ขายพรมจรรย์

ปวรินทร์รับกระดาษแผ่นเล็กที่มีค่ามหาศาลเกินตัวนั้นมาตรวจสอบอย่างถ้วนถี่

“หวังว่าคุณก็คงจะเป็นลูกค้าที่ซื่อสัตย์เช่นกัน”

“ดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ  อย่าว่าแต่หนึ่งล้านเลย  สิบล้านฉันก็จ่ายได้  ถ้าฉันพอใจ”

......................................... 

“มันเรื่องของฉัน”

เด็กสาวตอบเขาไปอย่างนั้น  ใบหน้างามซีดเซียวและเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา

“ใช่  มันเรื่องของเธอ  แต่มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนทำผิดรู้ไหม  เหมือนกับว่าฉันไปฉุดเธอมาข่มขืนอย่างนั้นแหละ  ทั้งๆที่เธอเข้ามาเสนอขายตัวให้ฉันเอง  และฉันก็จ่ายเงินซื้อไปด้วยจำนวนเงินที่สูงมาก”

..................................

ลุงใหญ่  อนันต์ยศ  อายุสี่สิบสี่ปี

แป้ง  ปวรินทร์  อายุยี่สิบเศษๆ

อัคพล  อายุ ยี่สิบเศษๆ

ภานิดา  อายุยี่สิบห้าปี

ธยานีหรือฟ้า  อายุ สี่สิบปี

เด็กหญิงอมลวรรณ หรือน้องเอม  อายุสิบเอ็ดปี

.........................................

งานเขียนเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติกฎหมายลิขสิทธิ์ทุกประการ  ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดของงานเขียนเรื่องนี้เพื่อนำออกเผยแพร่ไม่ว่างช่องทางใดก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาต  มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์และถูกดำเนินคดีการตามกฎหมาย

หมายเหตุ : ที่ลงสถานะของนิยายว่า จบแล้ว นั้นคือหมายถึงว่านักเขียนได้เขียนนิยายเรื่องนี้จนจบแล้วและได้นำไปวางขายในรูปแบบของอีบุคเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ตรงนี้คือการนำมาลงให้ทดลองอ่านกันแค่บางส่วนเท่านั้น  ซึ่งถ้าใครสนใจจะอ่านต่อจนจบก็ตามลิ้งค์ที่ได้นำมาลงไว้ให้ไปได้เลย  หรือจะติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ                    กานติณัฎฐ,กันตินันท์ หรือเฟสบุ๊ค กันตินันท์,กานติณัฎฐ และหรือเฟสบุ๊ค ลภัสรินทร์ รวิยา นามปากกา ก็ได้ค่ะ  ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคะ