กกกก!!!!...."โอ้ยยยยยย"ผมร้อง><!!!!!
วินมันค้อนใส่หัวผมทีนึง (  สาส   >[]< เจ็บนะเหี้ย) แล้วก็เดินนำหน้าผมไป
“สัส! ผมกูเสียทรงหมด”ผมก็บ่นไปงั้นแหละ =-=
พร้อมๆกับจัดทรงผมให้มันสมกับหน้าตาหล่อๆ(=0=หลงตัวเองไป:ไรท์เตอร์)หน่อย ฮ่าๆ

มันหันหน้ามาเหลี่ยวตามองแป๊ปนึงแล้วหัวเราะผม =0=
(ขำ หา เอี้ย ไร แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !! =-=)

”หมดหล่อเลยกู”ผมทำบ่นครับ เผื่อมันจะเห็นใจเดินมาโอ๋จะได้โบกหัวมันบ้าง
แต่!!!...“มึงเคยหล่อด้วยหรอวะ”แผนไม่เป็นผลครับ =-=
=0= วินมันสวนกลับมาเล่นซะผมไปไม่เป็นเลย
สาส ขัดกูอีกล๊ะ แล้วมันก็ได้ทีแกล้งผมเอามือหนาๆมาขยี้หัวผมใหญ่เลย

(อ่อ ผมลืมบอกไปสินะ...ไอ่วินมันสูง180ครับ
ส่วนผมน่ะหรอ - - แค่176เอง อันที่จริงผมก็ไม่ได้เตี้ยอะไรหรอกนะ +w+
แต่คงเป็นเพราะไอ่วินมันสูงกว่าผมมากกว่า
เลยรู้สึกต่าเตี้ยด้อยค่า ฮ่าๆๆ จริงๆคงเป็นเพราะ
ไอ่วินมันเล่นบาสมากกว่าครับ =..=
เลยทำให้มันสูงเกินหน้าเกินตากว่าเด็กมอสามทั่วๆไป
ครับพวกเราอยู่มอสาม ^-^ ยังเอ๊ะๆอยู่เบย 55)


ปู๊นนนนนนนนนนนนนนนนน!!!! ปู๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!
เสียงรถไฟเด็กเล่นในห้างบีบแตครับ
ทันใดนั้นเอง...ที่ทำผมหลุดออกจากภวังค์
ก็มีมือคนมาฉุดตัวผมออกมาจากทางเดินรถอย่ารวดเร็ว


“เฮ้ย เค้ก! มึงเหมอเชี้ยไรอยู่ว๊ะ!!”วินครับ
เป็นวินนี่เอง..ที่ช่วยผมเอาไว้ : )
ให้ตายสิ ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะเรา -3-

 

“อ่อ อ๋อ เปล่าๆ แห่ะๆ ^^ โทดทีนะต้องให้ลำบากมึงอีกแล้ว”ผมกล่าวขอโทษมันครับ
ผมรู้สึกผิดมากเลยตอบเจือนๆออกไป T^T ก็ช่วยไม่ได้นิ่กูเล่าเรื่องให้คุณผู้อ่านเขารู้

“เฮ้อออ ไม่เป็นไรๆ กูชวนมึงมากูก็ต้องดูแลมึงอยู่แล้วสิว๊ะ” ห่ะห๊ะ!! =[]=
ใช้คำว่า ดูแล เลยหรอ - - ผู้ชายดูแลผู้ชายนี่มันดูแปลกๆยังไงไม่รู้แฮ๊ะ -0-?


.


.


.


.


.


และแล้ว...เราทั้งสองคนก็เดินไปเรื่อยๆสักพัก
จนมาหยุดอยู่ที่ร้านนาฬิการ้านนึงในห้าง

“อืมมม กูว่าซื้อนาฬิกาให้แม่ก็ดีนะ”ผมบอกเพราะไม่รู้ว่าแม่มันชอบอะไรเหมือนกัน
วินมันยืนคิดสักพักก็กล่าวขึ้นมาว่า"ก็ดีนะ แต่เราเลือกไม่เป็นอ่ะ เค้กช่วยเราเลือกหน่อยดิ”
ห่ะ...ห่า!! =[]= พูดเพราะเชียวนะมึง =w= เพี้ยนเปล่าว๊ะ =..= !?
ทำไงได้ครับ ตามนํ้ามันไปละกัน

“อืมม งั้น...แม่วินชอบของแบบไหนอ่ะ? ดูวัยรุ่นๆหน่อยหรือแบบผู้ใหญ่ดี?”
ผมบอกตามตรงครับ ผมก็เลือกไม่เป็นหรอก ถามๆไปงั้นแหละ- -*

“อืมม แบบผู้ใหญ่ๆหน่อยอ่ะ แต่ใส่แล้วไม่ดูแก่นะ”วินตอบ
อืมมม งั้นก็คงต้องเป็นสีเงินกับทองดูหรูๆสินะ(ฐานะทางบ้านมันรวยพอดูครับ ฮ่าๆๆ)

“งั้น.. แม่วินชอบสีไหนอ่ะ ทอง หรือ เงิน ดี?”วินจ้องดูนาฬิกาสักพัก
“อืมมม เราไม่รู้อ่ะ”เห้ออออ-0-!!! เคยถามอะไรมันแล้วได้คำตอบบ้างนะเรา-*-
“อ่าว แล้วงี้ จะซื้อถูกป๊ะเนี่ย =[]=” ฮ่า ๆ ๆ ดูมัน ขำอะไรอยู่ก็ไม่รู้
”งั้นเอาสีทองกว่าเนอะหรูดี ผู้หญิงส่วนมากน่าจะชอบทองนะเราว่า”วินกล่าว
"เห้ย ใช่อ๋อ? มันจะไม่ดูแก่กว่าสีเงินเร๊าะ!? =0="ผมถาม
"ก็ไม่รู้นะ ก็เราไม่ค่อยจะเห็นผู้หญิงเขาใส่สีเงินคงเป็นแต่ผู้ชายใส่แหละเค้กว่าป่ะ"วินถาม
"ไม่นะวิน เราว่าผู้ชายใส่สีทองก็มีเยอะแยะนะ"ผมบอก
"อ่าว แล้วเอาไงดีอ่ะ"วินทำท่าครุ่นคิดอยู่สักพัก

"งั้นเอางี้"วินบอกแล้วยืนคอมากระซิบที่หูผม


.


.


.


สุดท้ายเราก็จบด้วยการ


.


.


.


"เป่ายิ้ง/เป่ายิ้ง...ฉุบ!!"

วินออกกระดาษ ส่วนผมออกค้อน
วินชนะ มันได้สิทธิ์เป็นคนเลือกครับ : )


วินยืนจ้องนาฬิกาข้อมือสองเรือนที่แลดูลวนลายทันสมัยอยูานานมาก
จนผมทนไม่ไหวต้องเดินเข้าไปถาม"เฮ้ย ได้ยังว๊ะนานแล้วนะ"ผมถามมัน

"อืมมมม คือเราเลือกไม่ถูกว่ะ ให้เค้กเลือกแทนละกัน"ดูครับ ดูดู๊ดูดูมันทำ
=-= แล้วมึงจะให้กูเป่ายิ้งฉุบทำซากอะไรตั้งนาน เช๊ดดดดดดด !!!=A='


.


.


.


แล้วพวกเราก็พากันซื้อขอขวัญให้แม่ไอ่วินกันเสร็จสับ

 

ผมเลือกเอาสีทองครับ ถึงมันจะดูแก่ แต่ก็ดูหรูหราสมเป็นคนมีฐานะ
(อย่าว่ากันครับ =w= สมองผมก็คิดได้เท่านี้แหละ ^.^' เพราะปัญญาอันน้อยนิด 55)


.


.


.


 

@โรงจอดรถในห้าง ณ ตอนนี้นาฬิกาบอกเวลาเวลา 15:14 แล้วครับ
“เฮ้ยมึง ใกล้จะเย็นแล้วว่ะวิน”ผมบอกคนข้างๆที่ถือของเยอะแยะ
(เพราะเราสองคนต่างเดินดูของนั่นนี่ ที่สุดท้ายวินมันก็ซื้อ นั่นนี่โดยให้ผมช่วยเลือก
แต่ผมก็ไม่ได้ซื้ออะไร - - อันจะขอมันช่วยถือแต่มันก็บอกผมว่าเดินเป็นเพื่อนเฉยๆดีแล้ว)
วินหันมาดูนาฬิกาทที่ข้อมือมัน

“อ้าวแล้วเค้กกลับได้กี่โมงล่ะ?”วินถาม
แน่ะ -*- จนป่านนี้แล้วยังไม่เลิกพูดเพราะอีก กูเขิลนะเฟ้ย -.-

วินมันกำลังวางของลงที่กระโปรงรถของมัน
”กี่โมงก็ได้ ^^ แต่ว่าเราต้องกลับไปทำรายงานต่อน่ะ”วินทำหน้านิ่งคิดอะไรสักพัก
ก่อนจะพูดออกมาว่า”คือเรามีเรียนพิเศษต่อน่ะ งั้นเรากับกันเลยดีกว่าเนอะ"

แล้วเราสองคนก็เข้ามาอยู่ในรถของวินกันครับ

(ผมลืมบอกหรอว่าวินมันขับรถกระบะถึงจะอยู่แค่มอสามก็เถอะ

ถ้าเกิดโดนปรับก็แค่จ่ายเงิน...
ให้เจ้าพวกนั้นมันเอาเงินประชาชนไปหาซื้อเหล้าไปDekกันเท่านั้นแหละครับ

เพราะลูกคนรวยเขาเน้นที่ความปลอดภัยครับ =-=)

ระหว่างทางก็ไม่มีการสนทนาอะไรแต่อย่างใด
ผมจึงเลือกที่จะเปิดวิทยุฟังเพลงครับ

และระหว่างที่ผมกำลังเอื้มมือไปกดปุ่มนั้น..

มือของไอวินก็บังเอิญกำลังจะเปิดวิทยุอยู่พอดี    โอ่ =0= ฉากนี้มันล่อแหล่มเกินไปนะไรท์ 
 
เราสองคนยื่นหน้าเขามาเปิดวิทยุใกล้กันพอสมควร
นั่นทำให้หน้าของผมกับมันห่างกันเพียงแค่นิดเดียว T0T

เรามองตากันอยู่ด้วยความตกใจ
หรือ ที่เค้าเรียกกันว่าติดสตั้นอะไรๆของเด็กเกรียนประมาณนี้ =.=

ผมเพิ่งจะมาเข้าใจก็วันนี้ครับ รอบข้างเหมือนสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งหยุดเคลื่อนไหว
มีแค่เราสองคน ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงแค่เสี้ยวนาที
มันจะทำให้ผมคิดอะไรไร้สาระไปได้มากขนาดนี้ ><!!!

ติ๊ด! วินเลือกที่จะกดปุ่มเปิดสวิตที่วิทยุไป
แล้วเราสองคนก็นั่งเงียบเหมือนเดิมวินยังคงขับรถต่อไป
เกือบลืมหายใจเมื่อเธอเข้ามาใกล้ๆ... 
แค่เธอยิ้มมา ก็สั่นไปทั้งหัวใจ อยากจะบอกเธอให้เธอรับรู้ความในใจ  

ติ๊ด!   อันนี้ผมเองครับที่เป็นคนกดเปลี่ยคลื่น - - ผมว่าเพลงมันส่อไปนะ
แค่อยากให้เธอให้เธอได้รู้อยากให้เธอลอง เธออาจจะยังไม่พร้อมจะยอมรับใครจริงสักคน  

ติ๊ด! ผมเปลี่ยนคลื่นอีกครับ เหตุผลเดิมๆ =A=
รัก...คำเดียว คำนี้ได้ยินรึเปล่า  

ตึ๊ด! อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจ ว่ามันรักเธอแค่ไหน แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยัง... 

ติ๊ด!   ห่างแค่เพียงเอื้อมมือแต่มันคือแสนไกล ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอก.. 

ตึ๊ด! จะบอกเธอด้วยเพลงนี้ เพลงที่ฉันได้กลั่นจากหัวใจ เธอรู้สึกไหมว่าใจฉัน รู้สึกกับเธอเช่นไร

ตึ๊ด!   ได้ยินไหม...หัวใจฉัน... มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่ 
แต่ฉันไม่อาจ จะเปิดเผ ติ๊ด!!
(กดปิดแม่งเลอะ -..- เพลงแต่ละเพลง =-= ไม่รู้จะอินเลิฟอะไรกันนักหนา -/\-)

และแล้วรถก็มาจอดยังบ้านของผม 
“กูกลับก่อนนะ แต๊งส์กิ้วที่เลี้ยงไอติมว่ะเพื่อน”ผมบอกลามันเสร็จ
ผมก็รีบเดินเข้าบ้านเลยโดยที่ไม่หันไปมองหน้ามันเลย รู้สึกตัวร้อนๆยังไงก็ไม่รู้
สงสัยจะเป็นไข้ว่ะ ผมพยายามจะไม่คิดอะไรอีกล๊ะ ปวดหัว =0=


พอขึ้นมาถึงห้อง(บ้านผมเป็นบ้านสองชั้นครับลืมบอก-.-)
ผมก็รีบฟุบตัวลงเตียงทันที และไม่ลืมจะคล้าเอาหมอนข้างมากอด

และหลับปุ๋ยไปเลย =3= ทำไมนะ ทำไม . . . ทำไมต้องเก็บมาคิด?

 

[ไรท์เตอร์พูดคุย] : เย้!! ตอนที่2ตอนต่อจากตอนแรกเลย 
หลังจากแต่งหน้าปกฟิคตั้งนาน T^T ไหนจะมาแก้ไขบทอีก 
แต่ก็มาอัพให้แล้วนะ เมี๊ยว ^w^ ติดตามด้วยนะๆ