FICTION แก้วฟาง : รักแรกพบ - FICTION แก้วฟาง : รักแรกพบ นิยาย FICTION แก้วฟาง : รักแรกพบ : Dek-D.com - Writer

    FICTION แก้วฟาง : รักแรกพบ

    พวกคุณเคยเจอรักแรกพบของคุณไหม ?

    ผู้เข้าชมรวม

    1,311

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    1.31K

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    6
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  25 ธ.ค. 55 / 21:47 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ก่อนอื่นต้องสวัสดีทุกคนก่อนนะ ไรเตอร์คนเดิม ที่ทุกคนอาจจะเบื่อกันแล้ว TwT 


      ชี้แจงถึงฟิคชั่นเรื่องนี้ : แต่งจากเค้าโครงเรื่องจริงของเราถึง 80% ^^ ตอนนี้เราก็ยังคงชอบรักแรกพบของเราอยู่ 


      อยากรู้ว่ารักแรกพบของเราเป็นยัง จะแต่งออกมาได้ยังไงให้เป็นแก้วฟาง ไปอ่านกันเล้ยยย


      ป.ล.เรื่องนี้อาจจบไม่สวยเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก เพราะเรื่องจริงของเราเป็นแบบนี้ 
      ป.ล.2 เป็นฟิคที่สั้นมาก ๆ แค่อยากแต่งที่มันออกมาจากความรู้สึกจริงๆของเราเท่านั้นเอง :D 
      ________________________________________________________________________








      รักแรกพบ . .






      ฉันเชื่อว่าทุกคนรู้จักคำนี้ หรือไม่ ก็เคยได้ยินมาบ้าง

      แต่จะมีสักกี่คนกันเล่าที่ได้สัมผัสกับคำนี้จริงๆ

      ตัวฉันเอง ไม่เคยเชื่อ และไม่เคยสนใจว่ารักแรกพบมันจะมีอยู่จริง






      จนกระทั่ง . . มาวันนึง ฉันได้เจอกับคนคนนั้น . .






      บลิ๊ง






      'แก้ว วันนี้ไปเดินห้างกัน ร้อนว่ะ ขี้เกียจอยู่บ้านด้วย'



      'ก็ดี ฉันก็ขี้เกียจอยู่บ้านอ่ะ มีใครไปมั่งเนี้ย'



      'ก็มี ฉัน แก เฟย์ แล้วก็คิทอ่ะ'






      ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง






      "ทุกคนน วันนี้มีงานอะไรข้างนอกด้วย ไปเร็วแจมอยากดูแล้วววว
      หญิงสาวร่างเล็กเอ่ยขึ้นขณะลากแขนเพื่อนทั้งสามไปด้วย






      แต่ระหว่างทางฉันไปชนกับผู้หญิงคนนึง หน้าตาน่ารักใช้ได้ ดวงตากลมโต ใบหน้าเรียวรูปใข่ จมูกโด่งรับกับใบหน้าหวานได้เป็นอย่างดี เธอแต่งเครื่องแบบนักเรียนอยู่ ฉันเหมือนตกอยู่ในภวังค์ของเธอ






      ก่อนที่จะถูกเธอขัดขึ้นมาด้วยคำว่าขอโทษ และรีบวิ่งออกไป




      ท่าทางจะมีธุระด่วนนะ ฮะๆ






      ภายในงาน มีป้ายใหญ่ๆ ตัวหนังสือสีแดงเด่นชัดว่า



      SHOOT IT BAND CONTEST 2012



      ข้างในมีเวที ซึ่งฉันคาดว่าน่าจะเป็นเวทีที่ใช้ประกวด ข้างๆเวที มีต้นคริสต์มาสขนาดใหญ่ตั้งอยู่เพื่อให้คนได้ถ่ายรูปเก็บไว้




      และตอนนี้ ไอคิทก็ลากฉันกับทุกคนไปยังต้นคริสต์มาส 
      ถ่ายรูปเล่นกัน สนุกสนาน เฮฮาตามประสาเวลาอยู่กับเพื่อน






      เราถ่ายเล่นกันอยู่สักพักหนึ่ง ก็มีเสียงพิธีกรดังขึ้น และก็มีเสียงดนตรีตามมา แล้วพวกมันก็ลากฉันไปดูดนตรีอีก ฉันก็ตามๆมันไป






      แต่สิ่งที่ทำให้ฉันสนใจคือ วงนี้เป็นวงดนตรีที่มีนักร้องนำเป็นผู้หญิง






      ฉันยืนมองระยะไกลเลยทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นผู้หญิงคนนี้แบบชัดเจนได้  ฉันไม่รู้ว่าหน้าตาเธอน่ารักไหม

      รู้แค่ว่า เสียงของเธอเพราะ .. . และหวาน






      ถ้าเป็นกรรมการจะให้คนนี้ได้ที่หนึ่งเลยล่ะ






      แต่ก็ยืนอยู่ได้ไม่นานเฟย์ก็ขัดขึ้นม


      "ไปเหอะทุกคน ลานข้างนอกร้อนว่ะ ไปเดินเล่นข้างในก่อนดิ"

      และทุกคนก็เห็นด้วย ฉันไม่ได้สนใจอะไรข้างนอกสักเท่าไหร่ จึงเดินตามพวกมันไป






      พวกเราก็เที่ยวกินเล่นกันอยู่ในห้างสักพักใหญ่ๆ


      จนกระทั่งตอนนี้ เวลาได้ล่วงเลยมาถึง
      6:30 . แล้ว

      ฉันไม่เคยเที่ยวกับเพื่อนถึงเย็นขนาดนี้ แต่ก็ยอมอยู่ เพราะฉันยังไม่อยากกลับบ้านจริงๆ






      "ออกไปข้างนอกกันเหอะ" แล้วก็ต้องเป็นฉัน ที่ชวนทุกคนออกไปข้างนอกอีก เพราะเริ่มเบื่อข้างในเต็มทีแล้ว






      เมื่อออกมาภายในงาน ตอนนี้ถึงขั้นตอนการประกาศผลแล้ว  แจมจึงพาทุกๆคนไปนั่งหน้าเวที






      ตอนนี้พิธีกรกำลังประกาศรางวังชมเชยอยู่ ซึ่งวงที่อยู่ในวันนี้ มีทั้งหมด 10 วง

      รางวัลชมเชยมีแปดรางวัล ส่วนอีกสองรางวัลที่เหลือคือที่หนึ่งและที่สอง






      พวกเรานั่งดูการประกาศผลอยู่นาน







      จนกระทั่ง เหลือสองวงสุดท้าย ซึ่งหนึ่งในนั้นมีวงที่ฉันเชียร์อยู่ด้วย  เป็นวงของผู้หญิงคนนั้น






      การที่ฉันได้มานั่งข้างหน้านั้น ทำให้ฉันได้เห็นหน้าตาของนักร้องผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน

      เธอเป็นคนเดียวกับคนที่วิ่งมาชนฉัน เธอน่ารักมาก ยิ่งได้มองเต็มๆอย่างนี้ยิ่งหลงใหล






      และแล้ว ก็ถึงการประกาศผลการแข่งขันรางวัลที่หนึ่ง

      ฉันแอบลุ้นอยู่ด้วยว่า วงของผู้หญิงคนนั้นจะได้







      แต่แล้ว.. .







      วงของเธอกลับได้ที่สอง เป็นวงของรุ่นน้องม.1ที่ได้ที่หนึ่ง



      เป็นเงินรางวัล 20,000 บาท ส่วนที่สองคือ 10,000 บาท




      ณ ตอนนั้น ฉันได้แต่พร่ำเพ้อกับเฟย์แจมและคิทว่า ชอบคนคนนั้น พวกมันก็ยิ้มๆกัน







      จนกระทั่ง. .







      วงของผู้หญิงคนนั้นลงมาด้านล่างเวทีหลังจากรับรางวัลเสร็จ



      ฉันอยากรู้จัก อยากถ่ายรูปด้วยกับผู้หญิงคนนั้นจึงเดินถือไอพอดไปรอเธอ หาจังหวะดีๆเดินเข้าไปขอถ่ายรูป







      ขนาดตอนยังไม่ถ่าย หัวใจยังเต้นแรงขนาดนี้ ...







      จนจังหวะที่เธอว่าง และยืนอยู่คนเดียว ฉันไม่มีความกล้าพอที่จะเดินไปขอถ่ายรูป จึงต้องเป็นแจมที่เป็นคนขอให้

      เธอหันกลับมายิ้ม และทำหน้างงๆที่ฉันเป็นคนถ่ายทั้งๆที่แจมเป็นคนขอ




      แต่ก็ได้ถ่ายด้วยจนสำเร็จไปหนึ่งรูป ในใจจริงฉันอยากจะถ่ายกล้องหน้าด้วยซ้ำไป

      แต่ต้องยอมจำใจเดินออกมา เมื่อถ่ายรูปเสร็จแล้ว







      ความเขินค่อยๆจางลงไปตามกาลเวลา. . .







      การที่ฉันได้ไปนั่งฟังการประกาศผลนั้น ทำให้ฉันได้รู้ว่าเธออยู่ม.6 ส่วนฉันอยู่ม.5 ฉันรู้ข้อมูลพี่คนนั้นเพียงน้อยนิด เช่น



      ฉันรู้แค่ว่าพี่เขาอยู่ม.6 และอยู่โรงเรียนอะไร ข้อมูลที่ได้มาก็แค่นั้น ฉันพยายามให้เฟย์แจมและคิทไปถามชื่อและอะไรก็ได้ที่สามารถติดต่อกับพี่คนนั้นได้





      แต่พวกมันก็ไม่ยอม ฉันจึงต้องจำใจกลับบ้าน ทั้งๆที่ยังคาใจอยู่. . .





      โชคชะตาอาจทำให้เราเจอกันได้แค่นี้ ฉันจึงต้องยอมแพ้โชคชะตาไป

      แต่อย่างน้อย ฉันว่าโชคชะตาก็ไม่ได้ใจร้ายเสมอไปหรอก



      อย่างน้อย .. โชคชะตาก็ได้ให้ฉันถ่ายรูปกับพี่คนนั้นตั้งหนึ่งรูปแหนะ

      ฉันยังคงหวัง.. และฝัน ว่าสักวันเราจะกลับมาพบกัน












      อีกด้านหนึ่ง

      "นี่เธอ เก็บของเร็ว"



      "ค่ะครู ขอหนูโทรบอกแม่ก่อนนะคะ"



      "ได้จ้ะ เร็วๆนะ รถจะออกแล้ว เราต้องรีบกลับกัน กรุงเทพรถติดจะแย่ ครูกลัวพวกเราจะกลับดึกกันน่ะจ้ะ"

      "ค่ะครู"







      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .

      .







      "แม่คะ ฟางได้ที่สองค่ะแม่"






      [THE END]
      _____________________________________

      หวังว่าทุกคนจะเข้าใจความหมายที่เราต้องการจะสื่อในตอนจบนะ ;)

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×