FICTION แก้วฟาง : รักแรกพบ
พวกคุณเคยเจอรักแรกพบของคุณไหม ?
ผู้เข้าชมรวม
1,311
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รักแรกพบ . .
ฉันเชื่อว่าทุกคนรู้จักคำนี้ หรือไม่ ก็เคยได้ยินมาบ้าง
แต่จะมีสักกี่คนกันเล่าที่ได้สัมผัสกับคำนี้จริงๆ
ตัวฉันเอง ไม่เคยเชื่อ และไม่เคยสนใจว่ารักแรกพบมันจะมีอยู่จริง
จนกระทั่ง . . มาวันนึง ฉันได้เจอกับคนคนนั้น . .
บลิ๊ง
'แก้ว วันนี้ไปเดินห้างกัน ร้อนว่ะ ขี้เกียจอยู่บ้านด้วย'
'ก็ดี ฉันก็ขี้เกียจอยู่บ้านอ่ะ มีใครไปมั่งเนี้ย'
'ก็มี ฉัน แก เฟย์ แล้วก็คิทอ่ะ'
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
"ทุกคนน วันนี้มีงานอะไรข้างนอกด้วย ไปเร็วแจมอยากดูแล้วววว"
หญิงสาวร่างเล็กเอ่ยขึ้นขณะลากแขนเพื่อนทั้งสามไปด้วย
แต่ระหว่างทางฉันไปชนกับผู้หญิงคนนึง หน้าตาน่ารักใช้ได้ ดวงตากลมโต ใบหน้าเรียวรูปใข่ จมูกโด่งรับกับใบหน้าหวานได้เป็นอย่างดี เธอแต่งเครื่องแบบนักเรียนอยู่ ฉันเหมือนตกอยู่ในภวังค์ของเธอ
ก่อนที่จะถูกเธอขัดขึ้นมาด้วยคำว่าขอโทษ และรีบวิ่งออกไป
ท่าทางจะมีธุระด่วนนะ ฮะๆ
ภายในงาน มีป้ายใหญ่ๆ ตัวหนังสือสีแดงเด่นชัดว่า
SHOOT IT BAND CONTEST 2012
ข้างในมีเวที ซึ่งฉันคาดว่าน่าจะเป็นเวทีที่ใช้ประกวด ข้างๆเวที มีต้นคริสต์มาสขนาดใหญ่ตั้งอยู่เพื่อให้คนได้ถ่ายรูปเก็บไว้
และตอนนี้ ไอคิทก็ลากฉันกับทุกคนไปยังต้นคริสต์มาส ถ่ายรูปเล่นกัน สนุกสนาน เฮฮาตามประสาเวลาอยู่กับเพื่อน
เราถ่ายเล่นกันอยู่สักพักหนึ่ง ก็มีเสียงพิธีกรดังขึ้น และก็มีเสียงดนตรีตามมา แล้วพวกมันก็ลากฉันไปดูดนตรีอีก ฉันก็ตามๆมันไป
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันสนใจคือ วงนี้เป็นวงดนตรีที่มีนักร้องนำเป็นผู้หญิง
ฉันยืนมองระยะไกลเลยทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นผู้หญิงคนนี้แบบชัดเจนได้ ฉันไม่รู้ว่าหน้าตาเธอน่ารักไหม
รู้แค่ว่า เสียงของเธอเพราะ .. . และหวาน
ถ้าเป็นกรรมการจะให้คนนี้ได้ที่หนึ่งเลยล่ะ
แต่ก็ยืนอยู่ได้ไม่นานเฟย์ก็ขัดขึ้นมา
"ไปเหอะทุกคน ลานข้างนอกร้อนว่ะ ไปเดินเล่นข้างในก่อนดิ"
และทุกคนก็เห็นด้วย ฉันไม่ได้สนใจอะไรข้างนอกสักเท่าไหร่ จึงเดินตามพวกมันไป
พวกเราก็เที่ยวกินเล่นกันอยู่ในห้างสักพักใหญ่ๆ
จนกระทั่งตอนนี้ เวลาได้ล่วงเลยมาถึง 6:30 น. แล้ว
ฉันไม่เคยเที่ยวกับเพื่อนถึงเย็นขนาดนี้ แต่ก็ยอมอยู่ เพราะฉันยังไม่อยากกลับบ้านจริงๆ
"ออกไปข้างนอกกันเหอะ" แล้วก็ต้องเป็นฉัน ที่ชวนทุกคนออกไปข้างนอกอีก เพราะเริ่มเบื่อข้างในเต็มทีแล้ว
เมื่อออกมาภายในงาน ตอนนี้ถึงขั้นตอนการประกาศผลแล้ว แจมจึงพาทุกๆคนไปนั่งหน้าเวที
ตอนนี้พิธีกรกำลังประกาศรางวังชมเชยอยู่ ซึ่งวงที่อยู่ในวันนี้ มีทั้งหมด 10 วง
รางวัลชมเชยมีแปดรางวัล ส่วนอีกสองรางวัลที่เหลือคือที่หนึ่งและที่สอง
พวกเรานั่งดูการประกาศผลอยู่นาน
จนกระทั่ง เหลือสองวงสุดท้าย ซึ่งหนึ่งในนั้นมีวงที่ฉันเชียร์อยู่ด้วย เป็นวงของผู้หญิงคนนั้น
การที่ฉันได้มานั่งข้างหน้านั้น ทำให้ฉันได้เห็นหน้าตาของนักร้องผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน
เธอเป็นคนเดียวกับคนที่วิ่งมาชนฉัน เธอน่ารักมาก ยิ่งได้มองเต็มๆอย่างนี้ยิ่งหลงใหล
และแล้ว ก็ถึงการประกาศผลการแข่งขันรางวัลที่หนึ่ง
ฉันแอบลุ้นอยู่ด้วยว่า วงของผู้หญิงคนนั้นจะได้
แต่แล้ว.. .
วงของเธอกลับได้ที่สอง เป็นวงของรุ่นน้องม.1ที่ได้ที่หนึ่ง
เป็นเงินรางวัล 20,000 บาท ส่วนที่สองคือ 10,000 บาท
ณ ตอนนั้น ฉันได้แต่พร่ำเพ้อกับเฟย์แจมและคิทว่า ชอบคนคนนั้น พวกมันก็ยิ้มๆกัน
จนกระทั่ง. .
วงของผู้หญิงคนนั้นลงมาด้านล่างเวทีหลังจากรับรางวัลเสร็จ
ฉันอยากรู้จัก อยากถ่ายรูปด้วยกับผู้หญิงคนนั้นจึงเดินถือไอพอดไปรอเธอ หาจังหวะดีๆเดินเข้าไปขอถ่ายรูป
ขนาดตอนยังไม่ถ่าย หัวใจยังเต้นแรงขนาดนี้ ...
จนจังหวะที่เธอว่าง และยืนอยู่คนเดียว ฉันไม่มีความกล้าพอที่จะเดินไปขอถ่ายรูป จึงต้องเป็นแจมที่เป็นคนขอให้
เธอหันกลับมายิ้ม และทำหน้างงๆที่ฉันเป็นคนถ่ายทั้งๆที่แจมเป็นคนขอ
แต่ก็ได้ถ่ายด้วยจนสำเร็จไปหนึ่งรูป ในใจจริงฉันอยากจะถ่ายกล้องหน้าด้วยซ้ำไป
แต่ต้องยอมจำใจเดินออกมา เมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้ว
ความเขินค่อยๆจางลงไปตามกาลเวลา. . .
การที่ฉันได้ไปนั่งฟังการประกาศผลนั้น ทำให้ฉันได้รู้ว่าเธออยู่ม.6 ส่วนฉันอยู่ม.5 ฉันรู้ข้อมูลพี่คนนั้นเพียงน้อยนิด เช่น
ฉันรู้แค่ว่าพี่เขาอยู่ม.6 และอยู่โรงเรียนอะไร ข้อมูลที่ได้มาก็แค่นั้น ฉันพยายามให้เฟย์แจมและคิทไปถามชื่อและอะไรก็ได้ที่สามารถติดต่อกับพี่คนนั้นได้
แต่พวกมันก็ไม่ยอม ฉันจึงต้องจำใจกลับบ้าน ทั้งๆที่ยังคาใจอยู่. . .
โชคชะตาอาจทำให้เราเจอกันได้แค่นี้ ฉันจึงต้องยอมแพ้โชคชะตาไป
แต่อย่างน้อย ฉันว่าโชคชะตาก็ไม่ได้ใจร้ายเสมอไปหรอก
อย่างน้อย .. โชคชะตาก็ได้ให้ฉันถ่ายรูปกับพี่คนนั้นตั้งหนึ่งรูปแหนะ
ฉันยังคงหวัง.. และฝัน ว่าสักวันเราจะกลับมาพบกัน
อีกด้านหนึ่ง
"นี่เธอ เก็บของเร็ว"
"ค่ะครู ขอหนูโทรบอกแม่ก่อนนะคะ"
"ได้จ้ะ เร็วๆนะ รถจะออกแล้ว เราต้องรีบกลับกัน กรุงเทพรถติดจะแย่ ครูกลัวพวกเราจะกลับดึกกันน่ะจ้ะ"
"ค่ะครู"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"แม่คะ ฟางได้ที่สองค่ะแม่"
[THE END]
_____________________________________
หวังว่าทุกคนจะเข้าใจความหมายที่เราต้องการจะสื่อในตอนจบนะ ;)
ผลงานอื่นๆ ของ ViewNG ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ViewNG
ความคิดเห็น