HBD YAMAMOTO...... Fic 8059 [ Yama X Goku ]

ข้อมูลเบื้องต้น

 
ดีจ้า แฟนๆ8059ทั้งหลาย

อันนี้ก้อเป็นฟิคเรื่องแรกที่ไรเตอร์แต่งแล้วเอามาลงในเวบบอร์ดนะ

สนุกไม่สนุกยังไงก็ว่ากันด้วยนะคะ


8059

เมะเนียน เคะซึน 

^O^! โย่


แล้วก็ขอความกรุณาด้วยนะคะ 

ถ้าหากว่าไรเตอร์แต่อะไรไม่ถูกใจทุกท่านไป

กรุณาอย่าเขียนว่าด้วยถ้อยคำที่ไม่สุภาพนะคะ

ขอบคุณคร่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ

8059!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เนื้อเรื่อง

                  “  โกคุเทร้า ” ร่างสูงของนักกีฬาเบสบอลวิ่งตรงมาหาร่างบางหลังซ้อมเบสบอลเสร็จ แต่ก็แปลกใจเมื่อเห็นหน้าของร่างบางบูดบึ้งผิดปกติ สงสัยเพราะต้องมานั่งรออย่างนี้ทุกวันล่ะมั้ง ก็ตอนนี้ทั้งสองคนคบกันแล้วนี่นา ถ้าจะไม่มานั่งรอก็แปลกๆยังไงอยู่ แต่ก็ต้องเสียใจเพราะพักนี้ต้องปล่อยให้สึนะกลับบ้านคนเดียวอยู่บ่อยๆ  โกคุเทระคงจะลำบากใจน่าดู
                 “ โกคุเทระเป็นอะไรรึเปล่า หน้าบึ้งเชียวนะ ” ร่างสูงเอานิ้วจิ้มๆบนแก้มนิ่มๆของร่างบางจนร่างบางเริ่มหงุดหงิดกับการกระทำที่คนตรงหน้ากำลังทำอยู่ ที่หงุดหงิดน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก แต่เป็นเพราะว่าถ้าใกล้มากกว่านี้จะได้ยินเสียงของหัวใจที่กำลังเต้นแรงอยู่เป็นแน่ ก็วันนี้มันเป็นวันพิเศษนี่นา หรือว่าไอ้บ้าเบสบอลนั่นจะจำไม่ได้

                ...ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของตัวเอง...

“ ไม่เป็นไรว้อย แล้วก็รีบๆไสหัวเน่าๆของแกไปล้างได้แล้ว ยี้ เหม็น  ” ร่างบางแกล้งเอามือบี้จมูกตัวเองแล้วทำท่าขยักแขยงยี้ทำให้ร่างสูงไปอาบน้ำต้องเข้าไปอาบน้ำในห้องเปลี่ยนชุดนักกีฬา

โกคุเทระจะจำวันนี้ได้ไหมนะ

ก็วันนี้มันเป็นวันเกิดเรานี่นา

เอ๊ะ หรืออาจจะจำไม่ได้

ร่างสูงที่เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำคิดในใจอยู่ก่อนจะรีบอาบน้ำแล้วรีบออกมาอย่างไว

“ โกคุเทระ ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วนะ! ” ร่างสูงยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของตนเองเหมือนที่ทำเป็นปกติอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้รอยยิ้มนั่นถึงอบอุ่นกว่าเดิมกันนะ

“ เออๆ น่ารำคาญจริง กลับกันได้แล้ว นี่มันปาไป6โมงเย็นแล้วนะเฟร้ย มีใครเขาอยู่กันถึงเย็นอย่างนี้บ้างวะ งี่เง่าจริง ” ทั้งที่ๆร่างบางพูดแบบนั้นออกไปแต่ใจจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย กลับรู้สึกมาความสุขด้วยซ้ำที่ได้อยู่กับคนตรงหน้านี้

ระหว่างทางตอนเดินมาส่งยามาโมโตะที่บ้านก็คุยกันสารพัดอย่างก็สัพเพเหระไปเรื่อย ถ้ามีใครมาได้เห็นคู่รักคู่นี้ล่ะก็คงต้องคิดว่าเป็นคู่รักที่รักกันมากแหงๆทั้งๆทีโกคุเทระเถียงบ้างด่าบ้าแต่แบบนั้นมันกลับทำให้รู้สึกว่ารักกันมากขึ้นไปอีก

ณ หน้าร้านซูชิ บ้านของยามาโมโตะ

“ งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ ขอบคุณมากนะที่มาส่ง ” ร่างสูงยิ้มให้เหมือนทุกทีเพราะร่างบางก็มาส่งอย่างนี้ทุกวันอยู่แล้ว ร่างสูงทำทีแกล้งเดินเข้าไปในบ้านเพื่อดูว่าร่างบางจะพูดถึงเรื่องวันเกิดของตัวเองบ้างไหม และก็เป็นไปตามที่คิดเอาไว้

...มีเวลาทั้งวัน ทำไมถึงไม่รีบพูดกันนะ...

...ดันมาพูดเอาตอนที่กำลังจะเข้าบ้าน...

... แต่ก็นะ อย่างนี้...

ยังไงซะ ก็ยังน่ารักที่สุด

โกคุเทระที่เห็นยามาโมโตะกำลังจะเข้าบ้านไป ก็รีบกระตุกแขนเสื้อเหมือนที่เด็กน้อยทำ ใบหน้าเรียวสวยก้มลงปิดใบหน้าของตนเพราะต้องซ่อนความเขินจนหน้าแทบแดงไปทั้งรูหูไว้ไม่ให้ร่างสูงเห็น

“ หือ? มีอะไรหรอ โกคุเท... ” ไม่พูดพร่ำทำเพอะไร ร่างสูงที่ยังพูดไม่ทันขาดคำก็โดนร่างบางที่ยืดตัวขึ้นประกบปากพอดี การกระทำของคนร่างบางตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยไร้เดียงสา ริมฝีปากนุ่มๆของร่างบางทำให้ต้องเคลิ้มไปทีเดียว ร่างสูงตาเบิกโพรงเล็กน้อยก่อนที่ร่างบางจะผละริมฝีปากออก ใบหน้าเรียวของร่างบางที่ขึ้นสีจางเล็กน้อยหันขึ้นมาสบตากับร่างสูงใหญ่

“ ฉันทำของขวัญไม่เก่ง ทำกับข้าวไม่อร่อย งานฝีมือก็ไม่ได้เรื่อง ทำได้แค่เท่านี้แหละ ” ร่างบางที่หน้าขึ้นสีมากขึ้นที่ให้รู้ถึงความอายของตนที่มีอยู่ตอนนี้

“ สุขสันต์วันเกิด ยามาโมโตะ ” จบประโยคร่างบางก็รีบก้มหน้าลงทันทีเพราะเขินทั้งๆที่ไม่พูดหรืออะไรแบบนี้ให้กับคนอื่น

....น่ารัก....

ยิ่งหน้าแดงแล้วยิ่งน่ารักไปใหญ่

เวลาเขินก็น่ารักดีเหมือนกันนะ

ร่างบางที่ก้มหน้าอยู่นานเพราะความอายก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาเพราะสัมผัสมืออุ่นๆของร่างสูงที่แตะอยู่บนหัว

“ ขอบคุณมากนะ โกคุเทระ ” ยามาโมโตะยิ้มอย่างอ่อนโยนแฝงไปด้วยความอบอุ่นที่มอบให้แก่ร่างบาง ก่อนที่ร่างบางจะเงยหน้าสบตากับอีกครั้งร่างสูง ตัวของร่างบางตรงหน้าเองก็แทบจะละลายอยู่แล้ว

“ อื้อ ” ร่างบางตอบเสียงสั้น เชิงรับรู้  แต่แล้วมืออบอุ่นที่เคยแตะอยู่บนหัวเมื่อครู่นี้กลับมานำตัวของร่างบางพาดบ่าขึ้นไป

“ เฮ้ย!  แกจะทำอะไรน่ะ ปล่อยนะว้อยยยยย ” ร่างบางพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากบ่าของร่างสูงอย่างเอาเป็นเอาตายแต่นั่นก็ไม่ได้กระทบกระเทือนต่อร่างสูงเลยแม้แต่น้อย

“ จูบเมื่อกี้นี้หวานดีนะ ” ร่างสูงพูดอย่างนั้นขณะกำลังอุ้มพาดบ่าร่างบางเข้าไปในบ้าน ดีนะที่พ่อไม่อยู่ ร่างสูงค่อยๆก้าวตัวเองขึ้นไปบนห้องนอน

“ จะทำอะไร ปล่อยสิว้อยยยยยยยย ปล่อยเด๋วนี้นะ ” ร่างบางยังไม่เลิกดิ้นให้หลุดจากบ่าของร่างสูงไปได้ก็พยายามดิ้นต่อไป

“ จูบเมื่อกี้หวานดี แต่ถ้าเป็นส่วนอื่นคงจะหวานกว่าสินะ ” ร่างสูงที่น่ารักในตอนนี้เข้าสู่โหมดหื่นไปเรียบร้อยแล้ว ประตูห้องของยามาโมโตะที่ถูกเปิดพร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเข้าไป

“อย่าบอกนะว่าจะ... อร้ากกกกกก ปล่อยนะว้อย” สิ้นเสียงร่างบางประตูห้องก็ปิดลงทันที

พร้อมกับร่างบางและร่างสูงที่เข้าไปในห้อง

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ลองจิ้นด้วยความหื่นกันเองนะคะว่าต่อปายมานจะเป็นฉากอาราย ฮิฮิ



เอาละค่ะ ฟิคเรื่องแรกของไรเตอร์จบไปแล้วน้า
ไม่รู้ว่าจะหนุกสำหรับผู้อ่านรึเปล่านะ 


ยังไงก้อเม้นให้ด้วยนะคะ
^O^!