คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter9: Tiles
“ลากมันขึ้นมาดิ๊! แม่งเอ้ย ขอให้เมเนเจอร์ฮยองไม่อยู่แถวนี้ด้วยเถอะ..” เสียงโหวกเหวกโวยวายของดูจุนฮยองดังก้องในลิฟท์ระหว่างที่พยายามทำให้ดงอุนอายืนดีๆได้ น้องเล็กของเราเมาได้ที่เลยล่ะ= = มักเน่ของวงผู้กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งได้ดื่มเบียร์ไปเกือบ2ลิตรแล้ว! ลีดเดอร์ของพวกเราเป็นห่วงและกลัวว่าพวกเราจะโดนเมเนเจอร์ด่าเละมาก ผมเองก็รู้สึกมึนๆนิดหน่อยแต่ไม่ถึงกับเมา กวังอาดูภายนอกไม่ค่อยเท่าไหร่นะ แต่ในตอนนี้เขากำลังมองภาพสะท้อนในกระจกและเบ่งกล้ามแขน ดังนั้นคงสรุปได้ว่า กวังอาก็เมาเหมือนกัน- -*
“ช่วยฉันวางไอ้ดงอุนบนเตียงหน่อย!” คนแก่สุดเร่งก่อนที่มือของคนทั้งสามจะลากคนเด็กสุดขึ้นไปบนเตียงสีขาวสะอาด มักเน่น้อยหัวเราะอีกครั้งก่อนจะน็อคเอ้าท์และหลับไป ผมหัวเราะออกมากับภาพตรงหน้าก่อนจะลูบที่ท้ายทอยของตัวเองเบาๆด้วยความเหนื่อย สายตาของผมมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนัง
“โอ๊ะ! เกือบจะตีหนึ่งครึ่งแล้วนี่นา!”
“อืม ฉันไปนอนที่ห้องแล้วนะ” ลีดเดอร์พูดพลางหาวหวอดๆ ทางเดินตอนนี้ไม่มีใครสักคน
“โยซอบอา แน่ใจนะว่าไม่อยากนอนกับฉัน? ฉันมีขนมเยอะแยะเลยนะ”
ผมยิ้มพร้อมกับทำเป็นไม่เห็นว่าดูจุนฮยองส่งสายตาล้อๆแบบไหนไปให้จุนอา
“ไม่ล่ะฮะ..ฝันดีนะฮยอง” ผมโบกมือก่อนจะเดินผ่านห้องของดูจุนฮยองไปและรอให้จุนอามาเปิดประตูของห้องเรา ร่างกายของผมตอนนี้ผ่อนคลายมากๆ น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่ทำให้สมองผมโล่งขึ้นแบบนี้
ผมเดินตามจุนอาเข้าไปในห้องและค่อยๆถอดรองเท้า ร่างสูงดูสงบ เหมือนทุกครั้ง เมื่อเขาถอดเสื้อตัวนอกออก ตอนนี้เขาเหลือเพียงเสื้อยืดสีเทาและกางเกงยีนส์ จุนอาเดินเท้าเปล่าไปที่ห้องน้ำ
ทำยังไงดีนะ? ผมยืนขึ้นและเริ่มเปลี่ยนชุดของผมให้ดูน่าสนใจกว่านี้ (ความจริงแล้วมันก็ชุดนอนธรรมดาๆของผมอ่ะแหละ- -) บ๊อกเซอร์สีฟ้าอ่อนกับเสื้อยืดสีขาว
“นายเคมั้ย?” เสียงที่ฟังไม่ค่อยชัดของเขาแทรกเข้ามาในโสตประสาทของผมจากในห้องน้ำ จุนอาแปรงฟันอยู่โดยใช้แปรงสีฟันสีแดงระหว่างที่จ้องตรงมาที่ผม ผมพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเริ่มแปรงฟันเหมือนกัน หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นเมื่อแขนของเราเสียดสีกัน เขาแปรงเสร็จก่อนผมและถึงผมจะรีบแปรงฟันกว่านี้ก็คงไม่ทัน เขากอดผมจากด้านหลังเล็กน้อยและจูบเบาๆที่ขมับผม
“ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนนะฮะ..” ผมโพล่งออกมาระหว่างที่ล้างปากอยู่และพยายามกลบเกลื่อนริ้วแดงๆที่เด่นชัดบนใบหน้าผมในตอนนี้
เสียงประตูที่ปิดลงทำให้ผมเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและถอนหายใจอย่างโล่งอก ทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วยนะ?! ทุกคนก็ทำกันทั้งนั้นแหละ! และอีกอย่าง ผมอยากได้มัน ผมต้องการมันด้วยไม่ใช่หรอ
ผมนั่งลงกับพื้นห้องน้ำและทบทวนภาพต่างๆที่ผมเห็นในเว็บและอนิเม ใช่ ผมทำได้! ผมรู้ด้วยว่ามันต้องทำยังไง!
ผมเดินออกจากห้องน้ำด้วยความเงียบงัน ผมแอบหยิบถุงพลาสติกเล็กๆที่ผมซ่อนไว้ในกระเป๋าเดินทางและวางมันไว้ที่โต๊ะข้างเตียง จุนอากำลังเช็คโทรศัพท์ของเขาอยู่ตอนที่ผมนั่งลงข้างๆเขาบนเตียง สายตาคมเบนมาทางผมก่อนที่มุมปากของเขาจะกระตุกยิ้มเล็กๆ
“เหนื่อยมั้ย?” เขาถามด้วยน้ำเสียงชัดเจนระหว่างที่วางโทรศัพท์ของเขาไว้ข้างๆและหยิบมือข้างนึงของผมไปกุมไว้
“ไม่” ตอบเร็วไปแฮะ
“ไม่ค่อยฮะ” ผมรีบพูดต่อ
จิ้ม>> http://story.niyay.com/story-60170/
..........................................END OF CHAPTER NINE........................................................
...................................//อย่าด่าหนูเลยยยย ฮือออ หนูอายุแค่สิบสี่ขวบใสๆวิ้งๆ(?)
ขอโทษนะคะ!!รู้สึกว่าแปลแล้วโคตรจะเฟลOTLlll แต่ก็พยายามสุดความสามารถนะคะ!!! แปลแทบไม่เสร็จ แปลนานมากๆค่ะแชปนี้
ถึงจะดูไม่ยาวเท่าไหร่ แต่การมาแปลเอ็นซี(?)นี่มัน=///= ฮะๆ.. แถมมันยังออกมาห่วยในความคิดของทสลต.อีกต่างหาก...
อีกอย่าง!!ใครกดแบน!!!! อื้อหือ รวดเร็วมากๆ ลงปุ๊บโดนปั๊บ- - แหม่ๆๆๆๆ อย่าให้รู้นะว่าใคร จะบุกถึงบ้านเลย..ฮึ่มมมมม
ถ้าใครเห็นทวิตของเรา จะเห็นว่า บอกแล้วว่าอย่าคาดหวังกับเอ็นซีมาก.. เดี๋ยวผิดหวังนะ..เป็นไงล่ะTT
กรุณารีดเดอร์อย่ากระทืบรุนแรงนักละกันนะคะ-/\- //คำขอจากคนใกล้ตาย
เรื่องนี้มี13แชปนะคะ อีกสี่ตอนก็จบแล้วววว555 ติดตามกันต่ออีกนิดดดดนึงนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ที่ผ่านมาค่ะ ขอบคุณจริงๆ รักรีดเดอร์มากๆๆๆๆๆนะค้าาา=]
ขอบคุณค่ะ^^!
ปล. กลับมาเม้นท์ให้ด้วยนะคะTT
:)
Shalunla
ความคิดเห็น