ฟ้ามิอาจกั้น

ตอนที่ 45 เอาไปแบบ 80% ก่อนนะจ๊ะ

         ก่อนอื่นต้องขออภัยอย่างแรงๆๆๆๆ เลยนะคะที่ห่างหายไปนานเลย ตอนนี้กลับมาแล้วค่ะ เหลืออีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วหล่ะค่ะ จะปั่นให้จบแน่นอน ขอบคุณสำหรับทุกความคิดถึงที่มีต่อนิยายและคนแต่งนะคะ .... *_*       
                        

           ดวงไฟสีส้มลูกโตจมดิ่งหายไปตรงเส้นขอบฟ้าเบื้องหน้านานพอสมควรแล้ว เสียงสีทองที่ระบายกระจ่างบนท้องฟ้ากำลังจางหายไปทุกที ความมืดเริ่มโรยตัวมาแทนที่ ฝูงนกนางนวลสีขาวลออตาที่บินโฉบเฉี่ยวหาปลาที่ว่ายมาบนผิวน้ำเมื่อครู่ต่างพากันบินไปในทิศทางเดียวกัน พวกมันคงกำลังจะกลับบ้าน

            บ้าน เสียงที่เอ่ยออกมาไม่ดังไปกว่าเสียงกระซิบ ในใจหวิววาบขึ้นมาทันที จนเจ้าตัวต้องยกมือข้างหนึ่งขึ้นมากุมตรงหัวใจไว้

            พี่โรเจอร์ อาพาเมลา สองคนที่รักเธอกำลังรอเธออยู่ที่บ้าน พอนึกถึงตรงนี้แค่นั้น รู้สึกร้อนผ่าวตรงขอบตาทั้งสองขึ้นมาทันที ป่านนี้ทั้งสองคนนั่นคงกำลังทุกข์อยู่มากกับการหายไปของตัวเธอ มีเพียงจดหมายฉบับเดียวเพียงเท่านั้นที่เธอมีให้ไป นั่นก็ด้วยความอนุเคราะห์ของ ท่าน เพื่อให้ทั้งสองได้คลายความกังวลใจในเรื่องสวัสดิภาพของเธอ แต่นั่นก็นานมากแล้ว

            ในขณะเดียวกันความรู้สึกอีกด้านที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ก็แสดงตัวมันเองขึ้นมาเช่นกัน แล้วตัวเธอจะจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้ไปได้อย่างไรคีร์รา....?