คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9
2 เดือนต่อมา
หลังจากเหตุการณ์ที่ห้างสรรพสินค้าวันนั้น โฮวอนก็ไม่เคยปล่อยให้ดงอูอยู่คนเดียวอีกเลย ร่างหนาจะให้ร่างเล็กอยู่กับเขาเสมอ หรือตอนที่เขาต้องทำงาน ก็จะให้ซองยอลดูแลแทน
“เดี๋ยวผมไปทำงานแล้วนะ ซองยอลจะเป็นคนดูแลคุณเหมือนเดิม” โฮวอนกล่าวกับดงอูเมื่อร่างหนาพาร่างเล็กในชุดเอี๊ยมคลุมท้องมานั่งพักที่โซฟาหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ
“ฮะ คุณโฮวอนไม่ต้องห่วงผมหรอก”
“วันนี้หมอซอกจินนัดไปอัลตราซาวด์ใช่ไหม” ร่างหนาถาม
“ใช่ฮะ”
“เดี๋ยวซองยอลจะพาไปนะ แล้วเดี๋ยวผมจะรีบตามไป ผอขอโทษที่พาคุณไปไม่ได้.. ผมติดประชุมด่วนจริงๆ เกี่ยวกับพวกดูจุนนั่นแหละ สายผมรายงานมา”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมเข้าใจ” ร่างบางพูดจบก็ส่งยิ้มให้ร่างหนา
“งั้นผมไปก่อนนะ… ปะป๊าไปก่อนนะลูก” โฮวอนลูบหัวดงอูเบาๆ แล้วก้มลงจุมพิตที่ท้องของร่างเล็กที่ตอนนี้นูนขึ้นมาแล้ว ก่อนจะออกไปทำงาน
ในตอนสายของวัน ซองยอลพาดงอูมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาอัลตราซาวด์ดูเพศเด็ก และตอนนี้หมอซอกจินก็กำลังเอาเครื่องมือบางอย่างมาวางที่ท้องของดงอูเพื่อฟังเสียงหัวใจเด็ก เสียงหัวใจเต้นถี่รัวถูกถ่ายทอดออกมาทางลำโพง และออกมาเป็นกราฟสำหรับให้หมอตรวจดูความผิดปกติ ได้
“หัวใจเด็กเต้นปกตินะครับ แข็งแรงดี” หมอหนุ่มกล่าวและส่งยิ้มให้
“นี่คือ…เสียงหัวใจของเขาจริงๆเหรอฮะ”
“ใช่แล้วครับ”
“…” ร่างเล็กยิ้มออกมา มีชีวิตเล็กๆชีวิตหนึ่งอยู่ในตัวเขา เขากำลังจะเป็นแม่ หมอหนุ่มปล่อยให้คนตัวเล็กนอนฟังเสียงหัวใจของเด็กอยู่ครู่หนึ่ง ซองยอลที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็ยิ้มออกมาเช่นกัน
“คุณดงอู…พร้อมจะอัลตราซาวด์หรือยังครับ”
“ฮะ…พร้อมแล้วฮะ” ร่างเล็กตอบ
ถึงเวลาที่จะอัลตราซาวด์แล้ว ดงอูยังคงนอนอยู่บนเตียง และหมอซอกจินกับพยาบาลก็กำลังเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ
“คุณดงอูอยากได้ลูกผู้หญิงหรือผู้ชายหรอครับ” ซองยอลถาม
“จริงๆผมยังไงก็ได้แหละฮะ แต่ผมว่าคุณโฮวอนเขาน่าจะอยากได้ลูกผู้ชายนะ ถ้าได้ลูกผู้ชายเขาต้องดีใจมากแน่เลย” เสียงหวานเอ่ยตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“พร้อมนะครับ” หมอซอกจินถาม และเมื่อร่างเล็กพยักหน้ารับ หมอหนุ่มก็บีบเจลใสลงไปบนหน้าท้องของดงอู และใช้อุปกรณ์มากดเบาๆตรงนั้นแล้วจึงค่อยๆลากดู
“นี่และครับ ลูกของคุณ” หมอซอกจินเริ่มอธิบาย “ตรงนี้คือหัวเด็กครับ และนี่ก็ตัวแล้วก็ขา และนี่คืออวัยวะเพศของเด็กครับ…” หมอหนุ่มเงียบไปสักพักหนึ่งแล้วยิ้มออกมาก่อนจะพูดต่อ “คุณได้ชายนะฮะ”
“จริงเหรอฮะ!” ร่างเล็กร้องออกมา แววตาฉายประกายสดใสขึ้น “คุณโฮวอนต้องดีใจแน่เลย” คนตัวเล็กยิ้ม
บริษัทของโฮวอน
“ตกลงเรื่องนั้นว่ายังไง รีบว่ามา” โฮวอนพูดเสียงเรียบ
“คือ… คนที่เราแอบส่งให้แฝงตัวเขาไปบอกว่าพวกมันวางแผนจะ…เอ่อ…” ลูกน้องคนหนึ่งกล่าวอ้ำอึ้ง
“จะอะไร!?” โฮวอนถาม
“จะ…ฆ่าคุณดงอู ครับ”
“…” ร่างหนาได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกชาวาบไปทั้งตัว รู้สึกเป็นห่วงคนตัวเล็กจับใจ
คนพวกนี้มันเลวจริงๆ ถึงขนาดดึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องพลอยเดือดร้อนด้วย แต่ถึงจะกังวลมากแค่ไหนร่างหนาก็จะแสดงอาการอะไรออกมาต่อหน้าลูกน้องไม่ได้จึงได้แต่ข่มความกังวลไว้ก่อน
“แสดงว่าพวกมันต้องมีแผนกันแล้วใช่ไหม”
“ครับ”
“แล้วเราล้วงแผนของพวกมันได้ถึงไหน” ร่างหนาถามอย่างมีความหวังว่าจะได้ข้อมูลดีๆเป็นคำตอบ
ความรู้สึกผิดสุมอยู่เต็มอกที่ตนเองต้องเป็นต้นเหตุให้คนตัวเล็กเป็นอันตราย
“เราทราบว่าดูจุนจะให้ลูกน้องจำนวนมากกระจายตัวไปรอบๆบริเวณเพื่อให้ดูจุนกับโบราเข้าไปจัดการคุณสามคนได้สะดวกครับ แต่ยังไม่ทราบรายละเอียดว่าพวกมันจะเริ่มแผนกันเมื่อไหร่ รู้แค่ว่ามันจะจัดการที่โรงพยาบาลที่คุณดงอูต้องไปครับ” ลูกน้องอีกคนหนึ่งรายงาน
“โรงพยาบาลหรอ!!?” ร่างหนาลุกพรวดขึ้นทำให้ลูกหลายๆคนในห้องต่างตกใจไม่แพ้กัน
“วันนี้ดงอูไปโรงพยาบาล..” โฮวอนพูดแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องประชุมท่ามกลางความตกใจของทุกคน
“อะ…อะไรนะ!? วันนี้!?!?”
“ดงอู!!” โฮวอนวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในห้องอัลตราซาวด์ แต่เมื่อพบว่าดงอูยังปลอดภัยดีร่างหนาก็ค่อยโล่งใจ
“คุณโฮวอน! มาแล้วหรอฮะ นี่ๆๆ เราได้ลูกผู้ชายด้วยฮะ” เสียงหวานเอ่ยอย่างมีความสุข
“ยินดีด้วยนะครับ” หมอซอกจินกล่าว
“จ…จริงเหรอ” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนในหน้าของร่างหนา ร่างหนาค่อยๆเดินไปตรงข้างเตียงช้าๆพลางมองภาพอัลตราซาวด์ในจอมอนิเตอร์
“ดีใจมั้ยฮะ” ร่างเล็กถาม
“ดีใจสิ” โฮวอนตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ฟึบ! ฟึบ!
ฟึบ! ฟึบ!
ฟึบ!
ฟึบ!
“เสียงอะไรเหรอฮะคุณโฮวอน… ค…คุณโฮวอน!!!” ร่างเล็กกรีดร้องเมื่อเห็นว่าโฮวอนค่อยๆทรุดลงไปพร้อมกับรอยเลือดประทับอยู่บนหลัง เมื่อดงอูหันไปทางหมอซอกจินกับพยาบาล ก็พบว่าทั้งคู่ก็ล้มลงไปพร้อมกับรอยกระสุนบนตัวแล้ว ซองยอลเองก็เช่นกัน
มันคือเสียงกระสุนปืนพุ่งออกจากที่เก็บเสียงสองนัดดังขึ้นติดๆกัน จากนั้นก็มีชายร่างใหญ่ที่ร่างเล็กไม่คุ้นหน้าเดินเข้ามาแล้วเอากุญแจมือมาล็อกเขาไว้กับขอบเตียง
“ปล่อยนะ!!” ดงอูร้องและพยายามขัดขืน แต่ก็ไม่สำเร็จ “คุณโฮวอน!~~”
“อึก… เลี้ยงเขาให้ดี… อย่าให้…เขา อึก เป็นเหมือนผม…” โฮวอนเลื่อนมือที่กุมมือของดงอูอยู่ไปสัมผัสที่ท้องของดงอูก่อนจะดึงเสื้อคนตัวเล็กลงมาปิดให้ “ผมรัก…อึก คุณกับลูก…นะ” ร่างหนาล้มลงไปต่อหน้าต่อตาดงอูหลังจากบอกรักคนตัวเล็กแล้ว…เป็นครั้งสุดท้าย
“ไม่!~~ คุณโฮวอน ฮึก.. ฮือออ”
“แหม… น้ำเน่าดีจังนะ” เสียงหนึ่งพูดขึ้น…เสียงที่เต็มไปด้วยความเย็นเยียบและหยิ่งผยอง ร่างเล็กหันไปมองที่ประตูห้อง
ชายคนหนึ่งกำลังยืนพิงขอบประตูมองมาทางเขา
มือหนึ่งถือปืนที่ประกอบที่เก็บเสียงไว้ข้างลำตัว “ไม่คิดว่าโฮวอนมันจะตายง่ายขนาดนี้นะเนี่ย
แต่บังเอิญว่าคุณเป็นตัวล่อชั้นเยี่ยมสำหรับมันเลย…ขอบคุณนะ”
“คุณ ฮึก… เป็นใคร”
“ดูเหมือนว่าเราจะยังไม่เคยเจอกันสินะ” ชายหนุ่มร่างสูงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ร่างเล็กช้าๆ
“แต่นายคงรู้จักน้องสาวฉันแล้ว…ยุนโบรา”
“!!!”
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินชื่อของหญิงสาวคนนั้น “ถ้าอย่างนั้น คุณก็คือยุนดูจุน” ร่างเล็กกล่าว
“ใช่แล้ว” ดูจุนผายมือออกแล้วส่งยิ้ม “โอ้! ดูเหมือนนายกำลังจะมีลูกสินะ แต่ไม่ต้องกลัว
ฉันจะไม่ทำอะไรนายหรอก…”
“…” ร่างเล็กมองชายตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจพยายามกลืนก้อนสะอื้นเอาไว้
เขาจะต้องเข้มแข็ง เขาจะต้องปกป้องลูกของเขา
“เพราะน้องสาวฉันจะเป็นคนจัดการเอง” รอยยิ้มปรากฏใบหน้าทรงเสน่ห์
หากใครไม่รู้จักเขาก็คงจะหลงใหลในรอยยิ้มนี้ไม่น้อย แต่มันคือรอยยิ้มอาบยาพิษชัดๆ…
พูดจบดูจุนก็หันหลังเดินออกไปจากห้อง และหญิงสาวในชุดเดรสสีดำ
ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางและลิปสติกสีแดงก็เดินสวนเข้ามา…โบรา
“สวัสดีจ้ะ” โบรากล่าวแล้วมองไปที่ร่างของโฮวอนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น “ดูเหมือนว่าโฮวอนเขาจะไม่อยู่กับเธอแล้วเนอะ… เวลาแห่งความสุขมันช่างแสนสั้นจริงๆ พอโฮวอนไม่อยู่แล้ว พี่ดูจุนก็จะเข้าไปtakeหุ้นในบริษัทของโฮวอนและรวมกับบริษัทของพี่ได้แน่”
“บ้านเมืองมีขื่อมีแป ยังไงคุณก็หนีไม่พ้นกฎหมายแน่” ดงอูกล่าวเสียงเรียบ
“พุดแบบนี้แสดงว่ายังไม่รู้จักพวกฉันดีพอสินะ พี่ดูจุนน่ะ มีเส้นสายมากมาย ไอ้เรื่องแค่นี้น่ะพี่จัดการได้อยู่แล้ว เธอไม่ต้องเป็นห่วง” หญิงสาวพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ดงอูเรื่อยๆพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ เป็นร้อยยิ้มที่ดงอูไม่เคยชอบมันเลยตั้งแต่ได้เห็นครั้งแรก
“…”
“และพอเป็นอย่างนั้น เธอก็จะกลายเป็นก้างที่ขวางทุกอย่าง… งั้นฉันจะส่งเธอกับลูกไปหาโฮวอนก็แล้วกัน” พูดจบโบราก็ยกปืนจ่อมาทางดงอู
“ไม่.. ไม่.. อย่านะ!”
ปัง!
***************************************************************************************************************************************
บอกแล้วว่าสั้นTT ^ TT
-มีคำผิดขออภัยค่ะ-
ความคิดเห็น