เพียงสบตา Look At Me ( Yaoi )

เพียงสบตา Look At Me

INTRO

            ใครจะไปเชื่อหล่ะครับว่า คนเราสามมารถรู้สึกรักใครสักคน เพียงแค่ได้สบตากัน  ทั้งๆที่คนๆนั้น เป็นคนที่ไม่เคยเห็นหน้าคาดตากันมาก่อน ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ หรือ นามสกุล เพียงแค่สายตาที่สบกันไม่ถึงเสี่ยววินาทีอย่างบังเอิญ แต่กลับกลายเป็นแรงดึงดูดความรู้สึกให้ผมต้องมาตกหลุมรักซะดื้อๆจนแทบถอนตัวไม่ขึ้น รักโดยที่ไม่หวังให้เค้ากลับมารักตอบ ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไป แต่สิ่งเหล่านี้ก็ยังคงอยู่ในความทรงจำที่ผมไม่เคยลืม นี่ซิหน่ะที่เค้าเรียกว่า รักแรกพบ

   “ สวัสดีครับน้องๆปี 1  ทุกคน พี่ชื่อ พายอาร์ นะครับ  จะเรียกสั้นๆว่า พาย หรือ อาร์ ก็ได้  เอาเป็นว่าพี่มีหน้าที่มาคัดเลือกน้องลีด ประจำคณะของเรา คณะของเราขึ้นชื่อถึงความเทพ ความสวยงามของลีด เพราะฉะนั้นห้ามใครหนี ห้ามโวย ห้ามไปเข้าห้องน้ำ  แล้วก็นั่งอยู่กับที่ให้เรียบร้อย เดียวพี่จะให้รุ่นพี่ลีดที่ยืนอยู่ตรงหน้าน้องไปเลือก แล้วแยกน้องออกมาเอง ห้ามมีข้อแม้เด็ดขาด ใครมีปัญหาให้มาคุยกับพี่  ” เสียงก้องกังวาลของไอ้พาย ดังไปทั่วห้องประชุมประจำคณะศิลปศาสตร์ จนน้องทุกคนต้องหันมาตั้งใจฟัง รวมถึงผมด้วย ที่ตอนนี้กำลังนั่งรออยู่ที่ลานกว้างใต้ตึก ซึงไม่ไกลจากตัวห้องประชุมมากนัก

   “ เจได ไปช่วยเราเอาใบกรอกประวัติน้องลีดที่ลานจอดรถเป็นเพื่อนเราหน่อยซิ ” เสียงนิ่มนวลของสาวสวยที่ควบดีกรีถึง 2 ตำแหน่งคือ ดาวและลีดคณะ ตะโกนมาแต่ไกล  ถึงแม้ตรงนั้นจะดูชุลมุนวุ่นวาย แต่ผมก็ไม่ปฎิเสธ รีบวิ่งตามพริมไปทันที

  “ ไหนๆ มาเรายกไปให้ ” ผมรีบยกกองกระดาษที่อยู่ในมือของพริม แล้วรีบกลับไปประจำที่ตัวเองตามเดิม เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้น้องๆที่ถูกคัดเลือกรอบแรกมากันจนครบแล้ว รวมไปถึงพวกพี่ๆที่คอยพูดคุย สร้างสีสันต์ขั้นเวลา เพื่อรอให้ทุกอย่างมันลงตัว

“ มาแล้วเว้ยยยย พ่อหนุ่มเนื้อหอม ไปเอากระดาษหรือไปอาบน้ำมาจ๊ะ เสื้อเปียกซกเชียว เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเว้ยยย แหม่ เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว อยากจะกัดสักทีสองที  ”  ผมนำกระดาษไปวางไว้บนโต๊ะ ที่ตอนนี้มีไอ้พายกำลังพูดออกไมค์แทะโลมกวนปรสาทผมอยู่ปาวๆ ต่อหน้าน้องๆที่หัวเราอย่างชอบใจ ส่วนพี่ลีดคนอื่นๆก็ค่อยๆแจกกระดาษที่ผมพึ่งเอามาให้น้องคนละใบ เพื่อเก็บเป็นข้อมูล

“ กวนตีนแล้วมึงอ่ะ  เดียวเสร็จงานเจอกูคิดบัญชีแน่ ”  ผมสบถ ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่เดิม

“ ดุอะไรปานนั้นพ่อคุณ หยอกนิดหยอกหน่อยทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ” นี่ถ้ามันไม่ไม่ใช่เพื่อนผม คงโดนเอารองเท้าไปกินแล้ว

“ ก่อนที่จะออกนอกลู่นอกทางไปมากกว่านี้ เดียวพี่จะแนะนำครอบครัวลีดให้น้องได้รู้จักกันทีละคน เริ่มจากทางซ้ายมือพี่ก่อนแล้วกัน ”  ไอพายส่งไมค์ไปให้คนทางซ้ายมือของมัน เพื่อให้พวกรุ่นพี่ได้แนะนำตัว ส่วนผมหรอครับดันอยู่ขวาสุดซะนี่ จึงเป็นคนสุดท้ายโดยปริยาย พวกรุ่นพี่ต่างก็แนะนำกันไป บ้างก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าด บ้างก็มีเสียงหัวเราะของรุ่นน้องบ้าง จนในที่สุดก็ถึงคิวของผม

“สวัสดีครับ” รุ่นน้องทุกคนต่างจดจ้องมาที่ผม ก่อนที่จะตามมาด้วยเยงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าสาวสวย หรือจะผู้ชายด้วยหว่ะ อันนี้ผมก็ไม่แน่ใจ

“ พี่ชื่อ นฤเบศ อัครวงศ์วรรณ ชื่อเล่น เจได อยู่ปี 2 สาขาภาษาไทย ไงก็หวังว่าจะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันนะครับ ” ผมพูดจบ ก่อนจะโปรยยิ้ม ท่าไม้ตายประจำตัวให้อีกหนึ่งดอก ยิ่งเรียกเสียงกรี๊ดดังเข้าไปใหญ่

“ อุ้ยแก พี่เค้าขอชั้นเป็นคนในครอบครัวหว่ะ ตกลงค่ะ ” น้องผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา ในทันทีที่เสียงกรี๊ดหมดลง  ทุกสายตาหันไปมองน้องผู้หญิงคนนั้น ก่อนที่จะหัวเราะออกมาดังลั่นลานกิจกรรม รวมถึงผมด้วยที่ตลกในความทะเล้นของน้องเขา  ก่อนที่จะสะดุดกับสายตาคู่หนึ่ง สายตาที่ผมจำได้ดี สายตาที่ทำให้ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเห็น ที่ตอนนี้เค้าคนนั้นไม่ได้สนใจกับสถานการณ์รอบข้างเลย แต่กลับจดจ้องและมองมายังคนตรงหน้าที่เป็นผมแทน