::FiC ReborN &BlacH::ยมฑูตVSมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : ความปรารถนาที่ไม่อยากได้(?) 100%

เช้าวันหนึ่ง ณ บ้านซาวาดะ อัลโกบาเลโน่ที่มีชื่อว่า รีบอร์น กำลังปลุกบอสของวองโกเล่รุ่นที่ 10 ด้วยเท้าของตัวเอง โดยที่ไม่เกรงกลัว

“เจ้าห่วยสึนะ ตื่นได้แล้ว เจ้าห่วยสึนะ”

“อื้อๆ ตื่นแล้วๆ”สึนะลุกจากที่นอนแล้วมองนาฬิกาปลุก เห็นเข็มสั้นชี้เข้าใกล้เลข 8 เข้าทุกทีๆ จนวิ่งเข้าห้องน้ำแบบไม่คิดชีวิต

“สายแล้ว สายแน่ๆ เจ้ารีบอร์นทำไมไม่ปลุกช้านนน”

ในประวัติอันยาวนานของวองโกเล่แล้วไม่เคยมีบอสคนไหนที่จะห่วยขนาดนี้ จนทุกวันนี้ถึงจะก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงส่งแล้วก็ยังคงห่วยเหมือนเดิม แม้ว่าในโหมดไฮเปอร์จะเก่งมากสักแค่ไหน แต่สำหรับเรื่องการเรียนและกีฬายังสู้ผู้พิทักษ์ของตนเองไม่ได้

“ไปแล้วนะครับ แม่”สึนะพูดพร้อมหยิบกระเป๋า และขนมปังทาแยม 1 แผ่น

เข้าปากแล้ววิ่งออกไป โดยรีบอร์นก็เดินออกไปเหมือนกัน แต่ไม่ได้ไปที่โรงเรียนนามิโมริอย่างทุกที ในตอนนี้ยังไม่มีใครรู้ว่ารีบอร์นกำลังคิดจะทำอะไร แต่ดูจากลักษณะการยิ้มที่มีเลศนัยแล้วคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่

 

ณ โรงเรียนนามิโมริ

“ซาวาดะ สึนะโยชิ นักเรียนปี 2-A มาสาย 01.26 นาที ครั้งที่ 14 ในเดือนนี้”

ฮิบาริ เคียวยะ กรรมการคุมกฎของนามิโมริ ออกมามอบการต้อนรับที่ไม่เป็นที่ปรารถนาของนักเรียนที่มาสายทุกคน โดยเฉพาะสึนะ

            “วันนี้ตอนกลางวัน ไปที่ห้องกรรมการคุมกฎเพื่อรับการลงโทษ”ฮิบาริพูดจบก็เดินจากไปและหันกลับมาบอกกับสึนะว่า

            “ถ้าวันพรุ่งนี้นายมาสายอีก ฉันก็จะขย้ำแก”ฮิบาริเปลี่ยนสรรพนามการเรียก

สึนะ โดยที่ไม่สนว่าจะเป็นบอสของตัวเองหรือไม่ก็ตาม หลังจากนั้นก็เดินจากไป

เหลือเพียงบอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 ยืนอยู่หน้าโรงเรียนเพียงลำพัง ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียน โดยที่ตัวเขาเองไม่รู้ว่าอัลโกบาเลโน่สุดฉลาดนั้น ได้ทำบางสิ่งที่ทำให้ชีวิตของเหล่าวองโกเล่พลิกผันไปอย่างชัดเจน!!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่สึนะขออนุญาตเข้าห้องเรียนแล้ว ก็เดินเข้าห้องมาแล้วไปนั่งที่ของตัวเอง 
ตอนนี้กำลังเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ ซึ่งเหล่าวองโกเล่ทั้งสามแห่งห้องปี 2-A ก็เรียน

ต่อไปปกติจนกระทั่งหมดคาบแล้ว โกคุเดระ ฮายาโตะ ผู้พิทักษ์คนหนึ่งของวองโกเล่ก็เดินเข้ามาหาสึนะ 
ยามาโมโตะก็เดินเข้ามาหาสึนะเช่นกัน

            “โย่! สึนะ วันนี้มาสายนะ”ยามาโมโตะพูดแล้วก็ยิ้มตามแบบฉบับของตัวเอง

ซึ่งโกคุเดระก็จ้องยามาโมโตะแบบกินเลือดกินเนื้อประมาณว่า

            ‘อย่ามาตีสนิทรุ่นที่ 10 นะเฟ้ย’

ใส่ยามาโมโตะซึ่งยามาโมโตะก็ได้แต่ยิ้ม ยิ้ม และยิ้ม ส่วนสึนะก็เหงื่อตกและก็เดินไปห้องน้ำ
ระหว่างทางสึนะก็กับเจอรีบอร์น โผล่ออกมาจากกำแพง

            “พ่อหนุ่มจ๊ะ ว่าไงจะไปไหนหรอจ๊ะ”รีบอร์นพูดพร้อมยิ้มหวาน แต่ในตอนนี้ รีบอร์นกำลังสวมใส่เสื้อผ้าเหมือนยายแก่ แต่แน่นอนสึนะต้องดูออกอยู่แล้ว

            “รีบอร์น มีอะไรหรอ”สึนะถามรีบอร์นพร้อมกับขำอยู่ในใจกับชุดของรีบอร์น

            “พ่อหนุ่ม เอาน้ำนี่ไปดื่มซะนะ ยายให้”พอรีบอร์นพูดจบก็วางขวดน้ำไว้ที่พื้นแล้วก็หายเข้าไปในกำแพง สึนะมองน้ำขวดนั้นก่อนจะพูดขึ้น

            “คงไม่มีอะไรหรอก....มั้ง?”สึนะพูดแล้วก็ดื่มน้ำขวดน้ำ พร้อมกับเดินกลับห้องเรียน แต่สึนะไม่ได้รู้อะไรเลย ว่าน้ำขวดนั้นมีสรรพคุณที่ทำให้ผู้ดื่มมันถ้าพูดชื่อใครภายใน 2 ชั่วโมงก็จะพาคนๆนั้นไปสถานที่ ที่ผู้สร้างน้ำขวดนั้นต้องการ!

2 ชั่วโมงถัดมา พักกลางวัน

            สึนะได้พูดถึงชื่อของ โกคุเดระ ฮายาโตะ, ยามาโมโตะ ทาเคชิ, ฮิบาริ เคียวยะ,

โรคุโด มุคุโร,ซาซางาวะ เคียวโกะ,มิอุระ ฮารุ,ซาซางาวะ เรียวเฮ,แรมโบ้หนุ่มและ อี้ผิงสาว  
ดังนั้น นี่คือรายชื่อผู้โชคร้ายที่จะได้ไปในสถานที่ที่ผู้สร้างน้ำอันตรายขวดนั้นต้องการ!

                        เย็นวันนั้น ณ บ้านซาวาดะ

            “รุ่นที่ 10 พวกเรามาแล้วครับ”โกคุเดระตะโกนมาจากหน้าบ้าน ซึ่งทันทีที่สึนะมองเห็นโกคุเดระและยามาโมโตะก็ขานรับทันที

            “เข้ามาเลย เดี๋ยวฉันลงไปรับนะ”สึนะพูดขึ้นอย่างยินดี

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็นั่งทำการบ้านโดยที่มีโกคุเดระเป็นผู้สอน มีรีบอร์นนอนหลับลืมตาอยู่ และมีอี้ผิงกับแรมโบ้วิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน แต่ใครจะไปรู้ว่าวันที่สงบสุข(?)ที่บ้านซาวาดะ อย่างนี้จะหายไปเมื่อไหร่ มีเพียง รีบอร์น และผู้สร้างน้ำอันตรายขวดนั้นเท่านั้นที่จะรู้
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

กลางดึกวันนั้น เวลา 01.24 น.

            “สถานที่ ที่คุณทุกคนต้องไปถูกกำหนดไว้ โดยผมและอัลโกบาเลโน่แห่งอรุณแล้ว คุณจงดีใจเสียเถอะเพราะสถานที่แห่งนั้นมีพวกคุณเป็นกลุ่มที่สองที่ได้เข้าไปทั้งๆที่ยังมีชีวิตอยู่”

            เสียงที่ผู้ที่ได้รับเลือกทั้งหลายได้ยินคือเสียงของอดีตยมทูตลึกลับผู้หนึ่ง

ซึ่งหลังจากที่ได้ยินเสียงแล้ว ผู้โชคร้ายทั้งหลายก็ไม่รับรู้อะไรอีก จนกระทั่ง...............

            “นี่ พวกเจ้าน่ะ ตื่นซะทีสิ ตื่นซะที”ทุกคนลืมตาขึ้นอย่างช้าๆและเห็นภาพ ดังนี้

-ผู้คนเดินกันขวักไขว่ใส่ชุดคล้ายชุดยูกาตะสีดำ

-มีทรงผมพิลึก ดูแปลกตา

-ผู้คนที่นี่พกดาบกันทุกคน!!

            “ที่นี่มันที่ไหนกันล่ะเนี่ย!!”สิ่งที่เหล่าผู้มีโชค[ร้าย] ทั้งหลายเห็นทำให้อุทานเป็นเสียงเดียวกัน หลังจากนั้นทุกคนที่ตกตะลึงกับสภาพของที่นี่ ก็ต้องตะลึงกับสภาพของตัวเองเช่นเดียวกัน

                        -พบว่าตัวเองใส่ชุดที่คล้ายกับยุกาตะสีดำ

                        -อาวุธที่เคยมีหายไปกลายเป็นดาบแทน

            “จะอะไรนักหนาพวกเจ้านี่ ตื่นได้แล้วเราต้องไปทำงาน”แล้วคนพึลึกกึกกือนั้นก็สั่งให้พวกเขาตามไปที่ตึกที่ทำการอะไรสักอย่าง พวกเขาจึงต้องเดินมาเรื่อยๆเห็นเป็นที่ทำการหน่วยที่ 4

            “แล้วพวกเจ้าจะตามมาทำไม ข้าให้เพียงยมทูตหญิง 3 คนนั้นตามมาทำงาน

ก็เจ้า 2 คนนั้น”ยมทูตคนนั้นชี้มาที่ แรมโบ้และเรียวเฮ “อยู่หน่วยที่ 11 ส่วนเจ้าอีก 5 คน”

ยมฑูตคนนั้น ชี้มาที่ยามาโมโตะ ฮิบาริ สึนะ มุคุโร โกคุเดระ “อยู่หน่วยที่ 13 และ

ยมทูตหญิง 3 คนนี้อยู่หน่วยที่ 4 มีอะไรจะถามอีกมั้ย”ยมทูตคนนั้นบอกกับพวกวองโกเล่

            “มีครับ 1.ไอ้หน่วยที่ว่าคืออะไร แล้วทำไมถึงรู้ 2.อาวุธของพวกผมหายไปกลายเป็นดาบพวกนี้ 3.พวกผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง 4.ไอ้หน่วยที่ว่าไปทางไหน 5.ที่นี่คือที่ไหน 6.ดาบพวกนี้ทำไมกั่นดาบไม่เหมือนกัน เท่านี้แหละครับ”

            “ถามเยอะจริง เอ้า! ตอบก็ได้ 1.หน่วยที่ว่าก็คือ 13 หน่วยพิทักษ์และที่ด้านในเสื้อของพวกเจ้ามีสัญลักษณ์ประจำหน่วยอยู่ 2.อาวุธของ ยมทูตคือดาบ ดังนั้นนั่นก็คืออาวุธของเจ้า 3.พวกเจ้าก็อยู่โรงเรียนยมฑูตมาก่อน แล้วก็สอบเข้า 13 หน่วยพิทักษ์ และได้สังกัดตามหน่วยไงเล่า 4.เดี๋ยวจะบอกทางให้ 5.ที่นี่คือเซเรเทย์ 6.เพราะดาบฟันวิญญาณมีรูปร่างไม่เหมือนกันแม้แต่เล่มเดียว และชื่อก็แตกต่างกันด้วย เอ้อ!ว่าแต่ว่าดาบของพวกเจ้าชื่ออะไรกันบ้างละ”ยมทูตชายคนนั้นร่ายยาวก่อนจะถาม

            “เราไม่รู้ชื่อครับ”มุคุโรเป็นผู้ตอบคำถามนี้

            “เหมือนหัวหน้าซาราคิเลยนะเนี่ย”ยมทูตคนนั้นพูดขึ้นลอยๆ

            “งั้นข้าไปแล้วนะ อ้อ! ข้าชื่อ อาราฮานะ เนชิ แล้วพวกเจ้าล่ะ”

            “ซาวาดะ สึนะโยชิครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”

            “โกคุเดระ ฮายาโตะ ยินดีที่รู้จัก”

            “โอ๊ส ยามาโมโตะ ทาเคชิ ยินดีที่รู้จักนะ”

            “ผม โรคุโด มุคุโร ครับ”

            “ฮิบาริ เคียวยะ”

            “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันชื่อ ซาซางาวะ เคียวโกะค่ะ”

            “สวัสดีค่า~ ฉันชื่อ มิอุระ ฮารุค่า~ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้า~”

            “สวัสดีค่ะ ฉันชื้ออี้ผิงค่ะ”

            “ผมคือ แรมโบ้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

            “ฉันคือ กัปตันชมรมมวยนามิโมริ ซาซางาวะ เรียวเฮ คติของฉันคือ สุดขั้ววว” 

“อย่างนั้นหรอ งั้นฉันจะบอกทางให้นะ”หลังจากที่เนชิบอกทางไปให้หมดแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปแต่ว่าทุกคนนัดกันไว้ว่าจะมาเจอกันที่นี่ตอนเย็น

            แต่ใครจะไปรู้ว่าทุกเรื่องที่เกิดเป็นการวางแผนสร้างเรื่องของใครบางคนที่ทำให้พวกเขาต้องกลายเป็นยมทูต แล้วดาบพวกนี้ก็เกิดจากความสามารถของใครบางคน

แล้วอาวุธเดิมของพวกเขาจะถูกทำอะไรบ้าง เรื่องที่บังเอิญถึงขนาดที่มียมทูตอย่างเนชิมาช่วย ถ้ามันคือการจัดฉากให้ทุกคนเข้าใจเรื่องราวล่ะ

เอาละ คุณผู้อ่านคุณพอจะรู้แล้วใช่มั้ย ผู้บงการตัวร้ายคือใคร แล้วมีใครรู้

เรื่องบ้าง เรื่องราวน่าฉงนจะทำไปเพื่ออะไรกัน ถ้าอย่างงั้นก็ต้อง…………

…………………………โปรดติดตามตอนต่อไป...................................
มันไม่ใช่รีไรท์ใหม่แล้วนะเนี่ยมันเหมือนเปลี่ยนพล็อตหมดเลย หวังว่าคงไม่ว่ากัน