ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ห้องเรียนเคลื่อนที่...
เย็นอวันหนึ่อาาศเย็นพอสมวรผมพึ่ลับาฮาร์วาร์สแวร์ ที่ะ้อึ้นรถบัสเบอร 71 ผมนั่อยู่ในรถและฟัเพลโปรไปับหูฟัู่ใที่ใ้มานานสมับราา ผมแ่ัวามปิอผมเสื้อยืมีราา าเมีราา ผมนั่อยู่ฝั่รัน้ามับนับ นั้นือฝั่วา และประูมันะมีสอประูสามประู ประูหน้าหนึ่ ประู้าน้าสอ้านสอประู
ผมเินึ้นรถยัไม่ลีรออะไร ผมเห็นลุ่มนลุ่มหนึ่ นั้นือเ็ห้าถึเ็นโยประมาและยัมีพี่เลี้ยอยูแลอยู่้าๆ สาเหุที้อมีพี่เลี้ยเนื่อมาา... พวเาไม่สามารถมอเห็นไ้.. ผมนั่มอพวเาุยัน ส่วนในมือผมถือระป๋อนม๊อโแลอัแน่นไป้วยโปรีน ผมนั่ิบไปมอูพวเาไป.. มันสะท้อนให้ผมเห็นไ้ว่า.. ีวินเรานั้นไม่เหมือนัน.. ูอย่าพวเา ที่ไม่สามารถะมอเห็นไ้ว่า รถที่เาึ้นนั้นสีอะไร สายอะไร แม้ระทั่หน้าอัวเอ...
ผมมอย้อนมาูัวเอ.. ผมมีพร้อม ผมมีโอาสไ้ใ้อีๆ ไ้รู้่ว่ารถที่ผมึ้นือสายอะไร สีอะไร ผมสามารถเินไปไหนมาไหน้วยาสอาอัวผมเอ ไม่ำเป็น้อถือไม้ฟาาใร ผมึิ่อไปว่าทำไมผมไม่ยอมทำาน ทำไมผมไม่ยอมั้ใเรียน ในเมื่อผมมีโอาสที่ บานเาไม่มีัน นาที่เาไม่มี เายัไม่ยอมแพ้ับีวิอเาเลย แล้วเราที่มีพร้อมแทบเสียะทุอย่า มีวาม้อารไ้อยู่ลอเวลา ับใรบานแทบไม่มีวาม้อารเสียนอาวามสามารถที่ะมอเห็น และบอไ้ว่านั้นืออะไร
ในรถบัสหรือรถไฟที่ผมะ้อนั่เวลาะเินทาไปไหนมาไหน ผมเห็นัวอัษรลอยอยู่บนอาาศ ัวอัษรเหล่านั้นมาาไหนัน ? มันมาาบทสนทนาอนเรา ที่แสถึทัศนะิอน ่อแผ่นป้ายโษนาที่แปะบนรถไฟหรือบัส็าม หรือแม้ะทั่นที่มีปัาทาสมอ แ่เา็ยัสามารถวบุมร่าายเาไ้ โยไม่ไปทำร้ายร่าายใรแม้แ่อย่าใๆ
บทเรียนแรที่ผมะไ้เรียนประำนั้นือ ารสัเ ไม่ว่าะเป็นลัษะน รถ ป้าย อาาศ และยัรวมถึเสียบอถึำแหน่อป้ายรถ หรือเสียบอสถานนี ผมเห็นแทบะทุนใส่หูฟัับหนัสือนละเล่มไม่็นั่เล่นโทรศัพท์อัริยะ ไม่็ IPAD, NOOK ันไป และทุรั้ที่ึ้นรถบัส็้อทัทายนับ พอะลารถ็ล่าวำอบุ่อนับ นั้นือมารยาทอน่าาิ
ผม็ยัเห็นนแ่ที่นั่รถเ็นไฟฟ้าที่เาะสามารถวบุมไ้้วยัวเอ โยใ้รีโมทรรมือล้ายๆันโยเียรรถยน์ เา็ยัสามารถที่ะึ้นรถบัส รถไฟไ้ ผม็ยัเห็นไป่อนั้นือ เ็นัเรียนท่อหนัสืออย่าใใ่อบนรถบัสและรถไฟ ในแ่ละวันผม็้อเอะเอผู้นมามายบนรถบัสและรถไฟ ถึแม้บาวันผมอาหลทาไป หรือแม้ะเรื่อบิน หรือน้ำหนัเิน..
ทุสิ่รอบัวเราเป็นารเรียนรู้อย่าี และยิ่ถ้ารู้ภาษามาเท่าไหร่็สะเหมือนมีุแไประูปริศนามาึ้น และเป็นสมบัิที่ใร็มิอาแย่หรือิไปาเราไ้ และยัเป็นาบอย่าีให้แ่ัวเรา เพราะมีวามรู้และวามสามารถอย่านเ่อยู่ที่ไหน็ไ้
ผมเินึ้นรถยัไม่ลีรออะไร ผมเห็นลุ่มนลุ่มหนึ่ นั้นือเ็ห้าถึเ็นโยประมาและยัมีพี่เลี้ยอยูแลอยู่้าๆ สาเหุที้อมีพี่เลี้ยเนื่อมาา... พวเาไม่สามารถมอเห็นไ้.. ผมนั่มอพวเาุยัน ส่วนในมือผมถือระป๋อนม๊อโแลอัแน่นไป้วยโปรีน ผมนั่ิบไปมอูพวเาไป.. มันสะท้อนให้ผมเห็นไ้ว่า.. ีวินเรานั้นไม่เหมือนัน.. ูอย่าพวเา ที่ไม่สามารถะมอเห็นไ้ว่า รถที่เาึ้นนั้นสีอะไร สายอะไร แม้ระทั่หน้าอัวเอ...
ผมมอย้อนมาูัวเอ.. ผมมีพร้อม ผมมีโอาสไ้ใ้อีๆ ไ้รู้่ว่ารถที่ผมึ้นือสายอะไร สีอะไร ผมสามารถเินไปไหนมาไหน้วยาสอาอัวผมเอ ไม่ำเป็น้อถือไม้ฟาาใร ผมึิ่อไปว่าทำไมผมไม่ยอมทำาน ทำไมผมไม่ยอมั้ใเรียน ในเมื่อผมมีโอาสที่ บานเาไม่มีัน นาที่เาไม่มี เายัไม่ยอมแพ้ับีวิอเาเลย แล้วเราที่มีพร้อมแทบเสียะทุอย่า มีวาม้อารไ้อยู่ลอเวลา ับใรบานแทบไม่มีวาม้อารเสียนอาวามสามารถที่ะมอเห็น และบอไ้ว่านั้นืออะไร
ในรถบัสหรือรถไฟที่ผมะ้อนั่เวลาะเินทาไปไหนมาไหน ผมเห็นัวอัษรลอยอยู่บนอาาศ ัวอัษรเหล่านั้นมาาไหนัน ? มันมาาบทสนทนาอนเรา ที่แสถึทัศนะิอน ่อแผ่นป้ายโษนาที่แปะบนรถไฟหรือบัส็าม หรือแม้ะทั่นที่มีปัาทาสมอ แ่เา็ยัสามารถวบุมร่าายเาไ้ โยไม่ไปทำร้ายร่าายใรแม้แ่อย่าใๆ
บทเรียนแรที่ผมะไ้เรียนประำนั้นือ ารสัเ ไม่ว่าะเป็นลัษะน รถ ป้าย อาาศ และยัรวมถึเสียบอถึำแหน่อป้ายรถ หรือเสียบอสถานนี ผมเห็นแทบะทุนใส่หูฟัับหนัสือนละเล่มไม่็นั่เล่นโทรศัพท์อัริยะ ไม่็ IPAD, NOOK ันไป และทุรั้ที่ึ้นรถบัส็้อทัทายนับ พอะลารถ็ล่าวำอบุ่อนับ นั้นือมารยาทอน่าาิ
ผม็ยัเห็นนแ่ที่นั่รถเ็นไฟฟ้าที่เาะสามารถวบุมไ้้วยัวเอ โยใ้รีโมทรรมือล้ายๆันโยเียรรถยน์ เา็ยัสามารถที่ะึ้นรถบัส รถไฟไ้ ผม็ยัเห็นไป่อนั้นือ เ็นัเรียนท่อหนัสืออย่าใใ่อบนรถบัสและรถไฟ ในแ่ละวันผม็้อเอะเอผู้นมามายบนรถบัสและรถไฟ ถึแม้บาวันผมอาหลทาไป หรือแม้ะเรื่อบิน หรือน้ำหนัเิน..
ทุสิ่รอบัวเราเป็นารเรียนรู้อย่าี และยิ่ถ้ารู้ภาษามาเท่าไหร่็สะเหมือนมีุแไประูปริศนามาึ้น และเป็นสมบัิที่ใร็มิอาแย่หรือิไปาเราไ้ และยัเป็นาบอย่าีให้แ่ัวเรา เพราะมีวามรู้และวามสามารถอย่านเ่อยู่ที่ไหน็ไ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น