คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1 Party tonight
Dongwoo’s part
8.00 น.
ผมคว้าเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ตัวเก่งออกมาจากตู้เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว สวมทับเสื้อยืดสีขาวอย่างลวกๆ ถ้าสายกว่านี้รถต้องติดแน่ๆเลย ยิ่งวันอาทิตย์ วันหยุดแบบนี้ด้วย ผมนี่ไม่น่าตื่นสายเล๊ยยยย - o - อ๊ะ!! ขอโทษครับ เปิดมาก็มาบ่นๆๆอย่างเดียวเลย ขอแนะนำตัวกันก่อนแล้วกันนะครับ J
สวัสดีครับ ผมชื่อจางดงอู อ้า… ที่ผมรีบแบบนี้เพราะผมกำลังจะไปทำงานล่ะ ไม่ต้องแปลกใจครับที่ผมทำงานวันเสาร์-อาทิตย์ คุณคงคิดว่ามันไม่ดีใช่มั้ยล่ะ ทำงานในวันหยุดแบบเนี้ย~ แต่จริงๆแล้ววันธรรมดาน่ะ เป็นวันหยุดของผมฮะ จะมีแค่บางช่วงของปีเท่านั้นแหละที่ทำงานทุกวัน เอ๋? สงสัยเหรอครับว่าผมทำงานอะไร ผมเป็น “ติวเตอร์” ครับ ผมเรียนจบคณะแพทย์มา แต่ผมรู้สึกว่าผมคงไม่เหมาะกับอาชะแพทย์เท่าไรนัก ผมไม่ชอบอยู่ในสถานการณ์เครียดๆ การที่ต้องแบกรับชีวิตคนไว้ในความรับผิดชอบของตัวเองก็เหมือนกัน ผมจึงเลือกมาทำธุรกิจแทน ซึ่งพ่อผมให้เงินทุนมาก้อนหนึ่งเอามาเปิดสถาบันของตัวเองครับ มันก็ไม่น้อยเท่าไหร่หรอก แต่มันไม่ได้ระคายกระเป๋าตังของพ่อแม่ผมเลย= = เพราะพ่อกับแม่ผมท่านเป็นเจ้าของบริษัททัวร์ยักษ์ใหญ่ชื่อดังของเกาหลี (พูดง่ายๆคือบ้านรวยครับ) และที่ผมเลือกอาชีพติวเตอร์นี้เพราะผมรู้สึกว่ามันน่าสนุกดี ได้หาความรู้ใหม่ๆอยู่เรื่อยๆ แถมอยู่กับพวกเด็กวัยรุ่นมันจะทำให้ไม่ตกยุคด้วยนะ^ ^
เล่ามาซะยาวเหยียดเลย ^___^’ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ เด็กๆคงจะมารอผมแล้วล่ะ ผมไม่อยากเขาสอนคลาสของผมสาย
Howon’s part
10.00 น.
“อืมมม” ผมบิดขี้เกียจ ลุกจากเตียงอย่างยากลำบากแล้วยืดเส้นยืดสายหลังจากตื่นมาในตอนสายของวัน วันนี้เป็นวันพักผ่อนของผมเพราะไม่มีเวรเข้างาน อ่า… สวัสดีครับ ตอนนี้หน้าตาผมดูแย่มากเลยอ่า เพิ่งตื่นนอนแบบนี้ เอาเป็นว่าผมขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ แล้วผมจะมาแนะนำตัว
สวัสดีอีกครั้งนะครับ ผมอีโฮวอน อายุ 29 ปีครับJ ผมทำงานเป็นหมอประจำอยู่ที่โรงพยาบาลXXXในโซล วันนี้ผมกะว่าจะไปช้อปปิ้งซะหน่อย อะไรนะครับ? แฟนน่ะเหรอครับ แหะๆ ผมยังไม่มีหรอกครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบใคร แต่ผมแค่ยังไม่อยากจะทำอะไรที่มากกว่าการแอบชอบอยู่แบบนั้น ตอนนี้ผมยังคงมีความสุขกับการแอบชอบรุ่นน้องคนนั้นอยู่ เอกูมอนีนา!! ว้า ผมเผลอหลุดปากไปซะแล้ว.. ใช่ครับ เขาเป็นรุ่นน้องผมสมัยเรียนมหาวิทยาลัยครับ แม้ตอนนี้จะไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว แต่ก็ยังมีติดต่อกันตามSNSบ้าง ผมยังไม่ลืมรอยยิ้มสดใสนั้นเลย น้องคนนั้นน่ะ ยิ้มทีเห็นฟันเกือบครบ 32 ซี่เลยล่ะครับ เสียงหวานๆนั้นยังตราตรึงอยู่ในโสตประสาทของผมจนถึงทุกวันนี้ แล้วบางทีตอนผมเครียดๆ น้องเขาก็จะมาทำให้ผมหัวเราะได้ทุกทีเลยล่ะ เขาเป็นคนมองโลกในแง่ดีมากครับ ไม่แปลกเลยที่ผมจะหลงรักน้องเขามานานขนาดนี้~ แล้วตอนนี้ผมก็ตื่นเต้นมากเลยล่ะครับเพราะเย็นนี้ผมกำลังจะไปปาร์ตี้ของคณะซึ่งเพื่อนผมก็บอกมาว่าน้องคนนั้นจะมาด้วยล่ะครับ โอ๊ะ! เล่าไปเล่ามาผมก็ขับรถออกมาจนถึงห้างฯแล้ว งั้นผมขอตัวไปช็อปปิ้งเลยดีกว่า แล้วเจอกันครับ ;)
“…เพราะฉะนั้น Eutherian ก็จะเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีวิวัฒนาการสูงที่สุดเลยนะ เพราะว่ามีทั้งหัวนม มดลูก รก แล้วก็ถุงน้ำคร่ำ ทำให้ตัวอ่อนเจริญเติบโตจนสมบูรณ์ในมดลูกแม่ได้เลย… เอาล่ะ! ตอนนี้เราก็จบเรื่องสัตว์กันแล้วนะ อย่าลืมกลับไปทวนของเก่าด้วยล่ะ ขยันๆกันหน่อยนะ จะได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆกันได้ วันนี้ขอโทษที่ปล่อยช้าไปหน่อยนะ สวัสดีครับ” หลังจากร่างเล็กถ่ายทอดความรู้วิชาชีววิทยาให้กํบนักเรียนชั้นม.ปลายนคลาสแล้วก็กล่าวจบอย่างคล่องแคล่ว ถอดไมโครโฟนออกแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ เพราะว่าการยืนติดต่อกันกว่า 3 ชั่วโมงทำให้ขาเล็กๆนั้นล้าไปหมด
“เป็นไงมั่งพี่ ยืนนานเลยใช่มั้ยล่ะ เมื่อยไหม มาผมนวดให้” ร่างสูงของหนึ่งในนักเรียนม.6 ที่ดงอูสอนในคลาสเดินมาหาทั้งๆที่นักเรียนคนอื่นกลับไปแล้ว คุกเข่าลงกับพื้นแล้วบีบนวดขาให้ดงอูพร้อมรอยยิ้มกวนๆส่งมาให้
“ไม่ต้องเลยคิมนัมจุน มานวดให้แบบนี้จะให้ช่วยติวให้ก่อนกลับบ้านอ่ะดิ” ร่างเล็กตอบกลับยิ้มๆอย่างสนิทสนมพร้อมกับค่อยๆดึงขาออกมาช้าๆ
“แหะๆๆ” นัมจุนยิ้มตอบกลับเหมือนจะบอกว่าสิ่งที่ร่างบางคิดนั้นถูกต้อง
“งั้นขอโทษที วันนี้พี่ไม่ว่าง ต้องไปต่างจังหวัด วันนี้กลับไปนั่งอ่านเองก่อนแล้วกันนะ แล้วไว้อาทิตย์หน้าพี่ค่อยติวให้นะ”
“อ่า… งั้นหรอครับ เสียดายจัง แล้วพี่ดงอูกลับวันไหนครับ”
“กลับพรุ่งนี้น่ะ ค้างคืนนึง อ่า… สี่โมงกว่าแล้วพี่ต้องไปแล้วล่ะ กลับบ้านดีๆนะ โชคดี” ร่างบางตัดบทพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวให้กับนัมจุน
“ครับ ขับรถดีๆนะพี่ ผมเป็นห่วง” ร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วส่งคำพูดที่เต็มไปด้วยความจริงใจนั้นให้กับร่างเล็ก แต่ร่างเล็กกลับคิดว่านักเรียนจอมกวนคนนี้แค่พูดไปงั้นๆ จึงยิ้มหวานให้แล้วพยักหน้ารับ แล้วทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกัน
ค่ำคืนที่มาพร้อมกับเสียงดนตรีสนุกสนานในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแห่งหนึ่งในปูซาน ที่รุ่นพี่เงินหนา(?)กลุ่มหนึ่งในคณะแพทยศาสตร์ที่มีญาติเป็นเพื่อนกับเจ้าของโรงแรมนี้ได้ทำการจองเอาไว้จัดปาร์ตี้ รวมรุ่นพี่รุ่นน้องในคณะที่จบการศึกษาไปแล้วมาสนุกสนานกันในค่ำคืนนี้ บ้างก็ขยับร่างกายตามเสียงดนตรี บ้างก็ยืนจับกลุ่มคุยกันอย่างออกรสพร้อมกับดื่มเครื่องดื่มสีอำพัน ต่างคนต่างเอ่ยทักทายกันเนื่องจากไม่ได้เจอกันมานาน ทำให้บรรยากาศภายในงานคึกคักมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อมีคนมาร่วมงานเพิ่มขึ้น
“ดงอู~~~~” เสียงแจ๋วดังมาแต่ไกลแล้วเจ้าของเสียงนั้นก็วิ่งเข้ามากอดร่างเล็กๆของดงอูจนเซถลาไปข้างหลังจนเกือบล้ม
“โหยยย คิดถึงจังเลยอ่า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
“อูฮยอนอา ชั้นก็คิดถึงนายเหมือนกัน” ดงอูกอดอูฮยอน เพื่อนสนิทสมัยเรียนตอบ “เป็นยังไงบ้างเนี่ย”
“ตอนนี้ชั้นเปิดคลีนิคน่ะ แล้วนายล่ะ ได้ข่าวว่าเป็นติวเตอร์หรอ”
“ใช่แล้ว>< กำลังไปได้ดีเลยล่ะ”
“อ้าว! อูฮยอน ดงอู!!”
นัมอูฮยอน เพื่อนซี้ดงอูค่ะ น่ารักเนอะะะะ ><
และนี่คือ คิมนัมจุน นักเรียนคนสนิทของดงอูค่าา
..........................................................................................................................................................................
ตอนแรกมาแล้วค่าาาา แต่ละตอนมันอาจจะสั้นๆนิดนึงนะคะ บอกแล้วว่าแต่งไม่ค่อยเก่งอ่า~ แต่จะพยายามเต็มที่นะค้าาาา ให้กำลังใจกันหน่อยเน้อออ^ ^
ความคิดเห็น