เขา...คนนั้น

"เขาไม่เคยยิ้มเลย"

นี่ไม่รู้จะเรียกว่าเพ้อเจ้อได้หรือเปล่า? และฉันไม่รู้ตัวเองเป็นบ้าอะไรถึงได้เอาแต่รอคอย "เขาคนนั้น" คนที่สามารถนับการพบเจอได้ไม่กี่ครั้ง ในรอบหนึ่งเดือน โดยการเดินสวนกันตรงบันได

ใช่..ฉันตกหลุมรักเขา

ท่าทางเคร่งขรึม สีหน้าบึ้งตึงราวกับเบื่อหน่ายโลกใบนี้เสียเต็มประดาทำให้ฉันหลงหัวปักหัวปำ

ริมฝีปากบรรจบเม้มกันเป็นเส้นตรงนั้นคือเสน่ห์ ดุจคาถามหานิยมฟ้าสั่ง!

...สั่งให้ฉันแสร้งเบือนหน้าหันไปทางอื่นทุกครั้งที่เขาเดินใกล้เข้ามา

โอ้ย!

"พระเจ้าคะ ได้โปรดดดด ให้เขาคนนี้เป็นสามีหนูเถอะ!"

04.12.66 เกศิณี@สกั้ง