นิยาย [SF] Dance your love on (HaeEun of SJ) : Dek-D.com

Hyukjae's part

สวัสดีฮะ ผมชื่ออี ฮยอกแจ เพิ่งเข้าม.ปลายปี 1 ที่โรงเรียนใหม่แห่งนี้ และวันนี้ก็เป็นวันที่ผมต้องมาออดิชั่นเข้าชมรมของโรงเรียนครับ

โรงเรียนนี้ต้องให้นักเรียนเป็นสมาชิกชมรมปีละ 1 ชมรมทุกปี ซึ่งก็มีทั้งชมรมที่ต้องออดิชั่นและชมรมที่ไม่ต้องออดิชั่น ส่วนผม...จะไปออดิชั่นเข้าชมรมเต้น ซึ่งก็ถือว่าเป็นชมรมแถวหน้าของโรงเรียนเลยล่ะฮะ ตอนนี้ผมเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มแทนชุดนักเรียนแล้ว ตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกเลยล่ะ เพราะผมอยากอยู่ชมรมนี้มากจริงๆนะ ผมชอบเต้น ทางชมรมรับคนน้อยเมื่อเทียบกับคนที่มาออดิชั่น ผมเลยค่อนข้างจะกังวล

End Hyukjae's part

Don't know why. Tell me why. ซารังงึน กึททึนฮยางฮานึนจี~~~ เสียงริงโทนโทรศัพท์ของร่างบางดังขึ้นขณะที่ร่างบางกำลังเดินกลับบ้านหลังจากเรียนพิเศษเสร็จ

ฉึบ "สวัสดีฮะ" เสียงหวานทักทายกับปลายสายที่ไม่รู้จัก

"สวัสดีครับ คุณคือผู้โชคดีได้รับสิทธิ์เข้าชมรมเต้นของโรงเรียนXX ฟรี ไม่มีค่าใช้จ่าย คุณจะรับสิทธิ์นั้นมั้ยครับ!!" เสียงทุ้มนุ่มของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาพร้อมกับคำพูดแปลกๆที่ทำเอาร่างบางมึนไม่น้อย

"เอ่อ... อะไรนะฮะ ชมรมเต้น?" ร่างบางที่พอจะจับใจความได้บ้างทวนคำถาม

"ครับผม"

"ระ...รับฮะๆ ตกลงฮะ!!" ร่างบางที่เข้าใจสถานการณ์ทึกอย่างแล้วตอบตกลงพร้อมกับรอยยิ้มที่หุบไม่อยู่ นั่นก็เพราะเขาผ่านการออดิชั่นเข้าชมรมในฝันของตนเองแล้ว!

"งั้นวันจันทร์เจอกันที่โรงยิมตอนลงชื่อคาบชมรมนะครับ"

"ฮะ ขอบคุณฮะ^ ^"

"ครับ สวัสดีครับ"

"สวัสดีฮะ"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

"พ่อฮะ! แม่ฮะ!!!" ร่างบางวิ่งถลาเข้ามาในบ้านร้องเรียกบุพการรีอย่างตื่นเต้น

"มีอะไรลูก ส่งเสียงดังมาตั้งแต่น่าบ้านเชียว" ผู้เป็นแม่กล่าวขึ้น

"ผมผ่านออดิชั่นเข้าชมรมแล้วฮะ!!" ฮยอกแจบอกแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างทีความสุข

"จริงรึลูก!? พ่อกับแม่ยินดีด้วยนะ สมกับที่ลูกขยันซ้อมมาตลอดจริงๆ" ผู้เป็นพ่อกล่าวแสดงความยินดี แล้วลุกมาลูบหัวทุยๆของลูกชายคนเดียว

"ลูกใครเนี่ย เก่งจริงๆเลย" ผู้เป็นแม่กล่าวต่อแล้วเดินมากอดลูกชายจากด้านหลัง

"จะลูกใครล่ะฮะ ก็ลูกพ่อกับแม่แหละ"

"งั้นเย็นนี้ลูกอยากกินอะไรบอกแม่มาเลยลูก เดี๋ยวแม่จะทำให้กิน"

"เย่~~ ขอบคุณฮะ" ^ ^

วันจันทร์คาบชมรม

"น้องๆมานั่งหน่อยค่ะ อย่างเพิ่งคุยกันนะ" เสียงหวานของหญิงสาวเจ้าของชื่อ ฮโยยอน ตะโกนบอกน้องๆที่เพิ่มเข้าชมรมมา ฮยอกแจกับเพื่อนใหม่...ซองมินได้ยินก็ชวนกันมานั่งตามที่รุ่นพี่สั่ง

"ก่อนอื่นพี่ต้องขอแนะนำตัวก่อนนะ พี่ชื่อคิม ฮโยยอน อยู่ม.ปลายปี 2 เป็นประธานชมรม และพี่ขอแสดงความยินดีกับน้องๆตรงนี้ที่ออดิชั่นผ่านเข้ามาในชมรมของเราได้ค่ะ" พูดจบก็ส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

"และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาพี่ก็จะขอแจ้งเรื่องงานของชมรมเราก่อนเลยนะคะ ในเดือนหน้าทางโรงเรียนจะจัดงานประกวดเต้นประจำปี ซึ่งทุกๆปี ชมรมของเราก็จะส่งทีมเข้าประกวดปีละอย่างน้อย 2 ทีม และอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมของเราก็บังคับให้น้องๆม.ปลายปี 1 ทุกคนต้องร่วมงานนี้ ไม่อย่างนั้นจะติด มผ วิชาชมรม" ฮโยยอนชี้แจงรายละเอียด "และ...ปีนี้เนื่องจากพี่ได้ดูการออดิชั่นของน้องๆแล้วและเป็นหนึ่งในกรรมการตัดสินด้วย น้องบางคนอาจจะจำพี่ได้ พี่เห็นว่าลายการเต้นของน้องๆ ถ้าไม่ใช่ลายผู้หญิงไปเลย~ ก็จะเป็นลายสตรีทไปเลย~ ดังนั้นปีนี้ เราจะแยกน้องๆเป็นสองทีมนะคะ..." จบประโยคนี้เสียงฮือฮาก็เริ่มดังขึ้น "อ่า...เงียบก่อนค่ะ"

"..."

"เราจะแบ่งทีมโดยจะมีพี่ม.ปลายปี 2 อยู่สองกลุ่ม กลุ่มแรกเป็นแนวสตรีท คือฝั่งนี้" หญิงสาวพูดพลางชี้ไปที่กลุ่มทางซ้ายมือของตัวเอง "และอีกกลุ่มคือทีมที่ลายเต้นแนวผู้หญิง หรือถ้าน้องผู้ชายจะเข้าก็จะเป็นแนวที่ค่อนข้างเบา ฝั่งนี้ค่ะ" พูดจบก็ชี้ไปที่กลุ่มทางด้านขวา

"น้องแต่ละคนเข้าไปจับกลุ่มกับรุ่นพี่ตามแนวการเต้นที่เราถนัดได้เลยนะคะ เชิญเลยค่ะ" สิ้นเสียงหวานของฮโยยอน สมาชิกชมรมก็เดินไปเลือกรุ่นพี่ตามแนวการเต้นที่ตัวเองถนัด ฮยอกแจและซองมินเลือกทีมสตรีทด้วยกัน

"ถ้าน้องๆเลือกกันเสร็จแล้วเวลาที่เหลือพี่ก็จะปล่อยให้เริ่มปรึกษากันเรื่องเพลงและให้ทำความรู้จักกับพี่ๆได้เลยนะคะ เชิญเลยค่ะ" พูดจบฮโยยอนก็เดินมาสมทบกับกลุ่มสตรีท เพราะเธอเองก็เต้นแนวนี้เหมือนกัน

"ไงน้องๆ ชื่ออะไรกันบ้าง" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นใน เจ้าของเสียงเป็นชายหนุ่มร่างหนา มีกล้ามเป็นมัดๆ ดวงตาเจ้าเสน่ห์ดูหล่อเหลา ทำให้เมื่อฮยอกแจหันไปทางต้นเสียงก็แทบจะลืมหายใจ

"น้องชื่ออะไร" รุ่นพี่สุดหล่อจ้องมาที่ฮยอกแจแล้วเอ่ยถามชื่อและส่งรอยยิ้มที่ทำให้ไม่ว่าใครเห็นเป็นต้องละลายมาให้

"ช...ชื่อ ฮยอกแจฮะ อี ฮยอกแจ" ร่างบางเรียกสติตัวเองกลับแล้วตอบคำถามรุ่นพี่หน้าหล่อ

"ว้าว! นามสกุลเดียวกันเลย พี่ชื่อทงเฮนะ อี ทงเฮ ยินดีที่ได้รู้จัก" ทงเฮกล่าวทักทายพร้อมกับตบไหล่ร่างบางเบาๆ แล้วหันไปทำความรู้จักกับรุ่นน้องคนอื่นๆต่อ

'พี่ทงเฮหรอ... ว่าแต่ทำไมเสียงคุ้นๆนะ' ร่างบางนึกในใจ

Hyukjae’s part

วันรุ่งขึ้น

“มาแล้วฮะมาแล้ว สวัสดีฮะพี่ทงเฮ พี่ฮโยยอน” ผมกล่าวทักทายรุ่นพี่ในทีม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปทุกเย็นหลังเลิกเรียนผมต้องมาซ้อมเต้นตามที่พี่ๆเขานัดไว้

“หวัดดีๆ แล้วซองมินเพื่อนเราล่ะ” พี่ทงเฮพูด

“เดี๋ยวตามมาฮะ เห็นบอกว่าไปส่งงานแป๊บนึง”

“งั้นเราก็รอคนอื่นอีกแป๊บนึงละกัน เพราะตอนนี้มีแค่เราสามคนเองที่มา” พี่ฮโยยอนบอก “ฮยอกแจมานั่งกับพวกพี่ๆสิ จะได้มาช่วยกันเลือกเพลงต่อ”

“ฉันอยากใส่เพลงนี้เข้าไปด้วยอ่ะ บีทมันดีมากเลย” พี่ทงเฮบอกพี่ฮโยยอน

“อืม… ก็ดีนะ งั้นแกก็ไปแกะท่าเพลงนี้มาละกัน แล้วมาสอนพวกเราด้วย” พี่ฮโยยอนตอบ

“อ้าว! ไหงงั้นว้า” พี่ทงเฮค้อนลากเสียงยาว ทำให้ผมและพี่ฮโยยอนหลุดขำกับความเป็นเด็กของพี่เขา คนอะไร โตขนาดนี้แล้วยังทำท่าทางเหมือนเด็กผู้ชายซนๆอยู่อีก

“แต่อยากได้ตอนจบเจ๋งๆอ่ะ ฮาๆหน่อยก็ดี จะได้เรียกคะแนนจากคนดูด้วย” พี่ฮโยยอนบอก

“เอาเพลง Devil ของ Super Junior เป็นเพลงจบมั้ยล่ะฮะ ผมว่าท่ามันตลกดีนะ” ผมเสนอขึ้นมาบ้าง ถึงเราจะเป็นทีมสตรีทแดนซ์ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าต้องเต้นสตรีททุกเพลงนิ

“เออ!! เอาสิๆ นอนชากาตือกอวอ devil~ ฮันยอรึมโซนากิ ชยาวอ~” พี่ทงเฮเห็นดีเห็นงามด้วยกับผมอย่างมาก แต่ที่ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆคือ เขาจะลุกขึ้นมาเต้นทำไม.. เขารู้มั้ยเนี่ยว่ามันทำให้ผมกับพี่ฮโยยอนหัวเราะจนท้องแข็งหน้าแดงไปหมด

“ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยแก พอๆๆ พอแล้ว ดูสิทำน้องหัวเราะจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วเนี่ย” พี่ฮโยยอนห้ามพี่ทงเฮ ให้ตายเหอะ พี่ทงเฮต้องเล่นใหญ่เบอร์นี้มั้ยนะ

“พี่ๆทำอะไรกันอยู่หรอฮะ~~~” เสียงเจื้อยแจ้วมาแต่ไกลของซองมินช่วยดึงให้ผมหยุดหัวเราะ “สวัสดีฮะ ขอโทษนะฮะที่มาช้า”

“ไม่เป็นไรๆ” พี่ฮโยยอนบอกซองมิน “คนอื่นๆเริ่มมากันแล้วนี่ งั้นมาเริ่มซ้อมเพลงแรกกันเลยมา” พี่ฮโยยอนบอกคนอื่นๆเมื่อเห็นว่าคนอื่นๆเริ่มทะยอยมาพร้อมๆกับซองมิน

“แฮก.. แฮก.. แฮก..” หลังจากซ้อมมาได้สักพักผมก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย อาจเป็นเพราะอากาศในหน้าร้อนด้วยที่ทำให้ผมเหนื่อยง่ายขึ้น ผมเลยมานั่งพักที่โต๊ะม้าหินใกล้ๆกับบริเวณที่เราซ้อม

“เหนื่อยแล้วหรอ” พี่ทงเฮตามมานั่งด้วยแล้วเอ่ยถามพลางกระพือเสื้อนักเรียนเพื่อระบายความร้อน

“ร้อนมากกว่าฮะ” ผมตอบแล้วยิ้มให้

“ก็จริง”

“พี่ฮะ…”

“หืม มีอะไรเหรอ” พี่ทงเฮหันมาสบตาผม…ด้วยดวงตาที่เป็นประกายคู่นั้นของเขา

“คือ…ผมคุ้นเสียงพี่มากเลย พี่ใช่คนที่โทร.มาหาผมตอนวันประกาศผลออดิชันรึเปล่าฮะ” ผมถามออกไป เพราะตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว ผมก็คิดว่าเสียงพี่เขามันคุ้นๆหูแปลกๆ

“ฮ่าๆๆๆๆ ใช่แล้ว โห! ไม่คิดว่าจะจำได้นะเนี่ย ตอนปีที่แล้วที่พี่เข้าชมรมพี่ยังจำไม่ได้เลย”

“จะว่าผมความจำดีหรือเสียงพี่จำง่ายดีล่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“ไง เหนื่อยกันแล้วหรอ” พี่ฮโยยอนเดินเหงื่อโทรมกายเข้ามาหาพวกผม

“ร้อนมากกว่าว่ะ พักก่อนดีมั้ย” พี่ทงเฮตอบ

“อืม ก็ดี งั้นพัก 10 นาทีแล้วกัน แล้วเดี๋ยวไปซ้อมต่อด้วยนะ” พี่ฮโยยอนพูด พี่ทงเฮกับผมก็พยักหน้ารับ แล้วพี่เขาก็เดินไป

“พี่จะไปซื้อน้ำนะ เอาอะไรมั้ย” พี่ทงเฮเอ่ยถามผม

“เอาน้ำเปล่าขวดนึงแล้วกันฮะ”

“ได้ๆ” พี่ทงเฮตอบรับแล้วเดินไปร้านน้ำ

“น้ำมาแล้ว~” พี่ทงเฮย่องเข้ามาเอาขวดน้ำเย็นเฉียบมาแนบแก้มผมจากข้างหลัง

“เหวออออ! ตกใจหมดเลย พี่ทงเฮอ่า…” ผมหันไปส่งค้อนให้แล้วรับน้ำเย็นมาดื่ม “เท่าไหร่ฮะ?”

“หืม? ค่าน้ำน่ะหรอ ไม่ต้องจ่ายหรอ พี่เลี้ยง”

“ไม่เป็นไรฮะพี่ ผมจ่ายดีกว่า เท่าไหร่ฮะ” ผมพยายามยัดเยียดให้พี่เขารับค่าน้ำไป

“ไม่เอาๆ ไม่ต้องจ่ายจริงๆ”

“แต่…”

“บอกแล้วว่าเลี้ยง”

“อ่า… ก็ได้ฮะ ขอบคุณนะฮะ” ผมกล่าวแล้วส่งยิ้มให้พร้อมเกาแก้มแก้เขิน พี่ทงเฮใจดีเหมือนกันนะเนี่ย ละนี่ผมจะเขินทำไมเนี่ย ก็แค่คนหล่อที่สุดในชมรมเลี้ยงน้ำเอง!

“ฮยอกแจ~ มาซ้อมต่อกันเถอะ!” ซองมินโผล่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาลากผมไปซ้อมต่อ

“เฮ้ย! ใจเย็นสิ ไปแล้วๆ” ผมวิ่งตามไปซ้อมต่อ

“อืมมมม ท่านี้มันทำยังไงนะ” ซองมินถามผม

“อย่างงี้ป้ะ” ผมว่าแล้วลองทำท่านั้นให้ดู แต่ผมรู้สึกว่าทำยังไงมันก็ยังไม่เหมือนที่พี่ฮโยยอนสอนมาอยู่ดี

“มันไม่เหมือนอ่ะ เฮ้อออ” ซองมินถอนหายใจออกมา

“พี่ทงเฮฮะ~” ผมร้องเรียกพี่ทงเฮที่เพิ่งเดินเข้ามา

“ท่าตรงนี้มันทำยังไงหรอฮะ”

“อ๋อ ท่านี้น่ะหรอ ท่านี้ต้องisolateไปทางนี้ แล้วก็ล็อกแขนหน่อยด้วย แต่ไม่ต้องล็อกเยอะนะ”พี่ทงเฮพูดด้วยเสียจริงจังกว่าปกติ พอพี่ทงเฮพูดจบก็ทำท่านั้นให้ผมกับซองมินดู พี่ทงเฮเต้นได้ดูดีมาก ทำท่าได้เหมือนกับในคลิปเป๊ะเลย

“แบบนี้หรอฮะ” ผมว่า แล้วก็ลองทำตามที่พี่ทงเฮบอกบ้าง

“ใช่แล้วๆ ประมาณนั้นแหละ”

“ไง เต้นได้กันรึยัง” พี่ฮโยยอนเดินเข้ามาร่วมวง

“ได้แล้วฮะ เมื่อกี๊พี่ทงเฮช่วยสอน” ซองมินตอบแล้วยิ้มหวานให้พี่ฮโยยอน

“อื้อ ดีๆๆ งั้นมาลองเข้าเพลงท่อนนี้กัน ถ้าได้แล้วเดี๋ยวพี่จะต่อท่าให้”

“ฮะ” ผมกับซองมินตอบรับพร้อมกันแล้วเดินไปรวมกับคนอื่นๆเพื่อเต้นเข้าเพลง

พี่ทงเฮตอนเวลาปกติกับตอนเต้นนี่ต่างกันลิบลับเลยฮะ ตอนที่เต้นอยู่พี่ทงเฮจากที่เคยดูเป็นคนขี้เล่นและร่าเริงก็กลายเป็นคนที่ดูจริงจังขึ้น ราวกับว่าเพลงที่เข้าไปในโสตประสาทของเขาซึมซาบเข้าไปทั่วร่างกายแล้วถ่ายทอดออกมาเป็นท่าเต้นอันทรงพลังและมีเสน่ห์ ทำให้ผมแทบละสายตาจากเขาไปไม่ได้เลย

“ฮยอกแจยังเต้นไม่ค่อยได้หรอ เห็นมองแต่พี่ทงเฮ” ซองมินเอ่ยทัก

“อ่า… ยังไม่ค่อยมั่นใจน่ะ” ผมตอบ

“นายน่ะเต้นดีแล้ว เต้นเก่งมากเลยด้วย แถมยังเต้นได้เร็วอีกต่างหาก ฉันสิพอเข้าเพลงแล้วยังปะติดปะต่อท่าไม่ค่อยได้เลย” ซองมินว่าแล้วทำปากยู่อย่างน่ารักในแบบที่เจ้าตัวชอบทำ

“มา มาทวนอีกรอบ เดี๋ยวฉันช่วย”

ผมและคนในทีมเต้นกันจนฟ้าเริ่มสลัวลง ผมคงจะต้องกลับบ้านแล้ว

“ทุกคนฮะ จะกลับกันรึยังฮะ”

“อืม… พวกพี่คงอยู่ต่ออีกสักครึ่งชั่วโมงอ่ะ น้องจะกลับแล้วหรอ” พี่ฮโยยอนพูด

“ฮะ”

“ผมก็ต้องกลับแล้วเหมือนกันครับ” โฮวอน เพื่อนในชมรมของผมคนหนึ่งพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋า

“งั้นเดินไปพร้อมกันมั้ยล่ะ” ผมชวนโฮวอน

“อืม ไปสิ”

“งั้นกลับดีๆนะ บ๊ายบายยยย” พี่ฮโยยอนพูดแล้วโบกมือให้ผมกับโฮวอนที่กำลังเดินออกมาด้วยกัน

“พรุ่งนี้เจอกันนะ” พี่ทงเฮบอกแล้วยิ้มให้เรา หรือเขายิ้มให้ผมคนเดียวนะ…เพราะผมรู้สึกว่าสายตาของเขาไม่ได้ละไปจากผมเลย

“วันนี้มาช้าจังนะฮยอกแจ” พี่ทงเฮเอ่ยทักผมขณะที่ผมกำลังวางระเป๋าเตรียมตัวไปร่วมวงซ้อมกับพี่ๆ วันนี้ผมก็ต้องมาซ้อมกับพี่ๆอีกตามเคยฮะ เหลืออีกประมาณสองอาทิตย์ก็จะถึงวันแข่งกันแล้ว ต้องซ้อมหนักหน่อย

“ขอโทษฮะ พอดีวันนี้อาจารย์ปล่อยช้าแล้วผมก็ทำเวรต่ออีก” ผมบอกเหตุผลไป

“อืม ไม่เป็นไรหรอก มา มาซ้อมกันเถอะ” พี่เทเฮกล่าวอย่างใจดี

“ทุกคนลองมาทำท่าเพลงนี้พร้อมกันหน่อยสิ” พี่ฮโยยอนกล่าวกับทุกคนอย่างเครียดๆ “ฉันรู้สึกว่ามันทำไม่เหมือนกันเลยสักคน”

“โอเค งั้นมาทำพร้อมกันนะ 5! 6! 7! 8!” พี่ทงเฮให้สัญญาณแล้วทุกคนในทีมก็ลองทำท่านั้นพร้อมๆกัน โดยมีพี่ฮโยยอนยืนดูภาพรวมอยู่

“ทุกคนล้อมเป็นวงกลมซิ” พี่ฮโยยอนเอ่ยคำสั่ง “ยืนห่างๆกันให้พอเต้นได้ แล้วหันหน้าเข้าในวงนะ” พี่ฮโยยอนพูดต่อแล้วเดินมาร่วมวงด้วย

“จะทำอะไรหรือฮะ” ซองมินเอ่ยถาม

“ก็ให้ทุกคนยืนเป็นวงกลมแล้วเต้นพร้อมกันไงล่ะ ทุกคนจะได้เห็นว่าท่าของตัวเองต่างจากคนอื่นตรงไหน” พี่ฮโยยอนตอบ

“เป็นวิธีที่ฉลาดดีเนอะ พี่นี่คิดไม่ถึงเลย ฮ่าๆๆๆ” พี่ทงเฮพูดกับผมเบาๆ ตอนนี้เรายืนอยู่ข้างกัน

“ฮะ^ ^” ผมตอบแล้วส่งยิ้มให้

“เอาล่ะจะเปิดเพลงแล้วนะ” พี่ฮโยยอนกล่าวกับทุกคนแล้วเดินไปกดให้เพลงเล่นแล้วพวกเราก็เริ่มเต้น

“อืม… โอเค รู้แล้ว ท่านี้ไม่ต้องล็อกแขนมากนะ แค่บิดหัวไหล่เข้ามาเฉยๆ เดี๋ยวจะให้ลองทำทีละคนนะ เริ่มจากนายละกันชางมิน” พี่ฮโยยอนว่าแล้วชี้นิ้วไปที่พี่ชางมินวนไปจนครบคนเพื่อปรับลายให้ทุกคนจนกระทั่งเห็นว่าเข้าที่แล้ว

“โอเค งั้นมาลองพร้อมกันอีกรอบนะ” พี่ฮโยยอนว่าแล้วเดินไปเปิดเพลงให้ทุกคนเต้นพร้อมกันทั้งวงอีกครั้ง

“อืม โอเคแล้วล่ะ งั้นตอนนี้ก็ไปพักก่อนก็ได้ แล้วอีก 10 นาทีมาซ้อมต่อนะ” พี่ฮโยยอนกล่าว

ผมมานั่งพักกินน้ำกินขนมอยู่กับซองมินแล้วก็นั่งคุยกันไปพลาง ทั้งเรื่องเรียน เรื่องชุดที่จะใส่แสดง เรื่องรองเท้ารุ่นใหม่ที่เพิ่งจะออก และเรื่องสัพเพเหระอื่นๆ ระหว่างนั้นพี่ทงเฮเขาคงจะร้อนมาก เพราะผมเห็นเขาเดินไปซื้อน้ำเปล่ามาขวดหนึ่งแล้วดื่มไปประมาณครึ่งขวด ส่วนอีกครึ่งขวดที่เหลือ…เขาเทราดตัวเอง… น้ำเย็นไหลลงมาจากศีรษะผ่านกลุ่มผมหนาจนมาถึงใบหน้า ลำคอ และลำตัวของเขา น้ำไหลผ่านเสื้อนักเรียนสีขาวบาง ทำให้สามารถมองทะลุไปเห็นมัดกล้ามที่แผงอกและหน้าท้องของเขาได้…และเขาก็ดันมายืนในตำแหน่งที่ผมเห็นพอดีนี่สิ!

“ฮยอกแจ ฮยอกแจ!” เสียงซองมินเรียกสติผมกลับมาอีกครั้ง

“หือ…! อะไรหรอ!?”

“นายฟังฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย” ซองมินพูดกับผมแล้วทำหน้างอง้ำ เขานั่งหันหลังให้พี่ทงเฮก็เลยไม่เห็นอะไรเหมือนที่ผมเห็นสินะ..

“อ่า…^ ^’ โทษทีๆๆ”

“เอ้าทุกคน มาซ้อมต่อได้แล้วจ้า” เสียงหวานของพี่ฮโยยอนเรียกให้ทุกคนกลับมาซ้อม ซึ่งก็ช่วยให้ผมไม่ต้องตอบคำถามพวก ‘แล้วเมื่อกี๊นายมองอะไรอยู่’ หรือ ‘นายคงไม่ได้มองพี่ทงเฮใช่มั้ย’ ด้วย

Don’t know why. Tell me why. ซารังงึน กึททึนฮยังฮานึนจี~

“ฮัลโหลครับพ่อ” ผมกดรับโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใคร

[“ฮยอกแจ ลูกจะกลับรึยัง นี่ใกล้จะค่ำแล้วนะ”] อ่า…สงสัยพ่อผมจะโทร.ตามแล้วล่ะฮะ

“อ่า… งั้นผมกลับเลยก็ได้ฮะ”

[“โอเคๆ เดินทางมาระวังตัวด้วยนะลูก”]

“ฮะ แต่พ่อฮะ…อาทิตย์หน้าผมขอกลับค่ำหน่อยได้มั้ยฮะ เพราะเป็นอาทิตย์สุดท้ายก่อนการแข่งแล้ว”

[“อืม… แล้วมีเพื่อนกลับทางเดียวกันรึเปล่าลูก”]

“ผม…ไม่แน่ใจฮะ”

[“เอาๆๆ ก็ได้ แต่ลูกต้องสัญญากับพ่อนะว่าจะไม่เถลไถล แล้วก็ต้องระวังตัวให้มากๆ ห้ามเล่นมือถือตอนเดินด้วยเข้าใจไหม”] พ่อผมพูดอบรมมาเป็นชุด แต่ผมก็เข้าใจว่าท่านเป็นห่วงผม

“ฮะพ่อ~ งั้นตอนนี้เดี๋ยวผมไปลาพี่ๆแล้วกลับเลยนะฮะ”

[“อื้มๆ รีบมานะลูก”]

“ฮะ หวัดดีฮะ”

“พี่ๆฮะ คุณพ่อผมตามแล้ว ต้องขอกลับก่อนนะฮะ”

“อ้อ โอเคจ้า บ๊ายบายยย” ผมบอกลาพี่ๆทุกคนแล้วเดินออกมาจากที่ซ้อม

“กลับดีๆนะ!!” เสียงทุ้มนุ่มตะโกนไล่หลังผมมา ซึ่งผมก็จำได้ว่านั่นเป็นเสียงพี่ทงเฮ

“ฮะ~~ เจอกันพรุ่งนี้ฮะ” ผมตะโกนกลับไปหาพี่ทงเฮที่ส่งยิ้มมา ก่อนจะหันหลังแล้วเดินกลับบ้าน

End Hyukjae’s part

Donghae’s part

อาทิตย์ นี้เป็นอาทิตย์สุดท้ายก่อนการแข่งแล้วครับ… เร็วจัวเลยนะ ผมยังรู้สึกไม่ค่อยพร้อมเลย จริงๆผมคิดว่าทีมเราก็ทำได้ไม่เลวเลยนะ แต่ผมก็รู้สึกไม่พร้อมยังไงไม่รู้ มันตื่นเต้นอ่ะ…

ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่ในโรงเรียนช่วงระหว่างคาบเรียนที่ 7 คาบก่อนสุดท้ายครับ… อ๊ะๆๆ อย่าเพิ่งคิดว่าผมโดดเรียนสิ ผมแค่กำลังจะไปสอบซ่อม โรงเรียนนี้ก็แปลกนะครับ ให้ไปสอบซ่อมในคาบเรียน และ… ระหว่างที่ผมเดินอยู่ผมก็บังเอิญเจอฮยอกแจเข้า! สงสัยจะลงมาเข้าห้องน้ำละมั้ง

“อ้าว! พี่ทงเฮ หวัดดีฮะ เอ่อ…แล้วนี่พี่จะไปไหนหรอฮะ ไม่ซ้อมหรอ” ฮยอกแจหยุดและเอ่ยถามผม สงสัยเขาคงเห็นว่าผมสะพายกระเป๋านักเรียนเหมือนจะเตรียมตัวกลับเต็มที

“อ๋อ เปล่าหรอก พี่ไปสอบซ่อมน่ะ แล้วเดี๋ยวไปซ้อมเลย เลยเอากระเป๋ามาด้วย” ผมตอบ

“อ่อ~ งั้นหรอฮะ งั้นสู้ๆนะฮะ เดี๋ยวผมไปเรียนต่อละ” อ่า…ผมมีกำลังใจสอบซ่อมมากขึ้นแล้วล่ะ ฮยอกแจให้กำลังใจผมซะขนาดนี้^ ^

“อื้ม เจอกันตอนซ้อมนะ” ผมพูดแล้วฮยอกแจยิ้มหวานให้ผมก่อนจะเดินขึ้นตึกเรียนไป ส่วนผมก็แอบเหลียวหลังมองน้องเขาจนลับสายตานั่นแหละถึงจะเดินต่อ

วันนี้เราซ้อมกันจนถึงหนึ่งทุ่มก็เห็นสมควรว่าจะกลับบ้านกันได้แล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน บางคนก็กลับเป็นกลุ่มเพราะไปทางเดียวกัน ขณะที่ผมเดินแยกออกมาจากทีมได้สักพัก ผมก็เห็นคนตัวเล็กคนหนึ่งเดินอยู่ข้างหน้าผม…เห็นแค่ข้างหลังก็รู้แล้ว…ฮยอกแจนั่นเอง

“ฮยอกแจ” ผมเรียก

“อ้าว! พี่ทงเฮ”

“กลับทางนี้เหรอ”

“ใช่ฮะ”

“กลับทางเดียวกันเลย งั้นเดินกลับด้วยกันนะ” เป็นโอกาสดีที่ผมจะได้ตามดูแลน้องเขา ตัวเล็กๆน่ารักๆแบบนี้เกิดเจอโจรขึ้นมาจะสู้ไหวได้ไงจริงมั้ย

“ฮะ ^ ^”

“…”

“พี่ไปทางนี้แล้วไปไหนต่อหรอฮะ” ฮยอกแจเอ่ยถามผมด้วยเสียงหวานๆของเขา

“พี่ไปขึ้นรถเมล์ต่อน่ะ”

“เหมือนกันเลยฮะ!! พี่ขึ้นสายไหน”

“สาย XX น่ะ แล้วนายล่ะ”

“ผมขึ้นสาย YY น่ะฮะ คนละสายกัน”

“…”

“นายเริ่มเต้นตั้งแต่เมื่อไหร่หรอ” ผมชวนคุยเพราะไม่อยากให้บรรยากาศเงียบและอึดอัด

“ตั้งแต่ประถมแล้วล่ะฮะ ประมาณป.5ได้”

“โห~ ตั้งแต่เด็กเลยนี่ ตอนนั้นไปเรียนเต้นหรอ?”

“เปล่าหรอกฮะ ผมหัดเต้นเอง”

“เก่งจัง~ หัดเต้นเองได้ขนาดนี้”

“แหะๆๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกฮะ ผมเคยขาหักเพราะหัดเต้นเองนี่แหละ แต่ตอนนี้หายสนิทดีแล้ว”

คุยไปคุยมา สักพักเราก็มาถึงป้ายรถเมล์แล้ว และเราก็ยังคงยืนคุยเรื่องสัพเพเหระต่างๆไปเรื่อย ทั้งเรื่องการเรียน การเต้น หรือไม่ก็เรื่องหมาที่บ้านฮยอกแจที่ชื่อช็อกโก

“สาย XX มาแล้วฮะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะฮะ^ ^” ฮยอกแจบอกลาและส่งยิ้มให้ผมเมื่อรถเมล์สายที่ผมต้องขึ้นมาจอดที่ป้าย

“พี่ยังไม่ไปหรอก”

“???”

“รอส่งนายขึ้นรถก่อนแล้วพี่ค่อยกลับ”

“อ่า… จริงๆ ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ฮะ ผมกลับเองได้” ฮยอกแจได้ฟังดังนั้นก็พูดออกมาแล้วหันหน้าหลบสายตาผม ผมแอบเห็นแก้มของฮยอกแจขึ้นสีแดงระเรื่อด้วย… น่ารักจริงๆ ความน่ารักของเขานี่แหละที่ทำให้ผมใจเต้นแรง

“…”

“แต่ก็ขอบคุณนะฮะ” ฮยอกแจเอ่ยอ้อมแอ้มออกมาเบาๆ

“สาย YY มาแล้วล่ะ” ผมเอ่ยบอกเมื่อรถเข้ามาจอดตรงป้าย “กลับดีๆนะ” ผมกล่าวพร้อมกับส่งยิ้มให้

“ฮะ” ฮยอกแจตอบกลับและส่งยิ้มกลับมาเช่นกัน

เมื่อรถเมล์สายที่ผมต้องขึ้นมาถึงอีกครั้งผมก็ขึ้นไปหาที่นั่ง เมื่อได้ที่นั่งแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาใครบางคนทันที

read 7.26 p.m.[ฮยอกแจ ถึงบ้านแล้วคาทกมาบอกพี่ด้วยนะ]

read 7.27 p.m.

[ฮะ ^ ^]7.27 p.m.

7.27 p.m.

ผมแชทผ่านแอพ Kakao Talk บอกฮยอกแจและส่งสติกเกอร์ Super Junior ไปด้วย ผมคิดว่าน้องเขาคงจะชอบนะ ฮ่าๆๆๆ เพราะเขาก็ส่งสติกเกอร์ชุดเดียวกันกลับมาด้วย

End Donghae’s part

Hyukjae’s part

read 8.07 p.m.[ผมถึงบ้านแล้วนะฮะ]

[ดีมาก:)]8.07 p.m.

read 8.08 p.m.[แล้วพี่ถึงบ้านรึยังฮะ?]

[ถึงได้สักพักแล้วล่ะ]8.08 p.m.

read 8.08 p.m.[ว้าว ถึงเร็วจัง]

read 8.08 p.m.[อ่า… แม่ผมให้ไปอาบน้ำนอนแล้วล่ะ งั้นไว้คุยกันใหม่นะฮะ]

[โอเคๆ ฝันดีนะ]8.09 a.m.

read 8.09 p.m.[Good night ฮะ]

พี่ทงเฮนี่เป็นคนใส่ใจคนอื่นดีจังเลยน้า...>\\\<

และแล้ววันแข่งก็มาถึง…ก่อนขึ้นเวทีมันตื่นเต้นมากเลยล่ะฮะ พวกเรามีการบูมก่อนขึ้นเวทีด้วย มันก็ช่วยให้มีกำลังใจมากขึ้นนะ แต่ขาก็ยังสั่นอยู่ดี

“ไม่ต้องตื่นเต้นนะ หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็อยู่กับปัจจุบัน” พี่ทงเฮที่คงจะเห็นว่าผมมีท่าทีกังวลเข้ามาพูดให้กำลังใจผม

“…”

“คิดถึงเป้าหมายของโชว์เราเอา เราต้องการทำให้คนดูมีความสุข แค่นั้น” กล่าวจบก็หันมาส่งยิ้มให้ผม

“ฮะ” ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามจดจ่ออยู่กับตัวเองแล้วก็พยักหน้าให้พี่ทงเฮ เอ้า!! ถึงเวลาที่เราต้องขึ้นเวทีแล้วล่ะ!!!

เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มเมื่อการแสดงของพวกเราจบลง ว้าว…ความรู้สึกนี้มันสุดยอดเลย หัวใจยังเต้นแรงอยู่เลยนะเนี่ย

“ทำดีมากทุกคนนนน” พี่ฮโยยอนตะโกนพูดกับลูกทีมเมื่อเราลงมาจากเวทีแล้วเราทั้งหมดก็เข้ามากอดกัน

“จริงๆ…ผมเต้นผิดด้วย ผมขอโทษนะฮะ” ผมกล่าวออกไปอย่างรู้สึกผิด ใช่ฮะ เพราะผมเต้นผิดไปท่าหนึ่ง มันอาจจะไม่ชัดมาก แต่ผมก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี

“ไม่เป็นไรหรอก ใครๆก็เคยทำผิดกันทั้งนั้น ความจริงพี่ก็คิดว่าพี่อาจจะทำบล็อกเบี้ยวหน่อยๆด้วยแหละ” พี่ฮโยยอนว่า “แต่โดยภาพรวมแล้วออกมาดีมาก ทุกคนทำกันเต็มที่แล้ว ขอบคุณทุกคนนะ วันนี้สนุกมากเลย” พี่ฮโยยอนหันไปพูดกับทุกคน

“งั้นตอนนี้ไปพักกันก่อนแล้วกันนะ พอตอนใกล้ประกาศผลก็ค่อยมาเจอกันตรงนี้” คราวนี้เป็นพี่ทงเฮพูดขึ้นมาบ้าง

“โอเค~~” เสียงคนในทีมตอบรับแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป บางคนไปหาเพื่อน บางคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเซลฟี ส่วนผมก็เดินออกมากับซองมินกะว่าจะไปซื้อน้ำซื้อขนมมากิน แต่เพื่อนในห้องของซองมินดึงตัวไปถ่ายรูป ผมเลยต้องเดินไปคนเดียว แต่จู่ๆพี่ทงเฮก็โผล่มาหาผมจากไหนก็ไม่รู้ แล้วก็เดินมาที่ร้านขนมกับผม

“เป็นไงบ้าง เหงื่อออกเยอะเชียว เอาทิชชู่ไหม” พี่ทงเฮว่าแล้วส่งกระดาษทิชชู่ให้ผม

“ขอบคุณฮะ” ผมตอบ “ผมขอโทษนะฮะที่ทำพลาด”

“ไม่ต้องซีเรียสหรอกน่า เรื่องอย่างนี้ใครๆก็เคยเป็นกันหมดแหละ พี่ก็เคย ไม่ต้องคิดมากนะ” พี่ทงเฮพูดให้ปลอบใจผมพลางตบไหล่ผมเบาๆ

“…”

“เดี๋ยวพอประกาศผลเสร็จไปหาอะไรกินกันไหม ไปกันทั้งทีมเลย”

“เอาสิฮะ ว่าแต่…ไปที่ไหนแล้วเลิกประมาณกี่โมงหรอฮะ ผมจะได้บอกพ่อกับแม่ถูก”

“พี่ก็ไม่รู้ว่าเลิกกี่โมงอ่ะ แต่จะกลับก่อนก็ได้ ไปกินชาบูที่ร้าน WXY น่ะ ไม่ไกลจากโรงเรียนหรอก เดินไปได้ ไปไม่ยากด้วย” พี่ทงเฮอธิบายพลางแกะลูกอมที่เพิ่งซื้อมาเมื่อกี๊มาอม

“อ่อ… โอเคฮะ”

“ใกล้ถึงเวลาประกาศผลแล้วล่ะ ไปกันเถอะ”

“ฮะ” ผมพยักหน้า จากนั้นพี่ทงเฮก็ยื่นมือมาจับข้อมือผมแล้วออกแรงดึงเบาๆให้เดินตามพี่เขาไป สงสัยผมจะเดินช้าไปทันใจพี่เขาละมั้ง แต่ใจผมเนี่ยเต้นไม่เป็นล่ำเป็นสันแล้วววว

และรางวัลชนะเลิศอันดับ 1 ได้แก่……….. ทีม White Devil ค่า~ ขอเชิญขึ้นมารับถ้วยรางวัลบนเวทีด้วยค่ะ

สิ้นเสียงพิธีกรเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่มขึ้น รวมถึงเสียงโห่ร้องดีใจ โอ้แม่เจ้า!! นั่นมันชื่อทีมผมนิ ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย ผมชนะการแข่งด้วยล่ะฮะ!!! ทุกคนในทีมต่างกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข ผมโผเข้ากอดกับซองมิน และรุ่นพี่และเพื่อนๆอีกจำนวนหนึ่ง รวมถึงพี่ทงเฮด้วย ผมกับพี่ทงเฮโผเข้ากอดกันอย่างดีใจ

“ขอบคุณนะฮะ” ผมกระซิบกับพี่ทงเฮ แต่พี่ทงเฮไม่ตอบ แต่กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นแล้วยกร่างของผมลอยขึ้น ทำให้ผมก็เผลอกอดพี่เขาแน่นขึ้นเพราะความตกใจเช่นกัน

เชิญขึ้นมารับถ้วยรางวัลบนเวทีเลยค่ะ

พิธีกรกล่าวซ้ำอีกครั้ง เราทั้งทีมจึงวิ่งกรูกันขึ้นไปบนเวทีโดยมีพี่ฮโยยอนเป็นตัวแทนรับถ้วย

เมื่อทุกคนเปลี่ยนชุดกันเรียบร้อยแล้วเราก็ออกเดิน มุ่งหน้าสู่ร้านชาบูอย่างมีความสุข ผมรู้สึกว่ามันคุ้มค่าเหนื่อยที่ซ้อมไปทั้งหมดจริงๆ

ร้านชาบูที่เรามากินเป็นแบบบุฟเฟต์ คือ เราต่างคนต่างจ่ายในส่วนของตัวเองแล้วก็กินกันไม่อั้น

“จะกินให้คุ้มค่าเหนื่อยเลย! ฮ่าๆๆๆ” ซองมินว่า

“กินเยอะเกินระวังอ้วนนะ ฮ่าๆๆๆ” ผมแซว ซึ่งก็ทำให้ซองมินส่งค้อนวงโตกลับมาให้ผม

ทานไปได้ระยะหนึ่ง ผมก้มลงมองนาฬิกาแล้วก็คิดว่าควรจะกลับได้แล้ว จึงลุกขึ้นแล้วบอกลาเพื่อนๆและพี่ๆ

“พี่ๆฮะ ตอนนี้ผมต้องกลับแล้วล่ะ ผมขอตัวก่อนนะฮะ”

“อ้อ~ โอเคจ้า กลับดีๆนะ กลับถูกใช่ไหม”

“ถูกฮะ งั้นผมไปก่อนนะฮะ^ ^” ผมพูดแล้วก็กำลังจะหันหลังออกมา

“งั้นฉันกลับเลยแล้วกัน จะไปปั่นการบ้านต่อด้วย” เสียงของพี่ทงเฮพูดขึ้นทำให้ผมต้องหยุดแล้วหันกลับไปมอง พี่ทงเฮสบตาผมแว้บหนึ่งแล้วก็ก้มลงหยิบกระเป๋า

“เออ กลับดีๆนะเว่ย” เพื่อนของพี่ทงเฮกล่าวก่อนพี่ทงเฮจะเดินตามหลังผมออกมาจากร้าน

“ตรงนั้นมีป้ายรถเมล์ที่สาย YY กับ XX ผ่านด้วย เดี๋ยวไปขึ้นป้ายนั้นแล้วกัน” พี่ทงเฮว่า

“ฮะ” ผมว่าพลางเดินตามพี่ทงเฮมาจนถึงป้ายและพบว่าสาย YY มาถึงพอดี

“อ๊ะ! สาย YY มาแล้ว รีบไปสิ” พี่ทงเฮเมื่อเห็นว่ารถเมล์มาพอดีก็ดันหลังผมเบาๆให้ผมรีบวิ่งไป

“ฮยอกแจ!”

“ฮะ?” ผมหันกลับไปตามเสียงเรียก

“เหมือนเดิมนะ ถ้าถึงบ้านแล้วคาทกมาบอกพี่ด้วย”

“ได้ฮะ^ ^” ผมตอบรับแล้วรีบก้าวขึ้นรถเมล์ไป ก่อนจะโบกมือให้กับพี่ทงเฮผ่านทางหน้าต่าง แล้วรถเมล์ก็เคลื่อนตัวออกไป…

อืม… จะว่าหลังจากนี้เราก็ยังไม่มีงานอะไรต้องซ้อมอีก ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมคงจะว่างน่าดู และคงจะคิดถึงบรรยากาศการซ้อมมากแน่ๆ…และช่วงนี้ผมคงจะเจอพี่ทงเฮน้อยลงสินะ เพราะคงจะได้เจอแต่ในคาบชมรม ความคิดนี้มันทำให้ผมรู้สึกเศร้าเล็กน้อย ผมต้องเหงาแน่ๆเลย ผมอาจจะต้องเดินกลับบ้านคนเดียวอีกแล้วล่ะมั้ง…

แล้วผมจะเศร้สทำไมละเนี่ย หรือว่า...ผมชอบพี่เขาไปแล้วงั้นหรอ

เมื่อผมมาถึงบ้านผมก็คาทกบอกพี่ทงเฮตามที่ตกลงกันไว้ แล้วผมก็ไปอาบน้ำ ผมปล่อยให้น้ำจากฝักบัวไหลกระทบใบหน้าลงมาเรื่อยๆผ่านร่างกายลงมาครู่หนึ่งพลางคิดว่า วันพรุ่งนี้ชีวิตผมก็จะกลับไปเหมือนก่อนหน้านี้อีกครั้ง คิดแล้วก็แอบใจหาย ทั้งๆที่รู้ว่าเดี๋ยวเราก็ได้ร่วมงานกันอีก ผมผูกพันกับเพื่อนๆและพี่ๆไปโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะพี่ทงเฮ… โอ๊ยยยยย ผมคิดถึงพี่ทงเฮอีกแล้ว ไม่ได้ๆเลิกฟุ้งซ่านแล้วไปอาบน้ำทำการบ้านดีกว่า

พออาบน้ำเสร็จผมก็นั่งทำการบ้านไปสักพัก จนกระทั่งการบ้านเสร็จผมก็เข้านอน เตรียมพร้อมกับวันใหม่ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมง

End Hyukjar’s part

วันรุ่งขึ้น

ฮยอกแจมาถึงโรงเรียนตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมง และพอดีกับที่วันนี้ร่างบางเป็นเวรทำความสะอาดด้วย เมื่อมาถึงร่างบางจึงเริ่มลงมือทำความสะอาดห้องทันที เมื่อถึงตอนเย็นเขาจะได้รีบกลับ เผื่อจะได้ไปหาอะไรกินกับเพื่อนแก้เบื่อเสียหน่อย

ร่างบางเสียบหูฟังเข้ากับโทรศัพท์สีขาวของตนแล้วก็กวาดพื้นไปพลาง จัดโต๊ะไปพลางอย่างเพลินๆ จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้นหน้าประตู

“ฮยอกแจ”

“พ…พี่ทงเฮ!!” ฮยอกแจเรียกชื่ออีกฝ่ายออกมาอย่างตกใจ

“มากับพี่แป๊บนึงได้รึเปล่า” ทงเฮว่าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ได้ฮะ… แต่พี่ทงเฮมีอะไรหรือฮะ”

“ตามพี่มาก่อนนะ” ทงเฮกล่าวแล้วเข้ามาจับข้อมือร่างบางจูงออกจากห้องไป

ฮยอกแจเดินตามร่างหนามาเรื่อยๆ ไม่มีคำพูดใดเอื้อนเอ่ยออกจากปากของร่างหนาเลย ประกอบกับสีหน้าที่เรียบนิ่งของทงเฮ ทำให้ร่างบางหวั่นๆว่าจะเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า

เดินลงมาจากตึกเรียน ผ่านสนามบาสกว้าง และเลี้ยวเข้ามาที่สวนหย่อมของโรงเรียน มันเป็นสวนหย่อมที่ขนาดไม่ใหญ่นัก แต่บรรยากาศร่มรื่น มีต้นไม้เขียวขจีและมีบ่อน้ำเล็กๆทำให้อากาศไม่ร้อนจนเกินไป เสริมด้วยกลิ่นหอมจากพุ่มไม้ข้างๆ ที่ตอนนี้กำลังออกดอกบานสะพรั่ง มีม้านั่งสองสามตัวตั้งอยู่

“พี่ทงเฮพาผมมาที่นี่ทำไมเหรอฮะ” ฮยอกแจเอียงคอถามอย่างสงสัย

“ที่นี่สวยเนอะ สงบดีด้วย” ร่างหนาเอ่ย ไม่ยอมตอบคำถามของร่างบาง

“เอ่อ… ฮะ”

“…เหมาะที่จะใช้บอกความรู้สึกจริงๆ”

“!!?” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นจ้องหน้าทงเฮอย่างสงสัยและตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน และร่างหนาก็หันกลับมาสบตาร่างบางเช่นกัน ทำให้ร่างบางต้องละสายตาหนีเพราะแววตาของร่างหนานั้นมันกำลังจะทำให้เขาหลงใหลคนตรงหน้านี้ไปมากกว่าเดิม

“ผม…สับสนไปหมดแล้วฮะ”

“คือ…”

“…”

“คือ…”

“…”

“…พี่ชอบนายนะ”

“!!!” ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นสบตาร่างหนาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง นี่เขาฟังไม่ผิดใช่ไหม

“…”

“พี่พูดว่า…” ฮยอกแจยังคงอ้ำอึ้งอยู่

“พี่ชอบนายนะ แล้วนายล่ะ ชอบพี่บ้างมั้ย?” ทงเฮกล่าวอีกครั้ง

“…” ครั้งนี้เป็นฮยอกแจเองที่หุบยิ้มไม่อยู่ ความสุขเอ่อล้นออกมาที่ดวงตาทั้งสองข้าง น้ำตารื้นขึ้นที่ขอบตาทำให้รู้สึกร้อนผ่าวไปหมด และเมื่อทงเฮเห็นปฏิกิริยาร่างบางตรงหน้าดังนั้น ใบหน้าก็เริ่มปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง เพราะพอจะเดาได้ว่าอย่างน้อยฮยอกแจก็รู้สึกดีกับเขา

“เป็นแฟนกันได้มั้ย” เมื่อเห็นว่าฮยอกแจยังไม่ปริปากพูดอะไรออกมา ร่างหนาจึงเอ่ยถามขึ้นอีก

“…” ครั้งนี้ร่างบางก็ยังคงพูดอะไรไม่ออก แต่เดินเข้ามาสวมกอดร่างหนา ซบใบหน้าลงบนแผงอกแข็งแรง

“ว่าไง” ทงเฮกอดตอบแล้วยิ้มออกมา

“ผมชอบพี่ฮะ ผมชอบพี่…” ร่างบางกล่าวก่อนจะผละออกมาสบตาร่างหนา ที่เมื่อมองเมื่อไหร่ก็ทำให้ใจสั่นได้ทุกครั้ง “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่พี่เคยทำให้ผม ขอบคุณที่พาผมมาที่นี่ ผมประทับใจมากเลยฮะ” ฮยอกแจยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่สวยงามและเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย

“งั้นตกลง…เป็นแฟนกับพี่นะ? คบกับพี่นะ?” ทงเฮย้ำคำถามไปอีกครั้ง

“…ฮะ” ร่างบางพยักหน้าเข้ารัวๆ แล้วทั้งคู่ก็สวมกอดกันเนิ่นนาน จนกระทั่งฮยอกแจเป็นฝ่ายผละออกมาอีกครั้ง

ฟอดดด

ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกมา ทงเฮก็ยื่นหน้าเข้าไปขโมยหอมแก้มนิ่มๆของร่างบางอย่างรวดเร็ว

“งื้ออออ~ พี่ทงเฮอ้ะ!” ร่างบางตีที่ต้นแขนแข็งแรงเบาๆด้วยความเขิน ตอนนี้พวงแก้มหอมๆของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงทำให้เจ้าของของมันแลดูน่ารักเข้าไปอีก

“มาเช้าขนาดนี้กินข้าวเช้ารึยัง” ทงเฮเอ่ยถาม

“ยัง..”

“งั้นไปกินข้าวกัน แล้วเดี๋ยวเย็นนี้ไปกินบิงซูกันนะ” ว่าจบ ร่างหนาก็คว้ามือบางมาจับไว้แล้วเดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน

หลังจากนี้ร่างบางคงจะไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว…

ไม่กำหนดไม่รู้ถูกไม่รู้ผิด

ไม่ทันคิดว่าจะเกิดขึ้นตอนไหน

จังหวะเพลงนำร่างกายให้เคลื่อนไป

จังหวะใจพาสองคนมารักกัน

:: THE END ::

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้ววว เป็นไงบ้างค้า อิอิอิ ทุกคนที่ติดตามSFกากๆเรื่องนี้นะคะ 5555555+ ตรงที่ไรท์ทำเป็นformห้องแชทพอมาอยู่ในแอพของโทรศัพท์แล้วมันเบี้ยวอ่าT T ขอโทษนะคะ และหากมีคำผิดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

เอาโมเมนท์มาฝากก่อนจากกันค่ะ คริ ><

ที่มารูป

https://5thmaiden.files.wordpress.com/2012/04/8-hyoyeon.jpg
http://images2.fanpop.com/image/photos/12600000/sungmin-lee-sungmin-12690446-404-348.jpg
https://pbs.twimg.com/media/BwFznChCIAEaetk.jpg
http://40.media.tumblr.com/32a7b073df60f11395036efe574b95b8/tumblr_ncgul9s2lF1sl8noto2_250.jpg
http://image.dek-d.com/26/2757248/t_113493079
https://superjuniorstuff.files.wordpress.com/2015/03/e3057121jw1eqclmjczb7j21kw11xwxu.jpg
http://cfile236.uf.daum.net/R320x0/151A5B3FBF9A2FFFBEE9D7

[SF] Dance your love on (HaeEun of SJ)

ผลงานอื่นๆ ของ Kiratar ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ Kiratar

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

ความคิดเห็น

[SF] Dance your love on (HaeEun of SJ)

เนื้อเรื่อง

คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ Kiratar ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ Kiratar

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

ความคิดเห็น