ปิ๊งรักยัยนางฟ้าแสนซน

ตุลาพาฝัน  

นำฝันแห่งจินตนาการมาให้คุณแล้ว
 

ถ้าจะให้ได้อารมณ์ในการอ่านนิยายเรื่องนี้  แนะนำว่าให้หาเพลงจีนเพราะๆซึ้งๆมาฟังด้วยในบทนำ  มันจะซึ้งและอินมากๆ อิอิ (ถ้าใครที่ไม่ได้ยินพลงที่เกดใส่ไว้นะคะ)

 หย่ง จื้อ  หนุ่มรูปงาม ที่เปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญชาญฉลาด
เขาจะทำให้ความหวังของเสวี่ยเหม่ยเป็นจริงได้หรือไม่

นางฟ้าเสวี่ยเหม่ย ถูกสวรรค์ลงโทษให้ลงมายังโลกมนุษย์
เธอรอเวลากลับไปบนสวรรค์อีกครั้ง  หย่ง จื้อ
จะช่วยเธอได้สำเร็จหรือไม่ขึ้นอยู่กับจิตใต้สำนึกของเสวี่ยเหม่ยเอง 

บทนำ

 

ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ กลิ่นไอโทสะได้ปกคลุมไปทั่วชั้นสววรค์ บรรดาทหารน้อยใหญ่ก็ต่างเกรงกลัวพระบารมีของฮ้องเต้  เพราะบัดนี้บนสวรรค์ได้มีนางฟ้าตนหนึ่งได้ทำผิดกฎสวรรค์อย่างให้อภัยไม่ได้

“นางฟ้าเสวี่ยเหมย เจ้าได้ทำผิดกฎสวรรค์ แอบรอบรักกับหย่งไซว ซึ่งเป็นแม่ทัพของสวรรค์ ซึ่งเป็นความผิดอย่างให้อภัยไม่ได้  เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะได้รับโทษเช่นไร”  น้ำเสียงพระบิดาของนางฟ้าเสวี่ยเหมย บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างยิ่ง

“เสด็จพ่อเพคะ หม่อมชั้นรู้ดีว่าควรได้รับโทษเช่นไร แต่ขอร้อง อย่าลงโทษคนรักของลูกเลยเพคะ”  นางฟ้าเสวี่ยเหมย พยายามร้องขอให้พระบิดาอย่าลงโทษคนรักของนาง แต่กลับทำให้พระบิดาเกิดโทสะมากกว่าเดิม

พระบิดาลุกขึ้นยืนประกาศกร้าว ต่อว่านางฟ้า เสวี่ยเหมย อย่างหนัก

“เสวี่ยเหมย นี่เจ้ายังไม่สำนึกผิดอีกใช่ไหม งั้นข้าจะลงโทษเจ้าให้ลงไปเกิดบนโลกมนุษย์  อีก20  ปี ในวันเกิดของเจ้าข้างหน้า ถ้าเรายังมีบุญวาสนากันจริงๆ เจ้าจะได้กลับขึ้นมาบนสวรรค์อีกครั้ง”  พูดจบพระบิดาก็นั่งลง พยายามระงับโทสะของตนเอง

“เสด็จพ่อ ได้โปรดอย่าส่งลูกไปโลกมนุษย์เลยเพคะ ลูกสำนึกผิดแล้ว” ไม่ว่านางฟ้าเสวี่ยเหมย จะร้องขออย่างไรพระบิดาก็หาได้สนใจไม่ เพราะท่านโกรธนางฟ้าเสวี่ยเหมย มาก  ท่านสั่งให้ทหารมาจับตัวเสวี่ยเหมย ไปลงโทษ แต่เธอได้ขอร้องพระบิดาให้เธอได้ไปร่ำลาท่านแม่ของเธอก่อน และเธอจะยอมลงไปโลกมนุษย์ด้วยตัวของเธอเอง พระบิดาก็ได้อนุญาติให้เธอได้ไปร่ำลาเสด็จแม่ เพราะยังไงความเป็นพ่อลูกก็ตัดกันไม่ลง

ณ สวนดอกไม้ ที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด ดอกไม้ได้ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ ทำให้คนที่เข้ามาในสวนดอกไม้ต่างมีความรู้สึกสดชื่น แต่กลิ่นหอมสดชื่นนั้นไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลยสักนิด  บัดนี้นางฟ้าเสวี่ยเหมย  ได้มาร่ำลาเสด็จแม่ของตน เธอเสียใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้กระทำในสิ่งที่พระบิดาของเธอไม่โปรด แต่เธอจะหลีกเลี่ยงหัวใจเธอได้อย่างไร ในเมื่อหัวใจเธอเปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตาและความรักที่มั่นคง

“เสวี่ยเหมย” พระมารดาเรียกเสวี่ยเหมยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“เสด็จแม่” เสวี่ยเหมย เดินไปหาพระมารดาของตนอย่างช้าๆ และน้ำใสๆก็ไหลรินลงมาจากดวงตาน้อยๆของเธอ

“เสวี่ยเหมย อย่าได้เสียใจไปเลย แม่เชื่อว่าอีก 20 ปีข้างหน้าเราจะได้พบกันอีก”  หยางมี่ พระมารดาของเธอได้เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความเอ็นดู ทำให้เสวี่ยเหมย รู้สึกผิดที่ได้ละเมิดกฎสวรรค์จนทำให้รับโทษเช่นนี้

“เมื่อถึงเวลานั้นลูกก็จดจำท่านแม่ไม่ได้อีกแล้ว” เสวี่ยเหมย เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอรู้ว่าถ้าลงไปยังโลกมนุษย์ โอกาสที่เธอจะจำแม่ของเธอได้นั้นมีศูนย์เปอร์เซ็น

“เสวี่ยเหมย อย่าได้กังวลไปเลย ไม่ว่าบนโลกมนุษย์หรือสวรรค์ ธรรมชาติก็ได้ลิขิตมั นไว้แล้ว แม่อยากให้เจ้าคิดซะว่า ชีวิตคนเรามันไม่ยั่งยืนหรอกนะ ถ้าเราสองคนยังมีบุญวาสนากันสักวันเราจะได้พบกันอีกครั้ ง” ทันทีที่หยางมี่เอ่ยจบ ก็มีแสงสีขาวลอยขึ้นมาอย่างช้าๆและเข้ามาคลุมร่างของเสวี่ยเหมย จนทำให้เกิดแสงสีขาวไปทั่วบริเวรสวนดอกไม้ ร่างของเธอค่อยๆเลือนรางหายไปอย่างช้าๆ

“เสวี่ยเหมย  ลูกแม่ สักวันเราต้องได้พบกันอีกครั้งแม่สัญญาว่าจะไม่ลืมเจ้า  ถนอมตัวเองด้วย” หยางมี่เอื้อมมือไปคว้ามือของเสวี่ยเหมย  และเอ่ยขึ้นมา

“ลูกสัญญาว่าลูกจะต้องกลับขึ้นมาบนสวรรค์ให้ได้อีกครั้ง ลาก่อนท่านแม่”  แสงสีขาวได้เลือนหายไปพร้อมกับร่างเสวี่ยเหมย และทันทีที่ร่างของเธอหายไป หิมะสีขาวบริสุทธิ์ก็ได้โปรยปรายลงมาอย่างช้าๆ  หยางมี่ยืนมองหิมะอย่างอาลัยอาวรยิ่งนัก ั  บัดนี้ลูกของเธอได้ไปเกิดในโลกมนุษย์แล้ว หยางมี่ ยืนมองร่างของลูกตนเองด้วยน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม

หย่งเจิ้ง พระบิดาของเสวี่ยเหมยเดินเข้ามาหาหยางมี่และได้ปลอบเธออย่างอ่อนโยน

“หยางมี่ เจ้าอย่าได้เสียใจไปเลย ข้าเชื่อว่าลูกของเราจะต้องมีความสุขบนโลกมนุษย์อย่างแน่นอน” พระบิดาของนางฟ้าเสวี่ยเหมยเอ่ยขึ้นมาด้วยความมั่นใจ

ชีวิตของนางฟ้าเสวี่ยเหมยบนโลกมนุษย์จะเป็นเช่นไร สวรรค์ได้ลิขิตมันขึ้นมาแล้ว  เรามาเอาใจช่วยให้นางฟ้าเสวี่ยเหมยได้กลับขึ้นสวรรค์กันอีกครั้งกันเถอะ
 

นางฟ้าเสวี่ยเหม่ยจะทำอย่างไรต่อไปน้าา า  า

 

By buyby99