เพียงเสี้ยวใจ

             ตึ่ง ตึง ตึง ตึ้ง ! ผู้โดยสารทุกท่านโปรดทราบ ที่นี่สถานีรถไฟเชียงใหม่ ผู้โดยสารที่มีความประสงค์จะเดินทางไปกรุงเทพมหานคร โปรดขึ้นรถไฟที่ชานชลาที่หนึ่งค่ะ

ตึ้ง ตึง ตึง ตึ่ง !

            นี่ ! ยัยพิม พี่ต้องไปแล้วนะ ฝากดูแลแม่และน้องด้วยหล่ะ ถ้ามีอะไรให้โทรหาพี่นะ  แต่..ถ้าไม่มีอะไร แกอย่าโทรมา เด็ดขาด ! !

            อะไรกันอ่ะ พี่พริ้ง ถ้าน้องคิดถึงพี่สาวก็โทรไปไม่ได้เลยใช่มั้ย ชิ !

            แหมมม ทำเป็นงอล ได้สิจ๊ะ แต่คงต้องค่ำๆหน่อยนะ เพราะที่ทำงานของพี่เขาเลิกงานกันค่ำ

            ได้สิค่ะพี่สาว แล้วอย่าลืมรับโทรศัพท์ด้วยหล่ะ รู้มั้ยว่าน้องคิดถึงมากแค่ไหน

เฮ้ออออ!! ถ้าเกิดเจ้าเพิร์ทกับแม่ได้มาส่งด้วยก็คงจะดีเนอะ

            เหอะๆ ไม่เป็นไรหรอก ขืนแม่มา พี่มีหวังไม่ได้ไปพอดี พี่ขี้เกียจเห็นแม่ร้องไห้อ่ะ เห็นทีไรใจอ่อนทุกที ฝากบอกแม่ด้วยนะ ว่าพี่รักแม่มาก บอกเจ้าเพิร์ทด้วยว่าให้ตั้งใจเรียนหนังสือด้วย อย่ามัวแต่เอาเวลาไปหลีสาวให้มากนัก บอกมันอีกว่า ถ้าท้ายเทอมเ กรดออกมาได้ต่ำกว่า 3.80 เมื่อไหร่ละก็ คอยดู !

            จ้า พี่สาวแสนสวย รับรองว่าน้องสาวคนนี้ จะบอกทุกคำพูดที่พี่ฝากเลยจ้า แล้วพี่เอง ก็อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยหล่ะ อย่าทำงานหนักจนไม่ได้พักเลยนะ เดี๋ยวเกิดป่วยขึ้นมา เขาหักเงินเดือนพี่ จากหนึ่งแสนเป็นหนึ่งหมื่นแล้ว ละก็ อดได้เงินแสนกันพอดี :)

           หืมมมม ! ไม่ค่อยเห็นแก่เงินเท่าไหร่เลยนะ อืมๆไม่หนักหรอก งานพี่สบายจะตาย  อ้ะ ! ! ได้เวลารถไฟเคลื่อนล้ะ พี่ไปล้ะนะ บายจ้า บายยยย

          บะบายยยยยย พี่พริ้ง ฮื่อๆๆบายๆ โชคดีนะ ฮื่อออออออ T_T

          อืม พี่รักแกมากนะยังพิม ตั้งใจเรียนด้วยหล่ะ

           เฮ้อออ นี่มันอะไรกันนี่ ทำไมฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ ครั้งแรกสินะ ที่ฉันต้องจากบ้านไปไกล จากที่เคยอยู่กับแม่และน้องๆมานาน คิดแล้วมันก็น่าใจหาย

จริงๆ ฮื่อ! ทำไมนะ ทำไมฉันต้องทำตัวแบบนี้ด้วย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะลืมเขาคนนั้นซักที นี่สินะ ที่เขาพูดกันว่า  อยากจำกลับลืม อยากลืมกลับจำ

              เจ็ด ที่นั่งเลขเจ็ด มันมีไหนเนี่ย  นั่นไง! เจอแล้ว ฉันรีบจัดการเอากระเป๋า

สัมภาระเก็บใส่ในช่องเก็บของทันที หลังจากที่เดินหาที่นั่งมานาน ตั้งแต่ตู้หนึ่ง สอง และก็มาเจอตู้ที่สามเนี่ยแหละ ทำไงได้ คนมันไม่เคยขึ้นรถไฟมาก่อนนี่นา นี่ถ้าถนนสายกรุงเทพน้ำไม่ท่วม หมอกควันบนฟ้าไม่มากจนเครื่องบินสามารถบินได้ ฉันจะไม่มาขึ้นไอ้รถไฟนี่เลยแหละ  อะไรนี่ ออกรถก็ช้า นี่ก็เลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ยังไม่ออกซักที เฮ้อ ! ใช้ไม่ได้จริงๆ  ฮึ นั่งก่อนดีกว่า  ขาอ่อนมามากแล้ว

              ลาเว่อไปป่าว แค่จะไปกรุงเทพ ลากันเหมือนจะไปสุไหงโกลก เหอะๆ

 O_O โอ้ววว อะไรกันนี่ มาว่าให้กันหน้าตาเฉย เดี๋ยวแม่จะด่าให้ยับเลยแหละ ไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นกับใคร แล้วนายมาเกี่ยวอะไรไม่ทราบ อุ้ย!! หล่อออ คนอะไรจะหล่อได้ขนาดนี้ แต่..ถ้าหล่อแล้วปากแบบนี้อ่ะนะ นึกว่าฉันจะใจอ่อนเหรอ เหอะๆ ไม่มีทาง !

              ฉันจะลาใคร แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วยฮะ นายเป็นใคร เป็นญาติฝ่ายไหนของฉันไม่ทราบ แหมนึกว่าหน้าตาดีแล้วจะมาว่าให้ใครได้ง่ายๆเหรอ หึ! สำหรับฉันพริ้ง พริ้งเพรา ไม่มีวันยอมให้ใครมาว่าให้ง่ายๆหรอกย่ะ!

             เธอชื่อ พริ้ง เหรอ ชื่อเพราะดีนิ แต่ไม่เห็นปากเธอจะเพราะเท่าชื่อเธอเลยนะ

             นี่นาย ! มันจะมากเกินไปแล้วนะ

             ทำไมเหรอ เธอจะทำไม เธอจะตบฉันเหรอ มาสิๆ ถ้าเธอตบฉันจูบนะ แลกกันๆ

นึกว่าฉันไม่กล้าเหรอ ยิ่งหน้าตาอย่างเธอแล้วนะ หึๆ คงจะจูบสนุกดี

             อี๋ๆๆ ไอ้ ไอ้ลามก นายเป็นผู้ชายที่ทุเรศที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา

             โหหห ! มันจะแรงไปรึเปล่า ฮึ ก็แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง ใครจะไปกล้าจูบกับคนอย่างเธอฮะ

             ทำไม จูบกับฉันแล้วมันทำไม !

             ขอตรวจตั๋วหน่อยครับ กรี๊ดดด! นี่ถ้านายสถานียังไม่มาตรวจตั๋วแล้วหล่ะก็ ฉันคงจะต้องมีเรื่องกับนายบ้ากามคนนี้แน่ๆ นี่ค่ะ ตั๋วเลขที่นั่งหมายเลข 7 ถูกต้องมั้ยค่ะ ถ้าถูกต้อง นายสถานีช่วยตรวจตั๋วของคนที่นั่งข้างหน้าฉันหน่อยนะคะ ว่ามันถูกต้องมั้ย ถ้ามันผิด นายสถานีช่วยจับโยนไปข้างล่างรถไฟเลยนะคะ

               ตั๋วถูกต้องทั้งสองคนเลยครับ ขอให้โชคดีกับการนั่งรถไฟสายนี้นะครับ ^^

               นายสถานียิ้มน้อยๆ ซึ่งมันขัดกับหน้าตาที่ดูไม่หน้าเข้าใกล้เลยมาทางฉัน พร้อมเอ่ยคำพูดที่ทำให้ฉันฟังแล้วช่างทรมานสุดๆ > <! กรี๊ดดดดดดดดดด นี่ฉันจะต้องอยู่กับ อีตาบ้านี่ตั้ง 15 ชั่วโมงเลยเหรอเนี่ย โอ้ ฟ้านะฟ้า ทำไมต้องกลั่นแกล้งกันเพียงนี้ด้วย

               5 5 5 คงเซงไปเลยสิท่า อยู่ด้วยกันนะจ๊ะคนดี 15 ชั่วโมงนะจ๊ะ 15 ชั่วโมง 5 5

               นะ นะ นายบ้า ฉันจะไปแลกตัวกับคนอื่น!

               เหอะๆ ไม่มีใครจะแลกตั๋วกับเธอหรอก คนอื่นเขามาเป็นคู่ๆ แต่เธอดันมาคนเดียว อยู่กับคนไม่มีคู่อย่างฉันนี่ดีแล้ว ฉันไม่ทำไรผู้หญิงแบบเธอหรอก 5 5

               ได้ ถ้านายทำได้อย่างกับที่นายพูดได้ก็ดี แต่ถ้านายทำอะไรฉันแม้แต่นิดเดียว

ล่ะก็...

               จะทำอะไรผมเหรอคับ จุ๊ป จุ๊ป

              ฉันจะเรียกนายสถานี!!!

              O_O!!

พริ้งเพราชนะคร้า !!!

                ตะวันบ่ายคล้อยต่ำลงส่องแสงจ้าบนขอบฟ้าสีคราม เมฆสีทองบนท้องฟ้าต่างเคลื่อนตัวไปข้างหน้า พร้อมกับขบวนรถไฟที่มุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทาง  นี่ก็เย็นแล้วสินะกับการนั่งรถไฟอันแสนน่าเบื่อที่สุด เพราะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากนั่งมองหน้าคนแปลกหน้าที่ตอนนี้กำลังหลับอยู่ นี่ถ้าไม่ติดตรงที่ปากแล้ว นายคนนี้จะดูเพอร์เฟคที่สุด

                ห้าววววว ^O^ ได้หลับแล้วสบายชะมัด นายแปลกหน้าตื่นแล้ว!!

                ชิ ! ! มันเรื่องของนาย แล้วจะบอกฉันทำไมย้ะ!!

                ทำไมเหรอ ก็มันจริงนิ ทำมาเป็นเชอะเป็นชิ นี่ผมไม่เอาเรื่องคุณที่คุณมาลวนลามผมก็ดีแล้ว นายแปลกหน้าพูดด้วยเสียงกวนๆ

                อ่าวนี่ อย่ามากล่าวหากันมั่วๆนะ ฉันทันไปลวนลามคุณเมื่อไหร่ ฮะ!! อะไรกันยะ ฉันก็อยู่เฉยๆของฉัน นั่งที่ของฉัน แล้วมาหาว่าฉันไปลวนลามนายได้ยังไง

                ก็เมื่อกี้ไง คุณนึกว่าผมไม่รู้เหรอ ว่าตอนที่ผมหลับ ผมถูกคุณลวนลามทางสายตามากแค่ไหน โอ้วววว รู้ได้ไงเนี่ยยยยย

                แค่นี้ มันไม่สึกหรอหรอกย่ะ

                ค๊าฟฟฟ ตามคุณพูดแหละครับ นายนั่นตอบหน้าตาเฉย นี่อะไรกันเนี่ย คราวนี้ไม่เถียงแฮะ สงสัยคงจะยอมแพ้แล้วหล่ะมั้ง สุดท้ายเกมส์นี้ พริ้งเพราสาวสวย คงจะชนะอีกตามเคยแหละคร้า ^ ^ 

15 นาทีผ่านไป เงียบ...

20 นาทีผ่านไป เงียบ...

นี่มัน 25 นาทีแล้วนะ ทำไมนายนั่นไม่ตอบโต้เหมือนทุกๆครั้งเลยหล่ะ เป็นอะไรกันนะ

                นี่! ทำไมรอบนี้นายไม่ตอบโต้ฉันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาหล่ะ

                ไม่อ่ะ ผมเหนื่อย ผมแค่อยากคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอ่ะ นายแปลกหน้าพูด แล้วหันหน้าออกนอกหน้าต่าง  สายลมที่พัดผ่านรถไฟ ทำให้ผมของเขาดูพลิ้วไหวตามลม เข้ากับคิ้วอันคมเข้ม ตัดกับจมูกโด่ง และ นัยน์ตาสีดำเข้มจ้องไปข้างหน้า เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่เค้ากำลังคิดอะไรอยู่นะ ต่อมอยากรู้ของฉันมันเริ่มออกทำงานแล้วสิ ^O^        

                  นี่นาย หันหน้าเข้ามาในนี้หน่อยซิ ฉันเรียกนายนั่นให้หันหน้าเข้ามาในรถไฟ

                  ทำไมเหรอคุณ  คุณจะทำอะไรผมเหรออออนายนั้นพูดกวนๆ

                  ชิ ไม่หรอกย่ะ ฉันอยากทวงความยุติธรรมคืนเท่านั้นเอง

                  ความยุติธรรมอะไรของคุณอีกหล่ะ???

                  ก็ในเมื่อนายรู้จักชื่อฉันแล้ว ฉันก็น่าจะรู้จักชื่อนายบ้างนะ แลกเปลี่ยนกันไง

                  เหรอออออ อยากรู้จักผมก็บอกมาตามตรงเหอะ ทำมาเป็นทวงความยุติทงยุติธรรม  ใช่มั้ย???  ต๊ายยยย! รู้ทันชั้นได้ยังไงเนี่ย

                  อืม ก็ฉันก็แค่อยากจะรู้จักคนที่นั่งด้วยเท่านั้นเอง ว่าเค้าดีและ ไว้ใจได้มั้ย

หรือดีไม่ดีจะลุกมาปลุกปล้ำฉันในเวลากลางคืนรึเปล่า เท่านั้นเอง ฉันโบ้ยไปไกล

                  โหหห  คุณครับ ถึงผมจะปากเสีย แต่ผมก็แมนพอนะครับ ไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอก ยิ่งอย่างคุณนี่แหละก็ ยิ่งไปใหญ่เลย เหอะๆ เริ่มล้ะๆ เริ่มกลับมาเหมือนเดิมล้ะ ไม่ได้ๆ ยัยพริ้งเพรา แกอยากรู้เรื่องของเขาไม่ใช่เหรอ นิ่งไว้ลูก นิ่งไว้ สงบ สงบ สงบ

                  อืม แล้วตกลงนายชื่ออะไรหล่ะ เปิดประเด็นเลยลูก พริ้งเพรา

                  สิงหเดช    ฐิตินันท์ชัย  เรียกสั้นๆว่า ฟิวส์ ก็พอ

                  อะไรนะ!!!