แลเปลือกข้าว

‘เปลือก’ ของเขา คือ ‘ความกระด้างและเมินเฉย’ ราวหินผาอันเย็นเฉียบ

หากประหนึ่งเป็นที่ค้ำจุนและพักพิงแบกรับทุกสิ่ง

‘เปลือก’ ของเธอ คือ ‘ความงดงามและเก่งกาจ’ ราวดวงอาทิตย์อันเจิดจ้า

เผื่อแผ่ความหวังและความอบอุ่นแก่ทุกชีวิต

เมื่อพระอาทิตย์ปรารถนาจะปัดเป่าความเยือกเย็นแห่งภูผา

อย่าว่าแต่หมายปองเลย...    เพียงแค่แหงนมองยังไม่อาจทำได้

เพราะแสงแดดนั่นเจิดจ้าเกินไป    สูงส่งเกินกว่าหินผาจะเอื้อมคว้ามาไว้แนบหัวใจ

................................................




ปล. วาดเอง มันก็ดูกากแบบนี้และ T T"

.... เรื่องนี้ค่อนข้างเครียดกว่าเรื่องที่แล้ว   ขนาดข้าพเจ้าเองยังเครียดๆเลย ....

.... เช่นเคยที่ข้าพเจ้าไม่คิดว่ามันจะเป็นนิยายที่ดีกว่าเรื่องอื่นตรงไหน ....

.... แต่ข้าพเจ้าก็ 'รัก' และ 'ขอบคุณ' มันยิ่งนัก ....

... ปล. ขอโทษในความไม่เรียบร้อยด้วยประการทั้งปวง ...

... ปล.2  ส่วนเรื่องความคิดเห็นก็เหมือนเดิมนะคะ  แล้วแต่ศรัธทาเลยค่ะ ...

... อยากมีความคิดเห็นก็มี   ขี้เกียจก็ไม่ต้อง   ไม่ชอบบังคับใครอยู่แล้ว ...

... ขอบคุณค่ะ ...


ข้าน้อยมีเพจร้างๆอยู่เพจนึง แวะเข้าไปทักทายกันได้นะฮะ (เผื่อเพจจะไม่ร้าง 555)

https://www.facebook.com/pages/E-Y-Keres/304171699715809?ref=stream&hc_location=stream