คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : พิภพราชันย์ออนไลน์ :: คำสาปแห่งความโชคร้าย (2)
พิ ภ พ ร า ชั น ย์ • อ อ น ไ ล น์
ตอนที่ 15 คำสาปแห่งความโชคร้าย (2)
กลับมายังด้านซีแนล
ซีแนลกะพริบตาลืมขึ้นเมื่อมีแสงสว่างเล็กๆ สอดส่องกระทบหน้า ภายใต้ความมืดสลัวและผนังที่ฉาบไปด้วยอิฐสีน้ำตาลมีเพียงแสงตะเกียงอันหนึ่งบนผนัง
เธอรู้สึกอ่อนแรงและพบว่าตัวเองสลบไปในท่าที่นอนคว่ำราบกับพื้น เธอค่อยๆ ดึงแขนที่เหยียดออกกลับเข้าหาตัวขณะพยายามพลิกตัวตะแคงข้าง ทว่ากลับไม่มีแรงพอ
ซีแนลพยายามลุกขึ้นนั่งแต่ไม่สามารถบังคับแขนขาให้ทำงานตามที่ต้องการได้ เห็นได้ชัดว่าเธอทำได้แย่มาก
แม้แต่แขนข้างเดียวเธอก็ยกไม่ขึ้น!
เจ็บใจนัก! เธอสบถกับตัวเองราวกับเสียงกระซิบ
ไม่ทันที่ซีแนลจะขยับตัวเองมากกว่านั้น สายตาของเธอก็พบว่าบนพื้นราบเรียบที่นอนอยู่ปรากฏรอยหลุมเล็กๆ ที่ถูกขุดเจาะและสลักเป็นลวดลายสัญลักษณ์คล้ายอักษรประหลาด ดวงตาทั้งคู่ของเธอเบิกกว้างยิ่งขึ้นเมื่อค่อยๆ เงยหน้าและพบว่าจุดที่เธอนอนทับอยู่เป็นจุดศูนย์กลางของร่องลึกรูปวงกลมที่คล้ายแผ่นหินที่สลักตัวอักษรแปลกๆ มาวางทับซ้อนๆ ต่อๆ กันจนขยายเป็นวงใหญ่ ที่สำคัญในเสี้ยววงกลมพวกนั้นล้วนสลักอักษรโบราณบางอย่างที่เหมือนกันเอาไว้
ซีแนลพยายามหรี่ตาและอ่านมัน…
“หวนคืนสู่อำนาจ ปลดผนึกจิตอาฆาต ปลุกพลังคืนสู่ข้า... เจ้าของเหนือราชันย์”
ถ้อยคำที่เธออ่านคร่าวๆ นั้นมีรูปประโยคคล้ายคลึงกับที่เคยอ่านเจอที่ฐานรูปปั้นเทวรูปตอนเริ่มทำภารกิจใหม่ๆ จำได้ว่าตอนนั้นที่อ่านมันเธอรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างน่าหวาดกลัว
ทว่าครั้งนี้กลับต่างกันสิ้นเชิง! เธอสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ต่างออกไป
ซีแนลค่อยๆ หลับตาลงเพื่อซึบซาบความรู้สึกอบอุ่นที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว โดยไม่รู้เลยว่ามีแสงสว่างบางอย่างเสียดแทงขึ้นมาจากพื้นด้านล่างตามร่องลึกของรูปวงกลมที่วางเรียงทับซ้อนกันหลายๆ ชั้น แสงสว่างพวกนั้นเจิดจ้าอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหายไปโดยที่เธอไม่ทันเห็น
ครืด... ครืด...
ซีแนลลืมตาโพลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงประหลาด เธอรีบหันมองซ้ายแลขวาขณะรู้สึกหวาดระแวงและขลาดกลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า
บทเรียนครั้งก่อนทำให้ประสาทสัมผัสของเธอเฉียบไวขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ อาจเป็นผลจากการถูกทรมานจนถึงขีดจำกัดของร่างกายจึงทำให้เธอรับรู้สิ่งรอบตัวได้อย่างฉับไว โดยเฉพาะดวงตาทั้งคู่ของเธอ ซีแนลคิดว่ามันคมชัดกว่าเมื่อก่อนมากถึงขนาดจ้องมองในความมืดได้ อักษรที่เธออ่านบนพื้นเมื่อครู่เป็นเครื่องยืนยันได้อย่างดี
คำสาปความเจ็บปวดของสัตว์เทพอสูรลีมซ่อนความหมายบางอย่างอะไรไว้หรือเปล่า ตอนนี้เธอเริ่มเกิดความคิดลังเลที่ขัดแย้งกันในใจว่าเขาเป็นแค่สัตว์เทพอสูรผู้กระหายเลือดที่ชอบทรมานผู้อื่นหรือเป็นพวกที่แสดงความรู้สึกไม่เป็นจนต้องแสดงความร้ายกาจออกมาเพื่อให้คนอื่นจดจำกันแน่
โอ้ย! เธอคิดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่เนี่ย นี่ไม่ใช่เวลาจะมานึกเรื่องน่าอับอายพรรค์นั้นเลย ซีแนลส่ายหน้าแรงๆ พยายามจะไล่ความคิดนั้นออกไป
ยังไงซะเจ้าสัตว์เทพอสูรบ้านั่นก็เล่นงานเธอจนหนักหนาสาหัสจนต้องจดจำความแค้นไปตลอดชีวิตเชียวล่ะ คนที่กระหายการเข่นฆ่าพรรค์นั้นไม่มีอะไรให้น่าสงสารเห็นใจหรอก เป็นตัวเธอเองต่างหากที่ต้องการความน่าสงสารเห็นใจที่ต้องกลายเป็นผู้เล่นที่มีระดับแค่พื้นฐานที่ต้องเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่เกือบทั้งหมด
เฮ้อ~ ซีแนลพ่นลมหายใจอย่างท้อแท้ เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและขุ่นเคืองที่ขยับแขนขาตัวเองไม่ได้
ครืด... ครืด...
เอ๊ะ เสียงนั่นอีกแล้ว ครั้งนี้ได้ยินชัดกว่าเมื่อครู่มาก
คิ้วทั้งคู่ของเธอขมวดเข้าหากันขณะมองหาเบาะแสว่าเสียงนั้นมาจากที่ไหน
ทันใดนั้น ร่องลึกวงกลมที่คล้ายแผ่นหินที่มาวางต่อๆ ทับซ้อนที่ขยายกว้างเกือบเต็มห้องก็เริ่มหมุน ซีแนลเข้าใจได้ในทันทีว่านั่นคือต้นเสียงของมัน
แผ่นหินวงกลมแต่ละวงค่อยๆ หมุนไปในทิศทางที่ตรงข้ามกัน ซีแนลมองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นตะลึง สัญลักษณ์บางอย่างค่อยๆ ปรากฏขึ้นเมื่อแผ่นหินถูกหมุน เพียงไม่นานก็ปรากฏแสงสว่างเจิดจ้าขึ้นมาจากร่องลึกของวงกลมและหลุมตัวอักษร น่าแปลกเหลือเกินที่เธอไม่ได้รู้สึกแสบตา
ภายใต้แสงที่ส่องสว่างเจิดจ้านั่นเธอกลับสามารถเห็นตัวอักษรที่สลักอยู่ได้อย่างชัดเจน รวมไปถึงผิวของเธอที่นอนทับอยู่บนพวกมันก็ไม่ได้สัมผัสโดนหรือเกิดการเสียดสีจนได้รับความบาดเจ็บ แต่กลับรู้สึกราวกับว่ามีกระแสความอบอุ่นบางอย่างที่ห่อหุ้มตัวเธอให้รู้สึกปลอดภัย
ในขณะที่วงกลมเริ่มหมุนเร็วและเพิ่มแสงเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ซีแนลก็เริ่มรู้สึกว่าร่างของเธอค่อยๆ ลอยขึ้นสูงจากพื้น
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!
ทันใดนั้นเอง ตุ๊กตาพี่หมีจอมโหดสีดำที่ยิ้มยิงฟันของเธอก็โผล่ขึ้นมาตรงหน้า ซีแนลไม่รู้ว่าพี่หมีโผล่ออกมาได้ยังไง ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นคนควักออกมาจากกระเป๋ามิติ ซีแนลทำสีหน้าครุ่นคิดขณะคิดว่านี่เป็นภารกิจที่ค้นหาจิตวิญญาณของอาวุธอยู่แล้วดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรเธอจึงไม่ควรแปลกใจ
จู่ๆ เธอก็พบว่าพี่หมีลอยสูงมากขึ้นเรื่อยๆ ใจหนึ่งเธอก็อยากรู้และดูเชิง แต่ทว่าร่างกายของเธอกลับปฏิเสธ ความหวาดกลัวการสูญเสียอะไรสักอย่างทำให้เธอยื่นมือเอื้อมคว้า มือทั้งสองข้างของซีแนลแกว่งไกวไปมาขณะใช้ความพยายามทั้งหมดในการเหยียดตัว
อีกแค่เพียงปลายนิ้วเท่านั้นเธอก็สามารถนำพี่หมีกลับมาได้ แต่ทุกอย่างพลันระเบิดตูม ตุ๊กตาพี่หมีระเบิดออกจนกลายเป็นเศษผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยที่กระจัดกระจายและล่วงลงสู่พื้นต่อหน้าต่อตาอย่างน่าใจหาย
เธอเบิกตาค้างอย่างไม่อยากเชื่อ หัวใจของเธอหล่นวูบกับความผิดหวังที่เพิ่งสัมผัสจนไม่สามารถขยับตัวได้อีก ในที่สุดดูเหมือนทุกอย่างจะผ่านไป ร่างของเธอค่อยๆ ลอยต่ำและนอนคว่ำราบกับพื้นในท่าเดิม ร่องวงกลมที่หมุนวนก็หยุดชะงักราวกับไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น แสงสว่างเจิดจ้าก็พลันหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ซีแนลไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
เธอรู้สึกสับสนงุนงงเหลือเกิน แต่ที่แน่ๆ คือเธอทำภารกิจล้มเหลว บางทีเมื่อครู่นี้เธอควรเอื้อมคว้าพี่หมีไว้ให้ได้ก่อนที่ทุกอย่างจะหายไป
ในหัวของเธอรู้สึกงุนงงสับสนอย่างหนัก ไม่เข้าใจว่าเรื่องแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นต้องการบอกอะไร แต่สิ่งที่บ่งชี้เพียงอย่างเดียว คือความผิดพลาด
ซีแนลแทบจะลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ถูก เธอได้แต่เอามือทุบพื้นด้วยอัดอั้นตันใจแล้วร้องไห้โฮออกมาเป็นครั้งแรก เสียงร้องของเธอแผดเสียงจ้าเหมือนเด็กๆ ไม่มีผิด
แม้ว่าตอนนี้เธอจะทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงไร้สาระเอาแต่ใจที่กำลังร้องไห้เพราะถูกแย่งตุ๊กตาตัวโปรดไป เธอก็ไม่สน!
พี่หมีเป็นสิ่งสำคัญที่คู่ควรแลกกับหยดน้ำตาและความเสียใจ!
พี่หมีมีความสำคัญกับเธอมากชนิดที่เป็นเพียงอาวุธชิ้นเดียวไม่ว่าอะไรก็แทนที่ไม่ได้
ก็แน่ล่ะ ในเมื่อเธอไม่สามารถใช้อาวุธชิ้นอื่นได้เลย ขนาดขว้างปาก้อนหินใส่ใครสักคน หินก้อนนั้นยังตกลงสู่พื้นอย่างหน้าตาเฉยก่อนจะถึงเป้าหมายเสียด้วยซ้ำ ฉะนั้นต่อให้เธอร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนไร้สติก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ
ท่ามกลางความเงียบกับเสียงแผดร้องอย่างน่าเกลียด มีเสียงฝีเท้าเล็กๆ ที่แผ่วเบาคู่หนึ่งเดินมาหยุดตรงหน้า
ซีแนลค่อยๆ เงยหน้าขึ้น หัวใจเธอกระตุกวูบด้วยความผิดหวังเมื่อตระหนักว่านั่นเป็นเพียงตุ๊กตาหมีสีเทาเงินหม่นๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น
ตุ๊กตาตัวนี้ไม่ใช่พี่หมีของเธอ! แม้จะมีรอยยิ้มยิงฟันเหมือนกันก็เถอะ
บอกตามตรงว่าเธอรู้สึกหวาดกลัวมาตลอด เธอกลัวเหลือเกินว่าสุดท้ายแล้วเธอจะไม่สามารถรักษาอะไรไว้ได้เลย แล้วมันก็จบลงเช่นนี้
แย่! แย่ที่สุด
“นายฉิงยินดีที่ได้พบ”
หือ ว่าอะไรนะ?
ขณะที่กำลังโวยวายอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงกับตัวเองอยู่นั้นเสียงเล็กๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจนเธอต้องเงยหน้าขึ้นอีกครั้งด้วยความแปลกใจ
ซีแนลพบว่ามีเพียงตุ๊กตาสีเทาเงินหม่นตัวเดียวยืนอยู่ตรงหน้า เมื่อครู่นี้ถ้าหูไม่ฝาดเธอเหมือนได้ยินเสียงของเด็กสี่ขวบที่ยังพูดไม่ชัดต่างหาก ไม่ใช่เจ้าตุ๊กตาที่ดูท่าทางหลอนๆ แบบนี้
แต่เมื่อครู่มีใครบางคนเอ่ยคำว่านายหญิงนี่ เสียงที่ว่านั่น?? เอ่ยกับเธอหรือเปล่า
“เอ๋ นายเป็นใครเหรอ? ใช่พี่หมีของฉันหรือเปล่า?” เธอเอ่ยด้วยออกไปอย่างลังเลเมื่อพบว่าตุ๊กตาหมีสีเทาเงินหม่นตัวนั้นไม่ยอมกระดิกตัวหรือแม้แต่ขยับเขยื้อนไปไหน
ซีแนลถามออกไปด้วยความรู้สึกสงสัยที่อัดอั้นอยู่ภายใน อาจเป็นเพราะมีความรู้สึกเชื่อมโยงผูกพันแปลกๆ บางอย่างที่ทำให้สัญชาติญาณในตัวเธอตอบว่าน่าจะใช่
เจ้านี่เป็นพี่หมีของเธอในรูปลักษณ์ใหม่หรือเปล่า ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็น่ายินดีถึงแม้ว่ามันจะดูเก่าและสีออกหม่นๆ อยู่สักหน่อยก็เถอะ
“ก็ใช่นะฉิ ห้าว~ ง่วงชังเยย”
ตุ๊กตาตรงหน้ายกแขนข้างหนึ่งขึ้นปิดปากหาวอย่างน่ารัก ในขณะที่ซีแนลอ้าปากค้างด้วยความอึ้งจัด เธอเพ่งตามองตุ๊กตาตรงหน้าให้ชัดๆ เพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ก่อนที่ริมฝีปากบางจะคลี่ยิ้มด้วยใบหน้าอาบน้ำตา
ซีแนลค่อยๆ ฉีกยิ้มกว้างแล้วหัวเราะลั่นขณะเอื้อมคว้าอีกฝ่ายมากอดแน่นด้วยความดีใจอย่างที่สุด ทันทีที่เธอได้สัมผัสกับอีกฝ่ายเสียงเตือนของระบบก็ดังขึ้นทันที
ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ทำภารกิจตามหาจิตวิญญาณของอาวุธสำเร็จ
เนื่องจากเป็นภารกิจระดับ S ผู้เล่นจึงได้รับหีบทองคำจำนวน 2 กล่อง (*ผู้เล่นสามารถติดต่อรับได้ที่ธนาคารทุกสาขา) ได้รับชุดอุปกรณ์ตัดเย็บตุ๊กตาจำนวน 1 กล่อง ได้รับเงินจำนวน 190,000,000z บรรลุเงื่อนไขการเลื่อนระดับ เลเวลเลื่อนขึ้นเป็น 296
เนื่องจากผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน เพิ่มระดับเลเวลจนถึง 66 ระดับชนชั้นสามัญชน คำสาปโชคร้ายหกประการทำงาน ทางระบบจะดำเนินการสุ่มโชคร้ายให้กับผู้เล่นเมื่อออกจากมิติพิเศษค่ะ
ซีแนลเปิดดูสถานะอาวุธที่เป็นตุ๊กตาตัวใหม่ซึ่งมีนิสัยน่ารักไม่เปลี่ยนไปจากเดิมในความคิดของเธอด้วยความตื่นเต้นดีใจ
|
ข้อมูลทักษะอาวุธ - ราชันย์ตุ๊กตาหมีระดับ SSS
ชื่ออาวุธ พี่หมี - Brother B. (ไอเท็มผูกมัด)
ซ่อมตุ๊กตา : ความสามารถในการซ่อมตุ๊กตา ระดับ S
วิญญาณตุ๊กตาอาฆาต : โจมตีสัตว์อสูรรุนแรง ระดับ S
ตุ๊กตายืมอาวุธ : ผู้เล่นสามารถใช้อาวุธชนิดอื่นที่ถูกตุ๊กตากลืนกิน ระดับ S
ตุ๊กตาหมีสาปแช่ง : สร้างคำสาปผ่านตุ๊กตาสาปแช่ง ระดับ S (ถูกผนึก)
ความโกรธเกรี้ยวของตุ๊กตาราชันย์ :
ระเบิดความโกรธของจิตวิญญาณ ระดับ S (ถูกผนึก)
|
ขณะที่เธอกำลังอึ้งกับบรรดารายชื่อทักษะใหม่ๆ จำนวนมากอยู่นั้น น้ำเสียงเล็กๆ อันแสนน่ารักทำให้เธอต้องชะงักลง
“ห้าว~ ชักง่วงแย้วฉิ พวกเราออกจากที่นี่กันเฉอะ”
พี่หมีอ้าปากหาวน้อยๆ ขณะปิดตาสนิททั้งสองข้างด้วยความง่วงงุนก่อนจะนั่งแหง็กลงบนบ่าของเธอ
“เฮ้! อะไรกัน อย่าเพิ่งหลับสิ อยู่ๆ ก็มานั่งหลับแบบนี้ได้ไง” ซีแนลร้องเรียกอีกฝ่ายเสียงดังขณะที่ริมฝีปากไม่ได้ลดรอยยิ้มลงแต่อย่างใด พร้อมๆ กับระบบที่ดำเนินการส่งเธอออกจากมิติทดสอบ
ขออภัยค่ะ เนื่องจากระดับเลเวลและชนชั้นของผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ลดลง จึงไม่สามารถส่งตัวกลับเข้าสู่เมืองเซเปียซึ่งจำกัดระดับชนชั้นนักรบขึ้นไปได้ค่ะ ทางระบบจะดำเนินการส่งผู้เล่นไปจุดบันทึกล่าสุดก่อนหน้า ขอให้ผู้เล่นโชคดีค่ะ
ในที่สุดซีแนลก็ถูกระบบส่งตัวกลับมาที่บอร์นซิตี้อีกครั้ง เนื่องจากตั้งแต่เธอเข้าเกมยังไม่เคยทำการบันทึกจุดเกิดที่ไหนมาก่อนนอกจากเซเปีย ดังนั้นทางระบบจึงส่งตัวให้กลับมาที่บอร์นซิตี้ แต่นั่นก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากเรื่องหนึ่ง เพราะตอนนี้ระดับของเธอไม่ได้ต่างไปจากผู้เล่นที่ต้องเริ่มนับใหม่ตั้งแต่หนึ่งนั่นเอง
ซีแนลพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกราวกับได้โยนความหนักอึ้งให้จมลงสู่ก้นทะเล ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างไม่หุบจนแก้มทั้งสองข้างแทบปริ เธอเพิ่งรู้สึกตัวตอนนี้เองว่ามีความสุขมากขนาดไหน
แม้ท้ายที่สุดแล้วต่อให้ต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ก็ตาม แต่นั่นก็หมายความว่าเธอไม่สูญเสียใครเลย เธอไม่ต้องสูญเสียอีดานอีกทั้งยังได้จิตวิญญาณของพี่หมีมา
แบบนี้จะไม่ให้เธอดีใจได้อย่างไรล่ะ
To be continue…
ความคิดเห็น