คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : _ C H A P T E R 2 8 :อี ก แ ล้ ว + เ ห ตุ ผ ล ? (100%) & HBD TO HOT GUY>
“เขาบอกว่าเขาชื่อซีวอนค่ะ” ...
“พี่ซีวอน!” เด็กน้อยพูดพลางยิ้มกว้างออกมาก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปอย่างดีใจ เพราะเด็กน้อยรู้ว่าเวลาซีวอนมาหาทีไรก็มักจะมีของเล่นหรือขนมติดตัวมาฝากด้วยทุกครั้ง
ส่วนทงเฮพอได้ยินชื่อซีวอนก็เผยยิ้มออกมาในทันที เขาไม่ได้เจอและขาดการติดต่อกับซีวอนมาได้สักพักนึงแล้ว พอรู้ว่าซีวอนมาหาถึงที่นี่จึงแอบดีใจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“เดี๋ยวผมมานะฮะคิบอม” พูดเสร็จเจ้าตัวเล็กก็รีบวิ่งแจ้นออกจากห้องไปก่อนที่คิบอมจะอนุญาตซะอีก...
คิบอมมองตามสองคนพี่น้องที่วิ่งออกจากห้องไปด้วยสายตาที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาอารมณ์ได้
จากตอนแรกที่เขายังยิ้มได้เพราะว่ากำลังอารมณ์ดีแต่ตอนนี้คิ้วเข้มทั้งสองข้างกลับขมวดเข้าหากันด้วยหลายๆอารมณ์ปะปนกัน....
...ซีวอน...
เขายังคงจำชื่อนี้ได้ดี เพราะว่านี่คือคนคนเดียวที่เขาไม่รู้จักในลิสต์รายชื่อจากโทรศัพท์ของทงเฮ และถ้าเขาจำไม่ผิด วันนี้ก็คงเป็นวันที่นายซีวอนอะไรนั่นนัดให้ทงเฮออกไปเจอที่ร้านกาแฟ แต่นี่ทงเฮไม่ได้ออกไปตามนัด เพราะว่าเขาไม่ได้บอก แต่นายคนที่ชื่อซีวอนก็ยังอุตส่าห์ตามหาที่อยู่จนมาเจอร่างเล็กจนได้...
...อยากจะรู้เหลือเกินว่านายซีวอนนี่สำคัญแค่ไหนสำหรับทงเฮ
...ทงเฮถึงได้ยิ้มร่าแล้ววิ่งออกไปหามันขนาดนั้น
ยิ่งคิดแล้วคิ้วทั้งสองข้างก็ขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ขาทั้งสองข้างถูกเจ้าตัวยกขึ้นไปพาดวางไว้บนโต๊ะกระจกที่อยู่ด้านหน้า พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นก็เลยแสดงภาพพจน์คุณชายเจ้าอารมณ์ออกมาให้เห็นอีกครั้ง
“แม่งเอ้ย= =!! “ ในที่สุดคุณชายก็ควบคุมอามร์ตัวเองไว้ไม่ไหวจึงสบถคำหยาบออกมา
ทีแรกเขาคิดว่าวันนี้คงจะเป็นวันที่เค้ายิ้มได้และมีความสุขมากที่สุด หลังจากที่ได้พัฒนาความสัมพันธ์กับร่างเล็กไปเมื่อวาน แต่สุดท้ายก็ดันมีเรื่องมาให้อารมณ์เสียอีกจนได้....
ทางด้านเด็กน้อยหลังจากที่วิ่งออกมาจากห้องนั่งเล่นก็รีบตรงมาที่ห้องรับแขก ใบหน้าหวานตามแบบฉบับของพี่ชายของตัวเองหันมองซ้ายขวาพอเห็นพี่ชายสุดหล่อของตัวเองนั่งรออยู่ที่โซฟาก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“พี่ซีวอนนนนน><”
ซีวอนเห็นแบบนั้นก็คลี่ยิ้มออกก่อนจะลุกยืนและอ้าแขนรับเด็กน้อยขึ้นมาอุ้มไว้ในทันที
“ว่าไงครับฮานึลเด็กดีของพี่ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงครับเนี่ย?”
“พี่สาวพาหนูมาค่ะ”
“พี่สาว??...อ่อ แล้วพี่สาวหนูอยู่ไหนครับ?” ซีวอนถามพร้อมกับวางเด็กน้อยลงที่พื้นก่อนจะยื่นถุงของเล่นในมือให้
“อ้ะ...ขอบคุณค่ะ นั่นไงพี่สาวมาแล้ว หนูไปก่อนนะคะ><” พอได้รับของเล่นอย่างที่ตัวเองต้องการแล้วเด็กน้อยก็กล่าวขอบคุณแล้ววิ่งสวนกับทงเฮออกไปจากห้องทันที ...
ซีวอนมองไปยังร่างเล็กที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับส่งยิ้มทักทาย ถึงจะไม่ได้เจอหน้ากันนานแต่เขาก็รู้สึกได้ว่าทงเฮยังคงความน่ารักไว้ไม่เปลี่ยน
“สวัสดีฮะพี่ซีวอน^_^” ทงเฮกล่าวพร้อมกบัส่งยิ้มที่ดูใสซื่อบริสุทธิ์ไปให้
“ว่าไงเจ้าตัวเล็ก หน้าแดงๆนะเรา ไม่สบายรึเปล่า?” พูดแล้วซีวอนก็ใช้มือทั้งสองข้างประคองใบหน้าหวานไว้แล้วยื่นหน้าตัวเองเข้าไปใกล้ๆ
“ป..ป่าวฮะ แก้มผมมันก็เป็นแบบนี้แหละ แห่ะๆ”ทงเฮบอกพร้อมกับหัวเราะออกไปแห้งๆ ใครจะไปกล้าบอกความจริงล่ะว่าที่แก้มมันแดงแบบนี้เป็นเพราะว่าอะไร-////-
“งั้นหรอ....แล้วนี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง ไม่มีบอกพี่สักคำเลยนะ รู้มั้ยว่าพี่ตามหานานแค่ไหนกว่าจะเจอที่อยู่เราน่ะ- -” ซีวอนว่าแล้วมองร่างเล็กด้วยสายตาตำหนิ ความจริงก่อนจะมาถึงที่นี่เขาก็ไปนั่งรอทงเฮอยู่ที่ร้านกาแฟตั้งเกือบชั่วโมง พอเห็นว่าทงเฮคงจะไม่ออกมาตามนัดแล้วแน่ๆเลยขับรถเข้าไปหาถึงห้องเช่าที่เขาเคยมาส่ง แต่ก็ยังไม่เจอเจ้าน้องชายอยู่ดี กว่าจะมารู้ว่าน้องชายตัวเองอยู่ที่นี่ก็เสียเวลาไปนานพอสมควรเหมือนกัน
“แฮ่ๆ เอาเป็นว่าขอโทษแล้วกันฮะ เรื่องมันยาวมาก ไว้ผมจะเล้าให้ฟังทีหลัง พี่ซีวอนพูดธุระของพี่มาก่อนดีกว่า”
“ธุระของพี่ก็ต้องคุยยาวเหมือนกัน-.-... งั้นเอาเป็นว่าก่อนที่เราจะคุยอะไรกันเรามากอดกันก่อนดีมั้ย ไม่ได้เจอกันนาน พี่คิดถึง- -“
“อ่อ... ก็ดีฮะ ผมก็คิดถึงพี่ซีวอนเหมือนกัน^^”
ว่าแล้วร่างเล็กก็เข้าไปสวมกอดพี่ชายร่างสูงไว้ในทันที ใบหน้าหวานซุกลงกับแผ่นอกกว้างจนได้กลิ่นน้ำหอมที่ร่างสูงใช้
เมื่อทงเฮเข้ามากอดซีวอนก็ใช้มือทั้งสองข้างโอบกอดน้องตัวเองไว้เช่นกัน มือหนาลูบเข้าที่เส้นผมนิ่มพร้อมกับยิ้มออกมา
ที่จริงตอนกอดกับคิบอมทงเฮก็รู้สึกว่าตัวเองเตี้ยแล้ว แต่นี่พอมาได้กอดกับซีวอนมันทำให้เขารู้สึกเตี้ยมากขึ้นกว่าเดิมอีก และนี่ก็คือเหตุผลที่ทำให้เขาไม่ค่อยอยากกอดกับซีวอนเท่าไหร่นักTT
“หึหึ” ซีวอนก้มมองน้องตัวเองที่ตอนนี้กำลังอ้อนเป็นเด็กๆ เห็นท่าทางแบบนั้นใบหน้าหล่อก็เผยยิ้มและหัวเราะออกมา แต่พอเขาได้เห็นคนแปลกหน้าอีกคนที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมมองเขาด้วยสายตาที่ดูไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก รอยยิ้มที่เกิดขึ้นนั้นก็ค่อยๆจางหายไป
“แกเป็นใครกันวะ!!!”
“พลั่กก!!”
เสียงทุ้มว่าอย่างเอาเรื่องแล้วดึงทงเฮให้มาหลบอยู่ด้านหลังของตัวเองก่อนจะจัดการเสยหมัดหนักๆใส่ซีวอนไปหนึ่งทีจนซีวอนเสียหลักเซล้มลงไปนอนที่โซฟา
“พี่ซีวอน!!...คิบอมทำอะไรพี่ซีวอนน่ะ อย่านะ!” เสียงหวานเอ่ยแล้วเอาตัวไปขวางหน้าคิบอมเอาไว้แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยสายตาตำหนิแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
“น..นายขึ้นเสียงใส่ฉันงั้นหรอ?...นายปกป้องมันงั้นหรอ?!...ไอ้หมอนี่มันเป็นใครกันฮะ!!! มันเป็นใคร!!!” คิบอมตะคอกถามเสียงดังพร้อมใช้มือทั้งสองข้างเขย่าไหล่เล็กไปมาตามแรงอารมณ์...
เขามายืนดูอยู่หน้าประตูตั้งแต่ตอนที่ฮานึลเดินสวนกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้ว เขาเห็นทุกอย่างว่าทงเฮกับซีวอนทำอะไรกันบ้าง เห็นว่ารอยยิ้มที่เขาหวงนักหวงหนาแต่ทงเฮกลับหยิบยื่นมันไปให้คนอื่น ผิวขาวๆที่เขาไม่ต้องการให้ใครสัมผัสแต่ทงเฮกลับให้ผู้ชายคนนั้นสัมผัสมันอย่างง่ายดาย ยิ้มหน้าระรื่นเข้าไปกอดกับผู้ชายคนนั้นราวกับว่าสนิทสนมชิดเชื้อกันมานาน แถมยังกล้าขึ้นเสียงใส่เขาแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน เพียงเพราะเขาเข้าไปต่อยผู้ชายคนนั้นที่มาล่วงเกินทงเฮเกินเหตุ
สรุปคือที่เขาทำกับซีวอนไปแบบนั้นก็เพราะว่าหวง ห่วง แล้วก็รักเจ้าคนตัวเล็ก แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับมากลับเป็นท่าทางแบบนั้น ตอนนี้เขาก็เลยอดที่จะคิดน้อยใจไม่ได้เหมือนกัน...
ส่วนทงเฮพอได้ยินคิบอมตะคอกเข้าหน่อยก็ตกใจจนตัวแข็งทื่อพูดอะไรต่อไม่ถูก...
เขาไม่ได้ตั้งใจขึ้นเสียงใส่คิบอม เพียงแต่ว่าตกใจที่คิบอมเข้าไปต่อยซีวอนแบบนั้น ใบหน้าหวานค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองคิบอมช้าๆ เห็นสายตาของคิบอมที่ยังดูเหมือนโกรธเขาอยู่น้ำตาก็พาลจะไหลออกมาซะดื้อๆ
“ไม่ต้องมาร้องไห้เลยนะ ฉันถามว่ามันเป็นใครทำไมไม่ตอบ!”
“ ฮึก...ขอโทษที่ขึ้นเสียงกับคิบอมนะฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่า...ฮือ พี่ซีวอนเขาเป็นพี่ชายของผมนี่นา”
“ห...หะ-0- ? ว่าไงนะ?” น้ำตาและคำตอบของร่างเล็กทำเอาคิบอมถึงกับพูดไม่ถูก
“ฮึก พี่ซีวอนเขาเป็นพี่ชายผมเองฮะ”
“อา...ช่วยอธิบายเรื่องทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้เลยนะทงเฮ” ซีวอนพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาปาดเลือดที่มุมปากของตัวเอง ใบหน้าหล่อคมคายจ้องไปยังคิบอมที่ตอนนี้ยังดูอึ้งๆอยู่อย่างคาดโทษ...
ใช้เวลาไปนานพอสมควรกว่าที่คิบอมและซีวอนจะช่วยกันโอ๋ทงเฮให้หยุดร้องไห้ได้ ก็คิบอมเล่นไปตะคอกใส่ทงเฮแถมใช้ความรุนแรงกับซีวอนแบบนั้นก็เล่นเอาทงเฮถึงกับขวัญเสียไปเหมือนกัน...
“เดี๋ยวผมออกไปเอาอุปกรณ์มาทำแผลให้พี่ซีวอนแป๊บนึงนะฮะ” คนตัวเล็กพูดเสียงอู้อี้เสร็จแล้วก็รีบวิ่งออกไปเอาอุปกรณ์ทำแผลตามที่บอก
บรรยากาศภายในห้องรับแขกดูอึมครึมขึ้นมาทันทีหลังจากที่ทงเฮออกไปเอาอุปกรณ์ทำแผล เหลือเพียงซีวอนและคิบอมคนหล่อทั้งสองคนที่นั่งปะทะหน้ากันอยู่ ต่างฝ่ายต่างจ้องตากันอย่างไม่ยอมลดละราวกับว่าถ้าใครเป็นฝ่ายที่หลบสายตาไปก่อนจะเป็นฝ่ายแพ้ก็ปานนั้น...
คนนึงก็หวงน้องชาย...
ส่วนอีกคนนึงก็หึงแฟน... - -
“มาแล้วฮะ ทำแผลก่อนนะพี่ซีวอน” คนตัวเล็กกล่าวพร้อมกับนั่งลงข้างๆซีวอน มือเรียวจัดการเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์พร้อมที่จะทำแผลเสร็จเรียบร้อย แต่พอสังเกตเห็นว่าทั้งซีวอนและคิบอมต่างเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จาดวงตาคู่หวานจึงมองทั้งสองสลับกันไปมาอย่างสงสัย...
“เอ่อ...มีอะไรกันรึป่าวฮะ”
“ป่าว ทำแผลสิ...แล้วก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟังด้วย”
“...ฮะ” ทงเฮกลืนเจ้าก้อนเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบากก่อนจะตอบซีวอน...
ถึงซีวอนจะปฏิเสธว่าไม่ได้มีอะไรแต่ด้วยน้ำเสียงทงเฮก็พอจะเดาได้ว่าซีวอนคงจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักกับพฤติกรรมของคิบอม เจอกันครั้งแรกยังไม่ทันได้พูดได้จากันซักคำแต่คิบอมกลับซัดหมัดใส่เขาซะเต็มแรงแบบนั้นก็คงจะไม่แปลกที่ซีวอนจะไม่พอใจ...
มือเล็กค่อยๆลงมือทำแผลให้ซีวอนอย่างเบามือพร้อมกับเล่าเรื่องต่างๆให้ฟังไปด้วย เริ่มเล่าตั้งแต่เรื่องที่เขาต้องย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้จนมาถึงเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขาและคิบอม
“ห้ะ! ม...เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะตัวเล็ก?”
“ผมกับคิบอม...เราคบกันอยู่ฮะ (.////.)”คนตัวเล็กพูดพร้อมหลุบตาต่ำอย่างเขินอาย ผิดกับอีกคนที่ตอนนี้กำลังนั่งยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินร่างเล็กพูดออกไปแบบนั้น
“น...นายคบกับไอ้นี่อะหรอ??” ไอ้รูปปั้นนี่อะหรอ- -? ซีวอนตั้งคำถามกับตัวเองพร้อมกับชี้ไปทางคิบอมที่ตอนนี้กำลังนั่งลอยหน้าลอยตาอยู่...
ใบหน้าหล่อๆนั้นดูดีมีชาติตระกูลมากก็จริง แต่ไอ้ท่านั่งไขว้ห้างกอดอกต่อหน้าผู้ใหญ่บวกกับกิริยามารยาทแย่ๆแบบนั้นมันช่างดูยโสโอหังจนซีวอนชักจะรู้สึกไม่ถูกชะตา...
“อื้ม (.///.)” ร่างเล็กพยักหน้าน้อยๆตอบคำถามของซีวอน พอถูกถามตรงๆแบบนี้ก็ทำเอาเขินไปเหมือนกัน
“โอย...ให้ตายเถอะน้องชั้น- -“ พูดแล้วซีวอนก็เอามือกุมขมับตัวเอง...
เห็นเจ้าน้องชายของตัวเองพูดแล้วเขินหน้าแดงซะขนาดนั้นก็ยิ่งอยากรู้ว่าไอ้รูปปั้นที่นั่งอยู่ตรงหน้าเค้ามันมีดีอะไรนักหนา เพราะที่เขาเห็นก็ไม่เห็นมันจะมีอะไรดีสักอย่าง นอกจากไอ้หน้าตาหล่อๆนั่น- -
“พี่ซีวอนไม่ชอบคิบอมใช่มั้ย...พี่ไม่อยากให้ผมคบกับคิบอมใช่มั้ย”ร่างเล็กพูดพร้อมด้วยน้ำตาที่คลออยู่เต็มหน่วย ซีวอนยังไม่ทันได้พูดอะไรแท้ๆ แต่เพียงแค่คิดว่าซีวอนจะไม่ให้เขาและคิบอมคบกันน้ำตามันก็พาลจะไหลออกมาซะดื้อๆ
“เห้ย ก...ก็คบได้ พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยอย่าเพิ่งร้องไห้สิ” ใบหน้าหล่อพูดพร้อมกับคลี่ยิ้มออกมา
เขาก็ลืมไปว่าทงเฮเป็นเจ้าเด็กน้อยขี้แยแถมยังชอบคิดมาก แค่คำพูดเล็กๆน้อยๆที่เขาเองยังไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่ทงเฮกลับเก็บเอามาคิดมากซะเอง...
แต่ความจริงที่เค้าพูดไปเมื่อครู่ก็เพราะว่าไม่ค่อยอยากให้ทงเฮคบกับคิบอมจริงๆนั่นแหละ- -
“ขี้แยไม่เลิกนะเรา”ซีวอนพูดยิ้มๆก่อนจะยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าหวานๆนั่น...
“นี่นาย...มีธุระอะไรกับทงเฮก็พูดมา จะได้รีบๆกลับไปสักที- -“ เสียงนิ่งๆของคิบอมเอ่ยขึ้น
ถึงจะรู้ว่าซีวอนกับทงเฮเป็นพี่น้องกัน แต่พอเห็นซีวอนทำแบบนั้นคิบอมก็ยังอดหึงไม่ได้อยู่ดี
“ฉันมาที่นี่ไม่ได้แค่จะมาคุยธุระ แต่ฉันจะมาหาน้องฉันด้วย แล้วฉันจะต้องรีบกลับทำไม?” พูดเสร็จซีวอนก็หันไปยิ้มกับทงเฮ ไม่รู้ว่าที่ทำไปเพราะว่าจะยิ้มให้น้องจริงๆหรือว่าต้องหารยั่วให้คิบอมโมโหเล่นกันแน่
“ก็เพราะฉันอยากจะมีเวลาส่วนตัวกับแฟนบ้างไง”
“แล้วไง...ฉันก็อยากจะมีเวลาส่วนตัวกับน้องฉันบ้างเหมือนกัน”
“แต่นายก็ควรจะมีความเกรงใจกันบ้างนะ- -“
“นายเองก็ควรจะมีมารยาทบ้างเหมือนกัน มีอย่างที่ไหนทำผิดแล้วไม่ขอโทษ เป็นน้องฉันก็ตั้งหลายปีแล้วทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่ฮะ?”
“ก็พอใจที่จะไม่เรียก...” แค่พูดเฉยๆยังไม่พอ คิบอมกลับยักไหล่อย่างกวนประสาท...
คำตอบและท่าทางของคิบอมทำเอาซีวอนอึ้งจนพูดไม่ออก ได้หันไปมองทงเฮด้วยสายตาที่มีแต่เครื่องหมายคำถาม
“แหะ..เค้าเป็นคนแบบนี้แหละฮะ ผมขอโทษแทนเค้าด้วยแล้วกัน”ทงเฮพูดเบาๆที่ข้างหูซีวอน
เขารู้ว่าเวลาที่คิบอมอารมณ์ไม่ดีหรือว่าไม่พอใจอะไรก็จะแสดงท่าทางแบบนี้ออกมาทุกครั้ง แต่พอเวลาผ่านไปสักพักเดี๋ยวก็จะดีขึ้นเอง...
“ว่าแต่พี่ซีวอนมีธุระอะไรกับผมหรอฮะ” ทงเฮรีบชิงพูดก่อน ก่อนที่ซีวอนและคิบอมจะไดเปิดศึกปะทะคารมกันอีกรอบ
“เออจริงสิ...เกือบลืมไปเลย”
ก็มัวแต่เถียงกับคิบอมอยู่น่ะสิ- -
“พี่จะมาคุยเรื่องงานน่ะ”
“...ถ่ายแบบน่ะหรอฮะ?” ทงเฮพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าหวานที่ก่อนหน้านี้ไม่นานยังดูสดใสแต่ตอนนี้กลับดูมีสีหน้ากังวลหลังจากที่ได้ยินคำพูดของซีวอน...
...ความสุขที่เกิดขึ้นทำให้เขาลืมเรื่องราวอันขมขื่นของตัวเองได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น สุดท้ายก็ต้องมาเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี...
“อื้ม...คราวนี้เราจะ...”
“อ้อออ...นายเองน่ะหรอที่เป็นคนให้ทงเฮไปถ่ายแบบ นี่นายบังคับน้องหรอ? เป็นพี่ชายภาษาอะไรฮะนาย ไม่ห่วงไม่หวงน้องตัวเองบ้างรึไง?” ยังไม่ทันที่ซีวอนจะได้พูดลายละเอียดให้ทงเฮฟังคิบอมก็ดันพูดขัดขึ้นมาซะก่อน...
ในที่สุดเขาก็รู้ว่าใครที่เป็นคนให้ทงเฮไปทำงานที่ต้องโชว์เนื้อโชว์หนังแบบนั้น เพราะลำพังทงเฮคนเดียวคงไม่กล้าพอที่จะไปทำงานแบบนั้นแน่...ก็เล่นขี้อายซะขนาดนั้น
ตอนนี้ที่คิบอมยังอยากรู้ก็คือ ด้วยเหตุผลอะไร ทงเฮถึงต้องยอมไปทำงานแบบนั้นตามที่ซีวอนบอก....
“...ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้ทงเฮทำงานแบบนี้สักหน่อย”
“เอ๊า...ถ้าไม่อยากแล้วจะให้ทำทำไม- -“
“ด้วยเหตุผลบางอย่าง...เหตุผลส่วนตัวระหว่างฉันกับทงเฮ คนอื่น ไม่เกี่ยว” ซีวอนพูดโดยเน้นคำว่าคนอื่นให้คิบอมได้ยินชัดๆพร้อมกับยิ้มเยาะอย่างสะใจที่ได้เห็นท่าทางอึ้งๆของคิบอม
“น...นี่!!!”
“อ้อ!...แล้วก็จะดีมากเลยนะถ้าระหว่างที่ฉันกับทงเฮคุยกันนายจะช่วยเงียบไปสักพักน่ะ^^”
“หึ่= =+” เมื่อเห็นว่าเถียงต่อไปก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาคิบอมจึงยอมเงียบลงตามที่ซีวอนบอก เพราะถึงยังไงซีวอนก็เป็นผู้ใหญ่กว่า แถมยังเป็นพี่ชายของทงเฮ ไอ้เรื่องเหตุผลที่ว่าไปถามทงเฮเอาทีหลังก็คงจะไม่เสียหาย...
“อ่า...ครั้งนี้นายจะไม่ได้ถ่ายเดี่ยวเหมือนครั้งท่ผ่านๆมานะทงเฮ”
“อ้าว...แล้วต้องถ่ายกับใครล่ะฮะ?”
“รยออุค...คิมรยออุค พี่คิดว่านายคงรู้จักนะ”
“อ๋ออ เรียนอยู่ห้องเดียวกัน รู้จักฮะๆ แต่...เห็นเพื่อนผมเค้าบอกว่าแฟนรยออุคเค้าหวงมาก เค้าจะยอมให้รยออุคถ่ายหรอฮะ?”
“เห้อ ก็ไม่เชิงหรอก เค้ายอมให้รยออุคไปถ่ายก็จริง แต่ว่าเค้าก็ขอตามไปดูด้วย- -“
“ออ...”
“แล้วเราล่ะเอาไง...รับงานนี้มั้ย?”
ทงเฮนิ่งไปซักพักก่อนจะหันไปขอความเห็นจากคิบอม ใบหน้าหล่อสบตาทงเฮก่อนจะทำปากพูดคำว่า ‘ไม่’ แล้วทำสีหน้าไม่พอใจ...เพียงเท่านั้นทงเฮก็พอจะรู้แล้วว่าตัวเองควรจะตอบซีวอนว่าอะไร...
“ผมว่า...ไม่ดีกว่าฮะ”
“ทำไมล่ะ?”
“ผม...ไม่อยาก...เอ่อ”
“เอาเถอะๆ ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร แต่ถ้านายรู้สถานที่ที่เราจะไปถ่ายทำกันแล้วนายอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะทงเฮ...”
“อ้าว...นี่เราไม่ได้จะถ่ายกันที่สตูดิโอหรอฮะ?”
“ครั้งนี้เราจะถ่ายกันนอกสถานที่...”
.
.
“เราจะไปกันที่มกโพ” ..
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
อ่า อัพสั้นอีกแล้ว-.- แหะแหะ
เห็นใจกันหน่อยเน่อ ใกล้สอบแล้วต้ายังเคลียงานไม่เสร็จเลย หนังสือก็ยังไม่ได้อ่านTT
ไว้สอบเสร็จปิดเทอมเมื่อไหร่ต้าจะมาลงให้เยอะๆเลย
ต้าจะไม่เวิ่นเว้อ หรือจะพยายามเวิ่นเว้อให้น้อยลงก็ได้ สัญญา -.-
สำหรับวันนี้ที่ต้าบอกว่ามันเป็นวันสำคัญ
มันเป็นวัญเกิดฟิคแหละ วันที่เก้าเดือนเก้า -..-
ไม่มีใครจำได้เลยอะเดะ ชิชะะะะ จำไว้เหอะ-.-
ฮ่าฮ่า ความจริงต้าเองก็เกือบจะลืมไปเหมือนกัน
เอาเป็นว่าช่วยเม้น แล้วก็ช่วยHBD ให้ hot guy หน่อยแล้วกันนะคะ
หนึ่งขวบแล้ว
ผ่านไปหนึ่งปี กับฟิค28 ตอน เยอะได้อีกแหะกู ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า (ประชด- -)
เข้าสู่ปีที่สองแล้วต้าจะพยายามขยันอัพให้บ่อยขึ้นแล้วกันค่ะ
อยู่เป็นกำลังใจให้กันต่อไปด้วยนะคะ^^
update : 100909 hbd hot guy na (:
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
อ่า.....ไม่ได้อัพเกือบเดือน
มาอัพก็อัพน้อย อย่าโกรธนะTT
ที่จริงต้าปิดเทอมตั้งแต่วันจันทร์แล้ว
แต่ต้าเสียเวลาวันอังคารและวันพุธไปกับการเวิ่นเว้อในโลกไซเบอร์-.-
ส่วนเมื่อวานต้านั่งอัพแล้วนะ แต่มันตื้อๆอะ มันคิดเนื้อเรื่องออก แต่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้- -
จะมาพอแต่งได้ก็วันนี้แหละ แต่ก็แต่งได้แค่นี้TT
เอาเป็นว่าต้าปิดเทอมแล้ว ต้าจะอัพบ่อยขึ้นแล้วกันนะคะ-3-
ตอนหน้าเปิดตัววอนชอล + คิเฮสวีทหวานอีกแล้ว-..-
ส่วนฮันฮยอก ต้าจำได้ว่ามีน้องสองสามคนมาถามว่าฮันฮยอกเมื่อไหร่จะเอ็นซี-..- (หื่นจริงหนู)
ตอนนั้นต้าบอกว่าคิเฮต้องเอ็นซีก่อนฮันฮยอกถึงจะตามมา จะบอกว่าตอนนี้อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงนะ -..- ที่จริงฮันฮยอกอะจะให้เอ็นซีตั้งแต่ในห้องเปลี่ยนเสื้อละ แต่ไม่กล้าพอ- -
เอาเป็นว่าติดตามแล้วกันนะคะ ว่าไก่จะเสร็จมังกรหรือว่าน้องหมวยจะเสร็จไอ่ตี๋ก่อนกัน เห๊อะเห๊อะ-..-
ปอลอ. ต้าขอโทษจริงๆนะที่อัพช้าTT
update : 101001
ความคิดเห็น