คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : I need a guy 1: การเจอกัน..
I need a guy!!!
การเจอกัน..
“เห็นมึงบอก ไม่สนใจไง หึ“ จงฮยอนอดจะแขวะเพื่อนแรงๆไม่ได้ แหม เห็นคนสวยเป็นไม่ได้หูตั้ง หางชี้เชียวน่ะมึง
“ ก็ตอนนี้กูสนแล้ว ....มึงอย่าพูดมากหน่า อยู่นิ่งๆ แล้วรอดูการเปลี่ยนแปลง ของอีแทมินก็พอ” เนื้อหาของคำพูดเหมือนจะรำคาญ แต่น้ำเสียงกลับกลั้วไปด้วยความเจ้าเล่ห์เต็มเปี่ยม ร่างสูงแต้มรอยยิ้มหล่อไว้ตรงมุมปาก มือหนาเก็บรูปแทมินใส่กระเป๋ากางเกงโดยไม่คิดจะสนใจสีหน้าล้อเลียนของเพื่อนสนิทข้างตัว
“ดูมึงจะมั่นใจเหลือเกินน่ะ” แต่จงฮยอนไม่ละความพยายามยังคง แขวะเพื่อนต่อไป ไอ้ท่าทางแสนมั่นใจแบบนั้นของเชวมินโฮ มันทำให้เค้าหมั่นไส้ อย่างช่วยไม่ได้
“ แน่นอนก็ กูเป็นกูไง หึ หึ” ว่าพลาง ยืดตัวขึ้นจากโต๊ะที่นั่งอยู่ เอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมจากพนักพิงแล้วทำท่าจะเดินออกไป
“ก็กูเป็นกูไง .....แหม เฮ้ยยย!!!! มึงจะไปไหนว่ะ” จงฮยอนทำเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนเพื่อน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตะโกนถามเสียงดังเมื่อมินโฮทำท่าจะเดินออกไปจากห้องจริงๆ ได้ข่าวว่ามึงเพิ่งจะมาโรงเรียน แถมยังไม่ได้เรียนสักกะคราบ แล้วนี่จะไปอีกแล้วเหรอ = =
“ จะไปหาอะไรกิน กูหิว” หันมาตอบพร้อมยักคิ้วหลิ่วตาให้เพื่อนสองสามที
จงฮยอนส่ายศรีษะน้อยๆอย่างเอือมระอา ถ้าเป็นคนอื่นเค้าคงจะเชื่อ แต่นี่เป็นเชวมินโฮ เขาเลยไม่อาจมั่นใจว่ามันหิวข้าว หรือ หิวอะไรกันแน่!!!
มินโฮเดินออกมาจากห้องส่วนตัวของเหล่าหนุ่มฮอต นิ้วเรียวควงกุญแจรถอย่างชำนาญขณะสมองครุ่นคิดไปถึงวิธีการจัดการใครอีกคน ดูเหมือนร่างบางๆ หน้าสวยๆของอีแทมินจะมีอิทธิพลต่อเค้ามากจนไม่อาจคิดถึงเรื่องอื่นได้ในตอนนี้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดดังแทรกเข้ามาในโสตประสาททำให้มินโฮชะงักความคิดเรื่องอีแทมินไว้ชั่วคราวแล้วหันไปให้ความสนใจกับเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายของเด็กผู้หญิงตรงลานกิจกรรมแทน
“ แกเค้าตั้งวงดนตรีกัน นักร้องนำอย่างหล่ออ่ะแกกกกก๊ กรี๊ดดดดด” มินโฮได้ยินเด็กผู้หญิงสองสามคนพูดกันก่อนพวกเธอจะรีบวิ่งออกไปร่วมวงชุลมุนกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆ ร่างสูงเหยียดยิ้มหยันๆ เด็กผู้หญิงสมัยนี้จะรีบร่านไปไหนกัน คิดก่อนจะเดินออกไปไม่สนใจอะไร
“ Tell me Tell me ซารางึน มัลแฮชวอ
Tell me Tell me เน ซารัง ชอนแฮชวอ
Love me Love me แน พูเม อันกยอชวอ
Kiss me Kiss me นอมานึล ซารังแฮ”
เสียงหวานๆ ของนักร้องที่มินโฮไม่ได้เห็นหน้า ดังขึ้นหลังจากดนตรีท่อนอินโทรผ่านไป ด้วยอะไรบางอย่างในน้ำเสียงหวานหูนั่น เรียกให้เท้าใหญ่ชะงักกึก ร่างสูงหันไปมองทางต้นเสียงอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนวิถีเท้า เดินตรงรี่ไปที่ลานกิจกรรมแทน น่าแปลก ทั้งที่ปกติเค้าไม่เคยคิดสนใจเรื่องพวกนี้แท้ๆ แต่หนนี้กลับนึกอยากสนขึ้นมาซะงั้น...ความรู้สึกในใจตีกันให้วุ่นวาย แต่สุดท้ายความอยากรู้ว่าเจ้าของเสียงหวานนั่นคือใครก็ชนะทุกอย่างอยู่ดี
มินโฮเดินมาหยุดอยู่ห่างจากวงล้อมของพวกผู้หญิงนิดหน่อยก่อนจะสอดส่าย สายตาคมมองผ่านเข้าไปสำรวจวงดนตรีด้วยความสงสัยใคร่รู้และด้วยความสูงขนาดนี้จึงไม่เป็นการยากที่จะสามารถมองเห็นนักร้องนำและนักดนตรีได้อย่างชัดเจนโดยไม่จำเป็นต้องเข้าไปแทรกกับ คนอื่นๆ
นักดนตรีทุกคนกำลังเมาส์มันกับการทำหน้าที่แต่ละอย่างของตนในวง
มือกลองหน้าหล่อ กำลัง โยกหัวอย่างสนุกสนานไปกับท่วงทำนองน่าฟังของเพลง
มือเบสหน้าสวยกำลังใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบลำโพงเอาไว้ พร้อมท่าเกาสายเบสอย่างเท่ห์ และจะเท่ห์กว่านี้มากหากหน้าตาของหมอนั่นจะกระแดะไปทางผู้ชายสักหน่อย
แต่สิ่งที่ตรึงสายตาเค้าจนไม่อาจละไปไหนได้ เห็นทีจะเป็นหน้าตาหวานสวยของนักร้องนำที่รับหน้าที่เป็นมือกีต้าร์ด้วยนี่สิ หึ หึ
“ I want you oh my love นามัน พาราบวาชวอ
นอมันอึล ซารังแฮ แซซัง โมดู พยอนแฮโด
Oh my love นอมัน โบมยอน ทวีนึน
คาซือ มึนเจกาชีนา นอมัน ทัมโค อิซซึลเก”
เสียงหวานๆเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางสวย กับท่าทางสง่างามยามเล่นกีต้าร์ รวมไปถึงองค์ประกอบทางด้านร่างกาย เช่น หน้าอกขางนวลเนียนที่โผล่ออกมานอกเสื้อเชิ้ตซึ่งปลดกระดุมลงสองเม็ดนั่น ทำให้สาวๆกรี๊ดออกมาดังๆเพราะความเท่ห์.. แต่สำหรับเชวมินโฮแล้ว ไอ้หน้าตา ท่วงท่า และ หน้าอกขาวเนียนบาดใจ แบบนั้น มันช่างสวยงามจนเค้าอยากจะทำให้ร่างบางๆนั่น กรีดร้องออกมาดังๆเช่นที่ร่างบางทำให้คนอื่นต้องกรี๊ดร้องอย่างบ้าคลั่ง....แบบนี้
มินโฮกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะออกมายืนพิงเสามองใครบางคนตรงนั้นอย่าง ถูกใจ ลืมความหิว(?) ไปซะสนิท ไม่แปลกที่นายจะได้เป็นหนุ่มฮอต ก็ออกจะ so hot ซะขนาดนี้ ร่างสูงเลียริมฝีปากตัวเองๆหน่อยๆ ไม่ได้จะอะไรน่ะ แค่ปากแห้งเฉยๆ หึ หึ รอยยิ้มหื่นกระหายผุดพลายเต็มใบหน้าหล่อ
ดูเหมือนภัยร้ายแสนอันตรายกำลังคลืบคลานเข้าหาร่างบางอย่างช้าๆแบบที่เจ้าตัวไม่รู้สักนิด
หลังจากที่การแสดงดนตรีจบลง นักเรียนหญิง ชาย ชะนี และอี แอบ หลายคนแยกย้ายกันกลับไปตามทางของตัวเอง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังอยู่ เพื่อคอย ปรนนิบัติคนที่ตัวเองชอบ แน่นอนเชวมินโฮก็เช่นกัน
มินโฮยังยืนอยู่ที่เดิม รอคอยเวลาเหมาะๆที่จะเข้าไปทำความคุ้นเคยกับอีแทมินในฐานะผู้คลั่งไคล้ แต่เป็นการคลั่งไคล้ที่ต่างออกไป เป็นการคลั่งไคล้แบบชายคลั่งไคล้หญิง ไม่ใช่หญิงคลั่งไคล้ชาย และแน่นอนเค้าจะต้องเป็นฝ่ายรุกไม่ใช่ฝ่ายรับ !!! ร่างสูงสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสายตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างบางไม่วางตา ท่าทางสีหน้าแสดงออกถึงความเจ้าเล่ห์และร้ายกาจเป็นที่สุดแต่อีกคนคงไม่สังเกตเห็นเพราะมัวแต่ก้มๆเงยๆจัดแจงเครื่องเสียงอยู่
“ แทมิน กูไปก่อนน่ะ มึง จัดกีต้าร์อะไรให้เรีบยร้อยด้วยน่ะเว้ย” อนยูออกคำสั่งกับแทมินในฐานะหัวหน้าวงหลังจากที่เครื่องดนตรีทุกอย่างถูกยกมาไว้ในห้องเรียบร้อยแล้ว ก่อนคนหน้าเต้าหู้จะจ้ำอ้าวออกไปจากห้องอย่างเร่งรีบ
“ กูก็ต้องไปแล้ว พอดีต้องออกไปธุระกับแม่” คีย์เองต้องออกไปก่อนเหมือนกัน เพราะ มันเป็นธุระของแม่เลี่ยงไม่ได้ เลยจำเป็นต้องวานให้แทมินจัดการห้องดนตรีคนเดียว
“ อือ พวกมึงไปก่อนเถอะ” แทมินหันไปบอกเพื่อนก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับกีต้าร์ในมือต่อ
การแสดงในวันนี้ของพวกเค้าถือว่าประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากเพราะมันได้รับความสนใจจากเพื่อนๆในโรงเรียนอยู่พอสมควร แน่นอนเรื่องนี้นอกจากฝีมือการเล่นขั้นเทพแล้วต้องหน้าตาขั้นเทพด้วยถึงจะไปรอด แทมินยกยิ้มภูมิใจกับฝีมือและหน้าตาของตัวเอง
“ กึก”
“ พวกมึงยังไม่ไปอีกเหรอ” เสียงกุกกักตรงประตู ทำให้แทมินส่งเสียงถามออกไปทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามอง
“...............” แต่ คำตอบที่ได้กลับเป็นความเงียบฉี่ ร่างบางขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
แต่ต้องย่นคิ้วลงกว่าเก่า เมื่อคนตรงหน้ากลับไม่ใช่เพื่อนของตัวเอง ร่างสูงๆ ตาโตๆ นี่ใครกัน ถือวิสาสะอะไรเข้ามาในห้องดนตรีของพวกเค้า แทมินวางกีต้าร์ลงไว้ในที่ของมันก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับชายหนุ่มรูปหล่อตรงหน้าอย่างจริงจัง
“ นายเป็นใคร” ถามอีกฝ่ายด้วยอารมณ์คุกรุ่น หมอนี่อ่านป้ายหน้าห้องไม่ออกเหรอไง มันเขียนว่า ห้ามใครเข้าออกนอกจากสมาชิกชมรม ไม่ใช่เหรอ ตานายคงมีมีประโยชน์แค่ไว้ให้จมูกกั้นงั้นสิ(?)
“ นั่นสิ ฉันเป็นใคร นายไม่รู้จักฉันเหรอ “ ร่างสูงตอบคำถามอีกฝ่ายด้วยคำถาม ทำให้อารมณ์ขุ่นๆของแทมินในตอนแรกขุ่นขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว ร่างบางยู่หน้าลงบ่งบอกอารมณ์โกธรชัดเจน กูไม่ชอบคนกวนประสาทโปรดรู้ไว้ด้วย
“ นายไม่รู้แล้วฉันจะไปรู้พ่อนายเหรอ” แทมินมองสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายก่อนจะ กระแทกเสียงกลับไปแรงๆอย่างอดไม่ได้ ปกติเค้าก็ไม่ใช่คนใจเย็นเป็นแม่น้ำอะไร ยิ่งมาเจอคำพูดแบบนี้ของคนหน้าตาแบบนี้แล้วมันยิ่งขึ้น มึงกรุณารู้ไว้...อีกข้อด้วย
“ พ่อนายไม่สอนเหรอไงว่าให้พูดเพราะๆกับคนอื่น โดยเฉพาะในสถานการณ์แบบนี้ ..............ตอนที่ฉันอยู่กับนายแค่สองคน” ร่างสูงก้มหน้าลงมาจนแทบชิดใบหน้าของอีกฝ่าย ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดลงบนจมูกของแทมินเบาๆเป็นจังหว่ะ แทมินจ้องไอ้คนหน้าหล่อตรงหน้าเขม็ง ไม่คิดจะถอยไปไหนเหมือนกัน
“ แล้วพ่อนายไม่สอนเหรอไง ว่าอย่ามากวนประสาท...คนอย่างฉัน” พูดเสียงลอดไรฟันออกมา หมอนี่คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงเที่ยวมาทำแบบนี้กับคนอื่น
“ ทำไม...นายจะทำอะไรฉันได้ บอกมาหน่อยสิ..” มินโฮพูดเบาๆราวกระซิบ ตาคมมองริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงเชอร์รี่ของอีกฝ่ายไม่วางตา ปากนายมันจะน่ากินไปถึงไหนกัน.....
“ก็............อื้อ” จะช้าอยู่ใยในเมื่อริมฝีปากสวยมันยั่วยวนใจเค้าซะขนาดนี้ ร่างสูงรั้งเอวบางของคนตรงหน้าเข้ามาใกล้ตัว ก่อนจะประกบ ริมฝีปากหนาลงไปบนริมฝีปากอวบอิ่มทันทีโดยไม่รอให้แทมินพูดจบ มือใหญ่ๆของร่างสูงข้างหนึ่งถูกใช้เพื่อบังคับองศาจูบลึกล้ำ
แทมินตีอกแกร่งแรงๆหลายที แต่เชวมินโฮกลับไม่มีทีท่าว่าจะสะทกสะท้านอะไรเลยยย หมอนี่ยังคงพยายามส่งลิ้นชื้นๆเข้ามาในโพลงปากหวานของแทมินอย่างไม่ลดละ
“อื้อ...” ร่างบางทำอะไรไม่ได้นอกจากกรีดร้องในใจ ดังๆอย่างเหลืออด ทั้งชีวิตกูเคยแต่จูบผู้หญิงไม่เคยถูกผู้ชายจูบ ไอ้บ้านี่ มึงมันบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ปากกู ฮืออ
เพราะกลัวคนโดนจูบจะขาดอากาศหายใจไปซะก่อน มินโฮเลยจำใจต้องละริมฝีปากออกมาจากริมฝีปากบางอย่างเสียดาย
“ จำไว้ตำแหน่งหนุ่มฮอตหน่ะไม่ได้เหมาะกับนายเลยสักนิด อ้อ แล้วก็ระวังตัวและก็อะไรต่อมิอะไรของนายไว้ด้วยเพราะมันอาจจะไม่ปลอดภัย” พูดคลอเคลียริมใบหูนิ่ม ก่อนจะเลื่อนมือหนาไปคลึงเคล้าสะโพกงอนงามอย่างย่ามใจ แล้วจึง
“ ไอ้เชี่ยยยยย เอ้ยยยย มึงมันเชี่ยยยยยย@#%$%$%^%$%&” ตะโกนไล่หลังร่างสูงเสียงดังลั่นด้วยความโกธรแค้น ก่อนจะสบถคำหยาบที่ไม่สามารถออกอากาศได้อีกหลายคำตามไป
ได้ข่าวว่ากูไม่เคยรู้จักเลยมึงด้วยซ้ำแล้วมึงมาทำอย่างนี้กับกูได้ยังงายยย
ปล(ง) ไรเตอร์กำลังเข้าสู่ช่วงเทศกาลสอบอีกแล้ว เพราะงั้นไรเตอร์อาจจะอัพช้าหน่อย<< ตอนนี้อาจสั้นไปนิด และเรื่องยาวแต่งยากมากค่ะฮืออ
เมนต์ด้วยน่ะค่ะรีดเดอร์
ความคิดเห็น