คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Hiso 12....
“ฮยอกแจไปไหนน่ะ” ซีวอนออกปากถามทั้งๆที่ยังตื่นไม่เต็มตา ตาคมกวาดมองไปรอบห้องก็พบเพียงแค่เพื่อนอีกสี่คนเท่านั้น
“ไปเรียน” ฮีชอลตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะกอดอกมองหน้าหล่อนิ่ง
“แล้วพวกแกไม่ไปเรียนเหรอไง” ย้อนถามงงๆ ก่อนจะเดินมาทรุดตัวลงนั่งไปบนโซฟาฝั่งตรงข้าม แต่ความเงียบที่เข้ามาครอบคลุมก็ทำให้เจ้าชายของมหาวิทยาลัยยอมตื่นเต็มตา ก่อนจะกวาดสายตามองเพื่อเจอกับแววตาคาดคั้น
“เฮ้ย พวกแกเป็นอะไรวะ” ร้องถามอย่างร้อนๆหนาวๆ
“พวกฉันต่างหากที่ต้องถาม” ฮันกยองย้อนถามหน้าเครียด ในขณะที่คยูฮยอนกับคิบอมมองนิ่งมาที่ซีวอนอย่างเย็นชา
“ก็ถามดิวะ”
“…”
“อย่าเล่นสงครามประสาทน่า”
“แกคิดอะไรกับตัวเล็กใช่ไหม” คำถามของคิบอมทำให้ซีวอนหน้าถอดสี
“คือว่า เอ่อ…”
“ติดอ่างทำไม ถามน่ะตอบเซ่” คยูฮยอนทุบโต๊ะดังปัง ในขณะที่ซีวอนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“มันแบบว่า…”
“ตัวเล็กน่ะ พวกเรารักมากรู้ไหม” ฮีชอลถามออกมาอีกคนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ฉันก็รัก!” ย้อนกลับทันควัน ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง มองเพื่อนอีกสี่คนด้วยสายตาหวาดระแวง
พวกมันจะเข้าใจไหมว่าซีวอนรักแบบไหน
“แบบไหน”
นั่นไง ว่าแล้วว่าจะต้องเจอถาม
“แบบ…”
เพียงแค่หลุดออกมาคำเดียว เพื่อนอีกสี่คนก็ยื่นคอเพื่อมาจ้องหน้าหล่อๆของซีวอนกันอย่างพร้อมเพรียง
“แบบไหน!”
“จะรู้ไปทำไมวะ” ตะโกนถามกลบเกลื่อนก่อนจะลุกขึ้นยืน ตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“อย่าให้รู้แล้วกัน” ฮันกยองชี้หน้าคาดโทษก่อนจะลุกขึ้นยืน
“แล้วแกจะไปไหนน่ะ”
“ไปเรียนน่ะสิ ปล่อยตัวเล็กนั่งเรียนคนเดียวได้ที่ไหน” หนุ่มจีนตอบกลับแล้วรีบเดินนำหน้าออกไป ส่วนซีวอนยืนตั้งสติซักพักก็วิ่งหายเข้าไปอาบน้ำก่อนจะขับรถตามบรรดาเพื่อนๆไป
ก็แล้วทำไมเขาต้องตอบว่ารักฮยอกแจแบบไหน
ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ
ไม่เห็นต้องหาความสัมพันธ์ให้วุ่นวาย
“ออกไป เราไม่ชอบ” คนตัวเล็กยืนตวาดลั่น ก่อนจะถอยห่างออกจากบรรดานักศึกษาสาวที่จะเข้ามาจับตัวเอาไว้
“ทำไมล่ะ เห็นทุกทีชอบอ่อยพวกเจ้าชายนี่” แทยอนร้องถามแกล้งทำหน้าตาแอ๊บแบ๊ว ตาสวยตวัดมองด้วยความขุ่นเคือง
ชะนีพวกนี้เป็นใครมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับฮยอกแจแบบนี้
“เราไม่ใช่เธอ!” เน้นย้ำทุกคำหนักแน่น
“ปากดีจังเลยนะคะคุณตัวเล็ก” ทิฟฟานี่ก้าวเข้าหา ก่อนจะยกนิ้วเรียวปาดไปที่ริมฝีปากแดงฉ่ำของคนที่อยู่กลางวงล้อม คิ้วเล็กขมวดมุ่นพร้อมกับมือเล็กที่ปัดมือของอีกฝ่ายออกด้วยความรังเกียจ
“ห้ามแตะเรา”
“แหมถนอมไว้ให้ใครกันคะ”
“…”
“ซีวอน ฮีชอล ฮันกยอง คิบอม หรือคยูฮยอน” ซอฮยอนย้อนถามด้วยรอยยิ้มน่ารักขัดกับคำพูดที่พูดออกมา
“มันก็เรื่องของเรา” ใบหน้าหวานเชิดตอบ ตาสวยมองผู้หญิงตรงหน้าจากหางตา
“ถ้าคุณตัวเล็กไม่สวย บรรดาพวกเจ้าชายจะแลคุณตัวเล็กไหมคะ” ยุนอาเดินถือมีดเข้ามาหา
“ยังไงพวกนั้นก็รักเรามากที่สุด”
“มั่นใจจังเลยน๊า”
“ต่อให้เราตายพวกนั้นก็จะรักเราเหมือนเดิม” เสียงใสตอบออกมาด้วยความมั่นใจ มือเล็กล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะกดเบอร์โทรด่วนหมายเลขแรกที่ตั้งเอาไว้
‘ชเว ซีวอน’
ก่อนจะเลื่อนกดไปหาคนอื่นๆเรียงลำดับกันไปจนครบห้าคน
นั่นเป็นสัญญาณว่าคุณตัวเล็กกำลังตกอยู่ในอันตราย
“งั้นลองตายดูหน่อยดีไหม” ฮโยฮยอนถามออกมาด้วยน้ำเสียงเหี้ยมโหด
“เราไม่ตายง่ายๆหรอก”
“…”
“รู้ไหมว่าคนสวยไม่ได้โง่ทุกคน” พูดจบก็ยิ้มหวานราวกับนางฟ้า ก่อนที่ประตูห้องเรียนจะถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง
ผู้พิทักษ์คุณตัวเล็กมาถึงแล้ว
“พวกเธอทำอะไร” ฮีชอลถามออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน ก่อนจะเดินฝ่าวงล้อมเข้ามาอย่างง่ายดาย แขนแกร่งโอบรอบเอวเล็กเอาไว้ด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม ฮยอกแจแกล้งตีหน้าใสก่อนจะเงยขึ้นอ้อนเพื่อนรัก
“ฮีชอล เราโดนรังแก” ปากอิ่มยื่นฟ้อง
“คนไหนทำอะไรตัวเล็ก” ถามกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ในขณะที่อีกสี่คนเดินล้วงกระเป๋ากางเกงเข้ามาด้านในด้วยแววตาเย็นชา
“ทุกคนเลย ทุกคนรุมว่าเรา”
“…”
“เราเสียใจ” ใบหน้าหวานแสร้งทำเป็นเศร้าสร้อยอย่างสมจริง จนนักศึกษาสาวที่ยืนอยู่ตรงนั้นเบิกตากว้าง
จริงอย่างที่ฮยอกแจพูด
คนสวยไม่ได้โง่ทุกคนจริงๆ
“ไม่เป็นไรนะตัวเล็กเดี๋ยวฉันจะส่งเรื่องให้ทางคณบดี” ฮันกยองพูดออกมาเรียบๆ
“ตัวเล็กไม่ต้องเสียใจนะ” คยูฮยอนเดินเข้ามาปลอบอีกคน
“ตัวเล็กยิ้มหน่อยสิ นี่มันเรื่องเล็กๆเองนะ” คิบอมเอ่ยอ้อนออกมาอีกคน พยายามทำให้ใบหน้าบึ้งตึงกลับมามีรอยยิ้มตามเดิม
“ชิส์ มาช้าปล่อยเราไปเรียนคนเดียวยังมาช้าอีก” เสียงใสตัดพ้อ
“เราก็มาแล้วนี่ไงฮยอกแจ” ซีวอนเดินตามเข้ามาขนาบข้าง เหล่าเจ้าชายของมหาวิทยาลัยได้แต่มองนักศึกษาสาวตรงหน้าอย่างชิงชัง
ขนาดพวกเขาเป็นถึงเจ้าชาย ยังไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องให้บอบช้ำ
ทั้งร่างกายและจิตใจ
แล้วคนพวกนี้เป็นใคร
มีสิทธิ์อะไรมาทำให้คุณตัวเล็กของพวกเขาระคายเคือง ถึงแม้จะแค่เส้นผมก็เถอะ
“ตัวเล็กอ่า หายงอนเถอะนะ” ฮีชอลพยายามเดินเข้ามาอ้อน แต่ก็ถูกหมอนลายกุ๊กไก่เขวี้ยงใส่หน้ากลับมา
“ตัวเล็กครับ เราแค่ติดธุระห้านาทีเองนะ” ฮันกยองเป็นอีกคนที่กำลังจะเดินเข้ามา
เพล้ง…
แก้วใบสวยลอยห่างจากหน้าฮันกยองไปเล็กน้อยจนหนุ่มจีนถอนเท้าออกมาจากห้องของคุณตัวเล็กแทบไม่ทัน
“ตัวเล็กอ่าคุยกับเราหน่อยนะ” คยูฮยอนโผล่หน้าเข้ามาในห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะต้องรีบผลุบหัวกลับเข้าไปตามเดิมเมื่อคุณตัวเล็กเตรียมหยิบโคมไฟขึ้นมาเขวี้ยง
“ตัวเล็กครับ หายงอนเถอะนะ” คิบอมอีกคนที่พูดเสียงอ่อน แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะโผล่หน้าเข้ามาง้อด้านใน
“ฮยอกแจ ไม่เอาน่าโตๆกันแล้วนะ” เหลือหน่วยกล้าตายอีกหนึ่งคน ซีวอนทำใจดีสู้เสื้อเดินเข้าไปด้านในจนใกล้
“ก็แล้วใครผิดห๊ะ!” ร่างเล็กตวาดแว๊ด จนซีวอนต้องรีบเข้ามากอดปลอบเอาไว้ก่อนที่มือน้อยๆนั่นจะได้ทำร้ายร่างกายเขา เพื่อนอีกสี่คนรีบเดินเข้ามายืนมองคนน่ารักอย่างสำนึกผิด
“เราจะทำโทษทุกคน”
“โอเคครับยอมแล้ว” ทุกคนยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้ มือเล็กแบออกไปตรงหน้ากวาดตามองรายคน ส่วนอีกสี่คนได้แต่น้ำตาตกในพร้อมกับวางบัตรแพลตตินัมไปบนฝ่ามือเล็กคนละใบรวมถึงซีวอนเองก็เช่นกัน
“ของซีวอนสองใบ” ถึงอยากจะอ้าปากเถียงแต่ซีวอนก็หยิบเพิ่มอีกใบอย่างว่าง่าย ก่อนจะทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย
ทำไมชเวซีวอนคนนี้ต้องโดนเป็นสองเท่าของคนอื่นตลอดเลยล่ะ
-----------------------------------------------
Katomnam Talk:
อัพค่า
มีใครรอคอยคุณตัวเล็กอยู่ไหมเอ่ย
คึคึ
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์น๊า
เป็นกำลังใจไงคะ ^_^
ความคิดเห็น