คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คาบเรียนที่ 3: 3Td 10T All Night
นัเรียนเ()รียน VS รูแสบอมยั่ว
เมื่อ่าฝ่าย่าไม่ยอมัน
านนี้ใระอยู่ใระไปันนะ
าบเรียนที่ 3: 3Td 10T All Night
าบเรียนที่ 3 : 3Td 10T All Night
3Td 10T All Night
อยอลไม่อาละสายาไปาระานำไ้เลย สิ่ที่เียนบนระานทำให้เายิ่สสัย แถมพวเรียน้าหลัยัส่เสียหัวเราะนน่ารำาอี้วย
“พวนายทำอะไรไว้เนี่ย ไม่นทำวามสะอาห้อหรือไ” ูเหมือนแผนานแล้ๆอเหล่าพวเรียนะไร้ประโยน์เมื่อเอับอยอลที่สนใแ่ารสอนเท่านั้น
“สมารฮะ อาารย์ พวเราแ้ไม่ไ้” อยูเยหน้าาหนัสือหมาย่อนะมออาารย์ัวสู บุลิเหมือนนายแบบแ่หน้าหวาน้วยใบหน้าเรียบนิ่
“นาแอล เทพนายัทำไม่ไ้ฮะ” โฮวอนทำหน้าเ็่อนะแอบลอบยิ้มให้พวหลัห้อ ส่วนอาารย์หน้าสวย็มอโทย์บนระานและลมือิำอบทันที
ารระทำทีู่เหมือนะไร้ประโยน์ออาารย์ทำให้พวเาส่เสียหัวเราะันออมาัลั่นนอยอลวาปาาลและยิ้มหวานให้เหล่านัเรียน
“ไอพวสันวาน มันมีำอบให้ิที่ไหนล่ะ ิว่าันเรียนน้อยว่าพวแหรือไ” เหล่านัเรียนอมยิ้ม่อนะปล่อยเสียหัวเราะมาลั่นห้อ
“ฮาฮ่า เ็ประถมอน มยอู~ ้อ.เมี.ยสิ” เ้าอื่อหยุหัวเราะ่อนะหยิบถุนมมาปาหัวเพื่อนที่นั่อยู่้าหลั
“ูบอว่าอย่าเรีย มยอู” แหยุหัวเราะ่อนะปายะลับไปและหัวเราะ่อโยไม่สนในที่ำลัหน้าอสันิ
“มึให้เมี.ยเรียนเียวเหรอว่ะ” เถาบอ้วยน้ำเสียเรียบนิ่แ่็ลับมาหัวเราะ่อ นเ้าอื่อทนไม่ไหว
“เออ! พวมึรู้ไหมอนที่อยอลรามันเพราะนาไหน!!! พอใไหม?!” เหล่าะถึับอ้าปา้าะผู้ที่ถูฝาผิถูับทำาโและนิ่ไม่ยับ
“ปาหมานะ มยอู!! ถ้านอื่นไ้ยินะทำยัไห๊ะ นเา็เ้าใผิันหมสิ” อยอลเรียสิลับมา่อนะทำท่าทาอยู่ไมุ่
“แหม~ แอบอบใรที่พึ่เินไปเมื่อี้หรือเปล่าฮะ อาารย์” วอยูอมยุมออาารย์้วยแววาที่เ้าเล่ห์่อนที่เถาะรีบสะิหลัทันที
“ใรว่ะ?!”
“อาารย์... เอ๊ะ ! หรือ นัเรียนันนะ” อยอลปาอล์ใส่หัวนัเรียนาี๋่อนะลบระาำ้วยวามรวเร็ว
“วันนี้ันะเ็ื่อ ันพวนายลืมื่อัวเอันนะ” อยอลีปาาหลายรั้ เรียวปาเม้มเ้าหาัน้วยวามเรียที่เริ่ม่อัว แ่อีสาเหุ็มาาแรันที่มุม้านหน้าเยื่อับประูลมา เาพอะรับรู้แรันนี้ไ้ีเลยล่ะ
“แอล! มึะินอยอลเหรอว่ะ ้ออย่าับเ๊แ่าใราย” โฮวอนยื่นหน้าเ้าไปถามเพื่อนที่อนนี้เอาแ่้ออาารย์สอนิศาสร์
“ไอเรียนัวที่หนึ่! เิ” ริสถึับสะุ้สุัว่อนะเบ้ปา้วยวามหมั่นไส้ ่อนะยอมยมือึ้นเียบๆ และทำเอาอยอลถึับยิ้มหวาน
“าน้วยสิ เิ”
“เออ!”
“เ่มา๊ะ ะแนนวามประพฤิิลบ นที่สอ อมโวยวาย” อยอลเบนสายาาริสและมอไปนที่ำลัเปล่ท่อนฮุอเพล History อย่าไม่อายเพราะมั่นใในพลัเสียที่แสนะไพเราะโยไม่ถามวามสมัรใานรอบ้า
“แ! มึอ่ะ”เถาผลัหัวเพื่อน้านเ้าัว้อเลิเปล่เสียและมอหน้าเพื่อนอย่าหาเรื่อและย้ายสายาไปหานหน้าห้อ
“อ้าว! ูเป็นพวโวยวามเมื่อไหร่ว่ะ” อินหยุเมส์่อนะเอาพีเอสพีระแทหัวเพื่อน้าหน้าอย่าแร
“ที่มึร้อเมื่อี้นี่แหละที่เาเรียว่าโวยวาย” แเาหัว่อนะยอมยมืออย่าว่า่ายพร้อมับานรับอย่าสุภาพ
“อยู่นี่” - -*
“ะแนนวามประพฤิเหลือหนึ่ นที่สามัฟูแพน้า” เถาเยหน้า่อนะยมือละานรับ้วยน้ำเสียเรียบนิ่
“อือ!”
“พวนายนี่มันไม่น่าะเป็นนัเรียนันไ้เลยนะยะ น่อไป ยานแม่?” อยอลส่สายามาให้เหล่านัเรียน่อนะเหลือไปมอื่อริ
“ผมเอแหละ เมียผมเป็นนั้ให้” อยอลพยัหน้า่อนะเ็ื่อน่อไป แล้ว็เบิาว้ามาว่าเิม
“ใรือ ไอเอ่ออ่ะ” เสียหัวเราะถูปล่อยออมาพร้อมันแ่เ้าอายาลับเียบและมออาารย์นิ่ๆ
“แบฮยอนั้ให้ผมใ่ไหมฮะ” านยอลอยาะระาสมุเล่มบานั้นมาีทิ้เสียริ นี่ในสายาออาารย์เาเป็นแบบนั้นหรือนี่??
“อะ อืม ่อไป...”
“ผมเอ! อย่าเรียนะไม่ั้นผมให้มยอูปล้ำอาารย์แน่!” อินลุึ้น่อนะนั่้วยใบหน้าที่ึ้นสีน้อยๆ แ่ลับเรียเสียหัวเราาเพื่อนๆแทน
“เหรอว่ะ ัม! ัมๆๆๆๆๆ!” อยอลลั้นยิ้ม่อนะเรียนสิลับมาและเ็ื่อ่อ และรายื่อ่อไปทำเอาเายิ้มว้าและเินลมาาโพเียม
“ิมมยอู~ อยู่ไหนเอ่ย?” อยอลทำเป็นสาสายาไปทั่ว่อนะหยุลที่หน้าที่ำลัมีรัสีวามมืปราออมา
“ิ!” อยอลอมยิ้มอย่าเหนือว่า่อนะเินลับไปที่โพเียม แ่เพราะแรันา้านหลัทำให้เารีบหันไปมอ
“มยอู!” วาแสนสวยเบิว้า่อนะโนันนเรียวาพลาทรุลับพื้นโยที่ยัร่าอนัเรียนามาร่อมไว้และัเาไว้้วยสอแน
“เรียอีสิ! ันะนายรนี้แหละ” ใบหน้าที่ำลัหวาลัวและใทำให้มยอูเลียริมฝีปา มือหนารวบ้อมือเรียวเอาไว้เหนือหัว่อนะโน้มหน้าล ส่วนพว้านหลั็ลุ้นนัวโ่เพราะอาะไ้เห็นาามปรารถนา
อยูยยิ้ม่อนะมออาารหึอมยอูนทะลุปุโปร่ วามริแล้วเา็เามั่วเท่านั้นแ่อาะไปรับวามริเาให้
“มยอู! นายลืมอะไรหรือเปล่า ันเป็นรูนายเป็นนัเรียน เพราะะนั้นันมีสิทธิ์เรียื่อนาย” อยอลทั้ิ้นและถีบแ่็เหมือนะไร้ผมับนที่้านบน
“ที่นี้นายอามีสิทธิ์ ั้นแสว่าลับบ้านไปนาย้อเรียมใไว้แล้วสินะ” เสียระิบที่้าหูทำให้อยอลเบิาว้า่อนะิ้นหนัว่าเิม
อยอลเ็บวามลับอย่าหนึ่ที่หลายนยัไม่รู้ วามริแล้วเาเป็นลูอนใ้ที่บ้านอมยอู เาเิ่อนอยอลประมาสี่ปี ูเหมือนว่าะเพื่อนันไ้นะแ่ไม่ใ่หน่ะสิเพราะ...
“แ่ที่นี้ือโรเรียนนะมยอู” รอยยิ้มที่เาเลียำลัายึ้นบนใบหน้าทรเสน่ห์ รอยยิ้มที่เาเลีย รอยยิ้มที่ทำให้เาร้อไห้มาลอ
“อ้อ~ อนนี้ันไม่สน” อยอลหลบใบหน้าที่ำลัโน้มลมา แ่็เป็นารเปิโอาสให้เรียวปาประทับลที่ออาวเนียน ริมฝีปาทำหน้าที่ไ้ี้วยารบเม้มไปรอบๆและปลุเร้าอารม์อนใ้ร่า
“โอ้ว!! วันนี้แอลมันะนำหน้าท่านริสอพวเราหรือเปล่าว่ะ” มือหนาที่วาเลื่อนลมาที่าเเ้ารูปสีำ่อนะปลเ็มัสีมพูออและึมามั้อมือเรียวเอาไว้
“ปล่อยันนะโว้ย ิมมยอู” ูเหมือนนเป็นอาารย์ะไม่เรลัวอำนามืภายในใอน้านบนเลยสันิ
“ราื่อัน่อนสิ” เสื้อเิ้สีาวถูระุมออนหมและาม้วยเสื้อล้ามสีาวที่ถูเลิึ้นไปนเผยให้เห็นเรือนร่าาวนวลที่ไ้รับารูแลมาเป็นอย่าี
“อะ แอล!” มือหนาลูบไล้ที่ยออสีหวาน ทั้บยี้และบีบเล้นนูันและเปลี่ยนสีไปเพราะวามรุนแร
“เ่มา~” เสียระิบที่้าหูทำให้อยอลพยายามยับัวหนีะที่เหล่านูเริ่มสนใมาึ้นแ่็ยัวามส่วนให้เพื่อนอเาเอาไว้
“อะ อา” ูเหมือนะริที่มยอูบอว่าเสียราออยอลหวานล้ำนาไหน อนนี้ลิ้นร้อนำลัีราอไปทั่วแผ่นอบาที่ำลัแอ่นรับสัมผัสอเา
“ปะ ปล่อยนะ” อยอลยาถีบนัเรียนอมหื่นที่อนนีู้เหมือนะหน้ามืเ้าไปทุที ่อนที่เ้าัวะลุึ้นแบะึมือออาเ็มัเส้นบาอัวเอ
“ันเ็บนะอยอล” โฮวอนวิ่เ้ามาพยุเพื่อนที่นั่หน้าเียว้วยวามเป็นห่ว่อนะพามานั่ที่เ้าอี้ประำอเ้าัว ส่วนอยอล็ยัเสื้อใส่าเ้วยวามรวเร็วและรวบปเสื้อมาให้ปิรอยสีแเ้มที่้นอ
“สมน้ำหน้า ถ้าพวนายยัทำอย่านี้อยู่ ัน้อบอฝ่ายปรอ” นัเ()รียนหันมามอหน้าอยอล้วยใบหน้า่อนะระบายยิ้มออมา
“อาารย์ลืมไปแล้วว่า ริสเป็นลูเ้าอโรเรียน ัมเป็นลูมาเฟียทีุ่มแถวนี้ านยอล็ลูนัารเมือที่สนับสนุนโรเรียน ส่วนผม็เป็นสามีออูฮยอน” อยูยิ้มวนๆมาให้ร่าบาที่ยืนทำหน้านิ่อยู่ที่หน้าห้อเรียน
“หรือไม่ พวันทั้เ้านอาะเปลี่ยนไปสอนระับอื่นแทน” ำประาศออยอลทำให้พวเาเบิาว้า่อนะยอมเ้าทีและเริ่มบทเรียน
อัพแล้ววววววววววววววววว!!! ปั่นแทบแย่ลัวะไม่ทัน ไรเอร์รู้สึว่าอนนี้ไม่่อยลื่นยัไไม่รู้แฮะ อ่า อย่าพึ่หวั NC บันาวเพราะพึ่เริ่มันเอเียวรอไปอีแป็บเียว แป็บเียวริๆๆ มันมาแน่ รู้ัสมารนี้ันหรือเปล่า 3Td 10T♡Y เพื่อนไรเอร์มันเล่นอนม.3 ีนะมันเป็นทอมเลยไม่ไ้ิอะไร ลออ่านแล้วะรู้ :P
:)
ThankYou!
:) Shalunla
ความคิดเห็น