< <__What's your secret?__> >

ลำดับตอนที่ #2 : Part 1

Niall part:
 

วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรก อากาศค้อนข้างดีมาก

ผมตื่นมาด้วยความกะปรี้กะเปร่าเป็นพิเศษ 5555

(ที่จริงไม่ได้อยากไปเรียนเลย) ผมรีบแปรงฟันและล้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ผมวิ่งลงไปที่ชั้นล้างของบ้านแล้วหยิบแซนวิชที่แม่ผมเตรียมไว้ไป 2 ชิ้น

ก่อนจะบอกลาพ่อกับแม่ และรีบเดินโดยที่มือข้างนึงถือแซนวิช

อีกข้างนึงถือกระเป๋าสะพายและปากก็คาบแซนวิชอีกชิ้นนึงไว้

ผมรีบตรงไปที่บ้านของจอช เมื่อผมถึงที่หมายก็เห็นจอชยืนรออยู่ข้างหน้าบ้านแล้ว

 

"อวัดอี ออด"   ผมทักทายทั้งๆที่ปากของผมยังคาบแซนวิชอยู่ 

 

และในขณะเดียวกันผมก็ส่งแซนวิชอีกชิ้นให้ จอช

 

"ดีไนออล ขอบใจมากนะสำหรับแซนวิช นายนี้น่ารักจริงๆเลย"   

 

เขารับแซนวิชแล้วยิ้มให้ผม ในขณะที่ผมกำลังหยิบแซนวิชที่คาบไว้ออกมาก่อนจะยิ้มตอบเขา

 

"เอาหนะ ฉันรู้ว่ามื้อเช้านายคงไมได้กินไรเลยเอามาให้"   

 

เพราะผมรู้ว่าในตอนเช้าจอชจะไม่ได้กินอะไรเลยเพราะคุณยายของ จอช

ไม่ได้สนใจอะไรกับเขามากนักผมจึงต้องเอามาเผื่อเขาทุกวัน

 

"โอเค เรารีบไปรอรถประจำทางกันเถอะฉันไม่อยากสายในวัน

 

แรก อีกอย่างเจ้า เลียม มันคงจะรอเราอยู่ที่หน้าโรงเรียน"  

จอชพูดพร้อมจูงมือของผมเดินไปที่ ป้ายรอรถประจำทาง

 

ตอนนี้ผมและ จอช ถึงด้านหน้าของโรงเรียนแล้วเป็นอย่างที่ จอช 

 

ว่าไว้ไม่มีผิด เลียม ได้มายืนรอพวกเราอยู่ที่หน้าโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

"นายมารอพวกเรานานหรือยัง เลียม"  จอชถามเลียม

 

"ไม่หรอกฉันก็เพิ่งมาถึงได้ไม่กี่นาทีนี้เอง"  เลียมตอบ

 

"งั้นเราเข้าไปในโรงเรียนกันเถอะ"  ผมบอกทุกคน

 

--- ในห้องเรียน ---

 

ทุกคนต่างพางกันแย่งที่นั่งภายในห้องกันอย่างวุ่นวายไปหมด

ผมก็ไม่เข้าใจว่าพวกเขาจะแย่งกันทำไมเพราะยังทุกคนก็ต้องได้

 

เรียนห้องนี้อยู่แล้ว เมื่อทุกเลือกที่นั่งที่พอใจกันจนเสร็จผมกับ 

 

จอช และ เลียม ก้เดินเข้าไปหาโต๊ะที่เหลือว่างอยู่ซึ่งมันมีอยู่

 

หลายที่เลยทีเดียว พวกเราเลือกนั่งโต๊ะที่ว่าติดกัน 4 ตัว หลังจาก

 

ที่เรานั่งกันได้ซักพัก อาจารย์ประจำห้องของเราก็ได้เดินเข้ามาในห้อง

 

"สวัสดีจ๊ะทุกๆคน เรียกฉันว่า มิส ทริฟ นะจ๊ะ  ฉันเป็นอาจารย์

 

ประจำห้องของพวกเธอ"  เธอพูดอยู่หน้าห้องพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตร

"และวันนี้ฉันก็มีเพื่อนใหม่ของพวกเธอที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใน

โรงเรียนเราปีนี้ เข้ามาเลยจ๊ะ คุณ มาลิค"  เธอหันไปเรียกคนที่อยู่ด้านนอกของห้องให้เข้ามา

ทันใดนั้นนาย มาลิค ก็ได้เดินเข้ามาในห้อง

สายตาทุกตู่ต่างจดจ้องกับคนที่กำลังจะเดินเข้ามาภายในห้องเรียน

เขาไม่ขาวมากนัก มีหนวดเคราเล็กน้อย เซ็ตผมตั้งเปิดหน้าผาก 

 

เขาเป็นคนที่หุ่นดีเลยทีเดียว ดูโดยรวมแล้วเขาน่าจะเป็นพวกลูกแขกหรืออะไรทำนองนั้น

ณ ตอนนั้นผมรู้สึกว่าผมไม่ได้สนอะไรรอบตัวเลยนอกเหนือจาก นาย มาลิคที่ยืนอยู่หน้าชั้น

 

"สวัสดีครับ ผม เซน จาวาด มาลิคครับเรียกผมว่า เซน ก็ได้ครับ 

 

ยินดีที่ได้รู้จักครับ"  เสียงทุ้มๆของเขาทำหัวใจผมหวิวไปเลย

 

"เธอหาที่นั่งได้เลยจ๊ะ คุณมาลิค"  มิสทรีฟกล่าว

 

"ครับ"

 

แล้วนายมาลิคก็เดินหาโต๊ะที่ว่างเพื่อที่จะนั่ง และแน่นอนผมลุ้นเอามากๆเลย

เพราะโต๊ะข้างๆผมว่างพอดี  โต๊ะตรงนี้มี 4 ตัวซึ่งมี 

 

ผม เลียม และ จอชนั่งกันทั้งหมด 3 ตัวมันก็ยังเหลือว่างอีก 1 ตัว

ผมลุ้นมากๆให้นายมาลิคมานั่งข้างๆผม ผมพยายามจะเก็บอาการไว้อย่างมาก

เพราะผมเพิ่งสังเกตว่าคนทั้งห้องกำลังกรี๊ดกร๊าดกับเด็กใหม่คนนี้อยู่

แหง่หละก็เขาหล่อซะขนาดนั้น นายมาลิคเดินมาทางโต๊ะที่ผมนั่ง

เขาจ้องมองหน้าของผม ทำไมผมถึงรู้หนะหรอก็ผมมองหน้าเขาอยู่เหมือนหนะซิ

หัวใจผมเต้นแรงมากๆเราทั้ง 2 มองตากัน "นั่งตรงนี้ซิมาลิค นั่งตรงนี้ซิ นาย

 

รออะไรเล่า ฉันจะบ้าตายแล้วนะ" ผมคิดวนไปวนมาในหัว 

 

แล้วอยู่ๆนายมาลิคก็ขำออกมาเบาๆ ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะว่างฝั่งตรงข้ามผม

"ให้ตายเถอะ!!! ทำไมนายไม่มานั่งโต๊ะว่างข้างๆฉันนะ"

 

ผมหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนที่จะนึกได้ว่าจะต้องแคร์ทำไมในเมื่อ

 

ผมไม่ได้คิดอะไรกับนายมาลิค เอ๊ะ!!! หรือว่าคิด

+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o


เป็นยังไงกันบ้างชอบกันหรือเปล่าชอบก็เม้นชื่นชมไม่ชอบก็เม้นให้คำแนะนำเราได้นะ
ถ้ามีคนชอบอ่านจะมาต่ออีกนะ