ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [INFINITE-YaDong] หนี้รักถักใจ {MPreg}

    ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 398
      0
      19 ธ.ค. 59

    ดงอูร่างหนาที่นั่งอยู่หน้าทีวีกับร่างเล็กในช่วงสายของวันหยุดเอ่ยเรียกขึ้น

     

    ฮะ?”

     

    วันนี้เราไปห้างฯกันมั้ย

     

    ไปซื้ออะไรหรอฮะ?” ร่างเล็กถามอย่างสงสัย

     

    ก็คุณน่ะ…” ร่างหนาขยับเข้ามาโอบเอวดงอูไว้ ความใกล้ชิดทำให้คนตัวเล็กพวงแก้มขึ้นสีระเรื่อขึ้น ท้อง 3 เดือนแล้วไม่ใช่หรอ

     

    ก็ใช่ฮะ

     

    เห็นมั้ยว่าท้องคุณมันก็เริ่มโตขึ้นมานิดนึงแล้ว…” พูดพลางเอื้อมมืออุ่นมาวางที่ท้องของร่างเล็กที่ตอนนี้นูนขึ้นมาเล็กน้อย แล้วเดี๋ยวก็จะโตขึ้นเรื่อยๆด้วย เราไปซื้อเสื้อผ้าเตรียมไว้ให้คุณกันมั้ย แล้วก็ไปซื้อของใช้เตรียมไว้ให้เจ้าตัวน้อยด้วย

     

    แต่ยังไม่รู้เลยนะฮะว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายดงอูส่งยิ้มกลับ

     

    ซื้อพวกขวดนมหรือเตียงก่อนก็ได้นี่ ไปกันเถอะ

     

    ก็ได้ฮะร่างเล็กตอบตกลง

     

     

     

     

     

     

     

     


     

    ห้างสรรพสินค้า

     

     

     

     

                โฮวอนเดินเคียงข้างดงอูโดยมีซองยอลเดินเข็นรถเข็นตามหลัง ทั้งสามคนเดินมาที่แผนกของใช้เด็ก

     

    เอาเซตขวดนมอันนี้ไปอีกอันดีมั้ยโฮวอนหันมาถามดงอู

     

    แค่สองเซตก็เยอะแล้วนะฮะ จะเอาอีกหรอ ร่างเล็กท้วง

     

    “….งั้นไม่เอาก็ได้ร่างหนาพูดเสียงอ่อยแล้ววางขวดนมลงที่ชั้นเหมือนเดิมก่อนจะหยิบที่ล้างขวดนมใส่ลงมาในรถเข็นแทน เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากคนตัวเล็กได้

     

    คุณโฮวอนนี่เห่อลูกเหมือนกันนะฮะดงอูกล่าว

     

    แน่นอนสิ ลูกคนแรกของผมเลยนะ หรือว่าคุณไม่ดีใจ…?” ว่าแล้วก็เดินมาโอบเอวคนตัวเล็กไว้


    ดีใจสิฮะร่างเล็กส่งยิ้มให้

     

    ดงอู…”

     

    ฮะ?”

     

    ขอบคุณนะ

     

    ขอบคุณเรื่องอะไรกันฮะ


    ขอบคุณที่มาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผม ไม่สิคุณคือชีวิตของผม คุณกับลูกขอบคุณที่มีเจ้าตัวน้อยนี้ร่างหนาหันมาสบตาคนตัวเล็ก ส่งความรักอันบริสุทธิ์และจริงใจผ่านทางสายตา

     

    งั้นผมก็ต้องขอบคุณคุณเหมือนกัน ที่คุณพาผมมา และขอบคุณที่คุณรักผม…” ร่างเล็กกล่าวบ้าง

     

    “…”

     

    เพราะผมก็รักคุณนะฮะ

     

     

    ฟอดดด

     

     

    งื้อออออ>< เดี๋ยวคนอื่นเห็นนะดงอูตีเข้าไปที่ต้นแขนของโฮวอนเมื่ออยู่ๆร่างหนาก็ก้มลงมาสูดความหอมจากพวงแก้มนิ่มของร่างเล็กไปฟอดใหญ่

     

    ไม่เห็นเป็นไรเลยพูดพลางส่งยิ้มให้ ไปดูตรงอื่นดีกว่าว่าจบก็ออกเดินต่อ





     

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    คุณอยากได้ชุดแบบไหนหรอร่างหนาเอ่ยถามขณะเลือกชุดคลุมท้องให้ดงอูอยู่

     

    ไม่รู้สิฮะ…” ร่างเล็กตอบแล้วเดินดูไปเรื่อยๆ

     

    คุณดงอูครับซองยอลเอ่ยเรียก คุณชอบแบบนี้ไหมครับพูดพลางชี้ไปที่ชุดคลุมท้องที่ดูเหมือนเสื้อยืดตัวยาวลายสนูปปี้

     

    อื้ม! น่ารักดีนะดงอูโฮวอนเห็นด้วย ชอบมั้ย

     

    ชอบนะฮะ^ ^ คุณซองยอลนี่ตาถึงจริงๆร่างเล็กตอบพลางหยิบเสื้อตัวนั้นขึ้นมาลองทาบดู ส่วนซองยอลก็ยิ้มแล้วก้มหัวรับคำชมลงเล็กน้อย

     

    งั้นก็เอาตัวนี้แหละ เอาอีกลายนึงด้วยมั้ยร่างหนาหยิบเสื้อแบบเดียวกันแต่คนละลายชูให้ร่างเล็กดู และเมื่อร่างเล็กพยักหน้ารับ ร่างหนาก็หยิบใส่ลงในรถเข็นทันที

     

    คุณโฮวอนฮะดงอูเอ่ยเรียก แล้วตัวนี้ล่ะฮะร่างเล็กหยิบชุดเอี๊ยมตัวหนึ่งขึ้นมาทาบตัวแล้วหันไปหาร่างหนา มันเป็นชุดเอี๊ยมคลุมท้อง

     

    อื้อ น่ารักดีนะ คุณใส่แล้วต้องน่ารักแน่เลยโฮวอนตอบ เอาตัวนั้นด้วยสิ

     

    “…” สิ้นคำพูดของร่างหนา ดงอูก็ถือชุดเอี๊ยมตัวนั้นมาใส่รถเข็น

     

    คุณเอาตัวไหนอีกมั้ย

     

    ไม่เอาแล้วฮะ แค่นี้พอแล้ว

     

    งั้นไปซื้อเตียงกัน

     

    จะซื้อเลยจริงๆหรอฮะ

     

    ซื้อเลยสิ :)”









     

    หลังจากที่เลือกซื้อเตียงและของใช้จุกจิกอื่นๆแล้วก็ออกมาจ่ายเงินที่แคชเชียร์ และขณะที่โฮวอนและดงอูเดินกลับไปที่รถโดยมีซองยอลเข็นรถตามมนั้น ร่างหนาก็เหลือบไปเห็นร้านร้านหนึ่ง เป็นร้านขายแหวน

     

    เอ่อดงอู คุณกับซองยอลไปที่รถก่อนเลยนะ ผมขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงแล้วจะรีบตามไปโฮวอนกล่าว

     

    ก็ได้ฮะร่างเล็กตอบแล้ว โฮวอนก็เดินแยกตัวออกมามุ่งไปทางห้องน้ำ ก่อนจะแอบอ้อมกลับมาที่ร้านแหวนแล้วเดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล

     

                ร่างหนาเดินเลือกแหวนอยู่ในร้านครู่หนึ่งและสุดท้ายก็เลือกซื้อแหวนเงินเกลี้ยงแท้มาสองวง วงเล็กวงหนึ่งและอีกวงที่ใหญ่กว่า เมื่อซื้อแหวนเรียบร้อยแล้วร่างหนาก็รีบเอาแหวนใส่กระเป๋ากางเกงแล้วรีบตรงไปที่รถทันที

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    หืม…? ไปไหนกัน ทำไมไม่อยู่ที่รถล่ะร่างหนารำพึงกับตัวเองเบาๆเมื่อเห็นว่าทั้งดงอูและซองยอลไม่อยู่ที่รถ

     

    คุณโฮย่า…” ซองยอลโผล่เข้ามาหาร่างหนาในสภาพเหงื่อท่วมตัวและตัวเปื้อนฝุ่นไปหมด

     

    เกิดอะไรขึ้น!!?” ร่างหนาถามอย่างตกใจ แล้วดงอูล่ะ

     

    ตอนผมเก็บของเสร็จแล้วและกำลังจะเข้าไปในรถ พวกของคุณดูจุนโผล่มาครับ มากัน 3 คน แต่ผมจัดการไปแล้วคนนึง อีกสองคนจับตัวคุณดงอูไปซองยอลเริ่มเล่าเรื่องตอนที่โฮวอนไม่อยู่

     

    ไปที่ไหน!??”

     

    หยิบปืนแล้วตามผมมาได้เลยครับสิ้นคำซองยอล โฮวอนก็รีบเปิดประตูรถ หยิบปืนออกมา และวิ่งตามซองยอลไปทันที

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    มาแล้วหรอโฮย่า!” ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างไม่กลัวใครได้ยินเมื่อเห็นโฮย่าโผล่เข้ามาพร้อมยกปืนขึ้นเล็งมาทางพวกเขา ชายคนนั้นจับตัวดงอูไว้แล้วเอาปืนจ่อที่ขมับร่างเล็ก ร่างเล็กตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ตอนนี้เขาอยู่ที่ตึกร้างไม่ไกลจากห้างฯนัก แต่ก็น้อยคนมากที่จะผ่านมาทางนี้

     

    คุณดูจุนส่งพวกฉันมาจัดการพวกแก คราวก่อนทำเจ้านายฉันไว้แสบนักนะ แต่แกไม่ต้องห่วง เพราะคุณดูจุนไม่เอาถึงตายหรอก แต่คนอื่นน่ะไม่แน่ชายอีกคนพูดขึ้นแล้วยกปืนขึ้นมาทางโฮวอน

     

    ปล่อยดงอูโฮวอนบอก และยังไม่ลดปืนลง

     

    งั้นแกก็ต้องทิ้งปืนก่อนชายคนที่จับตัวดงอูไว้พูด ไม่งั้นฉันยิงเขานายสมองไหลแน่

     

    เฮ้อ…” ร่างหนาถอนหายใจทีหนึ่งก่อนจะกล่าวออกไป แต่ฉันว่าถึงฉันทิ้งปืน นายก็ยังจะยิงเขา แล้วก็ค่อยยิงฉันต่ออยู่ดี ลูกไม้โง่ๆแบบนี้น่ะเลิกใช้ได้แล้วร่างหนาลดปืนลงแต่ก็ยังถือไว้ในมือ ถ้ามันจะเป็นอย่างนั้น ก็รีบฆ่าเขาแล้วมาสู้กันเลยดีกว่าไม่ใช่ว่าจะหลอกให้ฉันทิ้งปืนแล้วค่อยมาแอบยิงกันทีหลัง เพราะยังไงฉันก็ไม่ยอมตายเพราะเขาอยู่แล้วร่างหนาพูดจบก็ก้าวเท้าไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง

     

    อย่าเข้ามานะเว่ย!” ชายคนที่จ่อปืนมาทางโฮวอนตั้งแต่แรกตะโกน เริ่มรู้สึกสับสนที่การใช้คนตัวเล็กมาเป็นตัวประกันดูเหมือนจะไม่ได้ผล

     

    ฮึกฮึกคุณโฮวอนฮึก..” เสียงสะอื้นดังขึ้น เสียงของดงอูน้ำตาของร่างเล็กไหลออกมาเป็นสายเมื่อได้ยินสิ่งที่โฮวอนกล่าว ร่างเล็กมองโฮวอนผ่านม่านน้ำตา แต่โฮวอนกลับไม่มองเขาเลยสักครั้ง

     

    เร็วสิ เห็นไหม ดูเหมือนเขาจะกลัวมากแล้วนะร่างหนายกยิ้มน้อยๆแล้วพยักพะเยิดไปทางดงอู

     

     

    ปัง!!

     

     

     ปัง!

     

     

                ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ซองยอลโผล่มาจากทางด้านหลังและยิงเข้ากลางหลังของชายที่จับตัวดงอูไว้ แล้วโฮวอนก็ยิงไปที่กลางอกของชายที่จ่อปืนมาทางเขา ก่อนจะถลาเข้าไปรับตัวดงอูมาไว้ในอ้อมแขน

     

                ซองยอลตามไปยิงชายทั้งสองซ้ำ ในขณะที่ร่างหนากอดคนตัวเล็กไว้แน่น ร่างเล็กร้องไห้ออกมาอย่างหนัก น้ำตาร้อนๆหลั่งออกมาเป็นสาย ไม่รู้ว่าเพราะความเสียใจ ความตกใจ หรือความดีใจที่ร่างหนามาช่วยกันแน่

     

    คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่าร่างหนาถาม

     

    ไม่ฮะฮึกคุณโฮวอน ฮึก.. ฮืออออ~” ดงอูตอบแล้วกอดร่างหนาไว้แน่น

     

    ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่แล้ว ปลอดภับแล้วนะร่างหนาลูบหัวคนตัวเล็กเป็นการปลอบโยน

     

    คุณไม่ต้องคิดมากเรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้นะ ผมแค่ถ่วงเวลาให้ซองยอลเข้ามายิงพวกมันใกล้ๆเฉยๆ คุณไม่คิดมากนะร่างหนาบอก

     

    ฮึกฮึกฮือ.

     

    เห็นมั้ยล่ะว่าผมไม่มองคุณเลย เพราะถ้าผมมองคุณน้ำตาผมต้องไหลแน่ เชื่อผมสิ” เสียงทุ้มกล่าวอย่างอ่อนโยน มือหนายังคงลูบศีรษะทุยไปเรื่อยๆ สิ่งที่เขาพูดออกมาล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้น

     

    ฮือออฮึก..”

      

    ผมพูดแบบนั้นทั้งที่ยังมองตาคุณไม่ได้หรอก ผมคงรู้สึกผิดไปทั้งชีวิตแน่ๆ

     

    ฮึก…”

     

    ผมขอโทษที่ทำให้คุณตกอยู่ในอันตรายโฮวอนมอบจุมพิตลงบนขมับชื้นเหงื่อของดงอู ซึ่งคนตัวเล็กก็พยักหน้ารับคำขอโทษนั้นโดยไม่ได้ถือโทษโกรธร่างหนาเลยแม้แต่น้อย ไปกันเถอะร่างหนาค่อยๆพาคนตัวเล็กลุกขึ้น ปัดเศษดินและฝุ่นออกให้แล้วพาเดินมาที่รถโดยมีซองยอลเดินตามมา

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .

                แขนแกร่งยังคงโอบกอดคนตัวเล็กไว้แน่น ร่างเล็กเองก็ยังคงซบหน้าลงกับอกแกร่งอยู่ไม่ห่าง จนทั้งคู่ขึ้นมานั่งที่เบาะหลังของรถโดยมีซองยอลทำหน้าที่เป็นคนขับ ซองยอลสตาร์ทรถและรอสักพักเพื่อให้เครื่องอุ่น และทันใดนั้นเอง

     

    ดงอู…” ร่างหนาเรียก

     

    ฮะ…” เสียงหวานตอบรับแต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา

     

    มองผมหน่อย

     

    มีอะไรหรือฮะดงอูเงยหน้าขึ้นสบตาโฮวอน แล้วร่างหนาก็ค่อยๆปาดคราบน้ำตาออกจากพวงแก้มนิ่มเบาๆ

     

    คุณรู้มั้ยว่าผมหายไปไหนมา

     

    “…?”

     

    จริงๆผมไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำหรอกนะ แต่ผมไปซื้อนี่มา…” กล่าวจบก็หยิบแหวนเงินวงที่เตรียมไว้ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงให้ร่างเล็กดูก่อนจะค่อยๆจับมีเรียวขึ้นมาแล้วสวมแหวนนั้นลงไปที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างทะนุถนอม

     

    คุณโฮวอน…” ดงอูรู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมากจนไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้ น้ำตาที่เหือดหายไปแล้วกลับตีขึ้นมาที่ขอบตาอีกครั้ง

     

    แหวนนี้เป็นตัวแทนของผม ผมอยากให้คุณสวมมันไว้ตลอดร่างหนาพูดพลางชี้ไปที่ตัวอักษร H บนแหวนซึ่งเขาได้ให้ที่ร้านสลักเอาไว้ให้และผมก็จะสวมแหวนวงนี้ไว้ตลอดเหมือนกันร่างหนาหยิบแหวนอีกวงหนึ่งที่สลักตัว D ไว้ขึ้นมาใส่ไว้ในมือดงอู ผมอยากให้คุณสวมมันให้ผมได้มั้ย

     

    ฮึกได้ฮะน้ำตาแห่งความสุขที่กลั้นไว้ไม่อยู่ทะลักออกมา ร่างเล็กรับแหวนมาแล้วสวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของร่างหนาเช่นกัน หลังจากนั้นโฮวอนก็คว้าคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แนบอก

     

    แต่งงานกันนะ

     

    อื้อ~…” ดงอูไม่สามารถเค้นคำพูดใดๆออกมาได้อีกแล้ว จึงได้แต่ขานรับในลำคอแล้วพยักหน้าเท่านั้น

     

    ซองยอลโฮวอนเรียกผู้เป็นลูกน้อง

     

    ครับ

     

    ก่อนกลับบ้านแวะไปโบสถ์ก่อนนะ

     

    ได้ครับซองยอลรับคำแล้วยิ้มออกมาก่อนจะออกรถมุ่งหน้าไปยังโบสถ์ทันที

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     





























     

     

     

                โฮวอนและดงอูเข้าพิธีแต่งงานกันที่โบสถ์โดยมีบาทหลวงเป็นผู้ประกอบพิธีให้ และมีพยานคือซองยอลนั่นเอง ทั้งคู่ไม่ต้องการผู้คนมากมายมาร่วมแสดงความยินดี หรือไม่ได้ต้องการความหรูหราในการจัดงาน แต่ต้องการเพียงแค่กันและกันเพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็จะมีอีกคนอยู่ข้างๆตลอดไป








     

    *************************************************************************************************

    ฮริ้ง ;__; บอกเลยว่าเขียนฉากขอแต่งงานไปก็เขินไป>< หวานกันไม่เกรงใจพี่ยอลเล๊ยยยย อุอิ 
    แต่พี่ยอลเค้าก็เชียร์คู่นี้มาตั้งแต่แรกแล้วล่ะเนอะ^ ^ ชอบไม่ชอบ ฟินไม่ฟินยังไงเมนท์บอกกันหน่อยจิ ไรท์อยากรู้ความคิดเห็นของทุกคน





    ที่มาภาพ
    http://b.lnwfile.com/_/b/_raw/xj/n2/0y.jpg
    http://fb-b.lnwfile.com/_/b/_raw/mb/fe/v6.jpg
    http://www.fashionmom.ran4u.com/userfiles/product-image11/2721e62a-4159-4550-a588-5846dea0a000/S-13.1.jpg
    http://www.weloveshopping.com/shop/client/000047/dearmomshop/webboard/q979403435915.jpg
    http://i.lnwfile.com/_/i/_raw/hs/0l/cn.jpg

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×