OS Winner (Yoonwoo) : Love me love my plan

เนื้อเรื่อง

กลิ่นหอมของโจ๊กสาหร่ายกับเสียงกุกกักในห้องครัวทำให้ร่างโตบนเตียงสีขาวต้องฝืนความง่วงของตัวเองตื่นขึ้นมาในเช้า ที่แสนสบาย

'คังซึงยุน' นักร้องหนุ่มชื่อดังของค่ายIC เพราะเอกลักษณ์ของใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาทำให้สาวๆต่างพากันหลงรัก ดวงตาเรียว ผมเส้นเล็กสีน้ำตาลอ่อน ปากล่างบวมได้รูปรับกับใบหน้า และด้วยรูปร่างสูงโปร่งทำให้อะไรๆก็ลงตัวไปหมด




รู้ตัวอีกทีซึงยุนก็เดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะกินข้าวขนาดย่อม ถ้วยรูปกวางและหมาน้อยสองใบวางอยู่ตรงข้ามกัน ถ้วยวางอยู่ แต่เจ้าของถ้วยหายไปไหนกันนะ





'จึกๆ' ความรู้สึกยวบยาบที่แก้มข้างขวาทำให้เขาหันมองตามนิ้วเรียวที่กำลังจิ้มแก้มเขาอยู่



"หิวล่ะซี้หมาน้อยขี้เซา" ผู้ชายร่างบางตากลมโตพูดพร้อมส่งยิ้มกว้างตาหยีให้กับเขา



"งือ~ ผมตื่นเพราะกวางแถวนี้ทำเสียงดังนั่นแหละ" ซึงยุนพูดพร้อมเอาจมูกของตัวเองไปถูกับจมูกเล็กของคนที่ถูกเรียกว่ากวาง


"ฮ่าๆ พอได้แล้วคังซึงยุน หิวก็ไปนั่งกินข้าวดีๆเลย ไม่ต้องมาอ้อนเลย ลามปามนะเดี๋ยวนี้" กวางน้อยพูดเเก้เขินเพราะตอนนี้ แก้มสองข้างของเขากลายเป็นลูกมะเขือเทศสุกไปซะแล้ว




เมื่อซึงยุนจัดการกับโจ๊กสาหร่ายเสร็จก็ลุกไปอาบน้ำ และเป็นหน้าที่ของกวางน้อยที่จะต้องเก็บกวาดล้างถ้วยชามที่เหลือ กวางน้อยที่ว่านั่นจริงๆชื่อ 'คิมจินวู' และคนที่เรียกเขาว่ากวางก็มีแค่ซึงยุนคนเดียวนั่นแหละ ก็จินวูตาโต ผิวขาว ปากเป็นกระจับได้รูป แถมยังตัวเล็กน่าฟัดน่ากอดอีกต่างหาก จินวูตัวเล็กบอบบางมาก เวลาอากาศเปลี่ยนจมูก
จินวูก็จะแดง เหมือนกวางรูดอล์ฟยังไงล่ะ



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



คิมจินวู เด็กหนุ่มที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยและอยู่ในสถานะว่างงาน บ้านของเขาอยู่บนดอยอินนาในเขตชนบทห่างไกลผู้คนมากแต่ความฝันที่เขาอยากจะเป็นนักร้องทำให้เขาดั้นด้นมาหางานถึงในกรุง




"ฮยองจะไปแล้วจริงๆหรอ" บาบิ เด็กชายฟันกระต่ายเอ่ยถามจินวู


"อื้ม ไปหางานทำเฉยๆน่า เดี๋ยวก็กลับมา เชื่อฮยองสิ"



บาบิเป็นเด็กกำพร้าอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าบนดอย ที่นั่นมีเด็กอยู่ประมาณ7-8คน ทุกคนล้วนมีอดีตเหมือนบาบิ ซึ่งก็รวมถึงจินวูด้วย



"หาสาวมาให้ผมสักคนดิพี่ อยู่นี่มีแต่ปู้จาย เปล่าเปลี่ยวหัวใจ" จุนฮเวพูดเสริมขึ้น


"โง้ยฮยองอ้ะะะ" จินวูหมั่นไส้ในความมั่นหน้าของจุนฮเวจึงเอามือไปขยี้ผมหน้าม้าจนเป็นรังนก


"นี่ฉันจะไปหางานทำนะ ขอกำลังใจหน่อยไม่ได้รึไง"


"ฮะๆ ฮะ ฮะ ฮยอง...จีนูฮายอง โชคดีนะฮะ" จินฮวาน น้องเล็กที่สุดของที่นี่ เดินมาหาจินวูพร้อมส่งยิ้มให้จนตาหยี


"ฮ่าๆ ขอบใจมากนะจินฮวาน มีแต่นายสินะที่เป็นเด็กดี คิดถึงพี่อยู่คนเดียว


" จินวูพูดพร้อมหันหน้าไปหาเด็กอีก7คนที่เหลือ พร้อมทำปากจู๋


"โอ่ยฮยอง อย่าทำหน้างั้นเลย ไม่น่ารักหรอก น่าถีบให้ตกดอยมากกว่า ฮ่าๆ" จุนฮเวพูดกวนจินวู


"โหย มานี่เลยนะ ขอเตะก้นทีนึงก่อนไปเถอะ"


"ฮ่าๆ โอ้ยอย่านะฮยอง พอๆ ไม่เอาแล้ว อ้าาา"





ตกเย็น จินวูก็เดินทางมาถึงโซล เมืองใหญ่แสนวุ่นวายที่คนอย่างคิมจินวูไม่เคยเห็นมาก่อน เสียงแตรรถยนต์แข่งกันส่งเสียง ถึงจินวูจะเคยได้ยินมาก่อนก็เถอะ แต่มันก็ไม่เยอะและเสียงดังขนาดนี้



จุดมุ่งหมายตอนนี้ของคิมจินวูคือตึกตรงหน้าเขา ตึกYGN



จินวูเดินเข้ามาในตึก พนักงานมากมายต่างเดินขวักไขว่กันวุ่นไปหมด แล้วห้องสมัครงานที่เขาต้องไปมันอยู่ตรงไหนกันล่ะเนี้ย จินวูเอานิ้วจิ้มปากตัวเองเเละเดินวนไปวนมาอยู่หน้าป้ายบอกทางหน้าประตู




"เอ..ขึ้นลิฟต์ไปชั้นสามเดินออกทางขวามือเลี้ยวซ้ายแล้วเลี้ยวขวาเดินตามเส้นสีฟ้าแล้วเลี้ยวซ้ายอีกที อ่า..ทำไมมันยากจัง"


แผนที่บอกเส้นทางที่ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมากมาย แต่คิมจินวูคนนี้คล่องเรื่องเส้นทางที่ไหน เขาชี้นิ้ววนไปมาบนแผนที่สองสาม รอบแล้วถอนหายใจกับตัวเอง




"มาสมัครงานหรอครับ" ชายร่างโปร่งที่มาพร้อมแก้วกาแฟและกระเป๋ากีต้าร์เอ่ยถามจินวู



"อ่า....ครับ"



จินวูตอบและเกาหัวด้วยความอาย คนอะไรแค่มาสมัครงานยังหาห้องสมัครไม่ถูก แล้วแบบนี้ใครจะมาไว้ใจให้ เขาทำงานได้ล่ะเนี้ย คิมจินวูคนบื้อเอ้ย




"ไปกับผมก็ได้นะครับ ผมเคยมาที่นี่" ชายร่างโปร่งกระตุกยิ้มให้และเดินนำไป คิมจินวูเดินตามชายแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานมาแบบงงๆ



"ถึงแล้วล่ะครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ ขอให้โชคดีในการสมัครงานนะครับ" ชายร่างโปร่งยิ้มให้จินวูก่อนจะเดินจากไป ในใจก็นึกอยากขอบคุณ แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จักเลย แถมเขาดูรีบร้อนจะไปไหนต่อก็ไม่รู้ ไว้คราวหน้าถ้าเจอกันอีกจะต้องขอบคุณให้ได้




เขาผลักประตูเข้ามาในห้องสมัครงาน ในห้องมีคนมาสมัครเยอะมาก และทุกคนล้วนเป็นผู้หญิงเกือบหมด ก็แน่ล่ะ งานที่เขาทำมันเป็นงานผู้จัดการนี่ ผู้จัดการก็ต้องเป็นคนละเอียด งานละเอียดก็ต้องเป็นงานของผู้หญิง ผู้ชายอย่างเขาคงทำไม่คล่องหรอก แล้วเขาจะผ่านมั้ยล่ะงานนี้



"เอ้าๆ เงียบๆกันหน่อย" เสียงสตาฟเรียกทำให้ผมหลุดจากภวังค์



"คนที่มาสมัครงานมายืนเรียงหน้ากระดานกันตรงนี้ เดี๋ยวพอคุณคังซึงยุนเข้ามา ให้แนะนำชื่อพร้อมความสามารถทีละคนนะ อย่าแย่งกัน แต่ละคนทำให้ดีที่สุดล่ะ"



"ค่ะ/ครับ"



แน่นอนว่าเสียงครับนั่นเป็นเสียงของผมคนเดียว โอ่ย นึกแล้วสงสารตัวเอง รู้สึกว่าเริ่มแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้แข่งเลยล่ะครับ การสมัครงานครั้งแรกของคิมจินวูคงจะเเห้วเเน่ๆงานนี้




"เเกร้ก" ผู้มาใหม่เปิดประตูเข้ามา



"เอ้ามาแล้ว ทำให้ดีกันนะทุกคน"




ผู้ชายร่างโปร่ง ใส่เสื้อหนัง และแก้วกาแฟที่เขาถือก็ยังอยู่ ไม่ผิดแน่....นี่มันคนที่เขาเจอเมื่อกี้นี่ นี่เขาเป็นคนที่จะต้องดูแลอย่างนั้นหรอ จินวูหน้าซีดและเหงื่อตก เขาไม่รู้เลยว่าคนที่เขาเจอ คนที่ช่วยเขาเมื่อกี้จะเป็นคนที่เขาจะต้องดูแล จินวูรู้สึกขายหน้ามาก




'ฉันไม่ผ่านแล้วสินะ แค่ทางในตึกยังงงเลย แล้วนับประสาอะไรกับการดูแลคนๆนึง'
จินวูบ่นพึมพัมตัดพ้อกับตัวเองในใจ
.
.
.
.
.
.
.
"ผมเอาคนนี้ครับ"




คังซึงยุนชี้นิ้วไปที่เด็กหนุ่มคนเดียวในแถว คนถูกชี้ทำตาโตและชี้นิ้วไปที่ตัวเอง เขาหรอ เขาเนี่ยนะ ไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย นี่เขายังไม่ได้แนะนำตัวหรือความสามารถอะไรเลยนะ ฝันไปรึเปล่า คิมจินวูตบหน้าตัวเองหนึ่งทีและรู้ว่านี่ไม่ใช่ฝัน นี่เป็นเรื่องจริงและเขาได้รับเลือกให้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของคังซึงยุนโดยที่ยังไม่เสียเเรงเลยสักนิด



"อะ เอ่อ คุณซึงยุนครับ จะไม่ฟังการแนะนำตัวก่อนหรอครับ เลือกเลยแบบนี้มันจะดีหรอครับ"
สตาฟหน้าตี๋ที่หน้าอกมีชื่อปักไว้ เขียนว่า ‘อีซึงฮุน’เอ่ยถาม



"ผมเอาคนนี้ ผมถูกชะตากับคนนี้ เหตุผลแค่นี้พอมั้ย" ซึงยุนพูดจบและหันไปยักคิ้วให้กับผู้ถูกเลือก



"คะ ครับๆ....เอ้า งั้นวันนี้ก็จบการคัดเลือกก่อนนะ ทุกคนกลับบ้านได้"



"คิมจินวูตามฉันมานี่" อีซึงฮุนพูดพร้อมส่งแฟ้มเอกสารใบหนึ่งมาให้จินวู



"นี่เป็นตารางงานทั้งหมดของซึงยุนนะ มีอะไรสงสัยก็ถามได้"



"อะ เอ่อ...แล้วผมต้องพักที่ไหนหรอครับ"



"เรื่องที่พักให้คุยกับซึงยุนเลย ผู้จัดการส่วนตัวน่ะ ต้องพักให้ใกล้กับศิลปินมากที่สุด แต่เรื่องที่ว่าจะเป็นที่ไหนน่ะ ต้องปรึกษากับซึงยุนเองนะ"







ณ ห้องซ้อมของคังซึงยุน

คิมจินวูยืนดูซึงยุนซ้อมเต้นสำหรับการแสดงในอาทิตย์หน้า เพราะเป็นเวทีเดบิ้วต์ของเขา เขาจึงต้องหมั่นซ้อมเพื่อให้โชว์ออกมาดูดีที่สุด




ซึงยุนยืนเต้นหน้ากระจก แต่เงาสะท้อนใสกระจกทำให้เขาเห็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็กยืนด้อมๆมองๆที่ประตู เขายกยิ้มขึ้นก่อนจะปิดเพลงและเดินไปเปิดประตูให้คนตัวเล็กเข้ามา




"ผมขอโทษครับที่มารบกวนการซ้อมของคุณ ขอโทษครับ ขอโทษครับ"
จินวูก้มหัวให้ซึงยุนหลายครั้งเป็นการขอโทษ เขาคงมาขัดจังหวะในการซ้อมของซึงยุน



"ไม่เป็นไร เย็นนี้นายเก็บของมาห้องฉันได้เลยนะ"
จินวูเอียงหน้าด้วยความสงสัย เก็บของ เก็บมาทำไม



"เก็บ....เอ่อ เก็บของมาทำไมหรอครับ"



"เป็นผู้จัดการฉัน ก็ต้องอยู่กับฉันตลอด24ชั่วโมงสิ จริงมั้ย"




คังซึงยุนยกยิ้มมุมปากให้กับผู้จัดการคนแรกของเขาแล้วเดินไปเปิดเพลงซ้อมต่อ ปล่อยให้คนตัวเล็กยืนงงกับประโยคที่เขาได้ยินมาเมื่อครู่




และตั้งแต่นั้นมา คิมจินวูก็ได้อาศัยอยู่กับคังซึงยุนทุกวัน จนความสัมพันธ์จากผู้ดูแล กลายเป็นพี่น้อง กลายเป็นเพื่อน และเริ่มกลายเป็น.....คนรัก




>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



"คังซึงยุน"



"ฮะ ฮยอง มีอะไรหรอ"




หลังจากที่จินวูจัดการล้างถ้วยชามจนเสร็จหมดแล้ว แต่ซึงยุนที่บอกว่าจะไปอาบน้ำ ทำไมยังยืนถือผ้าเช็ดตัวแล้วมองมาที่เค้าอยู่ล่ะ



"ยังไม่อาบน้ำอีก ยืนทำอะไรอยู่เจ้าหมาโง่"
จินวูพูดพร้อมเขกหัวคนตัวสูงไปหนึ่งที



"ขี้เหม่อนะเราอ่ะ ช่วงนี้ทำงานหนักไปหรอ พักบ้างมั้ย เดี๋ยวฮยองหาคิวงานเคลียร์ให้นายได้นะ" พูดจบคิมจินวูก็หันหลังเดินไปที่ห้องเตรียมหยิบแฟ้มตารางงานมาหาวันว่างให้ซึงยุน แต่สัมผัสแผ่วเบาที่เอวจากคนตัวสูงทำให้จินวูต้องหยุดชะงัก



"ก็น่ารักแบบนี้ไง จะไม่ให้เหม่อได้ยังไงล่ะ หื้ม" ซึงยุนสูดหายใจกอบโกยไอหอมจากตัวจินวู ทุกครั้งที่เขาเหนื่อย เขาจะขอไออุ่นจากคนตัวเล็กนี่ทุกครั้ง ไม่ต้องไปสูดอากาศสดชื่นข้างนอกหรือไปเที่ยวปลดปล่อยที่ไหน เพียงแค่คนตัวเล็กนี่อยู่ในอ้อมกอดเขา เขาก็มีความสุขที่สุดในโลกแล้ว




"เหนื่อยจริงๆสินะ อ้อนขนาดนี้" จินวูพูดพร้อมหันกลับไปแล้วเงยหน้าขึ้นหาร่างสูง



"ขอกำลังใจหน่อยได้ป่ะ" ซึงยุนพูดพร้อมทำปากจู๋ หวังต้องการรางวัลจากคนตัวเล็ก



"อืม....จุ้บ ฮ่าๆ กำลังใจน่ารักมั้ย" จินวูคว้าตุ๊กตาหมูบนเตียงมาประทับลงบนริมฝีปากของคนเจ้าเล่ห์



"โห่ย ไม่เอาอ่ะ ไม่น่ารักเลยฮยอง งอนแล้วด้วย โป้ง" ซึงยุนวางตุ๊กตาหมูลงแล้วผละออกจากคนตัวเล็กเดินไปยังห้องน้ำ



"จุ้บ"




ครั้งนี้เป็นจูบของคนตัวเล็ก จูบแผ่วเบาที่ไม่มีการรุกล้ำอะไรทั้งสิ้น ซึงยุนเคยอ้อนให้จินวูจูบหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่ได้ผลสักที นี่เป็นครั้งแรกของเขาทั้งสองคน ครั้งแรกที่ทำให้ใจเต้นแรง แรงจนจังหวะการเต้นของคนสองคนพร้อมกัน



จินวูผละออกจากคนตัวสูงและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมส่งให้



"ไปอาบน้ำได้แล้วซึงยุน" พูดพลางผลักให้เจ้าของชื่อไปอยู่ในห้องน้ำ



"พี่จินวู"



"หื้ม"





"อาบน้ำให้หน่อยสิ"



"อ้า หาคิวงานมาใส่ให้เต็มดีกว่า เอาให้ไม่ว่างสักวันไม่มีเวลาพักเลย"



"ง่า เค้าอาบเองก็ได้ ฮยองอ้ะ"



"ฮ่าๆ ไปเลยๆ รีบอาบ เดี๋ยวก็ไปซ้อมไม่ทันหรอก"





ช่วงนี้ซึงยุนต้องซ้อมหนักทั้งวัน ช่วงเช้าต้องซ้อมร้องเพลง ส่วนช่วงบ่ายต้องซ้อมเต้น แถมหลังจากหนึ่งทุ่มไปก็ต้องซ้อมกับเเดนเซอร์อีก ชีวิตช่วงนี้ของซึงยุนยุ่งมาก กลับบ้านทีก็ตีสาม ไหนจะต้องแต่งเพลงเตรียมสำหรับอัลบัมใหม่อีก จินวูที่เป็นทั้งผู้จัดการและคนรักเห็นแล้วก็เหนื่อยแทน เขาอยากจะทำอะไรสักอย่างให้คนรักบ้าง
สักพักจินวูก็รีบเดินไปยังโทรศัพท์เครื่องบางของตน มือเรียวเล็กกดเบอร์โทรศัพท์ของเพื่อนรักแล้วโทรออกทันที



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



"พี่มินโฮ"



"หืม"



"ปีใหม่นี้ไปเที่ยวไหนดีอ่ะ"ร่างขาวที่กำลังผูกเน็คไทด์เอ่ย



"อืมมม ไปไหนดีล่ะ ที่หนาวๆมั้ย โรแมนติกดี" มินโฮตอบพร้อมเอาหน้าเข้าไปใกล้ร่างบาง แทฮยอนหน้าแดงเพราะเขินอายจึงหันหน้าหลบ



"เล่นงี้ทุกที ออกไปเลยนะ" พูดพร้อมง้างมือเตรียมทำร้ายคนฉวยโอกาส




"อาๆ ออกก็ออก เดี๋ยวคืนนี้ไม่ได้นอนกอดแมวอ้วน"



"มินโฮ!! อ้ะ จินวูโทรมา แปปนึงนะ"



(แทฮยอน ปีใหม่นายไปเที่ยวไหนอะ)



"กำลังคิดอยู่เลย เอ้อจินวู บ้านนายอยู่บนดอยช้ะ"



(อาๆใช่)



"ไปเที่ยวบ้านนายได้ปะ ช่วงนี้หน้าหนาว อากาศบนภูเขาคงโรแมนติกน่าดู"



(ได้เลย เออเเทฮยอน ช่วยไรเราหน่อยดิ)



"ว่ามาสาวน้อย"
.
.
.
.
.
.
.
"ได้เลย สบายมาก โอ้ะพี่มินโฮไม่เอาสิ งั้นแค่นี้ก่อนนะจินวู ไว้เจอกันนะ จุ้บ"



แทฮยอนถูกรบกวนที่ซอกคอขาวจากคนเจ้าเล่ห์ เลยต้องวางหูโทรศัพท์จากเพื่อนรักแล้วมาจัดการกับร่างหนาที่มารุ่มรายร่างกายเขาอยู่



"คืนนี้ไม่ต้องนอนกอดเลยนะ" แทฮยอนยู่ปากแล้วหันไปหามินโฮ



"นี่...เก็บกระเป๋ากันเหอะ ไปเที่ยวบ้านจินวูกัน"



"หืม บ้านจินวู ดอยอินนาอ่ะนะ"




"ใช่ ไปหาอะไรสนุกๆทำกันเถอะ" แทฮยอนกระซิบแผ่วเบาที่หูของมินโฮเกี่ยวกับเรื่องที่ได้คุยกับจินวูเมื่อครู่
มินโฮกระตุกยิ้มแล้วจูงมือคนรักไปเก็บกระเป๋าทันที




>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<




ร่างขาวเดินออกมาจากห้องน้ำ ท่อนล่างถูกพันไว้ด้วยผ้าขนหนูและเปลือยท่อนบนไว้


"ยุนอ่า~"



"อะไรฮยอง ทำไมเรียกผมเสียงอ้อนขนาดนั้น"



"อีกสองวันก็เป็นวันครบรอบที่ฉันเป็นผู้จัดการนานแล้วใช่ป้ะ"



"อ่าฮะ"



"ไปเที่ยวป่ะ ฉันเลี้ยง"



"ห้ะ เที่ยวหรอ ฮยองจะพาผมเที่ยวจริงอ่ะ ผมมีคิวว่างด้วยหรอ" ซึงยุนปิดความดีใจเอาไว้ไม่ไหว กระโดดโลดเต้นรอบห้อง แล้ววิ่งมากุมมือจินวูเอาไว้



"ฮยองไม่โกหกผมนะ"



"อื้ม จะโกหกทำไม ฮยองเห็นนายไม่ได้พักเลยช่วงนี้ ก็เเค่อยากพาออกไปสูดอากาศแค่นั้น"



"โอย แฟนใครเนี้ย น่ารักที่สู้ดด" ซึงยุนพูดไปยิ้มไปจนตาหยี แล้วหอมแก้มคนตัวเล็กไปหนึ่งฟอด ทันทีที่ปลายจมูกของซึงยุนกดลงไปในพวงแก้มใสของจินวู ร่างเล็กชะงักไปพักนึง แก้มใสเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง เพราะน้อยครั้งที่จินวูจะยอมให้ซึงยุนทำอะไรแบบนี้ จึงไม่แปลกที่เขาจะรู้สึกวาบหวิวที่อก ใจของจินวูเต้นแรงขึ้นๆๆ แรงจนเกือบจะหลุดออกมาข้างนอกแล้ว จินวูรีบเอามิอผลักตัวซึงยุนออกเพราะถ้าอยู่นานกว่านี้เขาคงไม่รอดแน่



"ปล่อยเลย อยากไปไหนล่ะ"



"ที่ไหนก็ได้ แค่อยู่กะฮยองสองคนก็พอ"



"งั้นไปบ้านฮยองนะ ฮยองไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว อยากไปเยี่ยมน้องๆบ้าง ไม่รู้ตอนนี้จะเป็นยังไงมั่ง"



"บ้านฮยองอยู่บนภูเขาช้ะ เย่ๆ ยุนยุนอยากไปภูเขา เย่ๆ" หมดกัน มาดเท่ๆกระชากใจสาวตอนที่ซึงยุนอยู่บนเวทีหายไปหมดเมื่อเขาได้มาอยู่กับคนตัวเล็ก ตอนแรกที่เขาสองคนเริ่มมาอยู่ด้วยกัน จินวูก็พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่เพื่อที่ซึงยุนจะได้เชื่อฟัง แต่นานเข้า ทุกครั้งที่คนภายนอกเห็นพวกเขาสองคนเดินด้วยกัน มันเหมือนกับพี่ชายพาน้องมาเดินเล่นยังไงยังงั้น แล้วด้วยสถานการณ์แบบนั้นจินวูก็จะเผลอตัวคิดว่าตนเป็นน้องชายซึงยุนทุกที แล้วทุกครั้งที่เขาคิดว่าตัวเองเป็นน้องชายแสนน่ารัก ซึงยุนก็อยากจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงจินวูขึ้นมาทันที แบบนี้ไง ความสัมพันธ์มันถึงได้พัฒนามายังขั้นนี้




"งั้นเตรียมตัวเก็บกระเป๋าเลยนะยุน เดี๋ยวฮยองไปคอนเฟิร์มเเคนเซิลตารางงานที่บริษัทก่อน"



"ผมเก็บกระเป๋าให้ฮยองเลยนะ"



"ตามใจ โอ๊ะ" ไม่ทันไรที่จินวูจะเดินออกจากห้อง ก็ต้องหยุดอีกครั้ง ก็เจ้าปลาหมึกจับจินวูไม่ยอมปล่อยเลยน่ะสิ สัมผัสแผ่วเบาที่เอวจากด้านหลัง วงเเขนกว้างที่มารัดรอบตัวจินวูไว้ ใบหน้าเกยที่ไหล่กลมมนเล็ก ลมหายใจอุ่นรดต้นคอและลามมาที่พวงแก้มใส เอาอีกแล้ว หัวใจจินวูเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว



"อย่าไปนานนะฮยอง ผมคิดถึง" พูดจบก็ฝังจมูกลงบนแก้มใสทันที



"อย่าหลงทางด้วย อย่าเชื่อใจคนแปลกหน้า อย่าเก็บของกินที่ตกพื้นขึ้นมากินนะ อย่า...อ้า"



"นี่ เกือบจะซึ้งอยู่หรอกนะ ประโยคสุดท้ายนี่อะไร เห็นฮยองเป็นลูกหมาหรอฮะ" จินวูตีแขนซึงยุนบอกให้ปล่อย เขาโกรธหรอ เปล่าเลย แค่หัวใจมันเต้นแรงมาก ถ้าแรงกว่านี้แผ่นดินไหวอาจสั่นได้ ไม่ไหวๆ เขาต้องรีบออกจากตรงนี้




"ฮยองไปล่ะ" จินวูรีบเปิดประตูแล้วปิดลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงจากคนในห้อง



"ฮยองผมขอโทษ งอนเค้าหรอ กลับมาเดี๋ยวง้อนะกวางน้อยของเค้า"



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<




ที่จินวูออกมาไม่ได้จะไปแคนเซิลตารางงานหรอก เขาวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แล้วก็เเคนเซิลเรียบร้อยแล้วด้วย แต่ที่ออกมา ก็จะมาคุยเรื่องแผนเซอร์ไพรส์ให้เจ้ามือปลาหมึกในห้องนั่นแหละ



มือเรียวหยิบโทรศัพท์บางขึ้นมาอีกครั้ง เปิดโปรแกรมเเชทLineขึ้นมา นิ้วเรียวเล็กพิมพ์ลงบนจออย่างรวดเร็ว

                 Inna Group (10คน)

Jinwoosy : พวกนาย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฮยองไปหานะ

-Read...9คน-

Jinwoosy : ฮยองซื้อขนมมาฝาก พาดารามาด้วยแหละ

Bobischamp : หืมม ดาราหรอ ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะฮยอง

Hongcookie : ขนม เย้ขนม เอาคุกกี้นะฮยอง

Chanchan : ไม่เอา ชานจะเอาเยลลี

Junhoethebest : เอาผู้หญิง สำหรับจุนฮเวต้องผู้หญิงเท่านั้น

Jinhwanniie : ฮยองกลับมาแล้ว เย่คิดถึงฮยองงง

Jinwoosy : พวกนายนี่นะ สนใจฮยองบ้างมั้ยเนี่ย มีแต่จินฮวานที่น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ

Donghkuk : ฮยอง ตอนนี้พวกผมรับจ้างเก็บกะหล่ำปลีอยู่ มีดอยเป็นของตัวเองด้วยนะ

Jinwoosy : จิงป่ะะ แหม่ กิจการใหญ่โตดีจิงๆ

Jinwoosy : เออจุนฮเว คนที่พี่จะพาไปหาอ่ะ เป็นดาราที่พี่เป็นผู้จัดการเองแหละ

Junhoethebest : หืม ฮยอง มีอะไรไม่เคยแบ่งนะ

Jinwoosy : เป็นผู้ชาย

Junhoethebest : โห่ฮยอง มาทั้งทีเอาผู้หญิงมาสิ แบบนี้ไม่คูลเลยว่ะะ จุนฮเวไม่โออะะะ

Jinwoosy : ฮยองมีอะไรให้ช่วยหน่อยอ่ะ พวกนายจะว่าอะไรมั้ย

Beeeye : ว่ามาเลยฮยอง ถ้าทำเพื่อฮยองผมนี่สบายมาก

Jinwoosy : เดี๋ยวจะมีเพื่อนฮยองคนนึงไปถึงก่อนฮยอง ฮยองบอกรายละเอียดกับเพื่อนไว้แล้ว มีอะไรก็ถามเพื่อน
ฮยองเลยนะ

Junhoethebest : ผู้หญิงหรือผู้ชายอ่ะฮยอง

Jinwoosy : ชาย

Junhoethebest : โห่

Jinwoosy : แต่หน้าเหมือนผู้หญิงนะ

Junhoethebest : เย่ะ

Jinwoosy : แต่เสียใจ มีแฟนแล้ว 55555

Junhoethebest : เออฮยองไม่ต้องกลับมาหรอก อยู่นั่นแหละ

Jinwoosy : โอ่ยนะจุนฮเวนะ ฮยองขอร้องล่ะ เพื่อนฮยองเป็นดารา เดี๋ยวหาให้เจ๋งๆคนนึงเลยอะ

Junhoethebest : เย่ ฮยองน่ารักที่สุด ใช้มาเลย ต้องข้ามเขาสามลูกผมก็จะทำ เฮ่

Jinwoosy : ฮ่าๆ เอาตามนี้นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฮยองไลน์มาอีกที ไปล่ะ



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



เช้าวันต่อมา



"ฮยองตื่น ฮยองตื่น พายุนยุนไปเที่ยวเร็ว" เช้าอันแสนสบายของจินวูจะไม่สบายอีกต่อไป ก็คนตัวสูงเล่นมากระโดดทับเขาตั้งแต่เช้านี่สิ คิดว่าตัวเขาใหญ่มากเลยรึไง กระดูกฉันจะหักอยู่แล้วซึงยุนนน



"อือออ~ ตื่นแล้วๆ"



"ไปเที่ยวกันฮยอง ผมจัดกระเป๋าให้แล้ว ไปฮยองคนเก่ง ไปอาบน้ำเร็ว" ผมยกเเขนสองข้างขึ้น ทำตาปรือ ก็คนมันง่วงนี่นา ยังตื่นไม่เต็มอิ่มก็งี้แหละ ซึงยุนคนรู้ทันเห็นก็เอามือสองข้างมาจับมือผม ไว้ทันที



"นึง ส่อง สั้ม ฮึบ!!" ทันทีที่ซึงยุนออกแรงกระชาก ตัวผมก็ลอยขึ้นจากเตียงทันที



"ฟุบ" ร่างของผมตกอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้า แขนแกร่งของเขาโอบกอดผมไว้ ถึงแม้มันจะเป็นหน้าหนาวบวกกับแอร์เย็นๆของเครื่องปรับอากาศก็เถอะ แต่อยู่ในอ้อมกอดของซึงยุนนี่มันอบอุ่นดีจัง อุ่นกว้าห่มผ้าห่มอีก ผมเผลอยิ้มออกมา ความรู้สึกนี้มันดีจริง อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆเลย



"แหมฮยอง อยากกอดผมก็ไม่บอก มามะๆ เดี๋ยวผมให้กอดทั้งวันเลย"



"เฮ้ย ปะ เปล่า ไปอาบน้ำละ วู้ววว"



"ฮ่าๆ ฮยองตอนเขินนี่น่ารักจิงๆ" ซึงยุนยิ้มให้แผ่นหลังของคนตัวเล็กที่รีบวิ่งเเจ้นเข้าห้องน้ำด้วยความเขินอายจากกระทำของเขาเมื่อกี้



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



"จินวูฮยอง เล่นโทสับอย่างเดียวเลยนะ"



ซึงยุนโวยวายใส่คนตัวเล็กในอ้อมกอดเขา ก็ตั้งแต่ที่เราสองคนนั่งรถมา จินวูฮยองเอาเเต่กดโทรศัพท์อย่างเดียวเลยน่ะสิ ไม่สนใจผมเลยอ่า ซึงยุนหงุดหงิด ในใจนึกอยากแย่งโทรศัพท์ในมือมาดูว่าคุยกับใคร ทำไมต้องมาเเย่งความสนใจไปจากเขาด้วย ด้วยความอยากรู้ ซึงยุนเอียงหัวไปซบไหล่มนน้อย จินวูรู้สึกได้ถึงกลุ่มผมนุ่มของคนข้างๆ เขารีบเก็บโทรศัพท์ ไม่ใช่ว่ากลัวจับได้ว่าเขามีกิ๊กอื่นหรอกนะ



'ซึงยุนอ่า ฉันกลัวแผนเซอร์ไพรส์นายจะแตกน่ะสิ เข้าใจผิดว่าฉันนอกใจไปก่อนนะ'



"ฮยองมีกิ๊กหรอ"



"บ้า ฮยองมีนายคนเดียว จะมีคนอื่นได้ยังไงล่ะ"



"แล้วฮยองคุยกะใคร"



"อะ เอ่อ....แทฮยอนไง"



"แน่ใจนะ"



"แน่สิ แทฮยอนมีแฟนแล้วนะ ไม่ต้องห่วงเลยว่าฮยองจะกิ๊กกะนัม ฮยองสาบาน" จินวูชูสามนิ้วขึ้นสาบาน



"โอเค้ แล้วไป แล้วทำไมต้องสนใจนัมนัมมากกว่าผมอ่าา" ซึงยุนพูดพลางเอาจมูกมาถูๆที่แก้มผม



"โอ๋ๆ ไม่เอาไม่งอเเง ฮยองก็อยู่กะนายคนเดียวไง นัมนัมเค้าปรึกษาที่เที่ยววันปีใหม่เฉยๆ เข้าใจมั้ย เด็กดื้อ"



"เข้าใจแล้วฮับคนสวย" ซึงยุนพูดพร้อมขโมยจูบคนตัวเล็กไปหนึ่งที แล้วหัวเราะให้กับท่าทางเขินอายของคนตรงหน้า




>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



"ดงดงอ่า โยนก้อนหินมาให้เค้าหน่อยสิ"



"บาบิ บีไอ มาเล่นกัน ผมเริ่มนะ เอ้าวิ่งเร็วเข้า ฮ่าๆๆๆๆ"



"โอ้ยจุนฮเวอ้ะะ อย่าเล่นสิ เดี๋ยวไม่เสร็จอดเที่ยวนะ"



"เมื่อไหร่คนสวยจะกลับมา"



"ถ้าไม่รีบทำ คนสวยก็ไม่กลับมาหรอกยุนฮยอง"



"คุกกี้ ฮงอยากกินคุกกี้ ชานอูอ่าส่งมาอีก"



"เยลลี่ ชานอยากกินเยลลี่ ฮงซอกรับนะ ฮึบ!" เสียงแห่งความวุ่นวายบนดอยอินนาที่ใครมาได้ยินก็คงยิ้มตามได้ไม่น้อย




ตั้งแต่เมื่อเช้าที่แทฮยอนและมิโนมาถึงดอยอินนา พอมาถึงที่พักก็พบเด็กๆรุ่นราวคราวเดียวกับเขาทั้งสอง อาจจะเด็กกว่าสักสามสี่ปี แทฮยอนเริ่มมองหาคนที่พอจะเชื่อถือได้และสั่งภารกิจที่เขาได้รับมอบหมายมา



"เอ่อ...พวกนายเป็นน้องจินวูกันหมดเลยใช่มั้ย"



"ใช่เลยคนสวย มีอะไรให้รับใช้จ้ะน้อ..." ยุนฮยองเงียบเสียงลงเมื่อหันไปเห็นร่างดำข้างๆแทฮยอนที่กำลังมองจ้องมาที่นัมแทฮยอนสลับกับยุนฮยองบอกความเป็นเจ้าของ



"มีอะไรสั่งผมกับจินฮวานมาได้เลยครับ อย่าไปฟังพวกนี้มัน" ดงฮยอกที่ดูเหมือนจะไว้ใจได้ที่สุดออกมารับหน้าแทนน้องๆ



"อ่าเค นาย.... "



"ดงฮยอกครับ"



"โอเคดงฮยอก จินวูฮยองของพวกนายน่ะบอกว่า......." แทฮยอนสั่งงานและภารกิจทั้งหมดที่จินวูให้กับเขามาแก่ดงฮยอก คนที่ดูจะไว้ใจได้มากที่สุด
.
.
.
.
.
.
.
"ถ้านายทำงานกันเสร็จแล้วเดี๋ยวฮยองจะพาเที่ยวนะ ไปไหนก็ได้เเล้วเเต่พวกนายเลย ฮยองเลี้ยง"



"เย้~~~~ ผมจะตั้งใจให้เต็มที่เลยครับ"



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



ตกเย็นซึงยุนและจินวูก็มาถึงที่พัก แสงแดดสีส้มเคล้ากับสีฟ้าอ่อนและเริ่มจะเป็นสีน้ำเงินเข้มบอกเวลาว่าใกล้ค่ำแล้ว ยิ่งเป็นตอนหน้าหนาวด้วยท้องฟ้าจึงมืดเร็วกว่าปกติ



อากาศตอนนี้เย็นมากถึงแม้จะเป็นลมอ่อนๆ จินวูขยับผ้าพันคอขึ้นมาให้ปิดถึงจมูก แน่นอนว่าตอนนี้จมูกจินวูต้องแดงมากแน่ๆ



"ฟู่ววว อากาศเย็นกว่าเมื่อก่อนอีกนะเนี่ย" จินวูถูมือทั้งสองข้างแล้วเป่าลมร้อนใส่ แต่ไออุ่นเพียงเท่านั้นก็ไม่ทำให้จินวูอุ่นขึ้นเลย ซึงยุนเห็นท่าทางจินวูเริ่มไม่ค่อยไหว จึงเรียกชื่อคนตัวเล็ก



"ฮยองอ่า มานี่หน่อย"



จินวูเอียงคอ ตากลมแป๋วจ้องมาที่คนเรียกชื่อแล้วเดินไปหา ทันทีที่หยุดอยู่ตรงหน้าของคนตัวสูง มือเรียวสองข้างของซึงยุนประกบเข้าที่ข้างแก้มของจินวูแล้วดึงให้เข้ามาใกล้ตน หน้าผากชนหน้าผาก จมูกชนจมูก ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองคนใกล้กันมากจนจินวูรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่าย ซึงยุนเอานิ้วหัวแม่มือทั้งสองข้างมาคลึงที่จมูกของคนตัวเล็กแล้วท่องคาถา



"โอม เจ้ากวางรูดอล์ฟจงกลับไปเป็นคนเหมือนเดิม เพี้ยง"



"ปุ้ง ปัง ปัง ปัง!" เสียงพลุดังดึงความสนใจของซึงยุนทันที



"ฮยอง พลุ พลุ บนดอยเค้าจุดพลุด้วยหรอฮยอง สวยอ้ะ"



>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<



"บาบิ จุนฮเว เตรียมเปิดไฟนะ ยุนฮยอง จินฮยองเดี๋ยวจุดพลุอีกสองอันพอแล้วนะ"



"โอเคเลยดงดง"



"ชานกับฮงมาช่วยฮยองเก็บขยะด้วยนะ"



"ได้เลยดงดง"



"จินฮวานนี่อย่าเพิ่งเปิดหูนะ พลุยังไม่หมด"



"งื้ออ~~" ทันทีที่พลุสองอันสุดท้ายหมดลง แสงสปอร์ตไลท์ที่บ๊อบบี้กับจุนฮเวเปิดก็สว่างขึ้น แสงสปอร์ตไลท์เริ่มสว่างขึ้นเป็นทาง




ซึงยุนมองตามเเสงสปอร์ตไลท์นั่นไป แล้วก้พบกับข้อความที่ทำจากก้อนหินสีขาวเรียงกัน เป็นตัวอักษร5ตัว

                                                                H    N    Y   S   Y   



"แฮปปี้นิวเยียร์นะซึงยุน"



"ฮยอง"



"หื้ม"



"ฮะ ฮะ ฮยอง ฮึก" น้ำตาของลูกผู้ชายเอ่อคลอเบ้าตา ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้า แต่เป็นน้ำตาของความปลื้มปริ่มดีใจ



"ชอบมั้ย"



"อื้อ ชะ ชอบ ชอบมาก ชอบที่สุด" ซึงยุนโผเข้ากอดคนตัวเล็ก



"ฮยองขอโทษนะที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจนาย ฮยองไม่รู้ว่าน้องๆฮยองมันจะทำงานได้เรื่องรึเปล่าฮยองเลยต้องไลน์เช็ค กับแทฮยอนตลอดเวลา ฮยองขอโทษนะซึงยุน ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ฮยองขอ..."



"งื้อ ฮยองไม่ต้องขอโทษอะไรทั้งนั้นหรอก"
.
.
.
.
"ฮยองรู้มั้ย ฮยองเป็นของขวัญวันปีใหม่ที่ดีที่สุดเลยนะ"



ซึงยุนพูดจบ มือสองข้างก็แนบแก้มของคนตัวเล็ก รั้งใบหน้าเล็กขึ้นมา สายตาสองคู่ประสานกัน ลมหายใจอุ่นๆทำให้บรรยากาศรอบตัวทั้งสองอุ่นขึ้นมากทันที



"ผมรักฮยองนะ" ริมฝีปากบวมประกบริมฝีปากบางสีส้ม แขนเล็กโอบรอบคอคนตัวสูง แขนซ้ายของซึงยุนโอบรอบเอวคนตัวเล็ก และแขนอีกข้างประคองใบหน้าของคนตรงหน้าไว้ เป็นจูบระหว่างทั้งสองที่มีแต่ความอ่อนหวานมอบให้กัน สิ้นเสียงพลุ จินวูก็ผละใบหน้าออกมา



"ฮยองก็รักซึงยุน...... มากมากเหมือนกันนะ"